Ik heb een klein probleempje. Een collegaatje en ik emailen vaak heen en weer, de ene keer over luchtige dingetjes, wat grapjes over collega’s, de andere keer wat serieuzere dingen. Zoals gistermiddag: Zij en haar vriend wonen nu ongeveer 5 jaar samen, gaat heel goed. Ze hebben allebei vanaf het begin hard geroepen dat ze nooit kinderen wilden. Dat doen ze nu nog steeds, alleen… zij wordt dit jaar 30, en is (ongeveer een jaar geleden al!) van gedachten veranderd. Ze wil heel graag een baby. Probleem is, dat haar vriend nog steeds af en toe een beetje grappend roept “Als je maar niet zwanger wordt!!” en meer van dat soort opmerkingen maakt. (Trouwens, heel af en toe, als ze een leuke baby zien, zegt hij wel eens: "Dat zou er een van ons kunnen zijn!" Wat hij daarmee bedoelt weet ze ook niet...) Zij speelt wel mee, zegt dan dat ze er niet aan moet denken, maar ondertussen denkt ze met pijn in haar hart hoe graag ze een baby’tje wil. Ze wil nu haar vriend duidelijk maken dat ze toch graag een baby met hem wil, maar ze durft niet, want ze weet niet hoe ze het moet aanpakken. Nu vroeg ze aan mij of ik misschien tips voor haar heb, maar ik heb echt geen idee! Normaal weet ik meestal wel wat ik moet zeggen, of heb tips en ideetjes, maar nu… Nu weet ik het echt niet! Ik heb haar vriend een paar keer ontmoet op bedrijfsfeestjes, en het is een heel aardige vent, wel erg koppig, en een beetje stug. Hebben jullie misschien tips over hoe ze dit kan aanpakken, want ik wil haar zo graag helpen (Ik weet hoe enorm je naar een kindje kunt verlangen J ) Misschien hoe ze het ter sprake kan brengen ofzo? Alvast heel erg bedankt voor eventuele reacties!
Tja ik weet niet hoe hun relatie is.....kan ze goed met hem over dingen praten of lukt dat sowieso al niet goed? Als hij vrij gesloten is en niet makkelijk praat dan wordt het natuurlijk al wat lastiger.... Ik denk dat het het beste is om gewoon met de deur in huis te vallen, wel heel eng maar het is wel meteen duidelijk. Je hoeft er dan niet om heen te draaien. Als ze dat echt te moeilijk vindt, kan ze misschien een brief schrijven waarin ze al haar gedachtes zet en dan ergens neerleggen als zij niet thuis is zodat hij het op z'n gemak kan lezen ofzo....
Dank je wel voor je reactie. Ah dat van die brief schrijven is misschien wel iets voor haar! Ik vroeg het haar, maar ze zijn allebei best gesloten, ik geloof zij meer dan hij Met elkaar openlijk praten over hun gevoelens is niet iets dat ze dagelijks doen.
weet niet of ze er wat aan heeft, mijn vriend riep 2 jaar geleden dat hij voor zijn 30e geen papa wou worden, hij is nu 24, maar soms lopen we in het centrum en dan ziet hij trotse vaders met hun zoontje in de armen of op de nek, en dan begon hij ook stiekem wel eens dingen te laten vallen , zoals, tja dat is grappig. Of nog een leuke, misschien mag ik dat in de toekomst ook wel. Soms betrap ik hem erop dat hij zijn ogen niet van baby`s af kan houden. Hij zegt het kindje van zijn nichtje niet te mogen het "jankt altijd maar en heeft vieze stinkluiers" ( heb een paar keer op haar gepast) En in zijn dromen praat hij "kindertaal"tegen iets, hoe fout het ook is, ik luister naar zijn woorden die hij zegt in zijn slaap, en zover ik nu al doorheb krijgt de babykamer cremekleurige behang. Maarja mannen zijn wel vaker vreemd en laten op stille momenten merken wat ze graag willen.
Wat ze kan doen, is vragen, schat heb jij nog toekomstplannen? wat wil je nog graag een keer doen of beleven? En dan via een omweg door midel bv zeggen ik wil graag nog een keer op vakantie hem beetje uithoren.
