Dat vind ik echt onzin. Ik ben 2x met icsi zwanger, precies op de momenten dat ik er het meeste mee bezig was dus. Ik geloof dus dat hoe meer je ermee bezig bent, hoe beter het lukt Ik had los kunnen laten tot ik een ons woog, daar was echt geen natuurlijke zwangerschap uit voort gekomen. Verder is allang bekend dat stress wel invloed heeft op het moment van de eisprong (wordt bv iets uitgesteld), maar als er eenmaal een bevruchting is geweest heeft stress geen enkele invloed op een evt innesteling. Dan zou niemand meer zwanger kunnen raken na een medische behandeling namelijk en dat is natuurlijk onzin.
Ik haal even deze uitspraak eruit. Maar dit is dus onzin he... en werkt lang niet voor iedereen. Als deze ‘theorie’ waar had geweest, had ik allang zwanger geweest. Maar er is meer voor nodig dan alleen het ‘los laten’. Alle factoren moeten meewerken en het is echt geluk hebben. Dat het voor jou werkte is fijn. Maar helaas werkt het niet altijd zo. En heel eerlijk.... ik heb mij de afgelopen jaren dood geërgerd aan de uitspraak: laat het los, dan lukt het vast.
Ik sluit me aan bij deze reactie. Je verwachtingspatroon maakt alles uit voor hoe je het ervaart. Mijn eerste duurde ook erg lang, ( wel een mk tussendoor na 10 maand proberen, toen ruim 2 jaar niks en weer zwanger) en daarom trek ik er nu voor de 2e in mijn hoofd 1.5 jaar tot 2 jaar uit. Nu 10 maanden bezig en heb besloten nog niet te gaan wanhopen tot dochter 2 jaar is of zelfs later nog. Ik wéét dat het kan. Moet alleen meer geduld hebben als een ander. En dat vind ik meestal prima, en soms baal ik er even van. Of wordt ik erg onzeker als mijn vriendinnen binnen 3 maanden na stoppen anticonceptie zwanger zijn....
@stiertje88 en @Lisa280887 dan bedoel ik zonder medische reden he. En het is maar net wat je gelooft. Hier heeft dat 2x gewerkt. Maar loslaten kan je niet 123. En ben bekend met lang wachten dus als het zo makkelijk was om los te laten had ik al veel eerder zwanger geweest. Dat is niet de enige factor die mee speelt natuurlijk
Hier hetzelfde inderdaad. 2X zwanger geweest in 3.5 jaar tijd, serieus in de maanden dat ik er zeer gespannen mee bezig was. In die 3.5 jaar tijd toch ook echt maanden gehad waarin ik dacht, boeiend ik zie t wel. Overigens ook een hoop verbouwd aan ons huisje in die tijd maar toch echt niet zwanger
Je hebt dus al een dochtertje. Dan weet je dat het kan, je lichaam is al eens zwanger geworden. Heel snel zelfs destijds. Geeft jou dat geen vertrouwen? Voor mij helpt t heel erg dat voor ogen te houden Bij mij werd het echt ondraaglijk toen ik dat vertrouwen verloor in mijn lichaam, toen er in de 2.5 jaar na de miskraam geen zwangerschap kwam. Ik wist toen ook wel dat er iets mis was met mijn baarmoeder waardoor zwanger worden maar vooral zwanger blíjven moeilijk zou zijn. Die onzekerheid van wordt ik ooit nog moeder vond ik ondraaglijk.
Precies dit.. Zelfs nu er een oorzaak is krijg ik nog; goh fijn, kun je t loslaten en dan komt t vanzelf wel. Uhmmm...
En dat bedoelde ik dus net te zeggen, die uitspraak is 100% gebaseerd als er geen medische oorzaak is!!!!!!!!!!! Dus als je bij het ziekenhuis loopt en er komt WEL wat uit de onderzoeken, dan is het een ander verhaal!!!! ( En los daarvan had ik zelf ook een afschuwelijke hekel aan die uitspraak, maar voor mij was het wel echt zo! Heel persoonlijk dus!! )
Maar als je er zelf een hekel aan had. Waarom zeg je het dan wel? Je had ‘gewoon’ geluk. Ook als er geen medische oorzaak is zijn er genoeg stellen die IVF en alles moeten doen. Volgens jouw ‘theorie’ is dat dan omdat ze het niet loslaten? Dus gewoon even loslaten en dan komt het wel? Je bedoelt het vast niet zo, maar zo kom je wel over.
Maar ook zonder medische oorzaak is het nog steeds grote onzin. Is gewoon in wetenschappelijke onderzoeken bewezen dat stress of juist loslaten geen enkele invloed heeft op een innesteling. Niet 1x maar wel 100x. Tegenover jouw ene n=1 verhaal staan er 10 waarbij het niet zo ging. Wat wel zou kunnen is dat je door de stress op een ander moment je eisprong had dan je dacht waardoor je qua timing steeds net mis zat. Of dat je tijdens je stressperiodes ongezonder leefde (bv meer rookte). Maar dan ligt het dus daaraan en niet door het 'loslaten' op zich.
Als je me zou kennen zou je snappen hoe ik het bedoel. TO hopelijk hoef jij niet te lang te wachten,dat gun je niemand toe!
