Ik zou willen dat ik altijd naar mijn gevoel had geluisterd, in plaats van te proberen hem in bed te leggen "want dat hoort zo". Volgens familie moest ik zijn wil breken en zou hij dan wel ophouden met huilen. Op een gegeven moment ben ik ermee opgehouden en heb ik hem bij me gepakt hoor! De hele dag. En het is een prachtjoch geworden dat best een dagje zonder zijn moeder kan.
Ik wou dat ik John gewoon meteen in bed had gelegt als hij moe was enz, nu valt hij nog niet in slaap in z'n bed, maar op mama's arm
Toen ik nog zwanger was wilde ik tijdens mijn verlof een mooie buikschildering laten maken en mooie foto's laten maken.. totdat mijn zoontje bij 34 weken geboren werd en ik geen mooie foto's had en een buikschildering. Volgende keer dus wat eerder doen..
Veel meer naar mn eigen moeder gevoel moeten luisteren ipv naar het consultatiebureau. Die had ik gebeld ivm J die hongerig bleef, hij kreeg voor zijn leeftijd wat hij mocht hebben en er mocht echt niet meer bij *right!* Ben toen overgestapt naar Forte voeding en meer en kreeg een totaal ander kind en hij sliep gelijk door! Hij was al vanaf dag 1 groot, boven de 2+ lijn.
Had best veel anders willen doen, ben zo onzeker als de pest Ik had... -....De hele bevalling anders willen hebben. Heb pas iets gelezen over een lotusbevalling, en dat lijkt me geweldig! Iets wat ik bij een volgend kindje graag wil. - ...Na de bevalling haar het liefst de hele tijd dat we in het ziekenhuis waren bij me gehad op mijn borst. Maar nadat ik was gaan douchen hadden ze haar aangekleed en in een bedje gelegd naast mijn bed. Ik als jonge nieuwe moeder durfde haar er eigenlijk niet uit te halen, terwijl ik dat wel erg graag wilde. Had dat dus gewoon moeten doen aangezien het mijn kind is.. Stom, stom! - ....Eerder aan de bel moeten trekken w.b.t BV. Het liep voor geen meter waardoor mijn dochter alleen maar afviel. (ze was al bijna dysmatuur geboren) Op advies van de kraamhulp en verloskundige bij gevoed met kunstvoeding wat na 3 weken resulteerde in volledig. Dit natuurlijk omdat zo die BV al helemaal niet op gang kwam. Toen er uiteindelijk iemand het zag en er een lactatiekundige kwam was het eigenlijk al zo goed als gestopt en kwam er dus niks meer uit. Terwijl ik heel specifiek aangegeven had bij het kraambureau dat ik iemand wilde met ervaring voor BV... Helaas dus... - ....Haar de eerste 3 weken eerder en veel meer bij me moeten houden. Ook hier hoor je vanuit je omgeving en kraamhulp dat een baby in een bedje moet slapen en vooral niet gestoord moet worden etc etc. Ze had verborgen reflux en na de 3e week vol huilen en een huisarts bezoek gelukkig wel medicatie gekregen en ze werd een heel ander meisje. Lief, vrolijk en huilt nooit. Ik ga er nu dus ook altijd meteen naar toe als er iets is en ik draag haar sinds haar 3e week ook erg vaak bij me in de draagdoek. Heerlijk Er zijn vast nog wel meer dingen die ik bij een 2e kindje anders ga doen, maar vooral mijn gevoel en instinct volgen en absoluut niet meer naar mijn omgeving luisteren
Er zijn geen dingen waar ik spijt van heb, maar één ding waar ik heeeel blij mee ben dat ik vanaf 1,5 maand al had gedaan: uit logeren sturen!! Ik ben er zo blij mee dat ze af en toe een nachtje ergens anders slaapt zodat wij tijd hebben om te stappen en voor elkaar. Ik weet zeker dat ik bij lang wachten moeite zou hebben gehad haar te moeten missen.
gelukkig heb ik mijn zin doorgezet om naar het ziekenhuis te gaan, ik wist dat er iets was met haar, ivm huilen en voorkeurshouding. Daarin vind ik dat ik goed gehandeld heb. Achteraf zou ik willen dat ik niet aan bv begonnen ben. (voordat ik hier iedereen over me heen krijg het is gewoon echt niets voor mij) En ik zou willen dat ik eerder opgenomen ben geweest, toen ik voor het eerst koorts kreeg na de bevalling, en niet na 1 week. Want hierdoor heb ik kantje boord gelegen en heeft niemand eigenlijk goed opgelet.
er zijn 2 dingen die ik na de eerste anders heb gedaan bij de 2e, ik vond het maar niets dat de kraamzorg mijn temp opnam, dus bij de 2e heb ik ervoor gekozen dit zelf te doen. en bij de eerste hebben we potjes gegeven tot hij om en na bij de 15/16 maanden was !! hij wou gewoon geen normaal eten opeten, dus we hebben een lange weg gehad om hem normaal eten te laten opeten, dus hebben we bij onze dochter besloten om met 6 maanden te beginnen met de rapley methode verder is er niets dat ik achteraf anders had willen doen.
