Ik moet het echt even kwijt, denk alleen dat het een lang verhaal word. Begin even bij het begin, ik heb de eerste 4 jaar van miijn leven bij mijn oma gewoond, waarom? geen idee, mijn overgrootmoeder woonde daar ook en die kon mij niet loslaten en dus hadden mijn ouders zoiets, makkelijk, hoeven wij er snachts niet uit dus laat haar maar daar wonen. Toen ik 4 was ging ik dus naar school en ging weer bij mijn ouders wonen, alleen elk weekend en vakanties ging ik bij mijn oma slapen en ook als ik ziek was, was ik daar! Ik zelf vond dat heel erg fijn, want ik had in die tussentijd allemaal vriendjes en vriendinnetjes bij mijn oma, en thuis niet. Dit is zo mijn hele jeugd gegaan ( tot 16jr ) in die tussentijd heeft mijn broertje ook nog 7 jaar bij mijn oma gewoond, en dan ook echt altijd. Mijn ouders wonen 5 km van zijn school vandaan en dat vonden ze te ver fietsen voor hem, dus dat was een goede oplossing ( mijn broertje loopt geestelijk achter ). Al die tijd doen ze ook alsof mijn broertje een 1 of andere achterlijke is. Ok hij is niet slim, maar zeker niet achterlijk! Toen ik vanaf 4 jaar thuis kwam "wonen" is er veel veranderd, mijn moeder werd super lui, mijn vader ging meer drinken. Ze verwaarloosd het hele huis. Ik durf echt niemand daar mee naar binnnen te nemen. Bank is kapot, behang valt bijna van de muur, plavont valt te verf vanaf, overal haren van de hond, en een enorme rookgeur. Als je daar geweest bent stink je gewoon echt! Je kan er wat van zeggen maar ze trekt zich van niemand wat aan. Ze worden ook echt kluizenaren, alle rolluiken zitten altijd dicht! Is dus altijd donker daarbinnen. Toen ik 18 was heeft ze alle verjaardagen afgeschaft! Want dan is ze zo "druk" en daar houd ze niet van. Heel lullig voor mijn zusje die toen nog 10 was, en mijn broertje die 16 was. Op dat moment ben ik ook gaan samen wonen met mijn vriend. Ik was 16 toen ik wat met mijn vriend kreeg, en hij moest heel erg wennen aan de situatie dat ik mijn oma en opa als ouders zag, en me ouders meer als tante en oom. Hij vond mijn ouders ook echt rare mensen, maar sprak dat nooit uit tegen mij. In die tijd zag ik ook dat alles heel anders kon, dat ouders er voor je horen te zijn en niet zoals mijn ouders. Mijn ouders hebben nog nooit de kapper voor mij betaald, kochten nooit kleding voor me, en als ik een keer om een euro vroeg was t dat heb ik nu niet. Terwijl ze echt geld genoeg hadden. Vanaf die tijd ben ik me ook gaan verzetten dan ja en amen tegen ze te zeggen. Tijdens een ruzie heb ik ook gezegt dat ze niet moesten zeuren dat ze het krap hadden, want dan moeten ze neit samen 2 pakjes shag oproken en papa een halve krat bier. Toen heeft ze me een klap int gezicht gegeven en ben ik weggelopen naar mijn oma. Mijn oma zegt er verder neit veel van want ze wilt de goede vrede bewaren. Gelukkig dus met 18 jaar het huis uit gegaan. Toen kwam ik er ook achter dat mijn broertje en zusje nog steeds geld voor hun verjaardagen kregen, en ze ook gewoon nog naar de verjaardagen van mijn opa en oma gaan. Dit deed mij erg pijn maar t wende. Vervolgens had ik geregeld dat we voor mijn broertje de wii zouden ombouwen, dit was 90 euro, wij 30, me broerjte zelf 30 en me ouders 30. Dit ging ze dus ontkennen en wou me het geld niet geven. Toen heb ik ze een maand niet gesproken en hebben ze me alsnog dat geld gegeven. Dit ging 2 maanden goed. Ik besloot weer naar school te gaan en moest voor de ibgroep het loon van mijn ouders weten voor mijn stufi. Dit wouden ze me niet geven, want het is onzin om nou nog naar school te gaan en ik moest t maar uitzoeken. Op dat moment is mijn oma er ook mee gaan bemoeie. En toen heb ik een hele grote ruzie met mijn moeder gehad, en ook gezegt dat ze nooit kinderen hadden moeten nemen als je er niet goed voor kan zijn!! Dit heeft mijn oma ook gezegt, toen hebben ze gezegt ja maar voor haar 16e veraardag hebben we haar een splinternieuwe scooter gegeven ze is ondankbaar, nee had me oma gezegt, die heb je niet gegeven die heb je haar geleend!!! want ik mocht em nooit gebruiken!!! Vervolgens had mijn vader tegen mijn oma gezegt "Van mij mag Roos doodvallen" had mijn oma gezegt schaam je eigen!! en de haak op de telefoon gegooit! Vanaf dat moment hebben mijn oma en opa en wij een jaar geen contact meer met mijn ouders gehad. Dit heeft mijn opa en oma