Hier dus ook! En toen de hormonen erbij van de IUI en IVF, toen was t hek van de dam.... En helaas is t nooit meer over gegaan. Kan al huilen bij een tekenfilm bij wijze van spreken.....
Gelukkig heb ik een man die net zo emo is als mij... En we hebben gister dus ook samen een traantje weggepinkt bij Bones. En zo kan ik nog wel even verder gaan whahahaha. Ben altijd al zo geweest maar sinds de geboorte van mn zoontje is t nog erger.
Ik heb het niet dat de tranen echt over mijn wangen rollen. Maar kan wel dat verdriet echt voelen en dan scheelt het niet veel of ik dus echt ga huilen. Maar ik probeer het eigenlijk meestal wel in te houden. Ik kan dat ook bij vervelende nieuwsberichten hebben. Zoals dat busongeluk pas met die kinderen, dat ze herdenken en dan hoor ik die muziek en dan is het echt slikken hoor. Vind het zo erg!! Maar je hebt ook dat programma over de streep. Nou dan jank ik ook echt de ogen uit m'n kop hoor! Gelukkig is mijn man ook wel een beetje emotioneel, bij nieuwsberichten zegt hij dan ook wel eens van pff zit hier bijna te huilen zo erg vind ik het.
Jup, altijd al gehad, 1 moment in mijn leven was ik bikkelhard en kon ik amper een traan laten.. en dan was tijdens de mmm.. heel apart.. maar ik weet niet.. ik wilde niet zielig zijn ofzo?
Ik ben geen emo, eerder tegenovergesteld. Hoewel ik moet zeggen dat toen het nieuws van robert m naar buiten kwam ik bewust niet gekeken heb de eerste dagen, maar dat kwam door de kwaadheid die in me zit omdat ik nare ervaringen heb opgedaan in mijn jeugd. Maar huilen niet, mijn man wel trouwens, vind ik altijd wel grappig
ik ben ook zo´n ui...... pas sinds de geboorte eigenlijk, vreselijk! liedjes, films, nieuws, van alles. dacht eerst nog:heeft ff tijd nodig, gaat wel weer over.....niet dus.....
Oh shit... T gaat dus niet over haha nu kan ik wel janken Echt erg wordt gewoon uitgelachen hier, kijk maar niet meer naar grey.'s of desperate housewives.. Is tegenwoordig altijd huilen geblazen.
Sinds Tim er is huil ik ook sneller, maar deze zwangerschap, jeetje wat een jankerd ben ik zeg! heb de afgelopen maanden zowel Hachiko als The curious case van Benjamin Button gezien. Serieus, ik ben er daaaagen niet goed van geweest. Iedere keer wanneer ik er weer aan dacht of erover vertelde, moest ik bijna weer janken
Yup ook hier iemand die erg snel emo is, vooral vanaf het moment dat ik zwanger was en na de geboorte van L. en het is nooit meer minder geworden. Maandje geleden was ik in Disneyland, stond te kijken naar de parade met dochterlief in de drager die vol enthousiasme naar alle figuren aan het wijzen was. Ik heb het niet droog gehouden, vond het zo bijzonder om daar te staan met haar en te zien hoe zij ervan genoot.
Hier ook lekker emo.. Van mams mee gekregen hihi.. Wordt nog wat als ik zwanger mag zijn.. Dat wordt 9 maanden huilen denk ik Ligt wel btje aan hoe ik in mn vel zit, ene x kan ik t beter tegenhouden dan andere x.. Ergste was mn eigen trouwdag haha, nog nooit zoveel afgejankt.. Gelukkig wel v blijdschap
Pff op dit moment is het echt erg bij mij. De oma van me man is overleden een hele lieve vrouw. Ik weet dat het voor haar beter is, maar als me oudste er over begint schiet ik weer helemaal vol. Ook als ie met een prachtige tekening komt die mee haar kist in gaat pffff dan heb ik het even niet meer. Maar sommige nummers kan ik ook ineens van huilen of iets zieligs op tv. Daar heb ik al last van sinds ik kinderen heb haha....
Ojah nog zo een momentje ik was toen iets van 30 weken zwanger en ik ging de film PS i love you kijken...normaal zou ik al janken maar ik heb zowat van begin tot eind zitten janken....me vriend kwam thuis van de voetbal en zegt...wat doe jij nou?? ik begin weer heel hard te janken oooohhh het was zo zielige filmmmm
ik kan ook janken om van alles zo vervelend! Als mijn dochter iuets schattigs doet. Bijv dansen op straat dan sta ik er half naast te janken heel vervelend!