pijn, haha.. Nee even serieus.. bij mij voelde het alsof je heel lang je plas opgehouden hebt.. de hele tijd zeg maar een drukkend gevoel.. Heeft een paar uurtjes geduurd, nu is het over..
hahaha ok bedankt voor je uitleg nou ik zal voor je duimen dan meis ik hoop dat het voor mij ook raak zal zijn
En daar ben ik dus zwanger van geworden! Was ook semi te laat.....dus niet. Zei zelfs nog...ach het heeft nu geen zin meer want ik heb mijn eisprong al gevoeld....Verder klussen is wel aan te raden want je weet niet hoelang je vanaf dat moment vruchtbaar bent. Ik dacht zo'n twee dagen! Ga duimen!
Zo, feest is voorbij en mag zeker niet klagen! Lekker met de kleine in de weer geweest, heeft dus ook voordelen hoor! Ik ben 34 jaar en heb nu bijna zes jaar last van mijn angsten. Durfde om die reden ook niet aan kinderen te beginnen maar na negen jaar was ik toch zwanger. Ben daar erg blij mee, het is een schat. Wat ik wel heel moeilijk vind is dat ik bij haar ook angstgevoelens heb. Is nog eens versterkt door al die mensen die maar zeggen, rustig zijn hoor want ze pikt je signalen en onrust op ( en die weten niet eens van mijn angsten...) Dat maakte dat ik me nog onrustiger ging voelen want ik wil mijn kleine meid niet opzadelen met mijn onrust...wordt zij weer onrustig van, etc. Ik geloof er diep in mijn hart ook niet in. Ze kan ook bij me in slaap vallen als ik me echt rot voel. En uiterlijk is er niks aan me te zien, de rust zelfe. Maar goed. Alleen met de angst gaat nog, nu met de kleine vind ik het echt verschrikkelijk. Wil zo graag genieten en vaak lukt dat ook. Maar kan me ineens onrustig gaan voelen en dan gaat ze net huilen ofzo en heb ik bijna de energie en rust niet om haar te troosten. Benauwd me dan. Heel stom. Het moeilijke van dit probleem vind ik dat je op een gegeven moment niet meer weet wat normaal is. Zenuwachtig voor een sollicitatie is normaal, maar ik heb altijd het idee dat het piekt bij me. En hoe hou je dat tegen. Zal hard werken zijn maar niet alleen voor mezelf maar zeker voor die kleine moet ik er nu een keer vanaf! Het is zo onzinnig!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Succes jullie met de vruchtbare periode. Ik duim nog steeds want je weet nooit hoelang en precies wanneer die eisprong nu is. En nooit de moed opgeven!! Verder nog over mezelf. Getrouwd eh..zes jaar, kindje van zes maanden, sporte veel, nu niet meer. Werken met jongeren die problemen hebben...hi,hi. Weet het voor een ander heel goed..Maar dat valt nu niet mee omdat ik in een minder lekkere periode zit. Komt misschien omdat ik aan therapie ga beginnen en met de billen bloot moet. Dus die klap voor mijn kont zal hard aankomen
Hoi Caterine, Wat goed van je dat het gelukt is!! Zo weer een stap verder Enne laat die mensen lekker kletsen je kindje merkt er niet veel van hoor geloof me. Naobi ziet mij ook wel eens in een paniek aanval en als ik dan moet huilen dan komt ze naar me toe en geeft me een kusje zo lief!! Nee last heeft ze er niet van ze speelt erna gewoon weer lekker verder. Mijn moeder had/heeft ook agorafobie en heeft mij ook grootgebracht en merkte er niet veel van hoor. Ja ik moest boodschappen doen en ze bracht me zelden naar school meestal deed mijn opa dat maar ik had er geen last van en voelde ook niets.(mijn moeder was toen gescheiden) De reden dat ik nu dezelfde klachten heb is niet door mijn moeder maar door omstandigheden. Ben blij dat ik nu goede hulp heb die heeft mijn moeder helaas nooit gehad vandaar dat ze mij niet naar school durfde te brengen enz. Mij gaat het hopelijk wel lukken Ben wel blij dat mijn moeder nu ook eindelijk goede hulp heeft en ze gaat met sprongen vooruit. Verder is ze weer hertrouwt toen ik 12 was en heeft samen met mijn stiefvader een zoontje gekregen. Ben daar erg blij mee. Ik hoop dat ik je door mijn ervaringen een beetje kan geruststellen. Wat goed dat je wel werkt zeg!! Helaas is dat bij mij nog niet het geval. Ik hoop dat je ook snel uitsluitsel mag krijgen van de psych zodat je lekker aan de slag kan. Nu alvast lekker het boekje doornemen zodat je daar alvast mee kan beginnen Veel liefs, Patricia
