Zijn er kindjes die "passen" steeds dingen?

Piccolina, wat jouw dochter doet, probeert mijn zoon ook
Als ik de kastdeur open laat, moet het dicht.
Als mijn bordje nog op tafel staat, zet hij het weg.
Als ik iets laat slingeren, zet hij het weg waar hij denkt dat het hoort. Zo kan ik nog wel even doorgaan. Het is een Pietje precies.
Dat hoor inderdaad bij ordenen, wat Uuz zegt.
Maar het moet geen dwang worden. Ik kan hem afleiden en zeggen dat hij zich niet met mama's dingen mag bemoeien. Dan is het ook klaar.
Als hij het dan nog steeds zou doen en hij wordt boos als het niet zou mogen, kan er meer aan de hand zijn. Dat staat natuurlijk niet op zich, maar dan is er nog veel meer aan de hand.

Natuurlijk ken jij de dochter het beste..
Maar jouw topics/berichten vallen nogal op en ik lees vaker dat je meisje soms moeite heeft met dingen die moeten. Misschien omdat jij haar veel zelf laat bepalen en dat ze dan ineens grenzen tegenkomt, dat kan ook.
Of omdat haar koppie zegt dat het moet.
Het gaat er om dat je er naar blijft kijken, juist omdat je vaker zulke dingen post over je dochtertje. Geen aanval, alleen interesse

 

Mbt je opmerking over woorden niet kennen (voorbeeld van de paraplu)
Vergeet niet dat je kindje tweetalig is: dat betekent dat ze voor ieder voorwerp twee woorden in haar hoofdje heeft zitten. En dat er op deze leeftijd gewoon nog maar beperkte ruimte is in het "taalcentrum".
Onze kinderen groeien meertalig op (Fries, Duits, Nederlands en deels PlattDuutsk) Zij hebben dus minimaal drie woorden voor voorwerpen in hun koppie zitten.... dat betekent dat er gewoon minder plaats is voor nieuwe woorden Dat verandert wel hoor, de oudste spreekt vloeiend Duits en Fries. Nederlands wordt steeds beter.

Stel een kindje op haar leeftijd heeft ruimte voor 100 woorden... bij tweetalig betekent dat dus 100/2 = 50 voorwerpen... bij onze kinderen dus 100/3 of 4 = tussen 25-35 voorwerpen.

 

Volgens mij is het redelijk normaal gedrag voor deze leeftijd, het ene kind heeft er meer "last" van dan het andere. Kinderen kunnen nog niet relativeren en hebben overzicht nodig en houvast. Dat stelt gerus. Ze raken steeds meer gericht op de buitenwereld en dat kan best beangstigend zijn. Ritueeltjes helpen daarbij om het te bevatten (ook een beetje "bezeweren" van angsten) en dat zorgt weer voor voorspelbaarheid. Dat is rustgevend.
Je kunt het ook koppigheid noemen, wat natuurlijk ook weer bij deze fase hoort. Het ene kind wordt boos als het niet gaat zoals het wil, de andere wordt bang of emotioneel.

Dat "dwangachtige" hoort een beetje bij het kind zijn. Later (als het goed is) kun je meer relativeren. Ik moet dan altijd denken aan dit liedje uit mijn kindertijd van Kinderen voor Kinderen" https://www.youtube.com/watch?v=7a8LDRFOZLA

 

Ik herken het ook wel een beetje hoor, dat dwangmatige en licht autistische. Ik denk dat je meisje gewoon erg intelligent is en een bijzonder goed geheugen heeft. Mijn dochter zit nu in de fase dat alles op elkaar lijkt. Kijk die mevrouw lijkt op mama, lijk jij op mij mama, die lijkt op papa enz. enz. en net zo lang tot wij het bevestigen Alles moet ook netjes liggen en wat je zegt over een lepel die erbij hoort dat heeft zij ook en ze geeft niet op tot het voor haar gevoel klopt anders raakt ze overstuur. Vrij normaal peutergedrag hoor denk ik. Denk dat je erniet een al te groot ding van moet maken en haar gewoon de bevestiging moet geven, meer niet. Als je gevoel zegt dat het niet klopt zou ik een afspraak maken bij een kinderpsycholoog of een ergotherapeut of iets in die richting, kan nooit kwaad.

 

Ja ik herken het wel een beetje hoor. Mijn dochter MOET haar beker op een bepaalde manier neerzetten naast haar bord, de kastdeuren en gewone deuren moeten altijd dicht zijn. Verder corrigeert ze mij vaak tijdens het spelen: 'neeheee mama, zo!
Maar ze heeft niet dat ze er zelf in vastloopt ofzo, misschien helpt het als je haar wat sneller uit de situatie haalt?

