Hallo ik schreef dat ned niet mijn moedertaal is ik spreek pas 10 jaar nederlands dus ook logisch dat het kan zijn moelijk lezen of warrig omdat ik vaak denk en schrijf en ik vaak ook moet nalezen corrigeren etc. Ook logisch dat sommige dingen ik schrijf kan anders bedoelen maar bedoel anders, snap je hem nog? Maar goed beter kan ik niet is maat wat ik heb te bieden nu op dit vlak Ik praat andere taal tegen haar en niet warrig. Nog nooit van iemand gehoord dat ik warrig praat. Wel snel praat ik omdat ik denk snel maar tegen mijn dochter vertel ik geen halfuur lange verhalen
Het probleem is dat picolina van oorsprong geen nederlands spreekt Dus dat kan soms warrig overkomen. Herken het erg van een aantal mensen die ik ken die op "latere leeftijd" (dus niet als jong kind) naar nederland zijn gekomen. Eigenlijk heel veel woordkennis.. Maar grammaticaal een beetje vreemd En nee, ik weet niet zeker of dat bij picolina ook de reden is. Wel weet ik dat ze van oorsprong niet nederlands is, hoog opgeleid is en geschreven taal heel lastig kan zijn als het niet je moedertaal is
Je heb dan weer mooi kort en bondig uitgelegd dankje Nee klopt grammatical wankelt het aan alle kanten😂 plus wil ik vaak te veel vertellen in te korte ruimte en spring van een naar andere om zoveel mogelijk in beeld brengen maar is juist te warrig)
Ja, valt mij ook op. Keuren die elk gedrag af dat ze zelf niet begrijpen? Superjollie: ieder mens heeft neurotische trekjes geloof ik. Aardige vrienden heb jij
Volgens mij uit ik mij heel netjes, vanwaar dat 'hallo' dan? Ik zei toch ook erbij 'als' en 'maar ik weet niet of dit het geval is', heb je daar overheen gelezen misschien? Toen mijn man 10 jaar in Nederland woonde kon hij heel goed Nederlands overigens, 10 jaar is best lang.
Ik ben het helemaal met dit bericht van River eens. Ook als jij zegt dat ze 40% genetisch die aanleg heeft, alsof het geaardheid zou zijn, ik denk dat jij door opvoeding jouw dochter wel teveel laat bepalen wat ze doet en dan kap je dit gedrag inderdaad niet af. Als ik het goed herinner heb ik ook weleens berichtjes van jou gelezen bijvoorbeeld dat als jullie buiten zijn je dochter altijd mag kiezen welke kant jullie oplopen, dus als zij links gaat gaan jullie links. Dat soort dingen (en meerdere andere dingen) vraag ik me wel af of jouw specifieke opvoedstijl je dochter helpt. En wat iemand anders ook zegt, straks met 2 kinderen en de ene wil de lepel erin en ander eruit, dan ga je een probleem krijgen als ze allebei gewend zijn dat zij dat mogen bepalen. Je zei al wel dat je deze reacties niet wilt horen, alleen over de herkenbaarheid van haar gedrag, maar ik denk wel dat het aan elkaar gerelateerd is. Ik herken de 3 punten trouwens, misschien in iets mindere mate omdat ze van mij niet altijd het andere/zelfde voorwerp mag gaan halen. En ik denk inderdaad dat het bij jouw dochter 'aparter' overkomt door haar woordkeuze dat ze altijd zegt 'het past'. Als ze inderdaad de ene keer zou zeggen 'he die heb ik