Nou, dat nou ook niet echt, maar zoveel positieve reacties had ik nou ook weer niet verwacht. Leuk hoor. x
je moest eens weten hoe negatief er bij mij is gereageerd... Lesbo's verdienen geen kinderen want ze kunnen er niet voor zorgen en ze hebben er zelf voor gekozen er geen te krijgen, want anders waren ze samen met een man (en van die dingen) BAH! Wie zijn wij nu minder dan een ander? En waar halen ze het verdorie vandaan dat je als lesbische niet voor een kind kan zorgen? Er zijn ook hetero-mama's die dat niet kunnen hoor Ik haat die veralgemening en vooroordelen nog steeds
Dat is iets waar ik me ook kan over opwinden. Een tijd geleden was er een documentaire op TV over een homostel uit Hoofddorp, wat de zorg heeft voor 13 pleegkinderen. Deze kinderen werden zeer liefdevol opgevoed, de pappa's waren meer dan trots op deze kinderen (veel van hen hebben namelijk een lichamelijke en/of geestelijke beperking), maar voor adoptie kwamen deze twee niet in aanmerking. Ik vind dit dus echt schandalig ! Pure discriminatie, dit is iets wat niet zou mogen in Nederland. Ik gun iedereen het geluk in de liefde en ook zeker in een gezin, en mij is altijd geleerd dat ik iedereen in zijn waarde moet laten, ongeacht welk ras, welke geaardheid ! Zo, ik heb gesproken, hihihi !
Tja erg he, van die mensen die zo discrimineren. Zo vind ik het eigenlijk ook belachelijk dat onze eerste dochter, die mijn vrouw gedragen heeft, niet officieel van mij is. Het schijnt dat ik haar moet adopteren. Is dat niet raar, terwijl we gewoon getrouwd zijn en al bij elkaar waren toen zij in ons leven kwam. x
het IS ook zo mamavanamber. Het wil niet zeggen dat als je holebi bent, je geen kinderwens mag hebben of geen kinderen mag krijgen. Ook mannen hebben vaak een kinderwens, en zij kunnen evengoed voor een kind zorgen als een vrouw. De comment die ik vaak krijg is "er woont geen papa bij jullie in, een kind heeft een vader nodig". Nu is die papa er in de eerste plaats wél, hij komt minstens 4x in de week langs en onder normale omstandigheden (z'n verloofde heeft zware borstkanker) zijn ze zo goed als elk weekend bij hem, en nog iets dat ik vaak als tegenargument gebruik: wat met een gezin waarvan de papa of mama is gestorven? Ga je die hun kind(eren) afnemen of zo? Soms komen je haren gewoon omhoog bij het horen van die commentaren. Als ik nog samen was met m'n vrouw was er steevast de comment "ocharme, die kinderen zijn gedoemd zonder vader, en ze worden vast en zeker homo, want ze zien niets anders dan homoseksualiteit in hun gezin, en die 2 verdienen geen kind en al zeker geen zoon! wat moeten lesbo's nu met een zoon aanvangen?" wel, ik heb er binnenkort 3 en ze komen geen liefde tekort, geen aandacht tekort, geen eten, geen genegenheid, ze krijgen waarden en normen mee die de laatste jaren niet meer zo gerespecteerd worden en vooral: mijn zoontjes zijn gelukkig (ff de dikkenek uithangen ) En toch trek ik me die comments aan, ookal weet ik beter
gefeliciteerd met de zwangerschap uiteraard! maar toch heb ik het idee dat een kind een vader en een moeder nodig heeft hoe denken jullie daar zelf over dan? het zegt natuurlijk niets want als mensen scheiden is de vader vaak ook foetsie.
Ik denk niet dat een kind persé een vader nodig heeft. Sterker nog, ik ben blij dat wij twee vrouwen zijn. Onze kinderen worden echt door ons allebei opgevoed, fifty fifty zeg maar. Vaak zie je bij heterostellen toch nog die traditionele rolverdeling van papa werkt en mama zorgt voor de kids. Ook als heeft moeder ook een parttimebaan. Nu is het wel zo dat mijn vrouw wat sommige dingetjes betreft wel een beetje mannelijk is. Zo vindt ze het leuk om te stoeien en te voetballen en zulk soort dingen. Ik ben juist echt het zorgzame type. Dus wat dat betreft zijn we net een heterostel, denk ik. Alleen wij doen dus echt alles samen. En dat zou ik ook echt niet anders willen. Kijk ik vind dat kinderen, zeker jongetjes, wel mannen om zich heen moeten hebben. Maar die hebben wij zat, de opa's, de ooms, vrienden enz. x Linda
Wij zijn ook een lesbisch stel en zijn nu zwanger van ons "eerste" kindje na twee miskramen. Wij hebben gekozen voor een bekende donor, die we via internet hebben leren kennen. Hij heeft een vrouw en zoon (van 16) en die hebben we ook ontmoet, zijn vrouw staat ook achter hem wat ontzettend fijn is. Het insemineren hebben we bij hem op de boot gedaan (ze varen) omdat dat meestal handiger is, wel erg raar hoor, kwam zijn vrouw het brengen haha. De eerste keren hebben we het vanaf de boot naar huis vervoerd maar dat werkte niet echt. We hebben bewust gekozen voor een donor die bekend is omdat we het belangrijk vonden dat wanneer ons kindje vragen krijg over zijn/haar vader we die kunnen beantwoorden. We blijven ook wel contact houden met de donor. Mijn vrouw is als eerste zwanger geworden omdat zij het oudste is (32) terwijl ik begin 20 ben dus ik heb nog wel even. Leuk om te horen dat er meer vrouwen hier zijn die net als ons.