 

Jouw dochter zegt het past mijn zoontje zegt|: ik heb dezelfde. Vaak moet het dan ook even gehaald worden of doet hij voor hoe het was. Veel beelddenken.
Ik hoor ook wel een groete controlebehoefte.
Als ik jou topics lees gaan jullie heel erg mee in haar bhoefte maar soms heb ik ook het gevoel dat datgene het moeilijker voor haar maakt.
Voorbeeld: zoontje heeft heel erg de behoefte aan weten wat het is tot op detail vraagt ook heel diep door en wil alles weten. Resultaat is dat zijn hoofd overvol zit. Hij hele uitgebreide verhalen heeft maar de zinnen steeds onvloeiender worden omdat zijn hoofd te veel weet om uit te kunnen spreken.

 

Deze zin springt er bij mij uit en daar wil ik even op reageren.

Eigenlijk zeg je, zwart wit gezien, een persoon die in het kader ass (Autisme Spectrum Stoornissen) valt is niet sociaal, niet slim, niet emotioneel en niet in balans.
Hieruit blijkt dat je of te kort door de bocht schrijft en denkt of je geen idee hebt wat ass inhoud.

Je omschrijving vind ik heel aanvallend zelfs.

Een persoon met autisme valt niet in 1 hokje te plaatsen. Sommige personen met een vorm van autisme zijn juist heel slim, boven gemiddeld begaaft.



Ik zal niet zeggen dat je dochter mogelij wel of geen autisme heeft, maar ze heeft wel een moeder die te veel wil analyseren.

 

Ik denk dat je hier een antwoord hebt op je vraag waarom ze dit doet.
Mijn dochter is even oud en kopieert alles (van mij, pappa en grote zus)...

 

Wat een goede reactie, ben het hier wel mee eens. ze schrijft hier wel vaker en volgens mij wil ts gewoon graag horen dat haar kind hoogbegaafd is of iig erg slim.

 

Ik herken wel iets van je verhaal.

Mijn zoontje is ook erg opruimerig. Zijn schoenen gaan altijd keurig in het schoenenkastje in de gang. Als de kastdeur open staat komt hij hem snel dichtdoen. Vuile vaat moet meteen in de vaatwasser ( soms wel lastig als de vaatwasser net gedraaid heeft ) Ook kleine dingen zoals als hij 2 koekjes heeft met aan 1 kant een motiefje ( denk aan mariakaakjes ) dan moeten ze allebei met het motiefje omhoog liggen.

Ik denk niet zozeer dat het autisme is. Gewoon karakter van het kind

 

Op de een of andere manier komt het bij mijn ook steeds over.

Wil je moeder gevoel niet weg wuiven.

Op mijn komt het vrij krampachtig allemaal over.

Volgens mij t.s ben je een perfectioniste.

Ook mijn kinderen hebben bepaalde dingen gehad als ukkie als ik de verkeerde bus kleur met zoon pakte brak er paniek uit. Benen zo zetten dat ik de bus niet eens in kwam. Dit mes deze beker die kleur.

Kan nog heel koppig zijn maar is geen autist wel heeft hij wel moeite met leren en heeft regelmaat nodig. Dochter had dit minder ze liep eerst ook voor een nu lijkt ze jonger en oogt jonger. 2 kids die op hun mans lijken. Zelf kon ik ook moeilijker leren en toch ben ik ook een perfectionist. Maar uit zich in een gaoot.


Geniet van je meisje hoe zee is een ga niet verrijkten met andere kinderen. Straks makeerd ze echt iets kun je het handelen? Hoe je over haar praat. Misschien is ze idd intelligenter dan gemiddeld. Maar zo als je zelf zegt oud omgeving zit er wel iets autistich in.

Zo klink jij over jou dochter namelijk. Soms het gevoel dat jij er te veel boven op zit. Zelfs nu met je jongste erbij.
Als jhr hier praat komt het over als een.soort kan niet uitleggen denk wat ik bedoel.

Heb jij zelf geen autishme. Je bijt je er echt in vast.

Als er wat oud ga het dan onderzoeken, door een centrum of wat.

Een autishme komt in zo veel gradaties voor. Als het zo is is het geen.schande. net zo als een autist die wel zwak of laagbegaafd is iedereen heeft zijn eigen kwaliteiten.