ook' en de volgende keer 'kijk hetzelfde' en de volgende keer 'het zijn er twee' dan komt het al een stuk minder dwangmatig over. Kan jouw dochter al tot 3 tellen? (als je haar 3 knikkers geeft en je vraagt hoeveel ze er heeft?) Mijn dochter kan al een poos tot 2 tellen, niet tot 3. Daarom is ze inderdaad ook altijd heel enthousiast als ze 2 dezelfde dingen ziet, puur omdat ze tellen wel interessant vind, maar ze kan alleen tot 1 en 2 tellen (ze kan wel 1 t/m 13 achter elkaar opnoemen, maar niet daadwerkelijk tellen) Ik herken ook het voorwerpen zoeken. Als we een boek lezen over een konijntje en een muis, dan wil ze ook ineens haar konijn knuffel en muis hebben. En ze heeft een badboekje met een poes erin, en ook een badspeeltje als poes. Die heb ik 1 keer over elkaar gelegd om haar de overeenkomst te laten zien, en sindsdien als ze het badboekje leest zoekt ze ook de poes om er overheen te leggen. Denk dat dat ook een soort aangeleerd/gekopieerd gedrag is, en als jij zelf ook schrijft alles graag te ordenen zou ze dat goed kunnen overnemen in combinatie dat je dat niet afremt. Ik denk dat alle kinderen in deze fase wat autistisch lijkend gedrag te hebben over deurtjes die dicht moeten, routine, dezelfde dingen benoemen etc. Ik denk dat als ze geen andere kenmerken heeft van autisme zoals geen oogcontact maken, niks spontaan aan anderen tonen/vertellen, eigen wereldje, onbereikbaar, paniek bij onvoorspelbare dingen dan zou ik me nog niet zo'n zorgen maken als het KDV ook niks opvalt. Wil trouwens nog wel zeggen dat ik jouw reacties op anderen soms wat overdreven vind en soms niet mee eens ben (met niemand ben ik het altijd eens hoor ), maar dat ik wel altijd kan waarderen dat je vaak de moeite neemt om een lange reactie te typen en mee te denken. Dus zie het niet als aanval dat ik jullie opvoedstijl becommentarieer, volgens mij wil jij echt wel het beste voor je dochter zoals elke ouder. Volgens mij heb je een superintelligent kind waar je trots op kunt zijn en wat ook wat extra aandacht vraagt, alleen ik zou sommige dingen wel anders aanpakken naar haar. En ik vind het ook knap hoe je als Russische Nederlands probeert te schrijven.
Superjollie: ieder mens heeft neurotische trekjes geloof ik. Aardige vrienden heb jij [/QUOTE] Aardig hè! Er wordt uiteraard wel altijd smakelijk om gelachen en ze plagen me ook wel eens door 1 straatje net scheef te leggen. Ieder mens heeft bepaalde neuroses, ik ben voor mezelf eens verder gaan kijken toen ik merkte dat ik meer en andere neuroses heb dan de meeste mensen in mijn omgeving. Er zijn een aantal signalen dat er mogelijk een onwenselijke situatie kan ontstaan, waar ik gelukkig geen last van heb. Het belangrijkste is het dwangmatige aspect. Ik houd van symmetrie en dat uit zich in een aantal neuroses die met even en oneven te maken hebben. Maar ik raak niet van slag als er iets niet 'klopt'. Vaak hebben mensen niet eens door dat ze neuroses hebben, een bepaalde manier van handelen voelt gewoon prettig.
