Hallo allemaal, Ik klets al heel lang op het forum hier, omdat ik sinds afgelopen week met een dilemma zit, plaats ik dit bericht onder een anonieme naam, zodat bekende/familie niet gelijk alles mee krijgen, voor ik een definitief besluit neem. Ik ben een moeder van een dochter van 8, zij is ontstaan uit een ongeplande zwangerschap. Toen ik ondekte dat ik zwanger was waren we net 10 maanden samen, waarvan we er 3 samenwoonde, we kozen bewust voor het kind en dit ging de eerste tijd heel goed in maand 8 van mijn zwangerschap begon het verkeerd te lopen binnen onze relatie en uiteindelijk ben ik toen mijn dochter 11 maanden was bij hem weg gegaan. Het bestaan van alleenstaande mam ging me goed af en ook de relatie tot mijn ex was goed te noemen, qua alimentatie en een bezoekregeling. Uiteindelijk was ik blij dat ik het besluit had genomen om voor mij en mijn dochter te kiezen. Na 3,5 jaar toen mijn dochter bijna 4 was kwam ik een nieuwe man tegen, vanaf het begin was hij als een papa voor mijn dochter en klikte het tussen ons drieën geweldig. Door een medische fout met anticonceptie raakte ik een half jaar later in verwachting (ongepland) en uiteindelijk kozen we in belang voor ons prille gezinsleventje voor een abortus. Ik had hier best moeite me ein het begin, maar uiteindelijk kwamen we tot de conclusie dat we nog even zouden wachten en we na 2,5 jaar voor een kindje van ons samen zouden gaan, dit gaf me rust. Uiteindelijk na bijna 3 jaar waren we beide op het punt dat we er klaar voor waren. Het zwanger raken lukte alleen niet zo snel als gehoopt en toen het uiteindelijk lukte was ik hondsberoerd de eerste 3 maanden. Mijn vriend wilde vanaf de tijd dat ik zwanger werd niets meer met de zwangerschap te maken hebben tenminste zijn belangstelling was heel weinig, dit terwijl hij eerst zo enthousiast was. De eerste echo vond hij nog leuk de 20-weken echo ging wel, maar toen ik over een pret-echo begon, reageerde hij ik ben nu al naar 2 mee geweest moet het! Nu had ik vanaf maand 3 (ik ben nu ruim 22 weken zwanger) al een naar intuitief gevoel over een bepaalde dame die in onze vriendenkring rondhangt, ik dacht in eerste instantie het is mijn onzekerheid het zijn mijn hormonen en het is niets, nu afgelopen weekend zou hij eigenlijk naar vrienden gaan, maar omdat we een verjaardag hadden ging hij toen we pas om 10 uur 's avonds thuis waren daar niet meer heen, toen hij dacht dat ik sliep stuurde hij een sms. Het bleef me niet lekker zitten en hoewel ik normaal nooit van het controleren ben, keek ik de volgende ochtend naar zijn verzonden berichten, hier stond een vage heren naam (toevallig haar beginletters) met een sms sorry dat ik niet kan komen blabla ik maak het goed ik bel je. Toen ik hem gisteravond op de man af vroeg of er een ander is gaf hij het toe en vroeg hij wat ik nou nog meer van hem verwacht, hij houdt van me en hij heeft me toch een kind gegeven, dat wilde ik toch zo graag?! Op mijn antwoord dat het een rare manier van houden van is reageerde hij dat als ik dat zo vind dat dat mijn probleem is. Nu zit ik er dus echt doorheen, ik ben niet bang om het alleen te doen, maar ik twijfel heel erg of ik de knoop nu zal door hakken. Ik ben in de war zeker omdat hij me vanochtend zei dat ie echt van mij houd.... maar dat betekend in zijn geval volgens mij niet veel. Voor de dames die denken dat het aan de intimiteit binnen onze relatie ligt daar ontbreekt het hem niet aan en ook zorg ik (misschien wel te) goed voor hem.