heeeel veel pijn gedaan (d at vond ik nog het ergste ) want mijn broertje en zusje mochten niet meer bij ze komen, en dat terwijl ze altijd alles voor ze gedaan hebben. Ze hebben nooit kleding end. voor ze hoeven kopen. En hebben ze mijn zusje tegen mij opgezet. Toen werd ik zwanger, en heeft mijn vriend mijn ouders gebeld om te vertellen zodat ze het niet van een ander hoorde. Vanaf dat moment wouden ze in ene keer weer contact, en dit heb ik eigenlijk goed gevonden voor mijn opa en oma. Want het deed ze echt pijn! We zagen ze nauwelijks en me opa en oma deden alles voor ons, die hadden het gevoel dat hun weer opa en oma werden. En dat vind ik ook eigenlijk! Toen werd mijn dochter geboren en draait in ene keer alles om mijn dochter, ze willen wel op haar vejraardagen komen maar niet op die van mij en me vriend. Want je hoort op de verjaardag van je klein kind te komen, Van je eigen kind niet dan?!?!? maarja. In de tijd dat ik het huis uit ben, is mijn zusje alles geworden bij mijn moeder ( zij is de enige die odor me oduers is opgevoed ) mijn prinsesje dit en dat! Ze mag echt alles! Nu gingen we dit weekend trouwjurken passen, Mijn vriendin oma en me moeder ( die nam ik mee omdat het hoort! Stom ik weet het ) de hele tijd had ze het over me zusje, me prinsesje dit en dat.. Dit deed me echt pijn want die dag hoort om mij te draaien. Me oma heeft er wat van gezegt, en toen zeid ze ja maar E. is mijn prinsesje, terwijl ik met een prinsessenjurk voor dr stond. Mijn vriendin vond dit ook allemaal heel raar. Nu ben ik dus heel bang dat me moeder dit ook gaat doen op mijn trouwdag. En er wat van zeggen ben ik heel bang dat er weer zo'nruzie komt en dat doet mijn opa en oma veel pijn. Pfff kan me er nu al zo druk om maken!! ( mijn vader overig, die staat vaak achter mijn moeder!!! )
Jeetje wat een heftig verhaal .. Ik persoonlijk zou haar niet betrokken hebben met het passen van de trouw jurken maar goed daar heb je weinig aan want dat is ieder zijn keus .. Wat ik wel zou doen in jou geval is zeggen tegen je moeder dat ze op je trouwerij mag komen maar als ze 1x vervelend doet dat ze dan de tent moet verlaten, is ze het daar niet mee eens dan zou ik zeggen dat je haar helemaal niet op de trouwerij wilt hebben.. Tuurlijk zal dit veel pijn doen maar je moet niet je grote dag laten verpesten door iemand die ( zo zie ik het ) jou hele leven al niet bij je wilde zijn ... Bedoel het niet lullig en hoop dat je snapt wat ik bedoel ...
jeetje,wat een verhaal zeg.....maar mag ik je vragen,heb jij laatst ook een berichtje geplaatst over je trouwjurk uitzoeken,en het kwam er op neer dat je zusje die altijd alle aandacht moet hebben,er bij zou en moest zijn????
Jeetje ik zit vol verbazing jou verhaal te lezen. Mijn god wat verschrikkelijk. Maar wel heel fijn dat je opa en oma er wel voor jou waren. Ik kan mijn eigen voorstellen dat het je allemaal heel veel pijn doet. En jeetje je hebt je moeder wel meegenomen met trouwjurken passen na alles wat ze je aangedaan heeft, wat ben jij een goed mens zeg respect. Je probeert er dus nog het beste van te maken. Ik ben altijd heel goed opgevoed door mijn ouders, gewoon zoals het hoort. En volgens mij weten jou ouders niet zo goed hoe dat moet. Laat jij samen met je man maar eens zien hoe het wel moet om voor een kindje te zorgen, misschien gaan ze wel nadenken wat ze allemaal wel niet gemist hebben. Maar nogmaals heel fijn om te lezen dat je opa en oma er wel voor je waren en voor je gezorgd hebben. Ja en op je bruiloft, daar moet natuurlijk geen spanning hangen. Het is jullie dagje, en dat moet natuurlijk niet verstoord worden door iemand die zich niet normaal kan gedragen. Een ding laat je bijna mooiste dag van je leven niet verpesten, want als het goed is trouw je maar een keer. En misschien doe je je opa en oma wel pijn maar het doet jou pijn als ze jullie mooie dag verpesten. Echt super veel sterkte.
Pff wat een verhaal... Lekker dan!' Ik zou mn ouders er in dat geval niet eens bij willen hebben! Daaag, zoek et lekker uit! Misschien ben ik dan hard, maar als iemand zo met mij om zou gaan, dan hoeft diegene er ook niet opeens te zijn wanneer er feest is. En als je moeder zich al zo gedraagt wanneer ze mee mag een trouwjurk uitzoeken, zegt dat wel heel veel over wat het met haar doet dat jij gaat trouwen. Bah! Sterkte meid..
