Ik heb issues met aanraken. Ik kan ervan in paniek raken. Mijn vk's ken ik nu en dat scheelt. Sorry dat ik t zeg maar ik begin een beetje down te worden vandaag. Het vooruitzicht dat ik door mensen aangeraakt ga worden op bepaalde plekken op een locatie waar ik me zoizo al ongemakkelijk voel... En het bed moest deze week omhoog gaan vanwege de kraamzorg en ik kom gewoon nauwelijks mijn bed nog in of uit. Ben bang om met mn suffe kop te verstappen omdat ik het niet gewend ben. En het bed voelt ook niet helemaal stabiel meer waardoor ik eigenlijk helemaal geen zin heb om nog naar bed te gaan... Zal wel ff n hormoon momentje zijn, maar ik zie het even niet zitten...
mijn BMI was 39,5 op de 1e controle. De Anestesist heeft het dus nu nogmaals berekent ( terwijl ik zei dat ie dat niet kon doen, omdat ik ondertussen 28 wkn zwanger ben en dat niet zo werkt, maar hij bezwoor me dat dat wel moest!) en nu zit ik volgens hem op 44. ( ondanks de baby, extra bloed, placenta, vruchtwater, vocht wat ik vast hou, etc.) Ik ga vanmiddag weer naar de gyn in het ziekenhuis. Hij gaat me hopelijk gerust stellen. Op zich vind ik pijnstilling ( door de traumatische bevalling van mijn oudste zoon die thuis plaats heeft gevonden en waar ik een Postnatale depressie van heb overgehouden) een fijn vooruitzicht, maar alleen als ik het op dat moment nodig heb. Vind het vervelend om van te voren al te moeten kiezen. En vooral dat de anestesist me zo bang maakte, dat als ik dat op dat moment NIET doe, het een groot risico was op een keizersnee onder algehele narcose. En dat ik nu nog maar moet afwachten of een ruggeprik überhaupt nog gezet kan worden met mijn gewicht. Ik hoor het vanmiddag wel. Maar vond het een erg naar gesprek en heb er het hele weekend last van gehad. En dat terwijl mijn 1e bevalling ( toen was ik 5kg lichter dan nu) volgens mijn toenmalige VK een bevalling uit het boekje was. ( geen complicaties, behalve mijn lichte depressie..) De anestesist gaf aan dat het belachelijk was dat mensen met overgewicht thuis mochten bevallen. Dat er zo ontzettend veel risico's aan zitten en dat hij regelmatig die gevallen alsnog binnen gereden ziet worden in het ziekenhuis waarbij het kantje boord is. Dus thuisbevallen zou hij NOOIT aanraden zei ie. "de verloskundigen zijn maar een naïef groepje mensen" is wat hij letterlijk zei. Lastig allemaal hoor, vooral met de hormonen die door je lijf gieren...
Rietje: Je mag ervoor kiezen je niet aan te laten raken (of het tot een minimum te beperken. Artsen/vk hebben de plicht tot informed consent (ze mogen niets doen tenzij je toestemming geeft). Mijn vk vindt het zelf onnodig om constant te toucheren bijvoorbeeld en doet het alleen als ik daar om vraag op dat moment. Wellicht kan je zoiets bespreken? Heel rot als dat je zo in de weg gaat zitten namelijk Justkiki: In 1 woord: WOW. Wat een anesthesist. Die heeft het nogal hoog in zn bol haha. Ik zou daar enorm van schrikken op het moment zelf en niet goed weten hoe te reageren, om thuis te komen en dan te denken 'dikke doei' en om iemand anders te vragen. Hij zit op bijna alle fronten fout (bmi berekenen tijdens zwangerschap, je bijna willen verplichten tot pijnstilling en zijn ideeën over overgewicht en thuis bevallen). Wel is het inderdaad zo dat een ruggenprik moeilijker gezet kan worden als er te veel vet in de weg zit (tussen de wervels of ervoor, dat weet ik niet ). In sommige gevallen willen ze dan inderdaad alvast de prik zetten, maar dan nog niet de vloeistof er in, maar dat ie al wel startklaar is voor het moment dat pijnstilling nodig is. Ik zou dat zelf niet willen, maar kan mij wel voorstellen dat anderen dat wel prettig zouden vinden.
