Het zal misschien een heel lang, en een wat warrig verhaal worden, maar ik zou graag jullie advies willen hebben wat ik nu nog kan doen. Ik doe dit verhaal onder een andere naam ivm meelezers. Mijn broertje is al heel lang drugs verslaafd, hij heeft al onder jeugdzorg gestaan voor een jaar of 10 terug schat ik, maar helaas heeft dat niets geholpen. Ondertussen is hij nu voor de 2de keer zijn rijbewijs kwijt omdat zoals hij zegt hij alleen 'iets' op zak had. Maar als je alleen maar 'iets' op zak hebt nemen ze je toch niet het rijbewijs af lijkt me? Verder hebben ze hem de vorige keer toen zijn rijbewijs is ingenomen voor onderzoek verder gestuurd (plasje doen om de zoveel weken etc, ivm de drugs). Ook is hij al een aantal keren zijn werk kwijt geraakt, soms door hemzelf, soms omdat ze daar gewoon geen werk meer hadden voor hem. Nu is hij dus ook weer zijn werk kwijt, en die jongen is nu ontzettend negatief, alles is fout en niets is goed, iedereen is tegen hem, en vorige week donderdag heb ik geprobeerd met hem te praten maar het enige wat ik te horen kreeg was dat niemand hem snapte alleen diegene die dat ook meegemaakt hebben wat hij nu mee maakt, en hij zegt ons wel te snappen en te begrijpen, maar 2 zinnen daarna snapt en begrijpt hij het niet meer. Hij wil zelf niet vrijwillig naar een kliniek om af te kicken (snuiven), en zegt zich wel te willen laten helpen omdat wij dat willen maar dat het dan toch niet gaat lukken, en dat hij ook niet met iemand wil gaan praten, want 'die snappen het toch niet en het zijn vreemde'. Mijn ouders zijn ten einde raad en weten niet meer wat te doen. Ikzelf weet het ook niet meer wat te doen, want praten helpt blijkbaar niet. Hij is zooó negatief ingesteld, het enige waar hij nu aan kan denken is aan zijn rijbewijs, geld en werk. Moet ik dit nu maar gewoon met lede ogen aanzien hoe hij zijn leven vergooit en mijn ouders (en mij en mijn gezin) het leven 'zuur' maakt door zijn negatieve en soms agressieve houding? (niet agressief in slaan ofzo, maar puur met de mond). Het enige wat hij de hele dag doet is op bed liggen en 'savonds er een keertje uitkomen om dat weg te gaan met z'n 'vrienden'. Dat zou ook aangepakt moeten worden dat hij daar weg komt, want veel van die 'vrienden' gebruiken ook. Weet gewoon niet meer wat te doen. Het is en blijft mijn broertje. Hij heeft ook te kennen gegeven dat hij niet meer weet wat hij moet als het zo blijft zoals het nu is.. Maar soms denk ik van doe maar, dan ben jij van deze ellende af! En dan krijgen mijn ouders meer rust. Klinkt heel hard ik weet het, maar ik krijg het idee dat hij gewoon weg niet geholpen wil worden. Dat het psychisch niet goed zit bij hem.. en ervaring met drugsverslaafden heb ik niet dus weet ook niet hoe ik hem het beste kan benaderen of wat ik kan doen. Als iemand tips heeft, of ideeen heeft welke instanties ed.. zou ik dat heel graag willen horen. Liefs happinezz
Heel naar voor jullie... Je weet dan gewoon niet meer wat je moet doen als je zelf alles al hebt geprobeerd. Tja ik zou het eens overleggen met de huisarts... (misschien hebben jullie dezelfde) en anders met die van jou even overleggen wat en hoe je het beste het kan aanpakken. Dit kun je iemand die zo verslaaft is eigenlijk al niet zelf laten doen, aangezien ze toch erg wispelturig zijn... Hun hebben iemand nodig die alles gewoon voor ze regeld anders komt het er gewoon niet van. Ik weet namelijk hoe het is, aangezien een goede vriend van ons een drank probleem had... Hij heeft een zeer ''licht'' versandelijke beperking én dronk zo ontzettend veel waardoor we ook alles eerst zelf hebben geprobeerd... helaas lukte dat niet. Hij woond begeleid, maar ook daar kon je niet echt op rekenen. Die deden maar andere dingen in plaatst van het probleem aanpakken. We zijn toen naar hem toe gegaan, begeleiding erbij uitgenodigd en zijn zus en zwager. Hier schrok hij van maar hebben heel duidelijk aangegeven dat het zo niet meer ging en dat er wat moest gebeuren. Zijn huisarts heeft hem toen doorverwezen naar de Tactus.... Intern hoefde hij niet, maar hij moest wel verplicht 2x per week erheen... en nu gaat het stukken beter... heel af en toe drinkt hij nog een biertje maar hij weet het nu met mate te doen.. terwijl het voorheen voor hem normaal was om alleen op zijn werk niet te drinken... verder dronk hij op alle plekken waar het kon. Ik hoop dat je hier wat aan hebt... Sterkte... het is heel zwaar maar soms moet je zelf dingen aanpakken voordat hij het in zal zien.
idd naar de huisarts is hij al geweest, we hebben idd dezelfde huisarts. Ik was al aan het denken voor een ex drugsverslaafde te laten praten met mijn broertje, misschien dat zo iemand tot hem door weet te dringen.. maar waar ga ik beginnen met zo iemand te vragen?