wat fijn dat je moeder nu ook hulp krijgt. Vind trouwens dat naar mate er zoveel mensen zijn met deze klachten de hulp nog steeds minimaal is. ik vraag al vier jaar om hulp en heb nu drie hulpverleners gehad...helemaal niks aan gehad. Alsof ze me niet begrepen. Ademen naar je anus...ben nog aan het oefenen...! doordat ik nu de griep heb voel ik me extra rot, weer niet werken, zorgen voor die kleine meid wat nu extra veel energie kost. En die gedachten maalstroom wordt weer in werking gezet...ik kan het niet aan. wil er echt aan werken maar ben zo snel van mijn stuk gebracht. Heb vanmiddag een afspraak bij de dokter om me eens helemaal na te laten kijken want als er iemand ziek is...heb ik het ook gelijk te pakken. en lichaam en geest kun je niet scheiden, in mijn geval is dat wel heeeel duidelijk. Weet niet hoe anderen dat ervaren maar vind het juist met een kleintje vreselijk dit probleem te hebben, wil er voor haar zijn en ben er ook maar soms kost het me zoveel energie dat ik gewoon niet weet hoe ik de dag door moet komen. En ik kom de dag wel weer door maar niet zo ik zou willen. Hoe gaan anderen daar mee om? Het probleem komt niet door die kleine meid maar het is daardoor wel een groter probleem voor mij geworden..... Wil niet teveel klagen maar kan het verder aan niemand kwijt...
Hallo, Hier is nummertje 4...Ik heb last van angst/paniekaanvallen gehad... De eerste keer dat ik het kreeg zat ik in de auto te wachten op mijn man, en wist niet wat me overkwam... ik dacht dat ik dood ging... zweten hartkloppingen, gevoel dat ik zo wegviel echt heel beangstigend... Maar goed na die eerste aanval kwam een 2de en 3de en volgden er meer... en vaak!! ik durfde niet meer autorijden, durfde niet meer na de winkel durfde helemaal niks meer... Ik heb me toen ook aangemeld bij een spych en die heeft me geleerd om door mijn buik te ademen want hyperventileerde ook, en heeft me geleerd om me spieren te ontspannen want onbewust spande ik de hele dag mijn buik spieren aan.... langzaam aan is het beter gegaan en heb nu 2 jaar geen aanval weer gehad!!! ik moet heel erg op mezelf letten... want heb vaak het gevoel dat ik terug glij en dan moet ik mezelf echt weer op de been helpen.... Nu ik zwanger ben vind ik het ook erg moeilijk... heb veel last van hartkloppingen haal me de gekste dingen in mijn hoofd... terwijl het niks is!! het is en blijft zwaar en ja het is inderdaad gewoon de angst voor angst... Alicia
ik herken het ook hoor meid, Ik heb dan wel geen extreme angsten gehad, alleen wel erg veel last van hyperventilatie.. Heb daar ook wat tabletjes voor gekregen (om angst te onderdrukken), en heb ademhalings therapie gehad 2 maal.. alleen daardoor werd het erger omdat ik alleen nog maar gefocused was op ademen... Ik had 101 soorten klachten, van een hele dag door een te snelle hartslag, van de 1 op andere minuut vreselijk benauwd. niet aan me adem kunnen komen, meestal natuurlijk in de rij van de winkel... stond vaak te trillen op me benen maar ben gelukkig nooit ergens weg gegaan, ook al was ik het wel van plan.. Ik ben er mee leren leven, ik denk nl dat het nooit geheel verdwijnt zoiets.. maar werd het naar een tijdje zo beu, je gaat toch dingen vermijden.. wat dus te gek is voor woorden alleen door dit.. ik ben toen tegen mezelf gaan praten van oke bren, je denkt dat je het aan je hart heb, hoevaak is die al gestopt? tot nu toe nog niet... dus dat zal wel meevallen, hoevaak ben ik flauwgevallen? nada nooit...hoevaak ben ik echt gestikt omdat ik het zo benauwd had? ja ook nooit.. en hoevaak is de aanval gestopt doordat ik afleiding had? ALTIJD.... en eigenlijk begon ik steeds vaker mezelf dit hardop af te vragen... en moet zeggen, het heeft wel geholpen.. tuurlijk heb ik het nu nog af en toe benauwd.. maar ik weet wel dat het zo weer overgaat... ik denk dat ik de angst voor de angst kwijt ben, het wel nog heb, alleen ben er niet meer bang voor.. heb wel van de arts pilletjes gehad voor "angst" en zij zegt ook vaak ishet al het idee dat je ze hebt.. en dat klopt.. zitten er 12 in t doosje ..en er is er nog geen uit.. maar heb ze wel standaard bij... helaas hebben veel mensen er last van en net wat hierboven staat, het word niet vaak gezegd uit schaamte.. het vervelendste is altijd "ohh dat is toch dat je moet blazen in een zakje en dan is het over?" ja was het maar zo simpel haha.. of "het zit tussen je oren, niet aan denken" tja dat het tussen je oren zit weet ik. maar dat denken... dat is niet zo simpel.. haha..