Ja meis onwijs moeilijk. Ik persoonlijk zou ermee stoppen, dit omdat je hem nooit meer kunt vertrouwen en de kans dat het weer wordt zoals je hoopt is zo ontzettend klein, soms moet je harde keuzes maken, ik zit daar nu ook in. Ik kies voor een toekomst met mijn kleintje in hoop ooit weer een gezinnetje te kunnen krijgen voor mij en mijn dochtertje die binnen 4 weken zal komen. Ik mis heel veel dingen qua gevoel en wilde zo graag een gezinnetje zijn, maar ik ben blij dat mijn wijsheid overheerst en hij doet nu ook zo dat het mij heeft bewezen dat ik een goede keuze heb gemaakt door bij hem weg te blijven, hij verbrak de relatie namelijk 2/3 weken geleden en ik kon het onder zijn voorwaarden goed maken. Nou lieverd succes met deze o zo moeilijke beslissing en welke weg je ook kiest, beide zullen ze niet makkelijk zijn, dus heel veel sterkte. X
Nou , dit zou dus voor mij de druppel zijn , hij heeft je toch een kind gegeven pfffff , met zo iemand zou ik dus niet meer normaal kunnen communiceren hoor wat een klootzak .. En wat jij van hem verwacht , dat hij zich als een echte vent gedraagt en niet als zo´n lamzak !!! Nee meis voor mij zou het heel duidelijk zijn als mij dit zou gebeuren , en alleen zijn is niet gemakkelijk ook niet met 2 kids maar je oudste heeft al een leeftijd dat ze best al goed zelf uit de voeten kan en dit is absoluut geen reden om met zo een eikel samen te blijven ...
klinkt heel snel geoordeeld, maar toen ik zijn reactie las, was ik echt zeker van mijn uitspraak naar jou toe: ik zou er mee stoppen. Direct. (helaas) Klinkt absoluut niet goed, hele rare houding.
wat een rotsituatie voor mijn gevoel zou ik er idd ook gelijk mee stoppen, je weet namelijk dat hij contact heeft of omgaat met een ander blijkbaar is dat voor hem geen probleem om te doen, ook al is zn eigen vriendin zwanger ik had zo iemand nooit meer volledig kunnen vertrouwen ik zie het zelf aan mn ex, die is wel echt vreemdgegaan en door dat is hij ook gewoon niet meer te vertrouwen ikzelf heb er voor gekozen om mn relatie te stoppen omdat ik van mezelf weet dat ik wantrouwent zal blijven en je hebt geen relatie als je elkaar niet 100% vertrouwt vind ik heel veel sterkte en denk goed na, ook voor jezelf maar ook voor je kindjes xxx
Ik zou er acuut klaar mee zijn. Dan een mooi leven met m'n twee kindjes, daar past geen groot kind dat van twee walletjes eet bij, hoor!
Wat vreselijk voor je om dit nu voor de 2e keer mee te maken: alleen en zwanger. Ik denk dat ik er mee zou stoppen en lekker voor je kids gaan! Heel veel sterkte en succes!
Wat een kl**t***, sorry hoor. Meid ik vind het echt heel naar voor jou. Kijk een affaire is in mijn ogen zo wie zo een doodsteek voor een relatie. Maar als je hem er mee confronteerd en hij barst in huilen, verbreekt de affaire, heeft heel veel spijt en doet er alles aan om het weer goed te maken dan is het nog wat, maar een reactie van wat verwacht je dan? Sorry maar dat is echt te erg voor woorden vind ik. Ik zou persoonlijk stoppen met de relatie, maar ja dat is zo gemakkelijk gezegd als je niet in de situatie zit. Ik wil je heel veel sterkte toe wensen. liefs lila
Ik heb wel eens van vrienden gehoord dat zij het liefste 2 soorten vrouwen hebben: eentje is voor hun thuis, geborgenheid, stabiliteit, daarmee willen ze oud worden en beschermen. De tweede is spannend, afwisseling, kortdurend, lichamelijk. De tweede is inwisselbaar maar de eerste koesteren ze. Dat is de 'goede partij', daarmee kunnen ze bij familie en vrienden voor de dag komen. Die zorgt voor hem. Daarmee kunnen ze het gezinsleven realiseren zoals ze dat zelf voor ogen hebben. Ze houden van de eerste op een totaal andere manier dan de tweede (als ze al van die tweede houden, want daarbij gaat het om de spanning en het kunnen 'jagen'). Ik hoop dat ik het een beetje heb kunnen verwoorden. Ik zeg niet dat dit een goede instelling is, ik vel er geen oordeel over. Mannen zitten nu eenmaal anders in elkaar dan vrouwen. Wat je in jouw situatie moet doen kan ik je niet adviseren. Kan je omgaan met deze situatie? Jij als stabiele basis voor je man, die op dit moment blijkbaar wat meer spanning nodig heeft. Misschien is het een tijdelijk iets voor je man nu je zwanger bent. Als de kleine er is, ziet hij misschien in wat voor verantwoording hij moet nemen. Maar misschien ook niet en is het vertrouwen weg. Een erg lastige situatie voor je... Sterkte in ieder geval met welke je beslissing je ook neemt! Als ik je verhaal lees ben je een sterke vrouw, jij redt het wel!