Ik zou een klacht indienen tegenover die dokter. Vooral als de informatie niet klopt die hij geeft. Goed idee om te vragen of aanraken tot minimum beperkt kan worden. Ik hoop zoizo al heel hard dat ik geen hechtingen ofzo hoef. Dat scheelt al een hoop in controle en aanzitten.
Wellicht met perineumolie wat smeren, of zo'n ballonnetje waarmee je de boel van te voren al een beetje op kan rekken(geen idee hoe het heet, is best nieuw volgens mij)? Ik weet niet of het werkt, maar baat het niet dan schaadt het niet denk ik 😉
epi-no :X maar ik heb eigenlijk geen positieve verhalen daarover gehoord, alleen maar enge en lachwekkende (iemand die zo enthousiast oefende dat de VK haar de avond voor haar UD kon komen hechten....uiteraard met baby nog binnen)
ik snap je angst, maar juist daar moet je de controle echt loslaten. als je angstig perst verkramp je meer... goed luisteren naar de begeleiding of je moet persen of zuchten, evt vragen of ze er natte warme doeken op willen leggen als t hoofdje staat. en je realiseren dat mocht je een hechtinkje nodig hebben, je op dat moment in de totale hormonale roes van je kindje zit en er misschien niet eens meer om geeft....
Ik heb last van geestelijk wegdwalen. De kans is groot dat als er dingen gebeuren die me trauma triggeren dat ik er helemaal niks van merk. Maar ook minder mee krijg van de bevalling. Dat is opzich mooi als het op die manier gebeurd tijdens de bevalling ipv in paniek raken. Ik ben alleen bang dat het mijn gevoel naar het kind gaat beïnvloeden. Ik ben nu ook bijvoorbeeld niet hormonaal ofzo. Maar wel heel erg afstandelijk. Ben een beetje mijn eigen wereld in gedoken. En vl denkt daardoor inmiddels dat ik niet meer van m hou. Maar dat is niet zo, ik voel me gewoon verdoofd ofzo....
hebben ze een pop-poli in jullie ziekenhuis? of een sociaal maatschappelijk werker bij de afdeling verloskunde? het je aflsuiten van de wereld herken ik wel, als normaal in de laatste weken van je zw. sch., maar als je bang bent voor hechtingsproblemen met je kindje kun je beter op tijd hulp inschakelen, al tijdens de kraamtijd.
Ik heb zelf een hulpverleningsopleiding gedaan. Door die opleiding ben ik ook wat meer bewust van het feit dat het lastiger zou kunnen zijn voor mij. Daar komt ook die angst een beetje vandaan. Die angst is vervelend, maar houd me ook een beetje wakker wat betreft de tekenen waar ik op moet letten. Ik heb er wel vertrouwen in dat als ik merk dat het niet goed gaat, ik op het moment zelf aan de bel kan trekken. Ook heb ik een scala aan manieren bedacht om die hechting te helpen. O.a. een draagdoek, babymassageolie, samen douchen, veel huid op huid contact. Voor mn mentale staat heb ik een ambulant begeleider die me inmiddels 11 jaar kent. Ze heeft t snel door als ik depressief dreig te worden. Dus hulp is er wel, de wil is er ook, maar het is het onbekende waar ik bang voor ben. Helaas zal alleen de tijd het leren.