Hoi Alicia, Van harte dat je zwanger bent!!! Het is vervelend wat we hebben maar zoals je zelf laat zien, je bent sterker dan je denkt! Gek he dat als je ook twee jaar geen aanval meer hebt gehad er toch bang voor blijft. Het zit tussen de oren en niks meer. Maar wat een K gevoel! Ik hoop dat je ondanks je gedachten toch kunt genieten van je zwangerschap. En tel de positieve dagen eens, dat zijn er vaak meer dan je denkt! En als je gekke dingen denkt...doet trouwens iedereen wel eens, maar bij mij gaat het dan met me aan de haal....ga wat doen! Fietsen, wandelen of zo. Helpt vaak je zinnen te verzetten. En je wel eens rot voelen, zeker als je zwanger bent...hoort er ook wel bij, de hormonen zijn nu druk in de weer hoor! Leuk dat je je bij ons gevoegd hebt, kunnen we elkaar zo nu en dan even verder helpen. Je weet vaak wel hoe je het wilt doen, maar het kunnen doen valt vaak niet mee!
Hoi.. Het is net als wat brenda zegt je moet ermee leren leven want ook ik denk dat het nooit zal verdwijnen.... en waar het zo opeens vandaan komt???? het is mij een raadsel....mijn spych dacht dat het ook te maken had met onverwerkte dingen uit het verleden wat mij gemaakt heeft tot wat ik nu ben.... vroeger (jaar of 16, 17) was ik een hele rustige en verlegen meid, maar door wat ik heb meegemaakt (huiselijk geweld, lichamelijke en geestelijke mishandeling door ex) ben ik zo hard geworden....Ik dat merk ik behoorlijk bij mijn huidige man... (had het zelf niet eens door maar door gesprekken met de spych) ik ben behoorlijk dominant geworden... ik mag graag de touwtjes in handen hebben en wat ik zeg moet ook vaak gebeuren... Ik weet nu dat dit niet goed is... Ik kan dingen moeilijk loslaten... kan om kleine woordewisselingen wel weken boos blijven.... en ik vind dat ik altijd gelijk heb...mijn spych vroeg me op het laats ook word je niet moe van altijd maar voordurend controle willen hebben???? en dat is ook wel zo....ik denk dat daar mijn angst stoornis ook weg komt.... onverwerkte dingen en voortdurend controle willen hebben... die hoge muur om me heen.... Alicia
hoi Brenda, Had je bericht nog niet gezien! Grappig dat van die pilletjes, dat herken ik wel. Ik wil trouwens niet accepteren dat het in me zit. Ik heb het jaren niet gehad en nu wel, wil weten waardoor het komt maar ook hoe ik ervan af kan komen. Zal best confronterend zijn, maar dat is het K gevoel ook!
