Ik heb even een ander account aangemaakt i.v.m herkenning... Nu het volgende sinds deze week heb ik ineens uit het niets last van iets wat ik vroeger heb meegemaakt. Ik wil er niet te uitgebreid op ingaan maar het komt er op neer dan ik sexueel misbruikt ben door iemand. Ik was toen 15 jaar en hij veel ouder. Ik heb het altijd ontkend... Genegeerd... Gewoon verder geleefd. Maar sinds deze week komen er herinneringen boven en ik weet gewoon niet wat ik ermee aan moet.. Ik zit te twijfelen moet ik het aan mijn partner vertellen? Moet ik er verder nog iets mee? Maar het belangrijkste waarom na zoveel jaar steekt het ineens de kop op? Ik WIL dit niet!!!! Ik heb het altijd ver weggestopt dat is duidelijk... Iemand adviezen ook iets vergelijkbaars meegemaakt? Alvast bedankt.
Ik heb niet iets vergelijkbaars meegemaakt maar dit lijkt me heel erg om mee te maken! Ik vind het zelf wel verstandig om dit aan je partner te vertellen en wellicht ook met een professioneel iemand. Situaties verstoppen zal niet helpen bij het verwerken van de gebeurtenis. Succes en sterkte!
Is er iets gebeurd de laatste tijd (trigger) een baby gekregen, gescheiden/getrouwd, sterfgeval oid. Dit kan echt dan in gang schieten. Ik had ook nooit meer aan mijn jeugd gedacht en dacht dat ik eindelijk er vanaf was. Kwam daar de baby en ik craschtte. En nu je die gevoelens hebt, zal je er ws niet gewoon meer vanaf geraken. Wat je partner betreft, kan het dubbel uitpakken volgens mij. Of hij helpt je en steunt je of hij wordt kwaad: omdat je er nu mee afkomt, omdat hij die andere man wil aanpakken, enz enz enz. Sterkte
Sommige dingen kun je niet blijven wegstoppen. Denk dat dit iets is wat je nooit een plekje hebt gegeven. Dus dat komt er een keertje uit. Vind het heel erg voor je dat je dit hebt moeten meemaken! De enige die kan beslissen wat je hiermee moet, of je hier iets mee moet, dat ben jijzelf. Misschien kan het opluchten om aan je partner te vertellen. Dan loop je hier niet meer alleen mee rond. Verder heb ik geen adviezen voor je, wilde je alleen even sterkte wensen
ik zou het zeker aan je partner vertellen, waarom? zodat hij je kan steunen door dik en dun. Het is zeker vervelend zoiets meegemaakt te hebben zelf ook wel wat meegemaakt maar vind het niet zo heftig als het echte werk zegmaar. ook ik zat daar al mee maar heb het altijd eerlijk tegen me vriendjes gezegd zodat ze er rekening mee konden houden als ik me ineens terughielt. misschien voel je je op dit moment erg rot, en dat het dan naar boven komt, je hebt het tenslotte al zolang achter gehouden! praat erover, juist praten zodat je het eruit kan schreeuwen! sterktee
Ik ben heel erg aan het twijfelen om het hem te vertellen. Misschien ben ik bang voor zijn reactie misschien niet terecht... Ik weet het gewoon echt even niet...
EMDR is een goede vorm van traumatherapie die best goed kan helpen om de zwaarte er van af te halen. Vergeten doe je het verder nooit, maar verwerken is belangrijk!
Ja ervaring mee. Ik had het ook weggestopt en na jaren kwam dat boven. Mijn (toen nog) vriend reageerde heel goed toen ik het vertelde. Heb vervolgens 1,5 jaar therapie gehad inclusief emdr. Ben er nu 100% vanaf, de herinnering is niet negatief meer, het doet me niks meer. Als ik de dader tegenkom schrik ik niet meer, ik heb het helemaal verwerkt en dat is een opluchting. Dus ja, vertellen en hulp zoeken!
Ik zou het wel vertellen aan je vriend en professionele hulp gaan zoeken. Wat vervelend dat je dit is overkomen....!