- Bij de eerste kraamhulp meteen een andere moeten vragen. Wat bekrompen kortzichtige vrouw zeg. Voelde me totaal niet op mn gemak. - In bed blijven liggen de eerste week/2 weken met mn kindje. Was nu de eerste week al elke ochtend vroeg op voor de kraamhulp. Was haar meer aan het bedienen dan zij mij. Volgende keer laat ik me lekker vertroetelen. - Niet al meteen vanuit het ziekenhuis naar sch. ouders. en de eerste paar dagen wil ik in het vervolg even geen bezoek. zelfs mn ouders niet. ik heb echt moeite gehad met nee zeggen waardoor ik mezelf voorbij ben gelopen. was zo kapot.heb echt niet van haar kunnen genieten de eerste weken. was ook zo vervelend als er bezoek kwam, en ik zat te worstelen met bv geven. nee in het vervolg eerst even een lange tijd bijkomen en genieten etc. voordat iedereen mij en mijn kind opeist - op zwangerschapsyoga gaan. lijkt me echt ontspannend. ook ivm ademhaling. - wil liefst niet in het zh bevallen, maar als dat niet anders kan ivm gbs, dan wil ik de verloskundige/gyn en mijn man duidelijk maken hoe ik het wil van te voren. nu wist ik echt niet wat ik kon verwachten, en deed de vk alles wat ik niet wilde. ik kreeg een paniekaanval en die vrouw liep steeds weg, waardoor het alleen maar erger werd. uiteindelijk heb ik echt een trauma eraan opgelopen.
Had niet naar de kaamverzorgster moeten luisteren om onze dochter op de rug te laten slapen Nu heeft ze een plat koppie en zitten we te klooien met een redressiehelm Voel ik me best wel schuldig over...
ik had het kolven langer volgehouden bij mijn dochter. Ik heb me om laten praten maar merkte bij mijn zoontje dat kolven toch wel te doen was. Misschien had ik dr dan wel aan de borst gekregen (prematuurtje)
aah bloem, echt vervelend, wij hebben hier ook mee gezeten... wat een ellende. Maar jij wist dit toch ook niet goed! Snap wel dat je je schuldig voelt, maar heeft geen zin!! Zet m op!
meer moeten genieten van mijn zwangerschap. Werkte nog 40 /50 uur tot ik opgenome werd met vroegtijdige weeën & meer van mijn kraamtijd moeten genieten. Esmée is van 11 nov. 24 dec. Was ik al een hele dag aan it werk.. Spijt spijt en nog meer spijt
Ik zou bij de tweede niet zo snel bezoek laten komen na de geboorte... Heb om 21.13u een KS gehad bij 8cm ivm niet vorderen (ontsluiting+indaling) en dan pas om 22.30u terug op de kamer. Toen meteen de ouders gebeld om te komen (omdat ze al een hele dag moesten wachten op nieuws...). Uiteindelijk ging alles zo snel! Haar voor het eerst bij me, aanleggen, zelf wassen en toen waren ze er al! Zonde dat ik niet wat meer tijd heb genomen... Verder zou ik me minder druk maken om vanalles eigenlijk: als ze maar genoeg gedronken heeft, als ze maar niet verwend wordt door bij mij te slapen ipv in bed etc. Er zijn ook dingen die ik zeker hetzelfde aan wil pakken: - haar van begin af aan op de zij leggen (om en om) - bij 6 maanden starten met rapley ivm klooien met die papjes die er met moeite in gaan... - gewoon lekker bij me houden als m'n gevoel dat zegt - op tijd naar de HA gegaan ivm verborgen reflux (n.a.v. herkenningspunten van het forum hier!) Van allebei de categorieën zijn er vast nog wel meer dingen die ik anders zou doen, maar door de ervaring van de eerste denk ik dat je er toch al anders in staat.... al kunnen die gierende hormonen ook killing zijn!
Dat ik mijn man meer betrokken had bij de verzorging, zoals badje en naar bed brengen... Nu is het moord en brand als hij door zn vader in de douche gezet word.. dus we zijn nu bezig met een wenningsperiode
In tegenstelling tot wat heel veel mensen hier schrijven over door gaan met bv wilde ik na de eerste juist dat ik sneller gestopt was. Heb toen alles uit de kast gehaald om het alsnog te laten slagen, maar helaas hielp het allemaal niet... Uiteindelijk na 5 maanden gestopt en wat een rust gaf dat. Had me dus ook voorgenomen bij de tweede het niet weer zo ver te laten komen. En gelukkig heb ik toen het weer dezelfde kant op ging ook de beslissing durven nemen over te stappen op kv. Zoals de vk, de kraamverzorgster en het CB zeiden: een kind heeft meer aan een gelukkige, relaxte moeder dan aan een moeder die pijn heeft en gestresst is. Verder rustiger aan met kraambezoek (ook alleen bezoek van je dichtstbijzijnde familie kan erg vermoeiend zijn als ze iedere dag allemaal langskomen...). Helaas nodigen sommige mensen zichzelf uit...en vind het ook zo onaardig om echt te zeggen ´je bent niet welkom´... Gelukkig was ik er de tweede keer zelf beter aan toe na de bevalling, dat scheelt ook. Ook nog heel goed letten op afgeplat hoofdje. Bij de oudste vond het CB het eerst wel meevallen, maar een paar maanden later vonden ze het toch wel erg... Heel fijn, want toen was het ´te laat´... Zou deze keer dus zelf wel echt onderzoek van een fysio vragen ed (vorige keer wel de ha gevraagd, die door verwees naar een cesartherapeut, die geen bewegingsbeperking constateerde en wat adviezen gaf - wat we allemaal al deden - en daarmee was het klaar...zou daar dit keer geen genoegen mee nemen).