Waarom wil je een derde dan? Er zijn maar 2 soorten... Euh 2 geslachten ja. Maar dik/dun, zwart/bruin/blond/rood, slim/dom etc etc (was gelukkig geen familie) Hier nu vooral (via ma) commentaar dat ik weer zwanger ben. Oh ze zal het wel druk krijgen en nog meer van die opmerkingen die me vreselijk irriteren. Misschien ook omdat het niet gepland was, juist omdat ik straks ma-vr alleen ben met de kinderen.
Die vraag wordt hier eigenlijk niet zo vaak gesteld, vooral omdat ik vaak genoeg aangeef dat ik 1 kind op dit moment al uitdagend genoeg vind
Na de eerste heb ik wel de vraag gekregen wanneer we voor een tweede gingen. Zeker toen we gingen verhuizen van een flat naar een eengezinswoning. Toen ik zwanger was van onze derde vroegen veel mensen of het gepland was.
Zelf heb ik de vraag nooit gehad, maar ik zou denk ik wel even met mijn mond vol tanden staan. Ik vind dat toch wel iets persoonlijks en zou zoiets ook niet gauw aan iemand vragen. De vraag kan natuurlijk ook heel pijnlijk zijn als mensen wel graag willen, maar het niet lukt.
Wel een beetje irritant ja. Maar eigenlijk vinden mensen het w.s leuk voor jullie en daarom die vraag? Zelf vraag je het misschien ook wel of iemand er nog eentje wil? Ik erger me er niet zo meer aan. Wel gedaan hoor. Zeker toen we net getrouwd waren. En toen lukte het ook niet eens..
Toen wij voor onze eerste in een zwaar en lang fertiliteitstraject zaten vond ik de vraag; willen jullie kinderen of wanneer komen er kindjes vele malen irritanter. Kon er zelfs woedend en intens verdrietig van worden. Gaat sowieso niemand iets aan maar vooral wanneer de wens groot is dan is het zeer pijnlijk. Voor ons komt er geen tweede spijtig genoeg, dat is ook wat ik mensen zeg als ze ernaar vragen. Wij waren vrij open over ons traject dus de meesten bekenden zullen er niet naar vragen. Het is ook vaak zo'n blabla vraag vind ik, een beetje in de categorie; lekker weertje he? en hoe gaat het op het werk? Nu ik wat steviger in mijn schoenen sta vind ik het heerlijk om te antwoorden; Dat is een beetje een persoonlijke vraag, vind je niet? Je moet die gezichten dan zien, haha.
Leuk om al jullie reacties te lezen. Ik vind het heel wat anders als iemand de vraag stelt: "willen jullie nog een kindje?" in plaats van "en, wanneer komt er nog een kindje?" Wel of niet willen, is weliswaar een hele persoonlijke wens, maar toch anders dan of het al gelukt is/wanneer het gaat lukken. Men weet niet wat er speelt: wel proberen zonder succes, miskramen, het erg pittig vinden zoals het is met het kind(eren) dat je al hebt, relationele/seksuele problemen, of zelfs het handig willen plannen met werk/studie/woning. Ik vind dat zo persoonlijk allemaal... Bovendien legt het toch een soort druk erop. Misschien willen mensen er niet meer dan 1, dat kan ook. Maar waarom zou je dat moeten zeggen tegen jan en alleman, dat gaat niemand wat aan. Kortom, ik vind dat mensen zich met hun eigen zaken moeten bemoeien. Ook vrienden en familie. Vragen of je denkt over kinderen ooit of hoeveel je er zou willen, dat kan wel van vrienden en familie. Maar verder dan dat echt niet.
Maar ik kan me heel goed voorstellen dat de vraag "willen jullie kinderen/een tweede kind?" al pijnlijk is in sommige gevallen!
Mijn tweeling was 8 maand toen ik zwanger raakte. Een jongen/meisje tweeling, nou dan heb je het volgens de gemiddelde Nederlandse muts helemaal gemaak. Liep ik op een gegeven moment met buik en kar: is het een tweeling? Ja inderdaad. Jongen en meisje? Ja, ook nog. Ben je meteen klaar. Oh echt? Nou leg ik de derde wel te vondeling, goed?
Oei oei oei, wat naar inderdaad. :x Wie bepaalt er of je "klaar" bent, hallo?! Toen m'n dochter een paar maanden oud was, ging ik bij een nicht op kraambezoek. Zij vroeg of we ooit nog een tweede zouden willen. "Of derde", voegde ze eraan toe. Ik zei in ieder geval graag nog een tweede te willen en een derde zien we wel. M'n schoonmoeder begon toen een heel verhaal dat 3 zo ontzettend onhandig is. "Met de auto bijvoorbeeld" en "met recepten, want alles is voor 4". Hahahaha
De dag na de bevalling was de eerste keer dat ik 'm kreeg. Nu krijg ik de vraag ook nog steeds en vind het steeds vervelender haha
Yep, hier de afgelopen jaren regelmatig de vraag 'of we er moeite mee hadden' (om kinderen te krijgen) Hier een hele bewuste keuze om een wat groter leeftijdsverschil te willen dan gemiddeld (4 jaar verschil) Maar ook toen wij 4 maanden na ons trouwen openbaar maakte zwanger te zijn, kregen we commentaar dat het toch wel erg snel is. (maar we waren toen al bijna 10 jaar samen) En nu vaak de vraag/ opmerking dat ik toch al wel erg lang bv geef en wel snel zal stoppen. (jongste is bijna 5 maanden. En oke de omstandigheden maken het mogelijk. Als ik had moeten werken was ik al gestopt)
Amai pas met 1 jaar die vraag? Ik kreeg die vraag al bij de geboorte, als de mensen op bezoek kwamen om naar ons dochtertje te kijken Echt vervelend Vooral vriendinnen & collega's vragen het vaak
Ik heb de vraag zo vaak gehad na de geboorte van mijn dochter in 2008 en elke keer weer zei ik " in de toekomst willen we graag een tweede kindje " toen we dus voor de tweede gingen (juni 2012) duurde het op een maand na 2 jaar voordat ik zwanger raakte, die periode bleven er mensen vragen " komt er nog een tweede " " het leeftijdsverschil wordt alleen maar groter " " willen jullie geen tweede " enzovoorts...Ik vond het pijnlijk want ik wilde zo graag maar het lukte gewoon niet en op een gegeven moment zei ik dat ook gewoon dan wisten mensen niet hoe ze moesten reageren..nu zitten we in de derde ronde voor een derde wondertje en wederom heb ik al vaak de vraag gekregen, willen jullie een derde en ik zeg dan gewoon ja maar wanneer dat zien we wel..
Hier ook zoiets. Wij zijn vrij jong getrouwd (25) maar wilden niet meteen kinderen. Dat is blijkbaar wel de bedoeling want na een paar jaar stelde onze buurvrouw de zeer brutale vraag of er bij ons nog wel "iets" kwam. Of dat het soms niet lukte? Na even met mijn mond vol tanden te hebben gestaan zei ik dat we dat nog niet hadden geprobeerd. Ik kreeg ook sterk het idee dat we bij meerdere roddelbuurvrouwen al over de tong waren gegaan. Zo erg!