Hier viel het erg mee bij beide bevallingen tot nu toe, voel me als ik eenmaal bevallen ben een stuk beter dan tijdens de hele zwangerschap, ook had ik maar 1 hechtinkje!
Het viel al met al op zich wel mee. Binnen 1 uur had ik 9 cm ontsluiting, de laatste cm lukte niet omdat Jinne als sterrenkijker lag. Toch gaan persen (bijna 2 uur lang) vervolgens per ambu naar het ZH. Binnen 20 min. is Jinne vervolgens geboren, met de vacuumpomp en een flinke knip. Kon de 1e dagen niet zitten vanwege de hechtingen. Het deel wat ze niet gehecht hebben (omdat het anders misschien te nauw zo worden) is wat gaan ontsteken. 2 weken met steriele gaasjes en Bepanthen zalf erop rondgelopen. Dit hielp wel gelukkig! Complimenten voor de assistente die me gehecht heeft, supernetjes gedaan! Maar 3 weken gevloeid. Helaas kreeg ik vervolgens last van bekkeninstabiliteit (of door het lange persen, of doordat Jinne al een hele poos als sterrenkijkertje heeft gelegen). Pijn wordt al iets minder, kan ook weer een beetje beter lopen. Kraamtranen was maar 1 middag, viel dus ook wel mee. Vond het erger voor het kleine mannetje, wat een flinke toeter op zijn hoofdje had en ook flink hoofdpijn had. Het is dus nog maar 3 weken geleden en fijn is anders, maar ik zou het zo weer doen. En idd: dat kraambezoek; waarom wil iederen DIRECT langskomen? Ik vind/vond dat veel te vermoeiend. Hebben ook geprobeerd om zoveel mogelijk uit te stellen, hoewel sommige mensen zich daardoor beledigd voelden; jammer dan! Dan kom je toch niet langs?
Hier een erg goede kraamtijd gehad, met veel hulp van de verpleegsters. Heb een geplande keizersnede gehad en het herstel viel goed mee maar na 6 dagen was ik toch erg zenuwachtig om naar huis te gaan. Plots sta je er alleen voor en heb je geen hulp meer van een tiental verpleegsters. Maar het is erg goed meegevallen, Louiza drinkt erg goed, borsten deden al snel minder pijn en de wonde geneest goed, op voorwaarde dat ik het rustigaan doe. Wel heb ik er emotioneel enkele keren doorgezeten, zo plots kwamen de tranen uit het niets, ... maar anders voel ik me op en top.
ik had geen lichamelijke klachten... buiten dan aambeien... maar ik had vooral last van de babyblues. Ik die moest lachen met elke vrouw die zich dan zoooo aanstelden en janken en en en tot ik thuis kwam van de kraamkliniek en zelf begon te janken! Pure emoties... toch gelukkig zijn en je tranen niet kunnen inhouden! ongelofelijk... nu begrijp ik pas wat babyblues is...