Ik en mijn zusje scheelde maar 1 jaar en 2 weken. Wij zijn opgegroeid als een tweeling zeg maar we waren altijd samen en ook elkaars beste vriendinnen af en toe ruzie zoals elk zusje het heeft maar we konden absoluut niet zonder elkaar. Op haar 14e is zij ziek geworden...de ziekte met de K...zij is toen genezen verklaar op haar 19e met chemos bestralingen en operaties. Ze zou nooit kinderen kunnen krijgen zei de arts want ze heeft nog maar 1 eierstok en de eierstok die er nog is bschadigd door haar bestralingen. Toch werd ze zwanger en is ze in 2006 bevallen van mijn lieve neefje haar prachtige zoon. Op haar 27e werd ze helaas weer ziek dit keer een tumor van 43cm!! dit heeft ze ook overleefd (want een vechter is het zeker). Ze lag even in coma heeft aan beademing gelegen maar ook hierdoor is zij eruit gekomen en tumor helemaal weg een klein stukje zat er nog maar de kans dat die zou groeien was gering. Tot afgelopen november 2010 ik met haar en mijn broer waren uit eten (deden we afgelopen tijd elke maand) en ze had vreselijke pijn..naar spoedeisende hulp blijkt weer een tumor is gaan groeien een klein stukje maar toch.... Weer chemokuren enzo om haar op te vrolijken hebben we haar met de kerst meegenomen naar een hotel en daar lekker kerst gevierd het hele weekend...die schat had het er maa moeilijk mee wetende dat dit misschien hara laatste kerst is geweesst. Om een lang verhaal weer wat korter te maken chemo's sloegen niet aan kreeg uitzaaiingen in haar hoofd kon niet meer voor haar kind zorgen ze was alleenstaande moeder dus ging met haar zoon bij mijn ouders inwonen. 8 juni lag ze in het ziekenhuis uitgedroogd ze hield niets meer binnen ik ben elke dag op bezoek geweest en het ging beter Die zondag weer geweest het ging niet zo goed ik zei wij gaan naar huis toe dan kan je slapen ik zie je morgen niet maar ik kom woensdag wel... die avond op zondag ging de telefoon mijn moeder...mijn zusje lag op sterven...ze had een longontsteking, een bloeddruk van 36/40 en een temperatuur van 34 graden. ze hebben de controles gestopt en mijn zuisje heeft gevochten tot het laatst ze is pas dinsdagochtend om 12uur overleden. Ik leefde in een shock had geen tranen meer wel afscheid mogen nemen maar weet gewoon nit meer wat ze tegen mij zei en of ze uberhaupt wat heeft gezegd dat doet pijn ik mis haar zo erg weet niet hoe ik dat ooit moet verwerken ook mijn kinderen krijgen er hulp bij want het was hun enige tante mijn enige zusje.... heeft iemand ook zoiets meegemaakt overlijden van een zeer dierbaar persoon hoe zijn jullie hier mee omgegaan het is nog vers natuurlijk 14 juni overleden en paar dagen later begraven
jeetje krijg er kippenvel van.. weet niet zo goed wat ik moet zeggen ik kan je niet helpen hoe je ermee om moet gaan maar wil je wel veel sterkte wensen met dit grote verlies
sterkte. mijn opa was zeer dierbaar voor me, maar dat is niet te vergelijken met de band die je met je zus had. ik mis mijn opa nog geregeld, vooral in moeilijke tijden. iedereen verwerkt zijn verdriet op zijn eigen manier, hoe je er mee om moet gaan kan ik je niet vertellen. ik kan je alleen sterkte wensen
Ik heb er (gelukkig) geen ervaring mee, maar wil je ontzettend veel sterkte wensen, voor jou, je familie en haar zoontje. Wat moet dit ontzettend moeilijk voor jullie zijn! Zo oneerlijk ook! Wat een rotziekte is dat toch Sterkte!
Wat een verhaal! En zo oneerlijk.... Ik heb mijn zusje niet verloren ..maar 2 jaar terug werd er baarmoederhals kanker bij haar ondekt met uitzaaiingen. Ze was toen 28. Ze heeft chemo, bestralingen en inwendige bestralingen gehad. De tumor is nu verdwenen ..maar de bestraling doet zijn werk nu nog. Ze is van binnen helemaal kapot ...heeft nu een stoma maar werkt ook niet ..en nu sinds kort weer een drain. Ze is nog steeds aan het vechten. Je verhaal doet me veel...Ik hoop dit nooit mee te maken ...maar ben er zo bang voor. Veel sterkte met het verlies van je zusje...zo oneerlijk er zijn geen woorden voor.
heel veel sterkte met het verlies van je zusje. Mijn zusje is ook overleden, alleen aan wat anders dan jouw zusje. Ik heb hier o.a. EMDR voor gehad Geef jezelf vooral de ruimte om te rouwen, praat erover en stop je verdriet vooral niet weg...al gaat het over een half jaar met momenten nog k*t, laat dat gevoel er op dat moment dan gewoon zijn, je hoeft niet flink te zijn voor anderen
Ik zit je verhaal met kippenvel te lezen... Ik weet gewoon even niet wat ik moet zeggen en of denken ... Heel veel sterkte ...
jeetje meis, wat een heftig verhaal. Heel erg veel sterkte voor jullie allemaal. Hopelijk kun je het uiteindelijk een plekje geven, maar dit zal natuurlijk tijd nodig hebben. Geef toe aan je verdriet en krop het niet op. Dat is de enige tip die ik kan geven. Knuffel vanuit hier
wat verschrikkelijk! wat een verdriet voor jullie... wil je dan ook heel veel sterkte wensen en hoewel je mij niet kent geef ik je toch een dikke knuffel en veel kracht!
Met kippenvel zit ik jouw verhaal te lezen. Allereerst wil ik jou en jouw familie heel veel sterkte toewensen tijdens deze intens verdrietige periode. Ik heb er geen ervaring mee, maar erover blijven praten of misschien een dagboek bijhouden waarin je al je gevoelens en verdriet schrijft zou kunnen helpen. Schroom ook niet om met een professioneel persoon te gaan praten als je daar behoefte aan hebt. Nogmaals heel veel sterkte toegewenst.
tranen in mijn ogen wat verschrikkelijk moet dit zijn geweest voor julie en je zusje...wat is het toch god****** oneerlijk! Heel veel sterkte! En wat was je zus een sterke meid zeg! Respect!