Hoi dames, kwil even mn hart luchten en advies vragen, sorry als het een te lang verhaal is! mijn vriend en ik zijn al ongeveer 5 jaar bij elkaar, we hebben 2 kinderen waar de oudste 2,5 van is en de jongste bijna 9maanden. we zijn net verhuisd naar een groter (heerlijk) huis met een heerlijke tuin en op een super plek. Nu is het zo dat onze kindjes mede door erge reflux en door het helemaal vastzitten van werveltjes en nekje's en ga zo maar door, we dus 2x een huilbaby hebben gehad. Gelukkig zijn we daar weer door heen, en gaat het nu met de oudste super goed, en met de jongste al gelukkig weer een stuk beter als eerst Maar nu is het zo, ik ben niet meer blij met deze relatie, zoals hij nu gaat. Al een hele tijd eigenlijk niet meer, en ik bots elke keer tegen hetzelfde punt aan. Mijn vriend is nogal erg egoistisch, en vind alles belangrijk voor zijn zelf inplaats van ook voor zijn gezin en voor mij. Hij is wel leuk voor de kinderen (vooral de oudste met de jongste doet hij vrij weinig) maar hij laat mij altijd alles doen. Ook toen we dus een huilbaby hadden liet hij mij alles doen en deed zelf dus echt bijna niets. Nu moet ik zeggen dat ik dat ook wel zelf een beetje mede gecreeerd heb, maar dat komt door het fijn dat als ik een mannier had gevonden om onze dochter, of zoontje, in slaap te krijgen (wat dat lukte hun nooit zelf door de pijn e.d.) dan wou ik natuurlijk dat hij dat op die mannier probeerde omdat het gewoon anders niet lukte (dit dacht ik niet zomaar zelf, dit was ook echt zo) maar hij wou het dan persee op zijn eigen mannier doen, met als gevolg en nog meer overprikkeld kindje, en een moeder die dus Alsnog moest komen aandraven om het kindje in slaapt te krijgen. dus dan kon ik het maar beter gelijk zelf doen dacht ik dan. Ook toen ik zei (bij de jongste) dat ik er echt doorheen zat en het bijna niet meer trok ( de jongste heeft ook 2 x in het ziekenhuis gelegen, ik kon haast niet meer op mn benen staan van vermoeidheid) en toen ik zelf alleen nog maar mee kon huilen, deed hij niets. Niet eens mij proberen te troosten of wat dan ook. Ik weet heel goed dat ik zelf ook niet de makkelijkste persoon ben, dat geef ik gewoon toe, en als ik fout zit in een ruzie of wat dan ook, dan ben ik echt niet de beroerdste om dat toe te geven, en dit doe ik dan ook vaak daarna gewoon maar het lijkt gewoon alsof er geen liefde meer is tussen ons. Ik vind dat ik mijn best nog doe, want ik wil leuke dingen ondernemen, ook met zn 2tjes een keer op pad gaan, uit eten of wat dan ook, tijd samen met zijn tweetjes door brengen om weer wat liefde terug te krijgen maar hij wilt Niets van dit. Ook wilt hij bijna nooit sex met mij, zelfs niet als ik het "aanbied" wijst hij me gewoon af, hij zoent me nooit uit zichzelf, zegt niet uit zichzelf dat hij van me houd, (zegt het ook niet terug als ik het wel zeg) hij raakt me zelfs niet eens echt aan als het nodig is ( in de zin van, eens een kroel geven, of bv mn hand pakken of mn arm wrijven of weet ik het wat) door zijn gedrag kan ik het dus bijna niet meer opbrengen om maar leuk te doen en aardig. daardoor word ik snel boos op hem, omdat ik eigenlijk altijd nog een beetje boos ben omdat het niet gaat zoals ik zou willen Dus pas was he weer zo ver en hadden we weer ruzie (om iets stoms ik weet het niet eens meer) en ging hij zomaar weg, we zouden de kinderen douchen maar hij was gewoon weg gegaan, kwam half 10 savonds weer eens naar huis. als ik wel eens in boosheid zeg dat ik maar beter bij hem weg kan gaan omdat dit niet meer kan, zegt hij oke dan moet je dat maar doen, dan vraag ik zou je me niet eens tegen houden? nee hoor dat is dan jou keuze om te gaan. en dat terwijl ik alleen maar wat meer liefde in de relatie wil..en ik wil heel hard mn best doen, en heb gevraagd of hij dit ook nog wilt doen, hij wilt wel zn best doen, maar zou bv nooit naar relatietherapie gaan, want als je het zlef niet kan oplossen dan is het klaar vind hij. maar ik heb dit punt dus al heel vaak aangekaart, dat ik meer liefde wil/nodig heb, kom op ik ben ook een vrouw, ik wil toch ook dat mijn man naar mij verlangt en van me houd en me gewoon lief vind?! en hij zegt zijn best te doen, maar het veranderd nooit wat moet je hier nou mee? hij heeft dus weer gezegd dat hij echt zijn best gaat doen, maar stiekem weet ik dat er weer niets gebeurd, tot ik weer een x boos word en we weer ruzie hebben en het weer van voor af aan gaat maar hoe lang blijf je dat doen? ik wil niet zo'n relatie mijn hele leven maarja we hebben 2 kinderen dus ik wil ook niet opgeven, maar ik wil dat Hij zijn best doet..maarja, dat moet hij toch wel zelf doen.. wat moet je hier nou mee??
