Ik heb heel bewust alleen op die zin die ik gequote had gereageerd. Waarom? Omdat die mij echt tegen staat. In die zin lijk je te willen zeggen "mijn dochter heeft geen autisme, want zij is daar te slim, te sociaal, te goed emotioneel en in balans voor". En dat vind ik heel naief, onnadenkend en ook heel aanvallend. Je zegt daar namelijk indirect mee "elke persoon met autisme is dom, asociaal, niet emotioneel en niet in balans". Een persoon met klassieke autisme is heel anders dan een persoon met asperger of pdd-nos, terwijl deze 3 vormen alle 3 onder autisme spectrum stoornis vallen. En de ene persoon met asperger is al heel anders dan de andere persoon. Mensen met asperger hebben een normale of hoge intellegentie. Iedere moeder is soms onzeker, maar jij noemt indirect elke persoon die in het ass valt dom. Jij zegt daarmee tegen een andere moeder "omdat jouw kind een vorm van autisme heeft is jouw kind dom". Niemand wil horen dat zijn of haar kind dom is. En dat is het enige waar ik op reageer. Ik als moeder snap dat jij, als moeder, dingen ziet die misschien anders zijn en graag wilt weten of andere ouders dit herkennen. En daar zeg ik ook niets over. Maar ik als persoon wil jou als andere persoon wel wijzen op de manier van schrijven waarop je anderen aanvalt. En misschien bedoel je het anders, maar zo komt het niet over. Ik zeg niets over slecht opvoeden, toch? Ik zeg niets over grenzen stellen, toch? Waarom haal je dat er in je reactie naar mij bij? Ik ben niet verantwoordelijk voor wat anderen zeggen. Toevoeging; Deze reactie is niet bedoelt om jou als persoon aan te vallen. Even voor de duidelijkheid
Niet alles gelezen, maar dat overal twee van hebben herken ik wel. Dat heeft mijn zoontje ook gehad. Overal moest hij twee van hebben. Inmiddels wil hij overal drie van hebben
Goed. Dat bedoelde ik niet nogmaals. Ik heb wellicht verkeerd geschreven of het is verkeerd overgekomen. Tja ik spreek nederlands pas 10 jaar dus zo perfect is het niet en ik wilde enig gewoon zeggen dat het meest bekende sympthomen autisme heeft ze niet. Ik ga verder gewoon niet in discussie want het slaat verder nergens op. Volgens mij is duidelijk dat ik nogmaals zeg dat zo bedoelde ik niet en ik suggereerde niets verder mee. De tweede deel was voor andere bedoeld ik heb per ongeluk geen quote gezet.
Even reageren op het 'passen'. Ik herken dat niet. Je zegt zelf dat het komt doordat ze zo'n goed geheugen heeft en daardoor alles erbij zoekt. Mijn dochter doet dit ook, alleen zonder het passen. Ze heeft ook een erg goed geheugen, als ze iets op televisie ziet wat zij ook heeft of wat in een boekje staat dan noemt ze dat. 'He die hebben wij ook'. Maar ze gaat het niet ophalen (deed ze wel rond anderhalf jaar) en 'passen' al helemaal niet. Ze associeert dus wel bij wat ze ziet en hoort, maar doet er (niet altijd) iets mee. Het willen passen en het geheugen staan dus volgens mij los van elkaar. Je kunt je iets herinneren en dat benoemen of je laat het zien, maar dat is passend bij een heel jong kind of een kind wat zich verbaal nog niet goed kan uiten. Wat ik uit jouw posts begrijp kan jouw dochter dat wel degelijk dus zou het ophalen/opzoeken niet altijd nodig hoeven zijn. Of dit dus met haar intelligentie (wat echt nog niet vast te stellen is) te maken heeft dat denk ik niet. Het komt op mij ook wat dwangmatig over. Peuters houden van herhaling, voorspelbaarheid en bevestiging, maar dit klinkt wel té. Wat doet ze als je het beperkt? Of gewoon vraagt het te vertellen ipv op te zoeken?