Kiwi25 Maar je weet helemaal niet hoe ik haar opvoed maar voorbeelden wat ik schrijf je oordeert op wat je hoort wat logisch is natuurlijk maat dat heeft niets te maken met hoe ze is en dingen doet/zegt. Juist omdat ze vrij aparte kindje is (was van geboorte) heeft ze andere aanpak nodig. En ik ben vrij streng ook in grenzen is misvestand dat vrij opvoeden (noem het montessorisch voor simpelheid) geen grenzen kent/geeft. Volgens andere die mij kennen ben ik best streng. Ik ben zelf ook zo opgevoed erg streng met vrijgeid lastig te uitleggen precies maar ik ben gelukkigste mens ooit mijn werk is mijn hobby, ik ben in balance en heb berg ban vrienden en grote sociale empathie ben zegt maar dus dat werkte bij mij wel allertijden. Ik denk dat hoe we opvoeden en doen zien we pas als kinderen oud zijn dan kunnen we beoordelen we het beste deed Iedereen doet het volgend hun opvoeden/ kennis/mogelijkheden/tijd/kind/omgeving etc is maar wat werkt. Voor ons gevoel als ouders werkt het wel al 2.5 jaar lang en wat jij noemt dan nirt acceptabel voor jullie gedrag voor ons is normaal. Ik vind het niet erg extra rondje lopen als ze wil we spreken dingen af met haar, vind niet erg dat ze keer boos kan zijn etc hoort bij. Ik begeleid haar en op mij kan ze altijd rekenen en alle gevoelens kwijt zonder bang te ziijn voor straf of "nee" terwijl ze vaak hoort nee en ze doet niet wat niet mag van andere of stel iemamd anders heeft andere grenzen danhoudt ze daar zich ook netjes in Ze kan tot 10 tellen denk ik not sure dat is wat je bedoelt? ( dus 10 bloemen telt ze op met vinger dan zegt 10 en laat zien op vingers hoeveel nog) dus dat het 2 gebonden daardoor is niet het reden denk ik... Even op mijn voorbeeld met lepel terugkomen: is niet zo dat ze altijd lepel in wil. Het is zo dat we altijd lepel in hebben maar vergeten, ze zegt dan" o vergeten mama en wil lepel in" als stel bezoek heeft geen dan zegt ze: mama, lepel in??" Ik zeg: "nee ze drinkt zonder suiker koffie" zegt ze: "o, ok, zonder suiker" in die traan zeg maar niet dat ze dwangmatig lepels overaal insteekt. Ze heeft ook "rare" humor dat kan ook soms meespelen in dingen. Nu bijvoorbeeld zegt ze vaak "goeie morgen!" Maar dan vaak als: hey wat is dat?!!! Bij als ze ziet iets wat haar verbaasd of dergelijk.
Mijn oudste heeft dat ook en is wel autistisch, en sociaal (wel aangeleerd) en slim (iq hoog) en emotioneel in balans. Dus jouw "tegens" zeggen niks Niet dat jouw dochter autisme heeft hoor, dat zeg ik niet. Maar sluit het niet zo uit op basis van wat je schrijft. Het kan karakter zijn, zou het wel begrenzen voor het erger wordt.
Natuurlijk is het niet verkeerd als je mee gaat in de dingen die je kind graag wil. (op een bepaalde manier) Maar je kunt niet altijd alles precies doen zoals je kind het wil. Er zijn ook grenzen en dat moet een kind, als peuter, ook al weten. Piccolina, wij weten niet hoe jij je kind opvoedt, want daar zijn wij niet bij. Maar je geeft hier regelmatig voorbeelden waardoor ik wel een bepaald beeld krijg van het karakter van je dochtertje en de opvoeding die jij geeft. Een tijdje geleden heb je een topic gepost over het 'luier probleem' van je dochtertje. Ze wilde niet me een luier aan slapen in (jullie) bed, jij wilde dat niet afdwingen bij haar. Terwijl je je wel zorgen maakte over de matras. Jij wilde dan van alles aan gaan passen om je dochter toch maar zonder luier te laten slapen (omdat zij dat wilde) Ik vind dat dus te ver gaan. Als jij niet het risico wil lopen dat je matras nat wordt zal jij zelf de oplossing moeten bedenken die jij het liefste wil. En dan hoeft dat niet persé de 1e keus van je dochter te zijn toch? Ik zou mijn dochter gewoon een luier om doen en als ze dat weigert mag ze gewoon niet meer in ons bed komen liggen. Of ze dat nou leuk vindt of niet... * heb net dat topic nog eens doorgelezen en las dat je zelf ook tot een oplossing gekomen bent. Verder valt het me ook op dat je het er vaak over hebt dat je dochtertje voor loopt, slim is, apart is enz. Vergelijk jij je dochter dan altijd met kinderen van haar leeftijd? Lijkt me erg vermoeiend... Ik heb 5 kinderen die deze leeftijd gehad hebben. Elk kind reageerde weer op een andere manier. Kon meer of minder dingen op die leeftijd. Maar ik ging echt niet uit me zelf zeggen of hij/zij slim, apart enz is. Elk kind is weer anders. Er is niet echt een 'standaard' kind waar je je eigen kind mee kan gaan vergelijken.