sow ik houd het nu echt even niet meer droog! Ik voel me precies hetzelfde op moment en ik zou ook heel graag wat tips willen, want ik kan de knoop ook niet doorhakken. Ik zal je even mijn verhaaln doen, ik begrijp je echt helemaal! Ik ben nu bijna 5 jaar samen met mijn vriend, we hebben 2 kinderen de oudste is bijna 3 en de jongste volgende maand een jaar. Ik dacht altijd dat we voor elkaar bestemd waren en we voor altijd bij elkaar zouden blijven. Mijn man is alcoholist en ik vind het erg vervelend, hij is zichzelf niet als hij drinkt, eerst als hij zat was deed hij alleen ma overdreven lief ma de laatste tijd kan hij alleen negatief doen. De tijd dat wij samen zijn zijn we nog nooit met zijn 2en weg geweest, nooit naar de film nooit uit eten of wat dan ook. in het begin was hij heel lief ma tegenwoordig slaapt hij op de bank ( ik weet niet waarom ) hebben we geen sex meer tenzij hij zat is, mja dan heb ik er geen zin in omdat hij toch alleen ma aan zichzelf denkt) geen spotane kusjes meer, geen ik hou van jou en ga ma door. hij werkt zwart bij zijn broer en ik blijf thuis met de kids. ik hou ontzettend veel van mijn kinderen ma ik wil ook wel eens wat doen zonder de kids, dan zegt hij ja jij wou toch kinderen! thuis krijg ik alleen ma negatieve reacties, ik poets niet goed, ik doe niks enz... ik heb al een paar operaties achter de rug van mijn baarmoeder doordat ik het asherman syndroom heb, dan moet er dus iemand op de kids letten, ou denk ma niet dat meneer dat doet, dan moet ik mijn moeder ma vragen zodat hij kan werken, en als ik dan thuis kom, denk ma niet dat hij zegt lieverd ga ma lekker op de bank liggen ik ga wel koken enzo, neeuhh ik ben nog geen 5 min terug vn het zh en meneer wil dat ik ga koken en stofzuigen, ma owee al hij verkoude is dan moet ik hem insmeren thee maken deken over hem heen liggen en vooral zorgen dat hij niks hoeft te doen wnt hij is o zo ziek. ik ben een moeder en vind dat ik alles in orde heb voor een goeie leefsfeer voor de kids ma denk nooit eens aan mezelf, sinds een paar maanden ga ik 1x per maand mijn nagels laten doen bij de buurvrouw als de kids op bed liggen, want ik vind het echt eens tijd worden dat ik ook iets voor mezelf doe. Ik trek het gewoon niet meer, ik voel me niet gewaardeert en we leven als broer en zus vaak denk ik ook ziet hij me als zijn poetsvrouw of als zijn vriendin. Zoals jij al zei, de liefde is weg en ik probeer te overleven en het niet op te geven, want ik wil vechten voor mijn gezin, ma als het ma van 1kant blijft komen ben ik bang dat er toch echt niks anders op zit dan weg te gaan en voor mezelf te kiezen. Ik wil dit helemaal niet want ik houd wel van hem en ik probeer het gezellig te hebben met hem, ma wanneer houd het nou op? Ik ben bang om scheef aangekeken te worden als ik bij hem weg ga, want wat ga ik dan doen? ik ben voor hem in belgie gaan wonen, en heb alles laten vallen voor hem, als ik bij hem weg ga heb ik dus geen adres meer om te wonen geen inkomen en geen auto en mijn fam zit 200km van me af. Ik weet het echt niet meer ik heb het gehad, ma wat dan? terug naar mijn ouders met 2kids en een hond? Ook zoiets we willen dekids verzekeren voor het gevaler iemand komt te overleden wat ik natuurlijk niet hoop. nou het interesseerd hem echt niet wat ik ervan denk, de kinderen gaan naar turkije en ik blijf ma hier ( mijn man is turks ik ben nederlands ) en hij wil dat de kinderen turkse nationaliteid krijgen, nou geen probleem voormij natuurlijk, ma als ze turks worden moeten ze later verpicht militaire dienst doen en dat wil ik niet!!!! nou het interesseerd hem niet hij zei letterlijk, het interesseerd me niet wat jij ervan vind ik doe het toch! pffff, ik zit erdoor heen en kan ook wel wat hulp en tips gebruiken
Voor jezelf kiezen en op het moment dat je daaraan toe bent. als je ziet dat er geen verbetering is en je hebt gepraat en zelf alles eraan gedaan om je relatie te verbeteren, dan is het genoeg. je moet jezelf ook beschermen en voor jezelf zorgen en je kindjes...klinkt makkelijk, ik zit zelf in dit proces maar het heeft geen zin om te verwachten van iemand dat het allemaal verbetert wanneer je al veel hebt geprobeerd. hij moet ook willen of anders ben je beter af zonder en zijn je kindjes ook beter af met een mama die zichzelf weer even op orde moet brengen dan met een mama die ongelukkig is!