Dag allemaal, ik kom even melden dat afgelopen vrijdagavond mijn zoon M.elle geboren is! De inleidinf vlotte helaas niet, naar later bleek omdat mijn bekken simpelweg te nauw was voor het kindje. Het is dus een keizersnede geworden. Ik kijk er met een goed gevoel op terug, we hebben er alles aan gedaan en het kon niet anders. De baby was niet groot. 3750 gram, mooi klein hoofdje en een lang lichaam (53 cm) dus zeker niet dik. Ook goede glucoses na de bevalling ondanks mijn diabetessticker. We liggen nu te wachten op ontslag uit t ziekenhuis om nog een nacht en dag in t kraamhotel door te brengen met zijn drieen. Man kon gosteren niet blijven en dat was erg rot voor mij. Borstvoedinf lijkt steeds beter te gaan en het herstel gaat echt snel vooruit! Ik ben zo verliefd!!!
Jufh van harte gefeliciteerd!! Fijn dat je er met een goed gevoel op terugkijkt, dat is belangrijk. Hoe gaat het nu bij jou Rietje? Ik hoop zo dat je toch een goede bevalling zult hebben! Hier gaat het inmiddels echt heel goed, ik kan niet anders zeggen en zo'n baby is ook goed voor de beweging! Ik zal een fotootje toevoegen van ons lieve meisje.
Wat een mooi meisje Hoe gaat het inmiddels met je gezondheid? Hier heb ik een week voorweeen gehad en rommelt het nu al een paar dagen helemaal niet meer Zo als het er nu uitziet blijft de kleine nog wel een tijdje zitten. Mijn ijzer bleef n probleempunt en daar heb ik nu andere medicatie voor. Voel me nu het beste van heel de zwangerschapsperiode. Wel best wat zenuwen. Maar ze hebben over me vergadert bij de vk en er wordt een ruggenprik geadviseerd met het behoud van mijn eigen vk. In het geval dat mijn vk weg zou moeten word er een vrouw geregeld en worden alle onnodige figuren zoals stagiaires de deur geweigerd.
JufH gefeliciteerd! Goed nieuws via deze weg wil ik jullie laten weten dat onze zoon Jesper is geboren op dinsdag 21 okt om 4:43 met precies 38 weken. Hij woog 3560 gr en was bij geboorte 52 cm lang Toen ik me op 20 okt meldde in het ziekenhuis voor de inleiding (ivm de zwangerschapsdiabetes) had ik al 1,5 cm ontsluiting! Yes, het natuurlijke proces was dus toch al iets in gang gezet! Er was ook maar een tablet nodig voor voldoende ontsluiting om de vliezen te breken, dat was rond 14:00 uur Daarna aan infuus met weeenopwekkers, maar het heeft toch een poos geduurd... Na 88 minuten persweeën heeft de verloskundige/gyneacoloog de vacuumpomp gebruikt om Jesper te helpen. Met 2 extracties was hij eindelijk geboren! Na de bevalling van de (gezonde en intacte) placenta bleek dat ik vreselijk bleef vloeien, zeker 1,5 liter bloed verloren.. door de bevalling had ik zowel een vaginawandruptuur als een darmwandleasie opgelopen en lag ik binnen 10 minuten na bevalling al op de OK! Erg heftige bevalling, maar gelukkig maken we het nu goed, Jesper doet het prima! Heel tevreden mannetje. Helaas is door alle medicatie/bloedverlies/veelvoudig kolven mijn borstvoeding niet op gang gekomen en heb ik besloten om verder te gaan met flesvoeding. Van Diabetes helemaal geen last meer...
Wat heftig suzanne! Blij dat het met je mannetje goed gaat. Hier blijk ik na een week met veel kraamtranen toch niet zo positief terug te kijken op de bevalling en vooral het verblijf in het ziekenhuis. Het helpt om erover te praten, ik hoop dat jij dat ook met iemand kunt doen. :*
@Suzanne: Jeetje, wat een schrik! Hoe voel je je nu? Ben je erg geschrokken? @Jufh: Wat vond je het vervelendst aan het verblijf in het ziekenhuis?
Jufh, gefeliciteerd met M.elle! Ik hoop dat jullie inmiddels thuis aan het genieten zijn Suzanne, gefeliciteerd met J.esper! Vervelend dat het zo gelopen is. Hopelijk herstel je voorspoedig!