@PINTER: klopt dat was ik, en heb voet bij stuk gehouden en mijn zusje niet meegenomen. 1e ook wat me moeder ook zeid toen ik em had gekocht. Ja en nu mag je zusje ook mee de volgende keer. Ik vind het heel moeilijk om tegen ze in te gaan, omdat ik dan ook het contact verlies met mijn broertje en zusje, en die wonen nog thuis. Want dan mogen ze absuluut niet meer bij mij komen. En het zijn toch de opa en oma van me meisje. Pffff het is allemaal zo moeilijk.. Me vriend is ook heel bang dat mijn moeder mijn dag weet te verpesten, en als ze dat doet gaat hij ook naar mijn vader, die weet haar dan wel op dr plek te zetten.
Poeh, heavy verhaal! Hoewel ik misschien makkelijk praten heb omdat ik niet in jouw situatie zit, zou ik mijn 'moeder' er op mijn trouwdag niet bij willen hebben. En al helemaal niet omdat het zo hoort. Ik vind dat ze het hele woord 'moeder' niet eens waard is. Dan zou je je eigen kind(eren) niet zo afwijzen. En dat ze toevallig oma is van je dochter? Jammer voor haar, maar als ze jou al zo makkelijk aan de kant schuift, hoe kan ze dan ooit wel van je dochtertje houden? Ik zou zeggen, kies voor jezelf en voor je eigen gezin, en maak van jullie trouwdag de mooiste dag van jullie leven ... zonder alle stress of je moeder zich wel zal kunnen gedragen. Als ze nu al de voorpret weggehaald, terwijl je daar vol van zou horen te zijn, lijkt me dat al antwoord genoeg. Hoenlijk krijgen jullie een geweldige dag waar je voor 100% van kan en zal genieten.
lieve schat, wat een heftig verhaal zeg... en wat een klote leven heb je al achter de rug... maar wat ik wel aan je verhaal kan opmerken is dat je ouders de weg een beetje zijn kwijt geraakt ( als ik het mag zeggen , ik vind ze een beetje onspoort). wat de reden er ook van is... het is voor jullie als kinderen niet gemakkelijk. wat ik ook duidelijk kan opmerken is dat jij een schat van een meid bent, maar volgens mij ben je veel ste goed zeker naar je ouders toe. als ik jou was zou ik ze niet uitnodigen op je bruiloft. of hooguit een uurtje ofzo. maar laat ze de boel niet verzieken dat hebben ze al genoeg voor je gedaan. en wat je broertje en zusje betreft. tja het is echt heel erg als je ze niet meer kan zien. maar vroeg of laat gaan ze het huis uit en gaan ze zeker contact met je opnemen!! ik denk dat je echt veel meer aan jezelf moet denken... en harder moet worden om zelf gelukkiger te zijn... en zoiets heeft tijd nodig maar als je er hard genoeg aan werkt kom je er wel!! meis, heel veel sterkte. liefs en een dikke knuffel
Voor een buitenstaander is het natuurlijk makkelijk praten. Maar als ik het was, zou ik die contacten met je 'ouders 'verbreken. Wat zijn dat nou voor ouders?, ze hebben je nooit echt verzorgd. En niet omdat ze niet konden, maar omdat ze niet wilden.. Sterkte meid!
ik zit echt vol ongeloof te lezen wil je heel veel sterkte wensen maar als het mijn ouders waren zou ik er helemaal klaar mee zijn( is makkelijk praten i know ) maar ze hebben geen greintje respect voor jou en je voelt je al klote met trouwjurken passen door je moeder, hoe moet dat dan op je trouwdag Dat is JOU dag en die moet je niet laten verpesten en juist overal van gaan genieten en als ik het zo lees kan je dat niet met hun aanwezigheid
Hey Roos, eindelijk lees ik weer eens wat van je...helaas is het geen vrolijk bericht . Ik zou ook mn moeder er niet bij willen hebben hoor. Het heeft geen toegevoegde waarde en ik denk dat je altijd spijt hebt als ze inderdaad je dag verpest. Ze is het niet waard...ze is er nooit voor je, en zoals eerder gezegd; Als ze al zo'n moeite heeft met het houden van jou, hoe gaat het dan later met je dochtertje? Dan maar een opa en oma minder, het zal haar leven er niet leuker op maken toch? Ik snap dat je bang bent om het contact met je broertje en zusje te verliezen. Maar zij worden ook ouder en kunnen zo ook hun eigen keuzes maken. Kun je ze niet eens uitnodigen en het hier met hun over hebben? Dan weten ze in ieder geval dat het niet je bedoeling is geweest om het contact met hun te verbreken en kun je de situatie uitleggen... Oh ik zie nu dat ze echt niet naar je toe mogen komen...maar daar moet toch wel iets op te verzinnen zijn? Nodig je ze uit onder het mom van dat ze je moeten helpen met de voorbereidingen ofzo...? Sterkte meid!