Wanneer hebben jullie de erkenning geregeld? Ik wilde het volgende week doen... dan hebben we er genoeg tijd voor! Of is dit te vroeg? Groetjes Nikster
nee beter te vroeg dan te laat Ik deed het rond de 25ste week en dan vonden anderen het nog vrij laat...
Wij hebben het op de dag van de eerste echo gedaan. (Dat was zo'n 11 weken, vrij vroeg dus...) Dus het is niet te vroeg hoor!
Wij hebben het ook vroeg gedaan zodat we dat in ieder geval al geregeld hadden... Denk dat wij het ook rond de eerste echo hebben laten doen denk vlak daarna want bij de eerst echo kregen we dat te horen dat we dat moesten doen..
het word je aangeraden om zo vroeg mogelijk te doen als er dan wat misgaat in de zwangerschap is ie al erkend... Ik weet nog niet wat ik precies wil doen... Ik zit zoiezo nog vol met twijfels over dit onderwerp omdat ik zoiezo niet anders wil heten als ons kindje) daar moeten we nog even over vechten, ik zei tegen hem; geen ring, dan MIJN achternaam
onze kleine krijgt gewoon de naam van mijn vriend... mochten we ooit willen trouwen dan is het leuk dat we gewoon allemaal dezelfde achternaam hebben!
In België moet je minstens 20 weken zijn, heeft te maken met risico op MK. Maar als je zo vroeg al kan; ik zou het ook doen! Heb je dat al achter je en hoef je je er geen zorgen meer in te maken
Hallo, Wij hebben ons kindje rond 24 weken laten erkennen. Dit mede vanwege het feit dat het na 24 weken levensvatbaar is. Althans: mocht het dan geboren worden dan ben je volgens mij in nederland verplicht je kindje aan te geven. Is het dan niet erkent, waarbij de keuze valt voor de achternaam van de man, het automatisch de naam van de moeder krijgt... Onze persoonlijke overweging was dan ook: Het is zijn kindje en moet zijn naam krijgen. Daarom met 24 weken laten erkennen
het is niet ZIJN Kindje maar JULLIE kind om even iets recht te zetten enneh het is MIJN buik tot de baby eruit komt... Zou niet anders willen heten als ons kindje of hij moet hem of haar overal naartoe brengen maar dat doet de mama meestal kan je heel de tijd hun gaan lopen corrigeren dat je niet zoas je baby heet maar anders nee geef dan maar mijn naam, als ie dan de ballen bijelkaar heeft verzameld om te gaan trouwen dan heeft ie die naam voor mij "verdiend" en passen we die dan pas aan.
maar als jullie ooit onverhoops uit elkaar gaan dan? dan heet jullie kindje nog naar je man en jij krijg weer je eigen naam toch? ik wou vroeger ook trouwen omdat ik anders een andere achternaam had als onze kindjes maar zie nu, een echtscheiding verder en heb nu mijn eigen achternaam weer en mijn meiden die van hun vader..... deze kleintje zijn erkend door hun papa en krijgen ook zijn naam,dus strakjes zitten we hier in dit gezin met 3 achternaman hahahah
Tja, Iedereen kijkt er weer anders tegen aan... Een collega van mij heeft twee kindjes waarbij ze haar achternaam dragen. Ze woont samen en vind ook dat haar kindjes pas de achternaam van haar partner " verdienen" als ze zelf ook de naam van haar partner draagt...tot die tijd dragen haar kindjes haar naam. Zelf voelde dit voor mij niet goed! Ik wilde echt dat dit kindje (en toekomstige daarmee) zijn naam gingen krijgen, als bewijs dat het zijn kindje is, dat hij de vader is. En natuurlijk hoop ik dat ik ook ooit die naam ga dragen! Misschien ouderwets, maar zo voelt het op dit moment wel het meest oprecht. Maar ja tegenwoordig zijn er genoeg vrouwen die bij trouwen hun eigen naam aanhouden, of mannen die ze naam van de vrouw aannemen...allemaal persoonlijke keuzes, zo ook de naamsbepaling wanneer je het kindje laat erkennen. Daar komt nog eens bij dat Erkenning alleen plichten met zich mee brengt, mocht de relatie stuk lopen. Hij kan allementatie betalen, vanwege het feit dat hij het kindje erkent heeft als het zijne. Daarom ook besloten om hem de rechten te geven bij de geboorte. Er wordt dan een aantekening gemaakt in een register waarbij aangegeven wordt dat we gezamenlijk ouder gezag voeren. Getrouwd of niet getrouwd, ik vind dat je daar beiden recht op hebt!
En wat ik nog aan het bovenstaande toe wil voegen: het was een tegenvaller dat mijn partner niet wilde trouwen..de ene keer wil hij wel , de andere keer weer niet. En ondertussen tikt mijn biologische klokje maar door Soms loopt de werkelijkheid niet zoals in je dromen...trouwen, kindjes krijgen. Maar verloopt de realiteit andersom of gewoon anders. Ik heb ook echt moeten nadenken..als we gaan trouwen, wil ik zijn naam dan aannemen of mijn eigen aanhouden, want als we het laten erkennen en het kindje zijn naam aanneemt is het leuk dat we echt de familie huppelpup worden.... Zo niet; Dan blijft ik maar de gene met die andere achternaam. Ik loop er al 31 jaar mee, het valt best mee
totdat je kindje vraagt waarom je anders heet, dan breekt je hartje (in elk geval bij een kennis van me) ze was er kapot van (een half jaar later zijn ze getrouwd want haar man zag ook wel in dat het iets was wat ze heel graag wilde...
Ach mijn vriend wil niet trouwen ( zeg nooit nooit ) maar ja onze kleine gup krijgt wel gewoon zijn achternaam tja weet ook eigenlijk niet waarom maar ik snap niet waarom die zijn achternaam niet zou krijgen is ook zijn kindje.... En bij ons is het altijd zo dat de kleine de achternaam krijgt van de vader en heb er persoonlijk ook niet zo veel problemen mee... En als die kleine straks gaat vragen waarom hij anders heet dan leg ik het gewoon uit hoe het zit en zal hem zo opvoeden dat hij dadelijk zelf kijkt als hij kindjes krijgt wat hij dan met de achternaam gaat doen....