@ Suzanne. Je bent nu al aardig ver. Met een beetje geluk begint het uit zich zelf voor die tijd. @ Jufh. Mooi dat het gesprek goed ging. Hier loopt het vanaf vanmorgen heel vroeg te rommelen. Veel zweten (nacht), krampen, rommelende darmen, misselijk, hoofdpijn, eetlust is verdwenen, veel steken. Ik weet niet zo goed wat er aan de hand is. Ik hoop dat de kleine nog ff blijft zitten want ik ben pas 33+5...
Zou t kunnen dat je beeb een beetje gedraaid is ofzo? Ik kreeg ook vanaf een week of 34 meer last van mijn darmen door baby die steeds verder naar beneden zakte. En er heerst ook een vervelende buikgriep. Als je t niet vertrouwt kun je even je vk/dokter/gyn bellen natuurlijk.
Hi Rietje, ik had met met 33+5, een dag lang.. bah, vervelende opkomende en afzakkende menstruatieachtige krampen, zweten, lusteloos maar ook rusteloos... Had dezelfde zorgen als jou.. ik heb aan het einde van de dag toch de vke gebeld. Omdat ik geen bloedverlies/vruchtwaterverlies had én geen harde pijnlijke buiken gaaf ze mij het advies een uurtje echt rust te nemen, op bed, met een kruikje op mijn buik.. en het hielp! Waarschijnlijk met indaling te maken gehad. Maar zoals Juf ook al zegt; als je het niet vertrouwd, BELLEN Succes!
Echt rust nemen lukt niet. Ik voel me ineens zo onrustig. En stof waar ik tegenaan heb gekeken waar ik niet de puf voor vond moet ook ineens schoon. Normaal wordt ik steeds vermoeider op een dag maar ik word steeds bewegelijker vandaag. Gelukkig is de kramp opgehouden. Het zal wel idd met de indaling te maken hebben gehad. Het is zo spannend bij de eerste. Je weet dat je op een gegeven moment gaat bevallen (hopelijk na de 37 weken). Maar of je het echt op tijd door hebt en de juiste stappen gaat nemen is toch de vraag.
Het is zeker spannend allemaal!! Fijn dat de krampen weg zijn, hou die kleine nog maar lekker even binnen Hoorde van een andere mamma vanuit mijn zwangerschapspilatesgroep dat zij met 37+5 om 8 uur 's ochtends, zonder soort van vooraankondigingen, al 8 cm ontsluiting had en om 9:35 had ze haar dochtertje in haar armen, eerste kindje ook... je weet het inderdaad nooit
Krampen zijn weer terug En nu ook met n paar druppels bloedverlies. Begin me nu toch wel n beetje zorgen te maken Ben aan het timen en als het niet erger word morgen maar gelijk ff langs de ha om te laten kijken of ik n blaasontsteking heb.
Ik heb inmiddels mn blaas laten testen. Gelukkig geen blaasontsteking. Vk gebeld, die gelijk langsgekomen is omdat de baby ook nauwelijks beweegt. Die stuurde me naar het ziekenhuis. Daar ctg gehad. Hart was goed. Op de echo niks te zien. Maar ook geen beweging. De echoscopiste zei dat hij misschien doof is omdat hij niet op geluid reageerde. Maar op porren reageerde hij ook helemaal niet. Morgen weer een retourtje ziekenhuis .... Ik heb geen idee waar ze nu aan denken...
Brrr, wat schrikken!! Apart ook zeg, wel kloppend hartje, maar geen reactie... Ik kan me voorstellen datje in de zenuwen zit nu Morgenochtend vroeg alweer naar het ziekenhuis??
Jeetje wat heb ik weer veel gemist hier! Ook weer een paar nieuwe dames zag ik, dus allemaal welkom! @Blie GEFELICITEERD!!! Wat fijn dat ze er is. Ben ook benieuwd naar je verhaal! @Rietje88 Jeetje dat is schrikken joh! Ik hoop dat het allemaal meevalt vandaag en ze je kunnen geruststellen! Veel sterkte in elk geval meid!
Ik kom net terug uit het ziekenhuis. Alles ziet er weer goed uit. De reden dat ik ons kind de laatste tijd minder heb gevoeld is waarschijnlijk doordat ik veel harde buiken heb gehad. De baby is aan het dalen en daar zullen een aantal dingen vandaan zijn gekomen en ik heb wss een buikgriepje gehad. Dus een combinatie van factoren waardoor het even anders was. Ben wel een beetje geschrokken dat ze het zo ernstig opnamen terwijl ik kwa beweging van te voren zoiets had van goh hij rust vast n beetje uit van gisteren.