Hoi meis, jeetje wat een verhaal. Goed van jou om op zoek te gaan naar hulp. Ik weet dat je als familie zijnde ook kunt bellen naar een GGZ instelling. Die weten waar je moet zijn voor hulp. Wellicht kunnen hun jou (of je ouders) adviseren waar naartoe te gaan? Weet niet in welke regio je woont, er zit er altijd 1 in de buurt die je telefonisch kunt bellen. Psychologen / maatschappelijk werk hebben (waar ik heb gewerkt) dagelijks een spreekuur waar je naartoe kunt bellen voor advies (en een luisterend oor!) Sterkte meid, ook voor je ouders!
Als ik je verhaal zo hoor is er niet alleen een drugs probleem. ik heb het al zo vaak gehoort jullie begrijpen me niet bla bla bla. wat ik heb gedaan eens flink tegen ..... uitvallen (ik noem geen namen) en dan vooral niet te zacht aardig. Dit heeft bij mij direct zijn vruchten afgeworpen misschien dat je ook hem eens moet vragen uit te leggen waarschijnlijk zegt ie dat kan ik niet dat moet je begrijpen of iets dergelijks. Wat je eens moet doen is een spiegel voorhouden en hem eens vragen of toen hij klein was dit de persoon is wat hij zo graag wilde worden! ik zou het op de kijharde manier proberen en hem duidelijk maken dat hij zich niet moet aanstellen en dat hij niet remi alleen op de wereld is en dat ook aan zijn famillie moet denken
ik heb geen idee wat er uit dat gesprek is gekomen met de ha. Idd ggz bellen is een optie. Hem een spiegel voor houden is niet zo makkelijk als wat het lijkt. Uitvallen heeft ook geen zin want dat hebben we al gedaan, en het enige wat er mee bereikt wordt is dat hij eerst kwaad naar boven vlucht om spullen te pakken en dan weg is en vervolgens de volgende dag pas terug komt. Maar ik zal idd eens naar het ggz bellen en het verhaal uitleggen en hopen dat hun me verder kunnen verwijzen wat ik nog allemaal kan doen.
Ik weet niet hoe oud je broertje is maar als hij nog onder de 18 jaar is zou je eens op de site van MST Nederland kunnen kijken. Via google makkelijk op te zoeken. Het zou iets kunnen zijn.... Sterkte!
Mijn ex heeft ook een drugsverslaving gehad en die is toen door zijn vader naar een afkickkliniek gebracht waar hij 2 maanden heeft gezeten. Dit was een strenge kliniek waar de verslaafden op zaal sliepen, kerkdiensten moesten volgen, corvee en dat soort dingen. Het was dus niet zoals bij Bouman een eigen kamer met playstation enzo. Het was meer een strafkamp! Hij trok het niet meer en na 2 maanden heeft hij huilend zijn vader opgebeld. Toen is het een hele lange tijd goed gegaan en heeft hij niet meer aan de drugs gezeten. Alleen een tijd erna toen ik dus met hem ging, ging hij ineens weer gebruiken. Dit ging van kwaad tot erger, leugens, geldproblemen en alles! Dit heeft er ook voor gezorgd dat wij uit elkaar gegaan zijn want ik wil niks met zo'n persoon te maken hebben. Heb hem aan alle kanten proberen te helpen maar hij bleef stappen, snuiven en schulden maken. Wat was ik blij dat ik er eindelijk een punt achter heb gezet. Hij kreeg daarna een vriendin die ook niet vies van de coke was en die 2 hebben zichzelf flink in de nesten gewerkt. Enorme schulden, geen werk enzo! Hoe het nu met hem gaat weet ik niet maar denk dat hij weinig verandert zal zijn en ben bang dat hij nooit een keer inziet wat hij voor problemen veroorzaakt. Het is echt een kwestie van zelf willen afkicken en hulp zoeken want zolang je broertje dat niet wil zal hij zijn best niet doen. Hij moet er echt klaar mee zijn en inzien wat voor problemen hij allemaal veroorzaakt. Denk dat je ook een beetje je handen van hem moet afhalen, laat hem maar even in zijn sop gaarkoken. Als iedereen er altijd maar is om hem te helpen is het voor hem makkelijk om dit gedrag te blijven volhouden.