Ik herken heel veel in je verhaal, het zou zo mijn dochter kunnen zijn. Wij hebben adhd en autisme in de familie, dus ik heb me eerst wel zorgen gemaakt over een aantal dingen die ze doet. Maar het is ook een deel karakter ben ik van overtuigd. Elk mens heeft autistiforme gedragingen, alleen soms schiet je er in door. Autisten scoren op (bijna, asperger weer niet) bijna alle vlakken, mensen zonder autisme niet. Mijn dochter heeft een heel erge dwangmatigheid in alles wat ze doet. Ze herhaalt alles constant, is de hele dag bezig met dingen te zetten zoals zij dat wil en o wee als je iets wat zij kent anders doet dan anders! Maar ze is super sociaal (soms TE), wil alle nieuwe dingen leren, is graag onder de mensen, speelt ook graag met andere kinderen etc. Ze is super slim en heeft een geheugen als een trein, ze herinnert zich dingen van haar dreumestijd feilloos op detail (en dan moet ik nadenken!). Ik ben er van overtuigd dat ze geen autisme heeft, maar meer een enorme drive om nieuwe dingen te leren en te onderzoeken. Dat dwangmatige komt dan weer voort uit gewenning. Ik heb wel een enorm vermoeden op adhd, want ze is ontzettend druk in alles (mentaal en fysiek) en heeft daar ook wel alle kenmerken van en ondervind ook de nadelen helaas. Als mensen niet weten dat ze nog geen 2,5 is.... schatten ze haar een jaar ouder in omdat ze zo vlot en intelligent praat en zich ook zo gedraagt. Peuterspeelzaal en CB hebben beiden hier al een notitie van waarneming van gemaakt, maar ik vind het zelf niet zo nodig om haar te onderzoeken. Ze is goed zoals ze is en als er problemen komen op school straks zien we het dan wel. Hier 'past' ze ook alles met thuis, bij alles wat ze doet vergelijkt ze het met de thuissituatie en of het dan in het plaatje past. Maar volgens mij is dat ook een fase, ze gaan hun omgevingscirkel vergroten en zijn zich meer bewust maken dat er meer is dan alleen thuis en de vaste plekken waar ze komen. Hier is ze op dit moment alle mensen op straat aan het benoemen en geeft er een naampje aan 'ook opa, ook oma, ook mama, ook kindje' tja en soms heeft ze het mis en dan zie je haar echt terugschakelen en vertelt ze het opnieuw, maar dan goed.
