Ja, voor mij voelt het nu met drie compleet. Voor mijn man niet. Maar hij is wel realistisch dat er voor hem vast altijd nog wel een bij mag. Maar zijn wens voor een vierde was en is best sterk. Ik vond het niet fair om het boek echt dicht te gooien en mezelf te laten steriliseren bijvoorbeeld. Andersom had ik dat ook niet fijn gevonden. Sinds kort laat ik af en toe de gedachte aan een vierde toe, en het benauwd me niet meer zo erg als eerder. Ik vind zwanger zijn en de babytijd gewoon niet zo leuk. Maar als ik denk aan 4 tieners of volwassen kinderen, daar word ik echt wel blij van. Het is voor mij dus wel compleet zo, maar ik sluit een vierde niet meer echt uit, omdat ik denk dat ik nooit spijt zal krijgen van wel voor een vierde gaan en misschien wel van het niet te hebben gedaan. Die zwangerschap en eerste paar jaar komen we echt wel weer door. Volgend jaar hebben we als het goed is een bijna nieuw huis met zat slaapkamers, financieel is alles dan ook makkelijker omdat we niet meer elke cent sparen voor de verbouwing, dus dan zien we wel weer. Wil ik dan nog steeds absoluut echt niet, dan beginnen we er niet aan, die deal hebben we al wel gesloten
Ja ik voel me helemaal compleet! Wij hebben 2 kinderen en ik wil echt niet meer. Soms krijg ik wel opwellingen dat ik nog een kind wil, dan krijg ik vlinders in m’n buik. Ik vind het ook jammer om nooit meer een zwangerschap en geboorte mee te maken. Dat is gewoon zo speciaal. Maar geen reden voor nog een kind. Ik vind het met 2 kinderen al druk, ik ben ook blij dat ze kort op elkaar zijn (1,5 jaar verschil), ik heb geen zin om alles nog een keer te doen. Mijn man zou nog een kind willen, maar denk dat ie het zo ook prima vind. Want ik hoor hem er verder niet over dat ‘ie er nog 1 wil.
Ik wilde vroeger 3 kinderen net als bij mij thuis. Ik vond het zelfs zielig als klasgenootjes maar 1 broer/zus hadden. Na de geboorte van mijn dochtertje veranderde ik al snel van gedachte en leek me 2 perfect. Dat gevoel zal ook niet meer veranderen. Mijn gezin is nu echt compleet. Hoe ik dat weet? Omdat ik moet zuchten als ik eraan denk hoe ik met 3 kinderen alles zou moeten doen... hihi.
Wij hebben 2 kinderen en dat was wat ik altijd wilde. Maar het voelt niet compleet. Ik hoop dat dat gewoon moet groeien want een derde komt hier om meerdere redenen echt niet.
Ik zou willen dat ik het gevoel had compleet te zijn Ik heb nu twee kinderen en best een sterke wens voor een derde. Het gaat nu hartstikke goed, ik heb al best wel weer wat vrijheid nu de jongste ruim 2,5 jaar is, ze kunnen het goed met elkaar vinden, ze vinden het leuk op school/peuterspeelzaal; mijn man vraagt zich echt af waarom we dit allemaal weer overhoop zouden gooien voor een baby. Het moge duidelijk zijn dat het van hem niet per se hoeft. Maar omdat ik nog wel heel sterk de wens heb voor een derde kindje, houden we het nog open (en doen we nu niet altijd voorzichtig).
Ik heb hetzelfde. En zit mezelf af te vragen waarom ik dan nog zo graag een kindje wil, of waarom het beter is van niet. Ik vind het zo lastig... Ik had overigens nooit een echte kinderwens vroeger. Die is met mijn gezin meegegroeid.
Ik wilde er geen en kreeg er drie. Zou er nog wel twee bij willen maar leeftijd laat dat niet toe en huis en auto ook niet. Bovendien was de laatste zwangerschap echt heel zwaar. Het is goed zo.
Ja, absoluut compleet. Hoe ik dit weet? Omdat ik vreselijk in paniek kan raken bij idee van nog een helse (hyperemesis gravidarum) zwangerschap en een baby in huis erbij en dan 'voor altijd' 4 (!!) kinderen met alles wat daar bij komt kijken (zorgen, ruzies, opvoeden, afspraken etc). Daarnaast ook doodsbang voor nog een zorgenkindje. Ik red het al nauwelijks met de 3 die ik wel heb. Vroeger wilde ik er 2, mijn man wilde er 3. Dat idee voelde na geboorte van 2e bij mij ook goed, dus wij zijn uiteindelijk voor 3e gegaan (geholpen door natuur met een ongeplande zwangerschap). Waarom 3? Tja, dat voelde gewoon goed .
Ik heb geen beeld van hoeveel kinderen ik wil. Vriend ook niet. We zijn begonnen met één. Nu weet ik wel dat ik er nog eentje bij wil. En als hij/zij er is dan kijken we weer verder, haha. Wij komen beide uit grote gezinnen dus een groot gezin voor onszelf is niet uitgesloten. Maar het kan ook zomaar zo zijn dat we na 2 denken "het is goed zo". Jullie blijven twijfelen he?