Hoi Alicia en Brenda, Toch wel heel fijn om te lezen dat er nog meer mensen zijn die het hebben. Je weet het natuurlijk wel, maar als mensen er echt voor uit komen is het toch wel prettiger. Wij zijn nu al met zijn 5-en, maar denk echt dat er nog meer op het forum zitten hoor. En inderdaad Brenda die opmerkingen van ..."joh doe niet zo raar, het zit tussen je oren" Ja duuhh dat weten wij ook wel, dat is juist het stomme... Ik ben er in mijn omgeving vrij open in..als ik het vertel staan ze altijd versteld... tja die buitenkant he..daar zie je niet zoveel aan.. Maar goed, we komen er wel uit.. hier kunnen we elkaar zo nu en dan steunen en adviseren als het nodig is. Caterine.. voel je je nog steeds niet zo lekker.. wat vervelend zeg.. Hopelijk knap je snel op.. En inderdaad afleiding helpt echt.. Ben je al begonnen met het boekje?? Sabrina
hoi, ook ik kan me toevoegen aan het lijstje. Ik heb ook last van angst en paniek aanvallen.(hyperventileren, hartkloppingen) Vanaf kleins af aan al. De laatste jaren een aantal sessies bij psych. Die helpen dan wel effe, maar val vaak terug wanneer er iets groots in mijn leven staat te gebeuren. Nu dus ook met mijn zwangerschap. Het is echt met vlagen, soms geniet ik enorm en soms ben ik super bang voor het onbekende, bevalling of de verzorging. ik merk dat erover praten wle helpt, maar vaak wordt je met een angststoornis niet begrepen.Ik denk dat ik er mijn hele leven mee loop, fijne gedachte. Als het even niet meer gaat dan ga ik gewoon weer terug naar de psych.De oorzaak is bij mij wel duidelijk, mijn zusje is op jonge leeftijd overleden aan een hartafwijking en er werd bij ons thuis nooit over gepraat dus nooit geleerd om mijn gevoelens te uitten en hoe er mee om te gaan. Tsja en dan krijg je dit. Het maakt me ook wel angstig over mijn kleine meid straks, ik hoop niet dat ik dit op haar overbreng. Ik ga het zowieso anders aanpakken dan mijn ouders.
hoi Tazzy, Van harte met je zwangerschap! Ik herken het wel van je dat je bang bent om het op je kleine meid over te brengen. Ik weet nu uit ervaring dat dit niet zo is! Als ik me heel rot voel, hartkloppingen etc. reageert mijn meisje daar helemaal niet op. Kan gewoon lachen naar me en ik het niet het gevoel dat ze er iets van merkt. Maar door mijn omgeving ook extra nerveus over gemaakt.Met opmerkingen als, ze voelt je aan hoor, als ze huilt komt het omdat ze je onrust voelt. ONZIN. Is weer een hype, net als vroeger goed was je kind te laten huilen... En ik heb nu zelf de ervaring dat een kindje je leven op zijn kop zet, maar ook zeker op een hele fijne manier! Iedere moeder heeft ''angsten'' en onzekerheden. Alleen zijn die van ons wat extremer...helaas.
Vandaag bij de dokter geweest en ga bloed laten prikken. Als je lichaam goed voelt kan je geest vaak weer meer aan.... Ben benieuwd naar de uitslag. Gedeelte van het boekje gelezen en staan goede tips in. Laat het even uitprinten want dat leest wat makkelijker! Wel super bedankt!!!!
Welkom Tazzy.. zo, je hebt een hoop meegemaakt inderdaad... Fijn voor je dat praten helpt.. en nu kan je ook je ei in dit topic kwijt... @ Caterine.. dat is inderdaad zo.. als je je niet lekker voelt, gaat het mentaal vaak ook minder...
Hoi hoi, Nou daar ben ik weer. Ik zie veel nieuwe meiden hier wat leuk!! Welkom Desteny,Brenda,Alicia,Brenda en Tazzy Caterine is het niet verstandig dat je accepteer dat je die angsten hebt? Ik begrijp je wel maar toen ik het accepteerde kon ik voor me zelf er beter mee overweg en dus ook beter aanpakken. Ja ik gebruik (helaas) ook medicatie voor mijn angsten. Gelukkig de minst schadelijke voor een zwangerschap. Ben sinds kort ook geminderd. Pfff merk dit wel hoor er komt nu veel op mezelf neer he. Maar goed ik heb het ooit ook zonder gedaan dus dat is weer een geruststelling voor me. Ik denk dat ik tegenwoordig even pen en papier erbij moet pakken omdat ik anders veel dingen vergeet Ja wil toch graag iedereen even persoonlijk een antwoord tip of een vraag stellen. Tazzy wat betreft je angst voor de bevalling en verzorging is heel herkenbaar. Mijn ervaring is dat als de bevalling aan de gang is je niet meer aan je angst denkt je bent dan zo druk dat je daar geen tijd voor hebt. En wat betreft de verzorging daar zul je denk ik heel blij mee zijn dan het scheelt zoveel. Maar goed ik heb het even heel kort opgeschreven. Als je meer wil weten vraag het me gerust Wat betreft afleiding zoeken ja het helpt echt!! Liefs, Patricia