Niet praten over de drugs maar over de problemen die hij heeft. Ik heb de zoon van mijn oude baas ooit van de drugs af gekregen. Er was niemand waar hij mee kom praten, niemand begreep hem of wou heb begrijpen. Ik kon het super met hem vinden en we stonden samen in de keuken. Hij moet er wel voor open staan en iemand hebben waar hij alles van kan hebben! Sterkte.
de broer van mijn vriend is ook zo,al va zijn 17e......en nu is hij 31!! en dan nog wel een tikkeltje erger (moeder mishandeld,misdaad,spullen verkocht uit zijn moeders huis,auto,s op straat vernield,winkels kort en klein geslagen en noem maar op) soms is hij naar tactus geweest(is een instelling),maar uiteindelijk gaat het toch altijd mis.............echt altijd 8 van de 12 maanden is hij junk (ook echt spuiten enzo),dan is hij ook niet welkom. en als hij weer goed is,verwacht hioj gewoon weer contact van onze kant,alsof er niks is gebeurd. we hebben nog nooit een sorry gehoord......en wij geloven er niet meer in... het is een gebed zonder einde...en soms wachten we gewoon waneer hij gaat...heel hard...maar we zijn ook zo moe van.
Mijn ervaring is helaas dat je niet zoveel bereikt met hulp zoeken voor de ander. Zolang de ander geen reden heeft om zijn verslaving onder ogen te zien en niet echt wil veranderen, zal er ook niets veranderen. Zo te lezen is er voor je broer niet echt de noodzaak om te veranderen. Hij heeft een dak boven zijn hoofd en heeft te eten en te drinken. Hij kan gewoon de hele dag in zijn bed blijven liggen en ´s avonds doen waar hij zin in heeft. Het verliezen van zijn baan en rijbewijs lijken ook geen redenen tot verandering te zijn voor hem. Stop met hem willen helpen en zoek hoe jullie, jij en je ouders kunnen leren ermee om te gaan. Hem kun je niet veranderen maar wel dat je je leven zuur laat maken door hem. Zou jij van je kinderen accepteren dat ze verbaal agressief zijn naar jou?
Helaas kan je niks doen. Heb hetzelfde gehad met een ex-vriendje.(zijn broertje dan). Zolang hij geen bedreiging is voor zichzelf of de maatschappij zal alles op vrijwillige basis moeten gaan Dit is namelijk dan weer het grijze gebied in de nederlandse wet. Zolang hij zelf niet inziet waar hij mee bezig is.....
Als ze niet geholpen willen worden, kun je ze niet helpen is mijn ervaring. Het is nooit hun schuld en altijd die van een ander. Als je wilt mag je pb-en, maar meer zeg ik hier niet ivm eventuele meelezers.
Ha meid, Ik zit al 8 jaar in hetzelfde schuitje. Mijn broertje is ook 23. Het is een hel voor alle mensen om mijn broertje heen. Ik heb er een streep onder gezet. Mijn broertje wilt niet geholpen worden. Je kan proberen wat je wilt maar diegene moet het uiteindelijk zelf doen en willen. Mijn broertje weet dat als hij ooit hulp nodig heeft ik voor hem klaar sta. Zolang hij door blijft gaan hoeft hij niet bij mij aan te komen. Ik schrijf dit wel zo makkelijk maar het is niet zo. Vroeger waren we elkaars besten vrienden en het doet me zo'n pijn. Maar ik laat me niet door hem meesleuren in de afgrond.
Meis ik denk dat je hier precies dezelfde dingen hoort waar wij het al over gehad hebben. Ik denk dat het belangrijk is dat je je ouders laat inzien dat ze voor zichzelf moeten kiezen hoe moeilijk dat ook is want het blijft hun zoon. Maar op deze manier gaat iedereen er bij jullie aan kapot en reken maar niet dat het hem iets interesseert. Want het enige wat hem interesseert is hoe hij aan zijn drugs kan komen. Heel veel liefs.
Als hij nog thuis woont kunnen je ouders regels met hem opstellen. Als hij geen werk heeft en de hele dag niks doet moeten er maatregelen volgen. Zodra het hem te moeilijk word gemaakt zal hij waarschijnlijk wel in actie komen. Maar vaak is het zo dat ze er toch echt zelf achter moeten komen en zelf er iets aan willen doen. Hij legt nu alles buiten zichzelf. Is hij al een keer voor de rechter moeten komen?
zodra het hem moeilijk gemaakt wordt gaat ie er tussenuit en zwijgen mijn ouders en hij elkaar dood.. Ik denk dat ik gewoon mijn broertje zoals de rest ook zegt in zijn eigen sop gaar moet laten koken, en mijn ouders steunen daar waar nodig. Ik hoop dat mijn broertje binnenkort snel in gaat zien waar hij mee bezig is en wat hij allemaal aanricht.. (maar denk dat het nog een hele lange tijd zal duren). Gisteravond zag mijn hubbie die aan het wandelen was met een vriend mijn broertje naar buiten lopen met flessen bier in zijn hand (het was 22.40 uur) en bij iemand in de auto stappen. Een normaal iemand stapt door de week niet om 22.40 uur bij iemand in de auto met flessen bier. Maar goed...hij zal het zelf in moeten gaan zien...