Nee ik vergelijk niet. Juist andere vergelijken je wil niet weten hoe ik moe wordt van dat elk ouder in speeltuin, of op straat in situatie of winkel of what ever begint gelijk: ze is erg slim, motorische wonder etc etc. Ik wordt elke dag meegeconfronteerd en ik roep het hier niet om het hard op te zeggen maar ik wilde dat bij melden voor het "beeld" niet iedereen namelijk leest alle topics. In vervolg zou ik dat niet doen dus want dat beïnvloed gewoon hoe mensen oordelen. Ze is niet slimmer dan sommige ik heb wel slimmere kinderen gezien hoor. ze is zeker niet gemiddeld zouden we daarop houden dat klint wel milder dan ze is slim toch? wat ik niet begrijp is dat jullie roepen: je kan niet met kind meegaan maar wel moet grenzen kennen / kan niet altijd. Ik snap niet denken jullie echt dat ze alles mag? Tja ik voed mrt grenzen alleen waar voor jou grens in mijne is verderop of ergens anders. En wat luier betreft is toch specifieke probleem, ik volg vaak haar, bespreek veel en geef keuzes dat werkt goed ook dus deze keer iedereen riep: verbied haar drinken! Niet in bed komen! Straffen! Laten uren krijsen ze moet haar plek kennen! Dat soort uitspraken. Ben blij dat ik haar tpch volgde en op mijne manier heb het opgelost. Blije kind/blije ouders. De meeste problemen wat oudersvan peuters hebben, hebben we niet omdat het "fase" vaak gepassered is en niet interessant meer is: zials bijten of slaan als niet mag of gooein met eten etc. Ze heeft zelf het ervaren, gedaan, reactie gezien, uitgegroeid. En het helpt hier altijd afspreken en uitleggen zo werken we en ze en dat werkt bij ons. Als iemand alleen met straf og gekrijs uur lang iets kan bereiken wens ik succes die mensen. En ik wil niet en nooit zeggen dat zoala nu gaat zo zal blijven (al heb ik vaak gehoord hier "wacht dat ze 1.5.., 2...2.5...3....3.5 etc is" ik wacht nog steeds maar dus op moment dat het niet werkt bekijken we wat wel werkt en maken we nodig aanpassingen. Of ik nooit zal straffen bijvoorbeeld? Nee dat zeg ik niet maar nu doet ik "anders"
Heel herkebaar indd wat je zegt! Hier ze is dan niet druk en heeft goede concentratie voor dingen (geloof bij adhd concentratie vaak niet goed is? ). Nee omdat kdv en psz zeggen dat ze ideale kind tot nu toe geen zorgen. Maar ze past zich ook vaak aan omgeving ik weet niet hoe is ze daardwerkelijk op psz of kdv. Ik hoor alleen goede verhalen of juist dat ze "stout" was maar niet specifiek over dat ze denken of zorgen zich maken.
Hier is de concentratie inderdaad niet zo best, maar nog niet buitensporig omdat het ook wel een beetje bij de leeftijd past. Ze moet hier wel eerst dingen afsluiten voordat ze iets nieuws mag. Omdat ze er anders mee bezig blijft terwijl ze ook al wat anders doet. Ze is verder supergemakkelijk in omgang, maar echt een boefje omdat ze iets in haar hoofd moet uitvoeren. Je hebt echt 10 paar ogen nodig. Op psz heeft dat al hillarische situaties gemaakt, zoals haar dwang om ronde magneten op ogen te zetten (als bril)terwijl ze weet dat ze niet aan het bord mag zitten. Ze had er 1 te weinig dus toen had ze een piraat gemaakt en riep dat tegen juf. Juf moest streng toespreken, maar ze noemde dat zo 'droog' dat de tranen van het lachen in je ogen staan..... of met verf haar hele gezicht zwart gemaakt tijdens knutseluur omdat ze een tijger wil zijn (week ervoor had ik haar gesminckt) lekker maf kind