Ik ben zelf een volwassene met een zeer goed geheugen, ben intelligent en heb een rijtje neurotische gedragingen. Ik herken zeker elementen uit je verhaal. Het is belangrijk hoe dwangmatig het is. Kan ze bepaalde handelingen achterwege laten? Hoe voelt ze zich dan? Misschien is ze nog te jong om dergelijke gevoelens goed te duiden, maar wat merk jij aan haar als ze bepaalde handelingen niet uitvoert? Wordt ze daar onrustig van? Bij mij is er wel sprake van neuroses, maar niet van dwangmatig handelen. Vandaar dat het mij niet belemmert in mijn dagelijks functioneren.
Ik moet dan maar stel ik weet dat op volgende pagina giraaf is alvast net omslande zeggen: kijk die heb je en het past dat weten we, hoeft ik niet te zien maar het past. Dus ik moet "voor" zijn soms doet ze dat ook niet zelf soms zegt ze "het past" maar gaat niet halen. Het is niet zo nogmaals dat ze hele dag rent in zweet dingen te passen, maar ze heeft het wel in gedachten. ze kijkt ook graag fotos uit 1 a 2 jaar terug en dan ziet zeiets erop wat ook ze had of heeft dan zegt ze "o kijk het past!". Het is wel gewoon soms ver gezocht waardoor normaal mens niet gelijk link legt. Mijn man kan dat niet gelijk volgen want het is zeg maar past aan verschillende opzichten maar ik begrijpt altijd wat ze hetzelfde vindt/ziet. Als ik ze ziet toyota buiten en zegt; het past heb ik ook, dan moet ik bewestigen anders blijft ze erin hangen tot ik zeg: ja. Klopt. Het past. Verder ze doet het dus nogmaals niet hele dag en niet met alles. Ik denk deels komt het door geheugen wat je ook van je dochter beschrijft, deels door taal en deels doordat ze bewestiging zoekt in haar vermogen/gewoon peuter gedrag. ik zie daar geen dwangmatigheid of iemand die haar kent ook niet het is wel aanwezig meer dan bij andere omdat wellicht ze blijft zeggen "past". Maar goed ik las dat andere kindjes dat ook hebben en sommige niet dus is niet wat extra abnormaal of zo.
Ik heb ook erg goede geheugen ik kan boeken citeren na 1 keer lezen dus dat wat ze doet herken ik qua alles herinneren dat passen/ordenen doe ik in mijn hoofd. Ik vind het maar grappig soms hoe ze denkt Nee ze is principe gewoon vrede mee als ik beperk of als ik uitleg of afleid. In bieb heb ik gewoon gezegd haar: ja schat ik zie dat veel boeken hebben we al. Ze passen bij die thuis toch? Ze zegt: ja.past. Ik zeg: goed heel knap dat je dat opmerkt en nu wil ik dat je zoekt alle boeken die je thuis hebt. Goed kijken en breng het naar mij toe. Zo beetje dan gaat ze of doen begin dan interesse kwijt of niet doen maar dan is ook niet meer interessant. Het is zo dat als we buiten lopen elke dag ligt daar kiwi bij de boer buiten of pampoen. Als het thuis ligt of we dar gekocht hadden dan gaat ze hele schappen zo langs: past. Past, past... Nee, past past, nee, ... O, wat is dat?.. Past..past" dus elke groente/fruit loopt ze door tot het eind.en zo elke dag als ik haar afleid ze loopt ook gewoon langs In winkel krijg zs opdrachten zoek die en die ze weet foutloos waar wat staat ook hoog of laag en hoe uitzien verchil tussen halfvolle en volle (qua naam letters denk ik dan?) dus zo "past" ze ook dan alleen op opdracht en in hoofd ze roept niet "het past wat mama vroeg" of zo
Ik benader mijn eigenaardigheden ook altijd met humor, een beetje zelfspot is heel gezond Ik kan een liedje meezingen als ik het 1 keer heb gehoord, ik zing dan ook altijd alles met de radio mee. Mijn vrienden weten hoe ik in elkaar zit. Als we het bordspel Kolonisten van Catan spelen, legt iedereen z'n straatjes en bootjes symmetrisch voor zich neer, omdat ik dat prettig vind Zolang je dochter niet dwangmatig wordt in haar handelen, hoef je je volgens mij geen zorgen te maken.
