Hallo, Er is iets voorgevallen op het kinderdagverblijf en ik vraag me af of ik me aanstel of dat ik een gesprek kan aangaan met mijn mentor. Ik ben alleenstaande moeder van mijn prachtige zoon. Een tijdje geleden kwam er een kindje naar mij toe toen ik mijn zoontje op ging halen die vroeg of mijn zoontje geen papa had, ik heb hierop gezegd dat hij wel een papa heeft en ben gewoon weer weggegaan. Nu vroeg ze me gister weer hetzelfde, ik heb weer gezegd dat mijn zoontje gewoon een papa heeft. Toen zei het meisje dat haar mama zegt dat mijn zoontje geen papa heeft. Dit raakte me best wel. Ook al zijn de vader van mijn zoontje en ik niet meer samen ( er is ook geen erkenning en omgangsregeling) heeft mijn zoontje gewoon een papa. Hij ziet hem ook zo nu en dan nog gewoon bij mij thuis. Nu heb ik het gevoel dat de leidsters deze verhalen hebben verspreid aan de ouders, hun zijn namelijk de enige die dit weten. Is mijn gevoel terecht? En zou ik aan mijn mentor op het kdv vragen of er inderdaad door hun informatie wordt verstrekt aan andere ouders? Of moet ik er gewoon niks achter zoeken en het zo laten? Ik ben niet van plan er een heel drama van te maken, maar gewoon dat ik het kwijt ben en duidelijkheid heb.
Wat vreselijk! Ja ik denk persoonlijk dat het alleen door de leidsters kan worden verspreid aangezien je zelf al aangeeft dat niemand anders het weet. Ik zou er ook mee zitten en er is niks mis mee als je een gesprek aanvraagt want het is toch wel kwalijk als het echt door de leidsters is verteld (bewust of onbewust)
Bedankt voor je reactie! Ik dacht ik het misschien groter maakte dan dat het was omdat de opmerking mij best wel raakte. Het kan een aantal ouders natuurlijk wel opgevallen zijn dat ik altijd degene ben die hem brengt en ophaalt, maar ik zie zelden dezelfde mensen en heb de moeder van dit meisje ook maar 1x gezien. Daarbij kan het ook net zo goed zijn dat zijn vader het gewoon heel erg druk had waardoor ik degene ben die daar altijd als enige is.
Ik begrijp wel dat het voor jou heel moeilijk is om dat zo te horen. Maar het is door de anderen waarschijnlijk alleen maar goed bedoeld. Hoe zou jij reageren als jouw zoontje je over twee jaar vraagt waarom een ander kindje altijd door de mama wordt opgehaald als je weet dat de papa niet in beeld is? Dan is het toch normaal dat je dat aan dat kindje probeert uit te leggen. En kleine kinderen maken daar dan opnieuw hun verhaal van waardoor het klinkt als "hij heeft geen papa". Zulke kleintjes weten nog niet dat hij ook gemaakt is van een zaadje en een eitje en dus een papa heeft... Langs de andere kant, aangezien jij er duidelijk mee verveeld zit, zou ik het wel eens aankaarten, op een niet-aanvallende manier dan. Maar misschien moet je je dan ook afvragen wat de begeleidsters aan de kindjes moeten antwoorden als ze de vraag krijgen waarom zijn papa er nooit is.
Het zou inderdaad goed kunnen dat de moeder van dit meisje gewoon heeft gezegd dat papa en mama niet meer samen zijn en dat het meisje er dan van maakt, hij heeft geen papa. Het blijven inderdaad kleine kinderen. Ik was inderdaad niet van plan om het aanvallend aan te kaarten. Als een kindje het aan de leidster vraagt dan kunnen ze volgens mij ook gewoon zeggen dat ze dit niet weten. En misschien is het inderdaad gewoon goed bedoelt, en misschien staan de leidsters er helemaal niet bij stil dat het voor mij niet zo leuk is om te horen. Bedankt
Ik vind zeker niet dat je je aanstelt, zeker gezien het nu twee keer is voorgevallen. Toen zl nog op het kdv zat was ik altijd degene die hem bracht en haalde ivm vervoer en werktijden. Mijn man is wel mee geweest bij de intake etc, maar verder niet. Dus andere ouders etc zien ook alleen maar mij met mijn zoon. Heb die vraag of opmerking nog nooit gehad. Vind het ook een beetje raar, maar goed. Ik zou als ik jou was dit zeker bespreekbaar maken, ten eerste alleen maar zodat je het kwijt bent. Dit hoeft zeker niet aanvallend, maar dat je nu 2 keer gevraagd is door een kindje of je zoon ook een papa heeft. Dat je niet snapt waar die vraag vandaan komt. Ten tweede ook zodat ze daar weten dat deze vraag schijnbaar 'leeft' bij een kindje (en wellicht de ouders). Niet dat ze er ook maar iets mee te maken hebben... Misschien zijn er mensen even niet discreet genoeg geweest in gesprekken, dit kan het kdv zijn, maar ook andere ouders met evt vermoedens. Kinderen hebben oren op stokjes en horen veeeel meer dan je vaak denkt. Even een reminder aan een ieder om goed op te letten. En ja, kinderen maken er misschien meer van in gesprekken dan ze bedoelen of begrijpen, maar ik snap best dat het voor jou niet fijn is om dit soort dingen te horen. En wat de leidsters dan moeten zeggen als ze zo'n vraag krijgen? Ik weet het niet/ ja hoor, XXX heeft ook een papa. Andere kinderen hoeven niet te weten hoe de vork exact in de steel zit. Zo moeilijk lijkt me dat niet. Succes met je gesprek!