@ Juf, fijn dat het meeviel en je nog even door mag! @ Rietje, fijn dat alles goed was, kan me voorstellen dat je geschrokken bent. Voel je je nu ook beter, is de buik weer rustig? Ik ben wat betreft bewegen een beetje stresskip als ik haar een tijdje niet voel of ze een rustiger dag heeft, maar wil me ook niet aanstellen. Ben altijd weer blij als ze weer actief is. Hier 37 weken voorbij maar alles is nog rustig in de buik...
@ IJsbeer. Dat snap ik wel. Je bent nu al zo dichtbij de bevalling. Hoe verder je komt hoe lastiger het word mocht er iets mis gaan. Gelukkig is de kans ook kleiner en kleiner geworden dat er iets mis gaat en is de kans zoveel malen groter dat je een blij, lief klein gezond kindje in je armen gaat krijgen
Rietje wat fijn joh, dat alles goed is!! Kan me voorstellen dat je erg geschrokken bent, maar ook wel heel fijn dat ze alles zo serieus nemen natuurlijk! Beter maar te veel controleren dan te weinig!! Volgens mij zijn wij trouwens bijna gelijk uitgerekend he? @ijsbeer fijn dat je die 37 weken voorbij bent! nu wordt het echt spannend he!!
Rietje dat was schrikken, gelukkig is alles goed Blie van harte gefeliciteerd, ben benieuwd naar jou verhaal. Hier gaat het rustig aan allemaal kan de klok wel vooruit kijken hahaha leef van echo naar echo. Begin het kleintje steeds meer te voelen echt leuk. Heb zo zin om heel veel te kopen maar ja ik weet het geslacht nog niet pas met de 20 weken echo en veel leuke unisex kleertjes kan ik niet vinden. Nog 3 weken wachten dus en dan kan ik los haahaha
@ Fishersgirl. Volgens mijn eigen berekening zijn we op dezelfde dag uitgerekend. Volgens de verloskundige ben ik twee dagen eerder uitgerekend. Maar ik had de maand voor de zwangerschap een mk dus het kan zijn dat mijn lijf geen betrouwbare voorspelling kwa berekening kan geven. @angel. Erg herkenbaar! En wij hadden ook nog eens het geluk dat we 3 echo's nodig hadden om te weten wat het is. Ze zeiden eerst dat het miss een meisje zou zijn en de laatste kwam uit op zeker weten een jongen xd Ik zou wel ff stil vallen als het uiteindelijk toch een meisje blijkt te zijn. Unisex kleren en spullen kunnen nooit kwaad als je nog een tweede wilt. Dan heb je al een groot deel van de uitset, wat het ook wordt.
Wat fijn dat het allemaal goed is Rietje, toch schrikken! En ookal is het je eerste, je gaat echt wel op tijd stappen ondernemen als het begonnen is denk ik zo haha Bedankt voor de felicitaties allemaal!! Fijn te lezen dat het met jullie goed gaat. Poeh de eerste dagen met een baby zijn heftig zeg! Dat zetten je facebookvrienden er niet bij als ze die leuke foto's posten Maar beetje bij beetje komen we in een ritme en thank god voor kraamzorg (en ik maar denken dat ik een vreemde in huis vervelend zou vinden). Ik zal proberen mn verhaal een beetje duidelijk en beknopt te doen voor de geinteresseerden. Op mn telefoon dus excuus voor typefouten. Vrijdag 26sep begonnen rond 17u weeën die zo om de 20 minuten kwamen. Het waren rugweeen (jippie) die in de loop van de nacht heftiger werden en bijna de hele nacht om de 7min kwamen. Gelukkig was mijn lief er om tegendruk in mijn rug te geven. Het wegademen ging goed maar helaas kun je (of kon ik) met rugweeen niet zoveel. Ik had niet het idee dat ik ze productief kon gebruiken zeg maar, het deed gewoon veel zeer aan mn rug (maar eerlijk is eerlijk, ik kan die pijn nu al niet meer terughalen). Op zaterdagochtend kwamen ze even om de 5min maar niet al te lange tijd. Om 9u was de VK er. Ze voelde een verstreken bmm en 2cm ontsluiting. Nouja, maar doorgaan zo en om 12u verder kijken. Om 12u kwam ze terug en bleek dat ik pas op 3cm zat terwijl de weeen echt nasty werden. Ik wilde heel graag zonder pijnstilling en poliklinisch bevallen. Uiteraard mochten wij kiezen wat we wilden, maar ze was bang dat als ik zo naar de 10cm zou moeten, ik te uitgeput zou zijn om te persen als het zover was. Ik kon de weeen ook steeds lastiger opvangen. Na beraad met man de voor mij moeilijke beslissing