ben ook heel erg emo geworden sinds de gevoorte van mijn kleine meid... Bij alles schieten de tranen in mijn ogen...
Oh ja.. ik mis je Ik zit dan echt op de bank mee te huilen, en niet alleen tranen maar echt van: boehoehoehoehoe (begrijp je het Ik voel dan zo ontzettend mee met die mensen, als je je kind ziet sterven.. geen woorden voor.
O ja, dat programma kan ik niet meer kijken. Doet gewoon fysiek pijn als ik nare dingen op tv zie. Dus steek ik uit zelfbescherming mijn kop maar in het zand Voordat ik Robinn had was ik helemaal niet zo emotioneel, maar nu... Moet er niet aan denken dat haar wat overkomt. Alleen de gedachte, daar word ik al gek van. Of dat ons wat overkomt, zodat ze alleen achterblijft. En het emotionele gaat twee kanten op. Kan nu ook echt huilen van blijdschap.
Dat programma ik mis je heb ik ook gezien! Ik heb het echt niet droog gehouden, wat voelde ik met die mensen mee! Kan er moeilijk naar kijken
Pfff, ik kan soms om alles janken! Ik heb dan ook regelmatig de tranen in mijn ogen staan. Jara begint nu (eindelijk) een beetje door te krijgen hoe dat lachen eigenlijk werkt. Elke keer dat ze naar me lacht krijg ik de tranen in mijn ogen Gelukkig zag ik gister dat bij mijn vader ook de tranen omhoog kwamen toen ze naar hem lachte Heb het dus ook niet van een vreemde!
Helemaal hopeloos hier. Ik hoop dat het ontzwangeren is. Was altijd glas hart wat huilen betreft. Okee het is al wat beter maar er zijn van die domme dingen zoals bv. een boom omzagen bij je geboorte huis. (dat ding staat er al van voor mijn geboorte. ben er mee opgegroeid en het heeft zo veel gezien. de oorlog enzo.) En ik sta te sniffen! Man! ik erger me aan mezelf :x ! Dus ja, Ik beken. Ik ben een emo mens geworden . Films met kinderen die ontvoert zijn ofzo? Ik mijd ze maar liever.
Oh, ik ben niet de enige! Ik krijg tranen om de gekste dingen. Laatst toen een collega vroeg hoe de vergadering was verlopen sprongen de tranen in mijn ogen, zo had ik me blijkbaar zitten irriteren! Daar schrok ik zelf wel van, want zo erg was die vergadering nou ook weer niet. En er zijn nu 2 liedjes waarbij ik de radio echt uit moet zetten. Een nummer van Marco Borsato over dat hij pas zijn dochter nog in zijn armen had en ze nu al weer gaat trouwen (komen meteen de waterlanders al weer) en een ander liedje over een geschieden vader die zijn zoontje zo mist en het gevoel heeft nog maar een half mens te zijn omdat hij de andere helft van de tijd zijn zoontje moet missen. Zo zielig! Ik weet niet eens hoe het heet of wie het zingt, het is ook nederlandstalig.
Agatha, dat liedje is van Bastiaan Ragas, 'de helft van mij' heet het. Bij dat nummer van Marco Borsato (dochters) springen de tranen ook vaak in mijn ogen .
Ik vind alle kleine babietjes lief, terwijl ik ze voorheen (behalve die van mijn schoonzus dan) lelijk & eng vond. En nu, als ik zo'n lieve kleine mini zie dan smelt ik gewoon. Echt raaar! Eigenlijk geen een die ik echt meer 'lelijk' vind.. Verder ben ik wel harder geworden. Het is 1) Lena, 2) man dan heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel lang helemaal niets en dan de rest van de wereld. Daarentegen gisteren zag ik een meisje van 8 ofzo lopen gillen met een jongetje van 1 ofzo in een niet nader te noemen oorlogsgebied en dan breekt echt mijn hart. Oh ja, ben al eeuwen geabonneerd op een nieuwsbrief van iemand die obscure muziek uitgeeft. Die heeft een compilatie cd gemaakt voor zijn zoontje, zo lief gewoon. Met zo'n mooie foto van zijn zwangere vrouw op de voorkant. Nu vind ik dat gewoon zo mooi!
Hier nog zo'n emo-doos Sinds de geboorte van m'n zoontje ben ik veranderd in een emotionele rollercoaster, ik word meegesleurd met allerlei emoties, de hele dag door. Ik kan nu ècht intens gelukkig zijn, maar zomaar inene kan dat omslaan in intense verdriet. Woede, angst, blijdschap, alles beleef ik nu veel heftiger dan voordat hij er was. Programma's als 'Ik mis je' kan ik echt niet zien, dat neem ik met me mee en daar kan ik echt van in de put raken. Het is erg genoeg dat het gebeurd, maar ernaar kijken, nee.....dat durf ik niet
Snoopy, dank je wel voor de zanger en titel! En leuk dat je weet welke nummers ik bedoel. Voor ik moeder werd huilde ik echt nooit bij muziek. Nu schaam ik me met de autoradio aan, hoop dan dat andere chauffeurs dat niet zien...
Hey Fran, Hier nog zo'n emo-koe... dacht ook wel dat dat over zou gaan..maar helaas, anderhalf jaar verder is t nog steeds niet minder... Hoest in Italie.. enne...wat een lekker ventje heb je toch als ik de foto's zie... Je kwam deze kant in hoorde ik..? groetjes
Hey hoi Bianca, In Italie alles goed. Niet meer zo koud gelukkig. Ja ik kom van 31 januari tot 7 februari. Serafino is een mijn grote liefde, lekker ontdeugend ook, luistert nog voor cent, alleen als het hem uitkomt, maar ach je krijgt er zoooo veel voor terug. Gelukkig is het een hele knuffelaar, dus wij krijgen allemaal van die"natte" zoenen, haha. Maaruh jouw dreumes is ook zo'n lekker jong, geweldig koppie heeft ze. Ik ga regelmatid op je hyves kijken of je alweer nieuwe foto's hebt, hihihi. Misschien is het een leuk idee om elkaar eens te ontmoeten, vind mijn moeder denk ook hartstikke leuk, om je weer eens te zien ( en om haar kleinzoon te showen, die trotse pauw, ha ). Gezellig hoor dat jij ook hier kletst. Liefs en een dikke kus aan die kleine meid Fran