Wat Charmed zegt, daar zit een kern van waarheid in maar er klopt iets niet! Hij zegt 'wat verwacht je dan'.... alsof het de normaalste zaak van de wereld is! Die vrouw waar een man zoveel stabiliteit in vindt, waar hij zoveel van houdt, zou dus ook het meeste respect verdienen dacht ik zo! Een snolletje voor een avond zou zonder respect behandeld moeten worden, ze kiest er zelf voor om met jouw man iets te beginnen. Maar hij stuurt háár een 'sorry' sms en jou laat hij stikken..... Weet je, ik denk dat je eens goed met hem moet praten. Zet van tevoren wat dingen op papier die je wil bespreken en vraag hem eerlijk te zijn in zijn gevoelens. Zeg hem dat je je gekwetst voelt en bedrogen, hij gaf jou ooit een heel ander gevoel toch?? Is hij wel altijd eerlijk tegen je geweest? Wat betekend 'houden van' voor hem? Ik ben ook alleen geweest met 2 kids. Mijn ex zei 'het zijn jouw kinderen, jij wilde ze toch' Nu heb ik een lieve man, maar ook hij was in het begin van deze zwangerschap angstig voor alle verantwoordelijkheden en zei hardop dat ie niet wist of hij wel verder wilde met ons. Ik dacht ook dat ik het weer alleen kon gaan doen maar hij is 18o graden omgedraaid en vindt het nu superleuk. Hij is erg zorgzaam. Praat! Dat is het enige advies!
Je verdiend veel beter en dat je zijn kind draagt wil niet zeggen dat jij zijn eigendom bent.Zijn genoeg goede mannen en zon man verdien jij.Het is makkelijker gezegd dan gedaan ik weet het zit in soort van zelfde schuitje,Maar zon man wil je ook niet als voorbeeld voor je kindjes die dan denken dat echte man zich zo gedraagt.Of hij veranderd om er voor zijn gezin te zijn zo niet verdiend hij jou niet.Heel veel sterkte en dat je zelf de beste keuze kan maken waar jij na periode rust bij kan vinden liefs
jeetje wat een naar verhaal en dan het zinnetje "ik heb je toch een kind gegeven" jah maar daar mee ben je er natuurlijk nog niet. nou ben ik inmiddels heel gelukkig in me relatie maar bij mijn vorige 2 zwangerschappen ongepland wel van de zelfde vader ben ik ook door een hel gegaan want hij moest ze niet en deed ook alles alleen en als ik iets vroeg was het jij wilde ze toch zo nodig houden dus regel het maar lekker zelf. na 3 maanden na de geboorte van mijn dochter heb ik er toen ook een punt achter gezet en moet eerlijk zeggen als ik alles geweten had had ik het al gedaan in mijn zwangerschap dan had ik vast een fijnere kraamtijd gehad dan dat ik nu gehad heb. heel veel succes met je beslissing en ik zou zeggen hak die knoop door je kan beter dit verdien je niet maar dat is makelijker gezegt dan gedaan. sterkte!!!
Meid de enige reactie die ik op dit moment kan geven is stoppen met die vent. pff zo weinig respect naar jou toe tonen, onacceptabel. Blijf bij jezelf en je hebt t al eerder gered alleen, dus waarom nu niet? sterkte en succes met t nemen van je beslissing.
wat een vreselijke eikel... je moet uiteraard zelf beslissen maar hoe hij jou behandeld is respectloos meid en je bent veel meer waard dan een flapdrol die van meerdere kantjes eet en vreemdgaat