Alecia, hij zegt heeeeeel af en toe wel een klein beetje dat soort dingen, dus je weet maar nooit, haha Dat is wel een goede manier om het gesprek te openen. Ik mail haar steeds meteen de reacties door, en ik moest van haar jullie bedanken en zeggen dat ze blij is met jullie raad (Ik heb tegen haar gezegd dat ze zich hier maar moet registreren, maar dat wil ze nog niet, wil ze pas als ze allebei voor een kindje willen gaan, ze zegt dat ze anders misschien te verdrietig wordt van deze site, omdat het haar aan iets herinnert wat ze niet heeft )
Hehe, ze emailde net Zegt ze dat ze misschien wel zogenaamd de pil kon "vergeten", en dat ze het dan pas tegen hem verteld als ze zwanger is. Ik heb zo snel mogelijk terug gemaild dat DAT misschien niet helemaal de juiste manier van aanpak is! Hihi
Dat kan ik me voorstellen dat ze dat nog niet wilt. Maar een vraagje, heeft zij ooit een gesprekstof opgepikt uit zijn slaap? Ben zelf hier gewoon heel stiekem aan de slag gegaan, door op straat dingen te zeggen tegen me vriend zoals: volgensmij krijgt die er 2, of wow wat een mooi buikie. Oja en vragen aan schoonmoeder hoe .... hij was als baby zijnde.. Als je een folder ontvangt met op de voorkant een baby of babyspullen, en je bewaard de folders altijd eve, die bovenop leggen. Allemaal kleine hints, zo gaan ze vanzelf wel praten en vragen. Hier begon het heel simpel, heb gevraagt wat wil je met je toekomst, toen begon hij dus over vakanties, tja duhhh, maar uiteindelijk kwam de aap uit de mouw, en begon hij toch heel voorzichtig over kinderen omdat hij dacht dat ik er niet aan toe zou zijn. Heb hem een beetje voor de gek gehouden, en gedaan alsof ik het niet wou.
Nee dat moet ze niet doen hoor! EEn vriendin van mij deed dat, de pil "vergeten"en vriendlief was daar niet lbij mee toen hij er achter kwam. Als ze idd een kindje wil en ze wil een mogelijkheid, weet niet of het helpt, bij me moeder wel ( ik en me zusje waren oepjes) is de pil onregelmatig inslikken, dus of smorgens en dan ineens savonds, maar wel regelmatig laten zien aan hem dat je hem slikt. Wat ze wel kan doen en zeggen dat ze hem 1 dag is vergeten, wel slikken natuurlijk, en zeggen dat ze het nu de hele maand veilig moeten doen, dan heb je ook kans dat hij zegt, als het komt komt het wel.
Nee, ze zegt dat hij niet praat in z'n slaap, of dat ze het anders niet hoort Ze gaat moed verzamelen, en deze week of volgende week (hehe, ze durft echt niet) gaat ze haar ventje op een van deze manieren duidelijk maken dat ze heel graag een kindje met hem wil Heel erg bedankt voor de tips, jullie hebben haar (en mij ook) erg geholpen!!
Poeh, ik moet zeggen dat ik hun relatie niet benijd! Mijn man wil ook geen kind meer. Maar we hebben er dan ook al 3 rondlopen. En ik kan me niet voorstellen dat je niet met elkaar praat over wat je bezig houdt?! Wat is daar voor durf voor nodig?! Dit is geen aanval hoor, maar echt opperste verbazing hier!!
Als ik haar was, zou ik niet meer met hem meegaan in die zinnetjes van, niet zwanger hoor!. Dat zijn juist de momenten waarop je juist eens kan vertellen, dat je zoiets helemaal niet zo erg meer zou vinden. Dan komt er echt wel een gesprek. Wie weet, vind haar man het nu ook wel leuk, maar houdt zich groot, tegenover haar.
Hoi, In deze situatie heb ik ook gezeten. Het maakte me best wel verdrietig. Ik kan me de situatie van je collega dan ook goed voorstellen. Mijn vriend is 27 en ik ben 30. Mijn klokje tikte meer... Ik ben blijven benoemen wat ik voelde en wat er in me omging (nooit zeuren, dat werkt niet) Naast het uitspreken van mijn beleving heb ik ook begrip getoond voor zijn beleving. Collega gaf mij het advies om een datum te stellen, b.v. 1 januari stop ik met de pil. Zover is het niet gekomen, hij is al om. Kan me goed voorstellen dat het voor degene die niet wil ook net zo goed wel heel erg speelt. Manlief moet zich realiseren dat het leven niet ophoudt als er een kindje is!!