Hmm, ik herken het een beetje. Ik noem het altijd gekke trekjes. Weet niet wat ik mee moet. Hij is altijd zo geweest. Maar heb nooit van kdv iets erover gehoord. Hij is ook gewoon sociaal verder. Dit zijn de trekjes: - Als we uit de auto stappen mag ik pas de voordeur van het huis open maken als hij op de bel heeft gedrukt, gekleppert heeft, twee keer geklopt heeft en de deurknop vast heeft. - Deuren van kasten etc moeten altijd dicht. - Vakt er eten op de grond, dan is er gelijk paniek. Ik moet het meteen opruimen, anders is hij erg onrustig. - Als hij naar bed gaat moet ik hem een boek voorlezen, dan elke keer hetzelfde verhaaltje vertellen, dan een gebedje en dan een slok water. Laat ik iets weg of doe ik een andere volgorde, wordt hij weer gelijk ontustig. - Hij heeft een tijd gehad dat als hij de trap af gaat, hij eerst een paar keer op de eerste trede met zijn voeten stampt voordat hij verder de trap af gaat. - Als we savonds naar boven gaan, moet hij de afstandbediening in de houder leggen. Ik probeer hem vaak af te leiden of te zeggen dat het niet hoeft, maar 9 van de 10 keer lukt het me niet. Ik denk dat het zijn karakter is. Beetje pietje precies en echt een controlfreak.
ik denk dat het 'aparte' aan je verhaal vooral door de woordenkeus komt. Uit je uitleg zie ik een peuter die veel bezig is met dingen die hetzelfde zijn of bij elkaar horen. Deze patronenherkenning hoort bij een peuter die volop bezig is met de verruiming van haar blikveld. De wereld wordt steeds groter en is vol met patronen. En heel veel dingen lijken op elkaar, horen bij elkaar of zijn juist hetzelfde. Andere kinderen zullen dat alleen zo benoemen, en jullie zeggen 'het past'. Dat is dan een beetje 'anders'.
Ik begrijp heel weinig van je verhaal of wat je wilt zeggen, maar elke peuter is gehecht aan routine. Alle deurtjes moeten dicht, als hij 2 gele autoos heeft moeten die vriendjes zijn en de playmobil popjes mogen niet met de lego spelen. Ze houden ook heel veel van dezelfde, vriendinnetjes zullen altijd hetzelfde ijsje of broodbeleg kiezen, altijd laten zien dat zij iets ook hebben of dat vertellen. (Dochter in de kleedkamer bij zwemles: "mijn papa heeft ook een grote piemel") dus wat dat betreft herkenbaar. In hoeverre een kind ermee door gaat is ook afhankelijk van moeders grens en dat is een beetje moeilijk zo te lezen. Je kan ook gewoon zeggen ja we hebben thuis ook veel boeken net als in de bibliotheek, kom nu gaan we een boek zoeken over treinen.
Hmm ze is 2,5 toch? Peuters vertonen vaak gedrag dat lijkt op dwangmatig / autistisch gedrag. Verschil met autisme is dat bij oeuters vaak gewoon weer over gaat na een tijdje En sommige dingen ook niet... Hier moeten dingen vaak in 3voud. Ik ben 37.... En niet autistisch trouwens...
Haha dat met deur openen is echt bizaar van eten op grond of viesheid herken ik ook dat of vaste rituele naar bed gaan. Ik bedacht net dat we altijd 2 boeken lezen- ga er 3 van makenom van 2 af zijn
Wij vonden het altijd leuk om uit te proberen door iets te verplaatsen... we hebben maanden 2 groepen badeendjes op de kast gehad. Het was altijd sport om iets te verplaatsen als ze op bed lag en dan te kijken hoelang het duurde voordat ze het terugzette. Vaak kostte het seconden... Ze liep de kamer in en zag in 1 oogopslag dat het niet klopte. Die brede blik... Heeft ze met 8 jaar nog steeds. Ze ziet het vaak meteen als er iets afwijkt. Maar het hoeft niet meer perse allemaal terug op de juiste plek
Het is wel zo dat ze dat patronen en bepaalde bedachte dingen al lang heeft sinds ze baby is. Dus ze was 10 mnd ze wilde springkoe altijd op bank hebben. We zetten op, ze krijst, we snapte niets van. Na tijdje hadden we door dat koe moest altijd met neus naar rechts. Anders paar cm draai was niet goed. erna vroegen we altijd hoe ze die wil want was niet altijd hetzelfde maar ze had het al in hoofd hoe moet ze staan voordat ze koe erop nog wilde. Maar dus dat is zeg maar stijgende lijn alleen nu heeft ze tuurlijk meer vermogen, heeft geen hulp nodig en verbaal kan ze ook veel. Maar ik denk dat het nu gewoon zo opvalt door leeftijd gewoon.
