Ik herken het wel,in de zin van dat je er niet echt "bij hoort". Als ik met bijvoorbeeld 5 vriendinnen loop op een stoep waar je alleeb per twee kan, ben ik aktijd degene op die achteraan of vooraan loopt,dus alleen. Of op feestjes je " klikje" niet vinden, terwijl je bijna iedeer kent. Als kind en tiener zijnde vond ik het verschrikkelijk, nu boeit het me niet echt. Word er niet droevig of onzekerder van.
Is dit niet iets wat je zelf doet? Toen ik jonger was, offerde ik mezelf altijd op. Zo gingen we als 15/16-jarigen wel eens dingen doen, denk aan een pretpark bijvoorbeeld. En als we dan met zn 5en waren, zei ik bij voorbaat al, voordat een ander er over kon beginnen: ach, ik ga wel alleen, maakt me niet uit joh. Ik was gewoon erg bang dat als we het er echt over zouden hebben, men unaniem zou besluiten dat ik maar alleen moest. Ik ging er gewoon in mijn hoofd van uit dat ik de stomste, de saaiste en de minst leuke was, dat iedereen dat vond. Inmiddels doe ik dit wel minder. Ik ben nog steeds bevriend met dezelfde vriendinnen als toen en we zijn best wel heel verschillend in hoe we in het leven staan, maar ik heb uit mijn hoofd gezet dat iedereen mij een saaie doos vindt.
Ik herken het helemaal hoor... maar ik heb toch lotgenoten weten te vinden op de een of andere manier. Vroeger op school werd ik ook gepest en buitengesloten. Ik was altijd het muurbloempje, “felt i was outside looking in”. Maar ik heb het weten te omarmen op de een of andere manier. Ik ga niet meer uit, niet naar grote groepen mensen... in plaats van de efteling liever naar een natuurgebied of museum. In plaats van center parcs naar een natuurhuisje. Mijn collegas zijn allemaal “nerds”, introvert en sociaal onhandig, ik voel me bij hen echt heel gelukkig en op mijn plek. Dus het advies wat ik je kan geven, accepteer je persoonlijkheid, probeer jezelf niet te forceren iets te zijn wat je niet bent... en zoek lotgenoten. Ik ben ook infj trouwens
Vond je de beschrijving van je type ook herkenbaar? Uiteindelijk gaat het erom hoe die 4 punten elkaar beïnvloeden. Maar het zou voor jou dus kunnen dat ESFJ ook veel herkenbare punten heeft. En dat je zelf kan kijken of het voor je eigen gevoel F of T moet zijn.
Ik moet heel eerlijk zeggen dat voor mij het verschil tussen introvert en extrovert wel heel fundamenteel is. Die ook al vroeg in je jeugd ontstaat. Je kunt als introvert wellicht leren om je aan te passen en feestjes leren waarderen bijv., maar je zal dan nog steeds tijd nodig hebben om alleen te zijn, bij te komen etc. Of je kunt als extrovert misschien wat rustiger worden als je ouder word en stiltes leren waarderen. Maar je zal dan nog steeds energie krijgen van het samenzijn met mensen. Maar dat is hoe ik het zie. Psychologie is geen exacte wetenschap dus het zal een kwestie van visie zijn. Wat betreft de test. Er is een officiële test van de Meyers-Briggs club. Je moet daar dan naar mijn weten voor gecertificeerd zijn etc. De test die ik gedaan heb duurde ongeveer een half uur. Maar ik moet je eerlijk zeggen, dat is nu 4 jaar geleden. Dus ik weet het niet allemaal precies meer.
De rest niet gelezen, maar ik vind het erg herkenbaar wat je schrijft al hebben we wel een leuke vriendengroep. Maar die ziek we niet zo heel vaak. En die ken ik ook weer via mijn vriend... Sneu hè