 

Mee eens. Net zoals de leidster van het kdv niet kan zeggen 'welnee, die is niet autistisch, heel normaal kind. Zoiets kun je niet zomaar bepalen en al helemaal niet als je daar niet voor bent opgeleid, bovendien mag zij zulke diagnoses niet eens stellen.
Autisme komt in vele vormen en veel mensen hebben wel een of meer autistische trekjes.

 

Klinkt mij niet abnormaal in de oren. Je kindje heeft op dit moment een focus op het ordenen, vooral het ordenen van twee dingen. Ik herken het deels wel, en vraag me af of het iets is wat tweetalige kindjes sterker hebben (hier ook tweetalig Engels-Nederlands). Immers, ze krijgen steeds twee woorden voorgeschoteld met dezelfde betekenis. Raketje raakt heel opgetogen als ze de twee woorden allebei kan gebruiken ("Oh, it's a KEY! Is een SLEUTEL!" met veel gespring en gegiechel).
Tenzij het je dochter hindert in haar dagelijkse leven of het duidelijk zwaar afwijkt van wat andere kindjes doen, zou ik het rustig laten en er gewoon kalm op reageren. De lepel ligt op het aanrecht, want mama heeft bij het aanracht al in de koffie geroerd.
Ze klinkt vrij slim. Het kan zijn dat cognitief voorloopt op emotioneel. Dat verklaart ook het iets extremere gedrag (dezelfde problemen als andere peuters, maar met andere dingen/situaties). Ik vind dat niet meteen reden voor ongerustheid tenzij er meer dingen zijn.

 

Ik vind de mate waarin ze dit heeft wel abnormaal. Mijn dochter heeft ook dwangmatige tics, maar ik ga hier echt niet in mee. Bv als haar deken niet goed lag, was ze helemaal in paniek of als haar sokken niet 'goed' zitten of haar mouwen. Dan was het echt paniek of gillen.
Ik ga twee keer met haar mee in het gedrag en dan is het klaar (dat zeg ik dan vantevoren, bv ik leg je deken 2x goed en dan is het klaar).

Toch wat er hierboven gezegd wordt ben ik het wel mee eens dat he haar teveel haar gang laat gaan en ook hier veel te veel in meegaat.
Toch weer dat dingetje met grenzen.... Kinderen moeten toch weten waar de grenzen zijn, ze kunnen toch niet keer op keer over allemaal grenzen heen?! Dit heeft toch met regels te maken. En die maak jij en niet je dochter.

 

Leuk ja. Dl wil op elk stoepje/randje lopen en tegenwoordig ook 2x langs de WITTE steentjes op de stoep. (Hopelijk gaat ze daar niet nog 4 jaar mee door)

 

Ik ben het wel eens met die grenzen. Onze kindjes schelen 16 dagen en mijn zoontje loopt ook flink voor en probeert zulk soort gedrag ook wel eens. Ik koppel het alleen nergens aan, ik vind het peutergedrag. Maar ik kap t af. Hij bepaalt namelijk niet of er een lepeltje in mijn thee moet en hij mag dat al helemaal niet ongevraagd van mij uit de keukenla pakken enkel en alleen omdat hij vindt dat er een lepeltje in mij thee moet. Dus ik kap het af.
Ik lees hier op t forum heel vaak berichten van jou waarin jouw dochter heel erg bepaald wat er gebeurd. Zij wilt zelf haar schoenen aan doen anders wordt ze boos, etc, etc. Mijn zoontje wilt ook zijn schoenen zelf aan doen maar dat kan gewoon niet altijd. Ik denk echt dat je te veel mee gaat in wat zij wilt, in haar gedrag. Bijv dat in de bieb alles moeten 'passen'. Ik zou het niet goed vinden als mijn zoontje zichzelf helemaal 'gek' maakt in de bieb of thuis omdat hij alles moet 'passen'. Dat zou ik dus op een bepaald moment afkappen. Je plaatst vaker berichten waarvan ik denk tja als ik m'n zoontje zo zou laten gaan zou hij ook zo doen. Ik bedoel het niet onaardig maar dit pik ik op uit jouw berichten. Ik zou haar echt wat meer begrenzen.

 

Klopt helemaal, kinderen hebben nou eenmaal echt grenzen nodig. Mijn zoon wil ook van alles. Ja prima maar hij moet nog altijd naar mij luisteren. Hij draait zowat door als hij een deur niet mag openmaken. Jammer dan je kunt niet altijd je zin hebben. Dat wordt kinderen van tegenwoordig veel te weinig meegegeven waardoor ze straks bij elke teleurstelling al in een depressie terecht komen. Waarom? Omdat ze emotioneel te weinig ontwikkeling hebben gehad om hiermee om te gaan.