Dat herken ik erg goed hier inderdaad ze ziet ook gelijk alles of iets niet klopt. Maar dat heb ik zelf ook hoor ik kom op bezoek ik zie gelijk of kan zitten al bedenken hoe ik huis zou verbouwen, welk meubel ik etc. Ik zie ook gelijk alle kleine details en analiseer dat onbewust. Ik kan mijn man zeggen erna: wist je dat ze net hebben op strand geweest minn man zegt: huh? Nee. Ik zeg: ja want Op de jas zag ik zand die ging in gang Nou grove voorbeeld zoiets dus, dus dat het "opnames" maken heeft ze van mij. Ik herinnen ook wat staat waar bij mensen thuis hoe ze gekleed waren maanden terug, etc..vind niey vermoeiend gaat van zelf maar wat ik tegenkom vaak is dat ik vermoeiend vind dat andere het niet herinneren of opslaan etc. Maar is logisch maar daar heb ik vaak moeite mee want ik vind het simpelse wat bestaat en lijkt mij raar dat andere dat niet hebben dat. Dus ik kan mij zeer goed voorstellen dat dochter ook kan van slag erdoor zijn: bij mij niet vaak maar erg zeker bij mijn man of andere kinderen/volwassene ik heb ook vaak ideeen die ok binnen notime bedenk en uitvoer. Waar andere niet eens nadenken. Ik wil verbouwen iets dan zeg ik dat en doe terwijl mijn zegt: wat nog weer wil je verbouwen? ik heb alplan, ik heb al eindresultaat en alles tot puntjes zie ik al voor mijn binnen paar minuten ik bedenk ook gelijk min en plus punten en alle varianten. Dus zo moet het ook gaan/worden want ik heb al binnen 1min alles uitgespeeld. Mijn man dan komt volgende dag mee: miss beter zo? Ik zeg nee want is dan zus en zo en ik heb al bedacht etc. Mijn man wil ook inbrengen wat maar hij denkt niet zoals ik niet snel niet breed genoeg waardoor als ik zeg dat mijne variant het beste ik komt hij pas achter als ik het 100x uitleg waarom dan omdat ik alle varianten al had in mijn hoofd besproken. Ik ben ontwerper dus komt er opdracht ik heb ook gelijk al bij lezen in mijn ogen eindresultaat.. Weet niet zo "werken" mijn hersens en als bij dochter ook zo is begrijp ik haar echt waarom ze dingen zo wil en niet anders..
En dan heb je 2 kinderen waarvan eentje dwangmatige behoefte heeft dat een lepeltje in je thee moet, en de ander dwangmatige behoefte dat de lepel eruit moet. Dan wens ik je heel veel succes met je dagelijkse kopje thee (geldt voor tig andere dingen die per se zouden moeten)
Ik denk het ook deels zeker en deels is hoe ze is. --------- Maar is wel grappig om te lezen dat sommige herkenen dat, sommige niet, sommige zeggen autisme/dwang, sommige normaal. Tuurlijk kennen jullie haar niet dus er zijn 100 meningen over maar ben blij herkenning te horen hoor. Vind bijzonder dat sommige dat op opvoeden gooien is soort van "homos kan je ook genezen" uitspraken... Of alsof je genetische material kan aanpassen met opvoeden. 40% genetisch bepaald de rest is opvoeden en milieu. Als mijn dochter genetisch 40% van dat gedrag heeft dat heeft ze dan en kan niet uitgewist worden, bijsturen/helpen/enigzins beperken of meespelen kan altijd want ook dat is deels leeftijdgebonden
Warrig verhaal... Ik ben zelf autist, ik herken het wel deels maar volgens mij komt dit eerder in de buurt van een dwangstroonis dan autisme.
Als je ook zo warrig praat met je kind kan ik me inderdaad wel voorstellen trouwens dat het heel dwangmatig vastklampt aan bepaalde dingen, om ergens nog de controle over te houden. Maar ik weet natuurlijk niet of dit het geval is.