Zijn alle vrouwen hetzelfde qua denken hierover?

Nou papavanalysia.... als jij nou eens gaat proberen een pingpongbal door je zaadleider heen te persen... praten we daarna verder

 

even serieus.....ik heb wel eens een programma gezien waar de wetenschappelijk hebben getest wie er een hogere pijn grens hebben....hellaas voor ons vrouwen zijn het toch echt de mannen...maar de vrouwen komen er ook door meer te denken aan als het voorbij is dan de manne...

 

Ik hoor mannen onder elkaar anders niet klagen over pijntjes, depri-dipjes, nare hormonen en dat soort dingen. Ook geen verhalen uitwisselen over wie er die-of-die kwaal nu weer heeft. Vrouwen wel. Misschien roept een man wel eerder 'boeeeh ben zo zielig' tegen zijn vrouw als ie iets kleins mankeert, vrouwen zijn wel (zeker onderling) kampioenen in 'zeuren'. Of gewoon gezellig kletsen wat het volgens veel vrouwen is.

Mannen en vrouwen zitten gewoon anders in elkaar denk ik. De een niet beter of slechter dan de ander. Maar wat ik wel denk is dat als je het het overgrote deel van de mannen vraagt ze echt net zo veel pijn zouden kunnen verdragen als ze hiermee het leven van hun kind zouden redden. Of meer, maar dat proberen we maar niet uit.

Bij vrouwen is het anders, kind zit erin en moet eruit na een week of 40, onvermijdelijk dus en je zal je moeten 'schikken in je lot'. Dat mannen dat niet hoeven wil niet zeggen dat ze niet net zo veel pijn kunnen verdragen. Hoeveel vrouwen zien (stiekem) 36 weken lang als een blok op tegen de bevalling?

En het vergelijken van een kind baren als vrouw of als man is een beetje appels met peren vergelijken.

Nee, ik vind het onzin dat mannen slapper of vrouwen sterker zouden zijn. Denk dat ik meer pijn heb gehad dan mijn man ooit (ondanks dat ie ook wel eens wat engs heeft gemankeerd) maar dat hij uiteindelijk degene is die pijn beter kan verdragen dan ik. Maar nogmaals: hopelijk wordt dat nooit uitgeprobeerd.

 

zou best eens kunnnen

 

Volgens mij is wetenschappelijk inderdaad bewezen dat mannen een hogere pijndrempel hebben (pijndrempel= drempel waarboven je pijn voelt)
Het is niet bewezen of de pijngrens (grens waarboven je pijn niet langer kunt verdragen) bij mannen of vrouwen hoger ligt.

Als het zou kunnen, had ik het wel gedaan, lijkt me namelijk wel interessant. Mijn vrouw zou er zeer gelukkig mee zijn, wat natuurlijk ook een overweging om het wel te doen zou zijn.

Groetjes, Didier

 

haha gupienl inderdaad dus schat (papavanalysia) wil jij ded kleine baren ? gun ik het je ook om het 9 maandn te dragen enz deal?... of niet...

 

Ik heb wel es gezegd tegen mijn vriend, als jij zou moeten bevallen overleef je dat niet

 

ik denk dat mijn man het beter zou kunnen dan ik haha Maar ik ben ook wel een piepert

 

ik vind ook dat de vrouw het beter aan kan hoor.
En anders had de man wel gebaard toch ?

 

Ben ik niet helemaal met je eens. Mijn ouders zijn allebei ernstig ziek geweest en mijn moeder was sterker dan mijn vader.

Maar idd, als het op het baren van een kind aankomt... Ik denk best dat kerels dat ook zouden kunnen. Waarom niet?
Het is nu eenmaal zo dat de vrouw zwanger wordt en niet de man. Als het andersom geweest was dachten mannen waarschijnlijk precies hetzelfde over ons.

 

Ze zeggen dat bij vrouwen de pijngrens veel hoger ligt....

 

Mijn man zucht al bij een snotneus!

 

Ik ben ook echt een pieperd hoor!
Dacht altijd dat ik mega sterk was, totdat ik echte weeën kreeg.. pff ik trok het gewoon niet. Dus ik heb om een ruggenprik gesmeekt. (bij beide bevallingen)
Daar voel ik me best wel eens zwak om.
Als ik dan hoor en lees hoe de meeste vrouwen dit op eigen kracht doen, heb ik daar diepe bewondering voor.

En tegelijkertijd vraag ik me af: ben ik echt zo'n mietje, of ervaren we pijn allemaal anders, is de een sensitiever dan de ander?
Ik wil natuurlijk graag het laatste geloven.

Maar terugkijkend op de bevalling: het was me echt teveel, ik werd wanhopig van de pijn. Overgeven van de pijn is zo ellendig.
De verloskundige zei nog dat ik eruit zag alsof ik de weeën heel goed kon opvangen, omdat ik zo rustig was, maar ik was gewoon niet in staat om mijn pijn te uiten... van de pijn zeg maar!

Tijdens de weeën schoten allerlei martelpraktijken uit de middeleeuwen door mijn hoofd.
En hoe erg het geweest moet zijn om zulke pijnen te voelen en uiteindelijk te overlijden.

Na de geboorte van mijn tweede kind, was ik zo blij en opgelucht!
Omdat we nu 'klaar' waren en ik nooit meer hoefde te bevallen.

Ik geef het toe: ik ben echt een mietje en totaal geen oervrouw.

 

hihi ...als mijn man zou voelen wat ik tijdens deze zwangerschap al allemaal gevoeld heb .....volgens mij zou hij heel de dag doodziek op de bank liggen .....
maar gelukkig heeft hij nog alle respect voor mij !
hij zou ook niet graag willen ruilen !

 

Misschien dat mijn man niet zou kunnen bevallen, maar van de andere kant... ik zou er niet tegen kunnen als hij daar lag te creperen tijdens de bevalling en ik moest toekijken. En dat kan hij weer heel goed. Hij was echt een grote steun bij mijn vorige bevalling, terwijl ik dat voor hem denk ik op zo'n moment moeilijk zou kunnen zijn. Dus ieder zijn ding denk ik...

 

Mijn man heeft best een hoge pijngrens daarin zijn we wel gelijk denk ik.
ik piep niet snel als het pijnlijk is en bijt dan nog even door.
Tijdens de weeen gen kik gelaten tot ik in totale paniek een half uur pers weeen weg moest zuchten.

Ik heb mijn man nog nooit zo benauwd zien kijken als die dag toen ik getoucheerd werd. Ik ben dus enorm blij dat hij het niet hoefde te doen, en ik niet hoefde te kijken

Ach als de kerel niet flauwvalt me helpt en steunt dan zal ik wel baren, na deze gaat het slot erop en mocht hij dan nog meer kids willen.... dan zal hij moeten dragen en baren

 

Bevallen is echt niet prettig!

Mijn mannetje zou het wel kunnen!
Die hoor ik nooit piepen over pijntjes of kwaaltjes.
Ik ben degene die als ik ergens echt last van heb, echt wel kan zeuren erover.

Maar ik heb wel ff 2 kindjes op de wereld gezet

Overigens draai ik voor een derde mijn hand niet om hoor