Wat grappig Morrighan. Jouw verhaal lijkt echt precies op dat van ons. Alleen is onze donor weduwnaar en hebben wij gewoon thuis geinsemineerd. Maar verder lijken onze situaties echt erg op elkaar. Leuk. Hoelang zijn jullie zwanger? x Linda
Wij zijn nu 8.6 weken, maar volgens de echo van gister 9.3 weken. Ergens tussenin denk ik dan maar Heeft jullie donor aan meerdere stellen gedoneerd? en hoe ervaren jullie het? willen jullie nog contact met hem houden? Onze donor doneert alleen aan ons, hij wil niet te veel verschillende kinderen bij verschillende stellen voor zijn vrouw. Ech leuk dat er mensen zijn hier die hetzelfde meemaken. xx Morrighan
Ik heb langs de ene kant spijt dat het zoontje dat ik verwacht, niet van dezelfde vader is als m'n 2 zoons. Die rotzak heeft me laten stikken, hij vond zichzelf met z'n 40 jaar te jong om papa te zijn. En als hij me wou dwingen tot abortus en ik dat weigerde, was het hek helemaal van de dam... Ik sta er dus alleen voor als het op deze beeb z'n opvoeding aankomt en vind het erg jammer dat ie z'n vader nooit zal kennen. Ook dat hij een andere achternaam zal dragen (de mijne dus) vind ik eigenlijk best lastig. Maar het belangrijkste is dat hij, ookal is hij een ongelukje, méér dan welkom is en niets tekort zal komen. Ik zie hem zelfs helemaal niet meer als een ongelukje! En de papa van m'n zoons heeft zelfs al voorgesteld om de kleine mee te laten gaan met z'n 2 grote broers als die bij hem gaan, zodat de beeb zich niet achteruit gestoken voelt. Vind ik zo'n mooi gebaar van hem, weet enkel niet echt wat ik ermee aan moet... Hij is van mening dat de beeb er niet kan aan doen dat hij zo'n achterlijke l*l van een vader heeft, en dat hij gerust vaderfiguur wil zijn waar de beeb bij terecht kan, en z'n verloofde is het er helemaal mee eens. Het zijn zo'n schatten, die 2! Blij dat ik voor een bekende donor heb gekozen, ik zou het niet anders meer willen. Hij is al sinds onze geboorte m'n beste vriend en nog nooit zijn er woorden gevallen. Hij heeft z'n zoons erkend en betaalt alimentatie (omdat hij dat per sé wou, voor mij hoefde het niet) en de jongens zijn gek op hem, en ik ook (vriendschappelijk gezien dan wel )
Mijn neef is homo. Met een kinderwens. Samen met zijn toenmalige partner benaderde hij een bevriend lesbisch stel, ook met een kinderwens. Inmiddels is mijn neef weer vrijgezel, maar hij heeft dus wel twee kinderen bij het lesbische stel. (De afspraak was dat ze bij de dames wonen, en dat hij bezoeksrecht heeft). Het insemineren ging via een ziekenhuis. Ze twijfelen nu over een derde. Mijn neef is inmiddels sero-positief. En nu kunnen ze de nog bevroren (niet besmette embryo's) gebruiken. Of (ik weet niet hoe ze dat doen) de sero-positiviteit uit zijn kwakje halen. Vind ik ook erg leuk bedacht, hoe hun hun wens hebben opgelost.
@DaisySanches: Ja zo'n verhaal heb ik inderdaad ook al eens eerder gehoord. Dat twee homo's een lesbisch stel hadden geholpen. Tja, zo kan het ook he. @Morrighan: Onze donor heeft wel meerdere kinderen. Maar hij is nu wel min of meer gestopt, want op een gegeven moment is het wel genoeg natuurlijk. Verder hebben wij gewoon contact met hem. Af en toe mailen we hem en soms nodigen wij hem uit om te komen. En dat vindt hij dan ook heel erg leuk. Hij zal er alleen niet zelf mee komen dat hij langs wil komen. Hij doet het alleen als wij het vragen. Ook reageert hij alleen op mailtjes van ons. Hij stuurt nooit wat uit zichzelf. Hij wil zich gewoon niet opdringen. En ik vind het prima zo. De kinderen weten later wie hun vader is en ik ben hem voor de rest niks verschuldigd. @platliggertje: Tja, dat lijkt me inderdaad wel lastig. Dat je nu twee kids hebt van één vader en dan de derde van een andere. Nou, ik zou als ik jou was wel gebruik maken van het aanbod van die vriend. In het begin zal de baby er niks van merken als hij niet meegaat, maar als ie straks een peutertje is, begint ie dat door te hebben natuurlijk. Wel lief dat hij het voor je wil doen, zeg. x Linda
Ik vind dit zo normaal, dat ik het eerlijk gezegd een beetje vreemd vinden dat sommigen zo vreselijk complimenteus en bewonderend uit de hoek komen.
Ik vind dit alles ook normaal om te lezen. Wat ik wel vreemd vind is het volgende.... Mijn oom werd zo'n twee jaar geleden benaderd door een bevriend lesbisch stel. Of hij donor wilde worden zodat één zwanger kon raken. Zo gevraagd, zo gedaan, maar wel op de natuurlijke manier. En nu is de ander ook van hem zwanger geworden op dezelfde manier. We zijn in onze familie echt wel wat gewend, maar dit begrijpen we toch niet helemaal . Ik vind het eigenlijk wel een beetje triest voor hem. Hij voelt zich echt de vader (hij had zelf nog geen kinderen), maar hij staat er toch buiten, al komt 'ie er nog wel over de vloer. Ik ben alleen bang dat dat niet meer mogelijk zal zijn als het tweede kindje er is. Dan is 'ie niet meer nodig.