Ik ben ook 22 jaar en wij zijn ook 9 maanden bezig.. 9 maanden klinkt niet lang vooral als je hoort dat sommige er jaren over doen of helemaal niet. Maar toch knaagt het elke maand en toch is het elke maand een teleurstelling als het weer niet is gelukt want zo voelt het elke maand is er 1 teveel als je 6 jaar bezig bent maar ook als je 6 maanden bezig bent dus laten we iedereen het op zijn eigen manier beleven
Eerste duurde 2,5 jaar. Was overigens al jaaaaren van de pil af. Ontpillen was geen issue. Na 2,5 jaar de moed opgegeven, verdere ingrepen of onderzoeken wilden we niet dat wisten we al voordat we überhaupt de eerste poging waagten. Verwachtte t dus niet meer maar was ineens zwanger. Tweede kindje, helaas verloren zie banner, was raak zonder moeite, ja kon gebeuren maar de eerste duurde ook jaaaaaaaren dus zo'n vaart zou t vast niet lopen...ha, was al zwanger toen ik die wijze uitspraak deed. Nu staan we nog even in afwachting, zijn wat dingen "anders" kan van alles zijn maar ook nr 3.
Gezien een deadline van laatste kans is binnen dit jaar, wordt je niet helemaal paranoia van die testen? Dat weerhoud mij eigenlijk van die stap. Ik zie zeker t nut er van in, wordt ook zonder gewoon zwanger (gelukstreffers zonder mikpogingen) maar ik vrees dat ik me helemaal kapot ga staren op die dingen en dan nog sta te trappelen voor t einde van de maand. Eerste waren we 2,5 jaar mee bezig en ik werd zwanger toen ik de moed opgaf. Tweede zou t vast niet zo'n vaart lopen, nou ja zie banner dat was wel vlot maar helaas niet goed afgelopen. Loslaten werkte hier kennelijk t beste, zou t met ovulatietesten dan niet teveel een ding worden? Gewoon uit nieuwsgierigheid bedoeld hoor. Ik ben nu zeker nog niet zo ver dat ik daar mn heil in zoek, met nog 5mnd op de klok vermoedelijk wel.
Ja, als ik eerlijk ben is het nadeel van die ovulatietesten wel dat je er veel meer mee bezig bent. Ik in elk geval wel, laat ik voor mezelf spreken. Ik ging me niet kapot staren op die ovulatietesten zelf, want gebruik de clearblue met smileys. Die is lekker duidelijk dus ik vind mn ovulatie wel, maar juist de periode daarná is drama bij mij. Ga dan zó hopen omdat ik weet dat de timing goed was. Dus echt loslaten dat lukt me dan niet zo goed... Wat erg van jullie 2e kindje...
Ik heb zelf ook de ervaring dat loslaten meer deed dan krampachtig blijven proberen. Na 2,5 jaar stug proberen zonder op hulpmiddelen te willen en geen malle molen (t komt vanzelf of t komt niet redenatie, we zagen nogal wat koppels sneuvelen in die processen) gaf ik t op, zag t wel. Geloofde er eigenlijk ook niet meer in. Ene noemt t onzin, anderen niet, staat iedereen helemaal vrij in. Maar ik zou me in kunnen indenken dat als de focus minder op t doel ligt en je meer bij jezelf bent je lichaam zelf wel stuurt van "haaallo lekker stuk daar, hebbie zin? " op t goede (vruchtbare moment). Even los van eventuele problemen onderliggend nog, niemand opgemerkt dat de mate van zin veranderd in de maand of ben ik een van de weinigen? Bedoel t niet rot voor alle duidelijkheid he? Ik zit ook met een aflopende klok van minder dan een jaar nog de kans (familie kwaal). Probeer me alleen in te denken wat de succesverhalen van "loslaten" nou als reden zouden kunnen hebben. Wat was er in de periode toen ik t opgaf zo veel anders dan die 2,5 jaar ervoor? En geluk moeten we allemaal hebben denk ik maar. Of t nou voor t streepje is of t verdere verloop.
Je hoort t inderdaad wel vaker ja, dat als vrouwen t loslieten het wél lukte. Hoe dat werkt in t lijf weet ik ook niet....... maar hoor t vaker om me heen, bijvoorbeeld van collega's of kennissen die die ervaring wel hebben. Bij mij was dat dus niet zo. Maar misschien dat je inderdaad qua zin gewoon je lijf volgt ipv je ovulatie??? Ik heb wel iets geks, maar juist tijdens of vlak na mn menstruatie zin in seks en rond eisprong helemaal niet zo. Heel irritant. Wat is de reden precies dat jullie tot dit jaar willen proberen en daarna niet meer? Ligt die grens er echt heel duidelijk voor jullie???
Oh help, ja daar was ik al bang voor niks voor mij. Geloof dat ik dat nog ff links laat liggen. Zoontje was een verrassing, net als mn dochter overigens, helaas was moeder natuur nogal crue. Nu op pad voor nr 3 maar vindt t eerlijk gezegd doodeng maar moet me daar overheen zetten, wachten is geen optie ivm leeftijd en familiekwaal (na 35 kansloos om zwanger te raken)=
Geen enkele vrouw in mijn familie raakte nog zwanger na 35 door vleesbomen. Zit behoorlijk heftig in de lijnen. Merendeel heeft baarmoeder moeten laten verwijderen. Moderne technieken zijn mooi maar ik vertrouw er niet op dus die harde grens, ken ik al sinds mn 11e, hanteren we gewoon. Tevens had zoontje ook al T21 (en nog een berg andere dingen) was niet verwqcht, geen reden voor gevonden maar voor mij een signaal van joh...je leeftijd.
Ik snap dat je het spannend vind na je zoontje. Hopelijk is een gezonde zwangerschap jullie dit jaar gegund. Mag ik eens vragen wat die familiekwaal precies is? Hoe weet je zeker dat je dan na dit jaar ineens abrupt volledig kansloos bent om zwanger te geraken? Dat lijkt me nogal moeilijk te voorspellen?