Belize, hier is hij inderdaad heel erg gehecht aan ons. Nu zijn alle kinderen gek op hun ouders hoor, maar het lijkt alsof hij niet groot wil worden, geen verantwoordelijkheden wil. Zo ook met aankleden. Hij wil het niet eens proberen, mama moet het doen. Doet hij het eenmaal wel en lukt het is hij heel trots. Aan de andere kant zegt hij nu al weken ik eet heeeeeel goed want ik wil papa (maw groot) worden. En zegt ie wat moeten we met mijn kleren en bed wls ik groot ben, en broertje is groot. Wie kan die dan nog dragen of gebruiken. Dus hij wil wel groot zijn maar het liefst alles met mama of papa samen.
Knap: ik denk inderdaad dat de zorgen weinig verschil maken.. Willekeurig hoe slim of juist niet je kind is. Het is gewoon lastig als het te ver afwijkt van het gemiddelde. Want dat gemiddelde is waar basisscholen naar kijken. Maar merk nu dat we inderdaad vorig jaar absoluut niet serieus genomen zijn door school.. En dat heeft me vanochtend toch wel enige tijd wakker gehouden... Toen dat besef ineens kwam binnen vallen ergens rond half 5 ofzo. Kan er erg boos om worden... Gelukkig hoef ik de beteffende juf niet meer te zien En belangrijker: de juf die ze nu heeft... Kwam zelf al op het idee dat ze bepaalde dingen meoilijker moet maken om dochterlief aan het werk te krijgen. E dochterlief zelf geniet met volle teugen van dr eigen tafeltje en de rust in de klas. Dus voorlopig ben ik tevreden
Saskia:wat goed zeg! hoop het steeds nog beter gaat. het ligt ook aan de leeftijd van het kind. de juf kan van alles zeggen, doen etc.maar ja, kinderen veranderen ook zo snel, reageren anders. het lijkt me zo een moeilijke baan, om juf te zijn. en als ouder moet je geluk hebben dat het klikt met de juf, dat je makkelijk kunt praten,open kan zijn en ook voor de juf geldt hetzelfde. boord:hier ook vaak zo en dan tegenovergestelde. dat mama moet doen, herken ik zo goed. 'alles dat ik moet doen vind ik heel moeilijk' riep zoontje op bijna elke dag afgelopen week. veel gehuild ook daarbij. en dan help ik ook natuurlijk, maar niet elke keer. hij mag van mij zonder broek aan rond lopen en 10mn later gaat hij het nog n keer proberen. of ze het kunnen of niet kunnen maakt niet zo veel uit.of ze het willen is toch bepalend. wanneer zoontje het wilt lukt het in 5mn en wanneer hij vindt dat mama het moet doen duurt het n half uur en het lukt maar niet.
zoontje begon te zeggen dat hij wel naar de school wil gaan,maar als hij 4 jaar oud is. omdat hij dat zei liet ik hem wat foto's zien van de website van zijn school van kleuterklassen. effect was positief. jammer dat iedereen hem zo oud inschatten. zelfs de postbode vroeg waarom hij niet naar school is vandaag. hij is wel groter voor zijn leeftijd en praat dus ook wijs. vooral een foto met de kids achter de computer maakte zeer positief indruk. het gaat dus hier beter!(psz wil hij echt nooit meer)
Nou, kijk eens aan. Kinderen zijn zo veranderlijk Hier ook een lange, die altijd ouder geschat wordt, ze is de langste van de klas en loopt ook voor. Maar ze vindt dat zelf alleen maar leuk.
gelukkig zijn ze veranderlijk! daar reken ik ook altijd op.geduldig wacht ik af zonder veel te doen om zijn mening te veranderen.dat is het beste vaak!