Misschien kent de moeder van dit meisje jou of de vader van jullie kindje wel via het een of ander. Schoolpleinroddels zijn zo makkelijk en gaan zo hard, en kindjes pikken meer op dan je door hebt. Dit meisje kan best haar eigen draai aan het verhaal hebben gegeven. Geen papa hebben is veel beter te begrijpen dan een papa en een mama die niet samen zijn en die je zoontje wel af en toe ziet. En dan weet je nog niet eens wat er verder in de omgeving van het meisje gezegd is. Ik zou me er niks van aan trekken, volgende keer als het meisje het vraagt gewoon zeggen dat er wel een papa is maar dat papa ergens anders woont.
Mss een beetje dom van mij, maar ik snap niet zo goed waarom je het niet leuk vind om te horen? Ik heb er zelf (gelukkig) geen ervaring mee, dus mss daarom dat ik het niet snap (dus niet aanvallend bedoeld ofzo)? Als het je dwarszit zou ik zeker even vragen wat er aan de kinderen verteld wordt. Het kan best zijn dat ze het gehad hebben over gezinnen en met wie de kindjes thuis wonen. Als er dan gezegd wordt: baby X woont alleen met zijn mama, dan klopt dat toch? Kindjes zijn gewoon nieuwsgierig en die vragen dan mss waar de papa dan is. Mss dat de leidster dan gezegd heeft dat baby x geen papa bij hem thuis heeft wonen. Daar is toch niks gelogen of indiscreet aan? Bij ons op de creche zitten ook kindjes met 2 mama's. De kinderen op de groep vinden dit doodnormaal, maar er zal er vast af en toe 1 zijn die dan naar de papa vraagt. En "dat weet ik niet" nemen sommigen (mijn zoontje bijv.) ook geen genoegen mee. Als je het dan (eenvoudig) probeert uit te leggen, heb je de kans dat het maar gedeeltelijk blijft hangen en dat een kindje dan opeens geen vader meer heeft.
Ik heb mijn mentor nog niet kunnen spreken en nu het al wat langer geleden is heb ik het zelf eigenlijk ook al wat meer laten rusten. Ik zat er meer mee omdat het meisje het van haar moeder had gehoord en niet van een leidster. Dan vraag ik me af, waarom hebben de leidsters en moeders het over mijn gezinssituatie. Maar misschien kwam het op de één of andere manier te spraken en bedoelde ze er niks verkeerds mee, geen idee.. MissSporty76, ik weet niet goed hoe ik het moet verwoorden. Het ligt denk ik vooral aan mijzelf dat ik het moeilijk vind om te horen. Denk vooral omdat ik het naar vindt voor mijn zoontje dat ik hem niet een "normaal" leven kan geven in een gezin met een vader en een moeder die veel van elkaar en van hem houden. Soms heb ik het gevoel dat ik hem daardoor te kort doe.. ik werk ook fulltime dus dan denk ik, de aandacht van papa moet hij al missen maar mama kan hem ook niet heel veel aandacht geven. Dus het hele papa onderwerp ligt gewoon gevoelig bij mij.
Zo te horen stelt het kindje gewoon een feit vast. Zulke kleine Kinderen hangen daar geen waarde oordeel aan hoor. Die willen gewoon weten of iets zo is of niet. sowieso zou ik als ik jouw was wat meer vrede met de situatie, er is in mijn ogen niets wat jouw minder maakt. Je werkt toch om in het onderhoud te voorzien, je goud van je kleintje, zorgt dat er een goede opvang plaats is . Klaar. denk dat je kleintje er meer last van heeft als mama zich " schuldig" voelt als dat er gewerkt moet worden om eten ed te betalen.
Nu met jouw uitleg erbij snap ik het wel (een beetje). Als ik heel erg eerlijk ben, denk ik dat het vooral met je schuldgevoel te maken hebt dat je de opmerking je zo raakt. Mss moet je proberen er niet teveel achter te zoeken. Ik denk dat de peuter in kwestie aan het uitzoeken is hoe gezinnen van een ander eruit zien. Ik denk dat de moeder geprobeerd heeft het uit te leggen. Ik denk niet dat ze de intentie had je te kwetsen. Soms pakken dingen anders uit dan je in gedachten had. Ik heb gister geprobeerd uit te leggen aan mijn bijna 5-jarige dochter dat die jongen die altijd staat te kijken/zwaaien langs een fietspad geestelijk gehandicapt is. Geloof niet dat het goed gelukt is en was blij toen ze het verder liet rusten.