genomen naar het zkh te gaan. De autorit viel me niet tegen, de weeen werden wat geremd dus gelukkig obderweg maar 2 echt pijnlijke weeen hoeven opvangen. De VK reed voor ons uit, die ging gelukkig mee. Ik heb nog nooit iets gehad. Geen hechting, gebroken pols, amandelen geknipt niks. Dus het idee van een infuus en al helemaal van een epiduraal (ruggenprik) vond ik best beangstigend. Maar ten eerste had ik deze beslissing genomen en besloot ik me er dus ook aan over te geven en ten tweede wilde ik zo graag even geen pijn meer voelen. Die slapeloze nacht met pijn begon me op te breken. Rond 13u waren we in het zkh en hoewel iedereen even aardig was sloot ik me een beetje voor wat er allemaal gebeurde. Op een gegeven moment zitten er 3 mensen aan je die iets willen aanleggen, van ctg tot bloeddruk en noem maar op. Eerst aan de ctg om de baby te checken en toen alles goed bleek kwam er gelukkog snel een anesthesiste. Ze legde alles heel rustig uit en ging de ruggenprik zetten. Ivm het overgewicht (jaja, daar is ie dan toch ) was dit wat moeilijker. Na 2 keer proberen (brr) kwam er een andere bij die het gelukkig wel lukte. Verder werd er een infuus en katheter aangelegd en binnen 10min ebde de pijn weg, heerlijk. Dit was ook het punt dat de VK naar huis ging en daar zaten we. De vliezen werden gebroken. Best een fijn gevoel! Er valt druk weg uit je buik. Meer weeen kwamen er niet, mijn lichaam maakte er echt te weinig. Via het infuus kwamen de weeenopwekkers binnen en dat werd al snel opgehoogd. Gelukkig heb ik tussendoor wat kunnen slapen. Toen kwam de pijn door de epiduraal heen, die ook omhoog gezet. In de avond ging het ineens lekker vlot. De pijn kwam wel weer terug en heftig ook. Maar ik zat bijna op 10cm en ophogen kon niet echt meer en was ook niet slim vlak voor het persen. Ik heb me toen een minuut of 20 totaal in mezelf gekeerd, een soort trance, om de pijn op te vangen. Voor man helaas een wat minder leuk moment omdat ie me niet kon bereiken. Toen heb ik op de bel gedrukt omdat ik het bekende poepgevoel voelde. VK erbij en ja hoor, 10 cm, eindelijk mocht ik echt aan het werk. Inmiddels is het 22:30uur. 3 dames en man staan me bij. Ik ben totaal wakker en actief en helemaal klaar voor de strijd. Ik moet wel persen op instructie en het gevoel dat er een wee is. Dopr de ruggenprik voel ik de echte persdrang niet. Het klikt goed tussen ons en de aanwezige verpleging en we maken grapjes tussen het persen door. Tijdens het persen kijk ik af en toe mee in een spiegel en ben verbaasd echt het topje van een babyhoofdje te zien Om 23u is er een dienstwissel maar het gezellige team vraagt of ze wel even mogen blijven, ze zijn zo benieuwd (oprecht betrokken). Ik vind het prima. Om 23:14 is ze daar, ons mooie gezonde meisje Tirza. Meteen wordt ze op mijn borst gelegd, mede door man, waar ze het eerste uur niet vanaf komt. De navelstreng klopt wel een kwartier uit voordat man deze doorknipt. De VK laat ons uitgebreid de vliezen en placenta zien. Alles wat in ons geboorteplan stond gepland voor na de geboorte! Zo ontzettend fijn. Ik ben ietsje ingescheurd door de schoudertjes en wordt nog gehecht. Na ruim een uur wordt ze gewogen, gemeten, gecontroleerd en man kleedt haar voor het eerst aan. Eenmaal helemaal klaar is het zo 2uur s nachts en we besluiten de nacht gewoon in het zkh te blijven. Wat een gekke nacht, ik werd werkelijk van ieder minuscuul geluidje dat ze maakte wakker haha. Gelukkig stond haar bedje tegen het mijne dus ik kon zo met mijn hand erbij. Rond 10u zondagochtend komen we thuis en de kraamweek kan beginnen! Dat lange verhaal zal ik hier niet achteraan schrijven haha. We zijn inmiddels totaal verliefd en vanmiddag al even met zn 3en naar wat winkels gewandeld. Ohja, en ik had natuurlijk die donderdag ervoor nog een groeiconsult gehad omdat de ene VK een groot kind verwachtte (boven 4kg). Ze woog 3674gr! keurig dus. Nou tot zover, ik geloof dat ik het zo wel compleet heb samengevat. Sorry als het te lang is!