Toen ik jong (puber) was wilde ik 5 kinderen (en dan biologisch, pleeg en adoptie). Na de eerste wilde ik geen bevalling meer, dus begonnen met adoptie. Tweede dochter was een grote en geweldige mooie verrassing. De wachtlijst bij adoptie liep maar op, en voor iedere maand wachten kwamen er 3 maanden bij. Dus uiteindelijk de knoop doorgehakt om voor pleegzorg te gaan. Toen kwam dochter nr. 3. En waren we eigenlijk ‘klaar’. En plotseling en tot grote verrassing (ook voor mij) begon het weer te kriebelen en waren we dolblij dat er nog een zoon mocht komen. En eigenlijk vind ik het extra leuk dat er nu zo’n leeftijdsverschil is en we alles nog een keer mogen meemaken, maar dan met hulp van grote zussen. Dus bijna de 5 kinderen gehaald, maar nu is het goed zo. Mijn lijf is te oud, te gesterilliseerd en heeft te veel keizersnedes gehad voor nog een kind. Ook is het praktisch niet echt handig meer.
Ik denk na de komende wel ja, dan zijn ze met z'n tweeën. Ik wilde vroeger altijd 2 of 4 kinderen, in ieder geval een even aantal want dan kunnen ze zich altijd opdelen en blijft er niet eentje tussen hangen. Maar eerlijk, ik hoef er geen 2 meer bij denk ik. Ik weet nu wat een werk een kind echt is en we schipperen een beetje tussen twee landen dus dan is het ook gewoon niet praktisch om met heel veel te zijn. Misschien gaat het over een tijd weer kriebelen en wie weet krijg ik dan zelfs mijn vriend zo gek, maar ik gok dat het er voorlopig twee blijven.
Wij wouden altijd een groot gezin. Man grapte wel eens dat hij 20 kinderen wil. We hebben er nu 3 en ik vind het best pittig. Man wil graag nog een 4e maar ik weet het nog niet. Ik sluit het niet uit, maar voorlopig vind ik het goed zo.
Ik ben heel dankbaar voor mijn 2 meiden. Na jaren mmm is het zo’n wonder dat we er 2 hebben. De wens voor een 3e is er wel, maar weer de mmm in is geen optie. Dus waarschijnlijk blijft het bij stiekem dromen en hopen.
Wij zijn niet compleet, maar zullen dat ook niet worden. Ontzettend dankbaar voor ons zoontje. Hij maakt de wereld mooier. Had toch graag nog een kindje gewild. Helaas is dat geen optie meer. Mijn lichaam kan dat niet meer.
Wij weten het nog niet Wij wilden er altijd 2 en wij hebben er nu ook 2. Toch blijft er veel twijfel over een derde.. Het ene moment vind ik het allemaal wel goed zo en heb ik helemaal geen zin meer in opnieuw al dat dreumes gedoe (dat vind ik echt de verschrikkelijkste leeftijd ). Ook is het nu lekker makkelijk met 2. Beiden nemen dan 1 onder onze hoede als we ergens heen gaan. Het is ook lekker makkelijk in de auto, etc maar toch blijft er een twijfel... We hebben besloten om het nog aan te kijken en als we na 3 jaar niet een keuze kunnen maken dan hakken wij zelf de knoop door dat het hier bij blijft.
Nee. Vroeger wilde ik 2 kinderen, toen ik mijn man leerde kennen wilde ik er graag 3. Dat wilde hij ook. Die 3 hebben we nu, maar al tijdens de zwangerschap van de 3e kwamen de kriebels voor een 4e. Die kriebels bleven. Pas geleden heeft mijn man aangegeven ook graag een 4e te willen. We hebben beslist om volgend jaar juli voor een 4e te gaan. Ik kijk er enorm naar uit om nog 1x alles mee te maken. En ik kijk er heel erg naar uit om eens mee te maken hoe het is om iets meer leeftijdsverschil ertussen te hebben. Ik heb wel gezegd dat ik na mijn 35e niet meer zwanger wil raken, dus als het nog niet gelukt is tegen die tijd, dan stoppen we met proberen.
Wij zijn compleet. Onze meiden zijn onze cadeautjes. Ik ben 4x zwanger geweest en wil het hele gewinkel, om zwanger te blijven en de consequenties daarvan, voor mezelf en gezin niet meer meemaken. Daarom ook lang nagedacht over een eventuele 2de. Ook het idee van weer een kleine baby in huis staat me tegen. Nee het is goed zo met onze meiden.
Ik wilde er altijd 4, mijn man 3 We hebben nu 1 zoontje en we hopen nog een kindje te kunnen krijgen in de komende 2 jaar en daarna is het genoeg geweest. Als het zwanger worden makkelijker zou gaan dan waren we door gegaan.
Ik dacht vroeger altijd dat ik veel kinderen wilde (hoeveel precies geen idee). Leek me geweldig zo'n volle eettafel met kinderen. Maar gaandeweg heb ik dat aantal bijgesteld haha. We hebben nu 2 kinderen, een jongen en een meisje, en ons gezin is hiermee compleet. Ik wilde mijn dochter graag een broertje of zusje geven, maar 2 is voor ons genoeg. Uit praktisch oogpunt, omdat we qua financien, wonen etc ze kunnen geven wat wij willen, en emotioneel gezien omdat ik gewoon niet gemaakt ben voor een zwangerschap en de onzekerheid die erbij komt kijken. Ook heeft het bij beide kinderen ruim een jaar geduurd voordat het lukte en de druk die het met zich meebrengt maakt ons beide er niet gezelliger op. Daarnaast vinden wij beide de babytijd erg zwaar, dus dit 2 keer mee maken is genoeg. Wij zijn heel gelukkig dat we nu een gezinnetje van 4 zijn en kijken ook erg uit naar de toekomst als onze zoon wat groter is, om te zien hoe broer en zus met elkaar omgaan. En naar alle dingen die we gezamenlijk gaan ondernemen. Maar een 3de zal hier niet komen en daar heb ik meer dan genoeg vrede mee.