Dat vergelijken is vaak ouders eigen. Op zich ook niet verkeerd, maar je kind krijgt hierdoor al snel een stempel. Ik probeer al mijn kinderen als een uniek persoon te bekijken, ik probeer ze ook niet te vergelijken met elkaar. Dan kijk je echt blanco naar je kind en dat werkt het beste als je 'problemen' op wilt lossen. En wat betreft het 'mee gaan met je kind' en het 'grenzen stellen'. Daar zit een groot verschil tussen. Het is niet het ene of het andere natuurlijk. Ik vind dat je als ouder altijd moet aangeven wat jij zelf wil, maar ook naar je kindje luisteren, waarom hij/zij iets wil. Als ze onbedaarlijk gaan krijsen midden in de nacht omdat ze bijvoorbeeld drinken willen en jij dat liever (om een goede reden) niet wil dan vindt ik dat jij dat als ouder bepaald en niet je kind. Heeft niks met straf oid te maken, maar met regels/grenzen. Als je van je kind weet dat het nogal pittig avondeten op heeft en daardoor misschien dorst heeft ga je natuurlijk niet weigeren. Bekijk het dus per situatie. En het altijd eindeloos uitleggen hoeft echt niet in elke situatie, soms moeten peuters het gewoon accepteren dat mama of papa het anders wil en daar hoeft echt niet altijd tekst en uitleg bij. Ik heb mijn 5 kinderen, tot nu toe, opgevoed met duidelijke regels en grenzen. Die heb ik zelf aangegeven en dat weten ze. Ze zoeken vrij weinig de confrontatie op of proberen er over heen te gaan, omdat ze weten dat dat weinig succes zal hebben Omdat mijn regels reeel zijn, echt kind gericht en ook opgesteld zijn vanuit hun oogpunt hebben ze ook niet veel reden om er over heen te gaan. Er is hier thuis geen strafstoel/hoek/gang. Ik zou niet weten wanneer ik die zou moeten gebruiken. Natuurlijk negeer ik ze wel eens als ze een keer te ver gaan, dat vertel ik ze dan ook, maar ik ga ze verder niet apart zetten op een bepaalde plaats omdat ik zeker weet dat ze daar echt niet over hun 'zonden' gaan nadenken. En, Piccolina, als jij je goed voelt bij jouw manier van opvoeden, wie zijn wij dan om daar iets van te zeggen? Natuurlijk kunnen wij zeggen dat wij het misschien iets anders zouden doen, maar dat zegt niets over jou, alleen over ons.
In nederlands dan😂😂😂nee ik ben niet dyslectisch. Wel chaotisch in gedachten of nou te snel denkend waardoor ik dus binnen 5 min kan mij held leven vertellen aan iemand maar of hij dat begrijpt is een vraag) ik zat paar jaar geleden bij logopedie om mijn uitspraak te verbeteren maar ze zei dat voornamelijk praat ik te snel gewoon mijn gedachten gaan sneller dan ik kan praten waardoor het snel gaat. Als ik schrijf ik ook zo ongeweer gaat
Ik snap je verhaal niet echt, maar volgens mij gaat het over dingen perse op een bepaalde manier willen? Onze zoon heeft ook wel wat neurotische trekjes, maar dat heeft vooral te maken met routines. Zijn avondritueeltje moet bijvoorbeeld altijd ongeveer hetzelfde, als ik iets 'vergeet' word ik daar meteen op gewezen. Verder is deze leeftijd het moment van kopieren wat ze zien, dus daar zal het misschien ook wel mee te maken hebben. Eat betreft vergelijken, het valt mij ook altijd op dat je doet alsof je dochter een soort wonderkind is, terwijl ik eigenlijk weinig bijzonder lees ten opzichte van onze zoon, terwijl deze nog een paar maanden jonger is en hij is echt geen wonderkind. Vergelijken met andere kindjes is moeder-eigen denk ik, maar misschien moet je oppassen dat je er niet meer van maakt dan het is, het komt op mij nogal 'pocherig' over, terwijl je dat misschien helemaal niet zo bedoeld. Er zijn al een paar anderen geweest die je hierop hebben gewezen, dus misschien iets om rekening mee te houden, als je wat gerichtere antwoorden wil op je vragen.
Het risico van altijd uitleggen en overleggen is dat wanneer ze groter zijn er bepaalde dingen zijn die niet kunnen of mogen. Je hebt je gewoon aan bepaalde regels te houden en dan kan je als 15 jarige gaan stampvoeten of boos worden en in discussie gaan. Sommige dingen mogen hier gewoon niet omdat ik het zeg.