Jullie hebben gelijk. Ik weet ook zeker dat het kindje het niet zei om mij te kwetsen of mijn zoontje. Ze is helemaal weg van mijn zoontje en gedraagt zich tegenover hem echt als een klein moedertje. Misschien dat ze juist daardoor ook zo nieuwsgierig was naar de situatie.. Ik zei die dag ook tegen haar dat mijn zoontje gewoon een vader heeft maar dat wij niet samen waren. Toen vroeg ze of ik dan alleen met mijn zoontje woonde en begon ze daarna of ik ook een grote box voor hem heb.
Brinta, wat zou je dan willen dat men zegt? Ik zie er niet zo zeer een misser van het kdv in, vindt inderdaad dat je wat gevoelig reageert. Mijn zoontje (3 jr) kwam pas geleden thuis van het kdv met de mededeling dat Klaartje geen papa heeft, maar 2 mama's heeft. En mijn zoon vond dat heel stom. Bij verder praten blijkt dat hij het stom voor Klaartje vindt, want bij hun zal niemand de fietsband kunnen plakken (want dat doet papa bij ons). En dat zoon geen oom heeft maar 2 lesbische tantes was hem nog niet opgevallen. Zoon wist zeker dat zijn nichtje ook een vader had, want Nicole is toch haar vader. Toch maar uitgelegd dat Nicole (de niet- biologische moeder van zijn nichtje) ook een meisje is... Kinderen horen iets half, vragen iets half, vullen het aan en concluderen hoe iets zit, zonder enig probleem. Niets achter zoeken. Ik zou wel bedenken wat jij zou willen wat je kind over een jaar verteld, want geloof me, ook jouw kind gaat er uitleg over geven...
Het ging er mij vooral om dat leidsters het met moeders over mijn priveleven hebben. Waarschijnlijk inderdaad helemaal niet met slechte intenties. Maar ik vroeg me wel af hoe het precies zat en daardoor zat ik er aan te denken ernaar te vragen zonder iemand aan te vallen ofzo.
Ik zou het ook niet op prijs stellen en vind niet dat je overgevoelig reageert. Nu is het dat er geen papa is, maar wat is het volgende waar ze het gaan over hebben?
Wat ga je dan tegen een peuter zeggen? Iets in de trant van: Aangezien ik de privacy van baby X niet aan mag tasten kan ik daar helaas geen uitspraken over doen? Ik denk dat TS antwoord op haar vraag heeft. Ze reageert niet overgevoelig, maar heeft ontdekt dat het blijkbaar iets is wat bij haar gevoelig ligt en dat de peuter+leidsters het alleen maar goed bedoelen. En Brinta, zou me echt niet schuldig voelen ten opzichte van je zoontje. Het gaat niet om de kwantiteit, maar om de kwaliteit. Je zorgt juist heel goed voor hem.
Haha nee zo bedoel ik het niet. Ik heb een aantal jaren geleden stage gelopen op een kdv en daar gingen alle ouders over de tong. Ben er uiteindelijk weg gegaan omdat dit en nog een aantal andere dingen niet overeen kwam met mijn visie.
Bedankt voor je lieve reactie MissSporty76. Jij ook bedankt voor je reactie mienemuisje! Vreselijk die ouders die zo over de tong gaan. Daar was ik dus ook een beetje bang voor, van ja nu is het over de vader van mijn kind.. maar wat gaan ze nog meer zeggen? Niet dat ik verder een spannend leven heb maar een verhaal kan snel in het rond gaan, of het nou klopt of niet. Maarja ik heb het er dus maar gewoon bij gelaten. Ga maar uit van het beste van de mens en dat het met de beste bedoelingen is overgebracht. En anders, zolang mijn zoontje er geen last van heeft....
Wel gek ja dat de moeder dat lijkt te bevestigen. Hoe weet ze dat? Ik vind het ook erg slordig als er leidsters over gesproken hebben. Ik denk dat gezien je gevoel erover, je er eens navraag over moet doen!
Ik zou het wel even bespreken met ze. Gewoon om even te checken hoe die info bij dat meisje terecht is gekomen. Dan weet je daarna ook of dit KDV op een goede manier omgaat met persoonlijke info, of niet. Het kan natuurlijk zomaar zijn dat dit meisje aan de leidsters heeft gevraagd of jouw zoontje geen vader heeft. Als zij altijd alleen maar jou ziet en van de andere kinderen wel de vader en de moeder, is zo'n vraag niet zo gek natuurlijk. Maar als die info via haar moeder komt, die het van de leidsters heeft, dan zou ik dat zelf niet zo fijn vinden. Staat dan wel weer los van je eigen niet zo fijne gevoel, maar ik zou persoonlijk geroddel dus niet zo fijn vinden en daarin stappen ondernemen, als dat het geval zou zijn.