Gewoon je man vertellen, hoe moelijk het ook is, maar als je het aan niemand gaat vertellen, kan het het je alleen maar meer van binnen gaan opvreten en kun je er alleen maar meer last van krijgen. Ga nu absoluut niet proberen om het weer weg te willen drukken, wand het zal toch weer een keer naar boven komen, en omdat het nu gebeurde blijkt wel dat het van binnen toch iets met je heeft gedaan (is natuurlijk ook begrijpelijk begrijp me niet verkeerd) maar het heeft je wel beschadigt ook al denk je van niet. Praat er met je man over en maak een afspraak met iemand waar je hierover kunt praten (geloof me de drempel is hoog,en misschien heb je een gevoel van schaamte maar een therapeut o.i.d. zijn dit soort gesprekken gewend!!) Las ook EMDR hier, hiervoor moet je ook openstaan, en dit heeft mij totaal niet geholpen. praten heeft meer aangehaald, en hoe raar het klinkt, ik heb nog steeds schade waar ik nog steeds aan het werken aan ben, maar toch heb ik de andere partij vergeven en het geeft je veel meer rust.. Oja en vergeven is niet vergeten!!! het blijft altijd een deel van je maar door te vergeven heeft het geen controle meer over me.. Hoop dat je er iets van begrijpt wat ik probeer te zeggen. Toen ik een relatie heb gekregen met mijn man heb ik het hem gelik verteld, hij schrok hier in eerste instantie wel van, maar hij liet me er absoluut niet door vallen of is niet anders gaan kijken naar mij, zoals hij ook zei, je kon er niets aan doen en het was niet jou schuld!
Ik zou het zeker aan je partner vertellen. Hij is toch diegene die dicht bij je staat en je hoe dan ook zal moeten steunen in het proces, welk proces je ook zal doorlopen. Daarnaast denk ik dat hij zich ook aan de kant gezet voelt wanneer je dit voor hem achter houdt. Verder raad ik je aan erover te gaan praten met je huisarts zodat hij/zij je kan doorverwijzen naar de juiste therapievorm. Zelf heb ik een ander soort trauma gehad (miskraam/vroeggeboorte met 16w zonder dat ik wist zwanger te zijn) en na de behandeling alles compleet afgesloten, weggestopt, het bestond niet meer. Dat was onbewust. Pas een jaar of twee later kwam het weer boven en toen moest ik nog helemaal rouwen. Ik heb het voor mijzelf wel kunnen afsluiten maar waarschijnlijk heeft het bij mijn ppd's wel meegespeeld.
Ik heb niet hetzelfde meegemaakt, maar wel dingen uit mijn verleden die met seks te maken hebben waar ik erg veel spijt van heb gehad en het ook heel erg moeilijk mee heb gehad. Ik heb heel erg getwijfeld of ik dit met mijn man zou bespreken, maar het uiteindelijk wel gedaan en sindsdien voel ik me er echt zoooo veel beter over. Ik heb het idee dat ik het eindelijk los kan laten en verder kan gaan. Ik weet natuurlijk helemaal niet of het bij jou ook zo'n effect zal hebben als je het verteld, maar ik denk dat het sowieso geen kwaad kan. Het lucht denk ik altijd op om te praten over datgene waar je mee zit, vooral met de persoon die het dichtst bij je staat!
Dank je wel meiden. Ik ga wat doen met de tips. Ik voel me iig al beter want hier is het echt de eerste keer dat ik het erken en vertel. Knutselmiep dank je dit : Ga nu absoluut niet proberen om het weer weg te willen drukken, wand het zal toch weer een keer naar boven komen, en omdat het nu gebeurde blijkt wel dat het van binnen toch iets met je heeft gedaan (is natuurlijk ook begrijpelijk begrijp me niet verkeerd) maar het heeft je wel beschadigt ook al denk je van niet. Wilde ik dus eigenlijk weer doen maar je hebt gelijk.
Ik kan je heel goed begrijpen zelf was ik 13 toen dit mij overkwam. Heb het ook altijd weggestopt en er niks mee gedaan, soms komen die dingen nog wel naar boven maar kan ik er goed mee omgaan. Ik zou er zeker met je man over praten, hij kan naar je luisteren en je steunen, ik geloof echt niet dat hij boos op jou zou worden maar het alleen maar heel erg voor jou zou vinden dat jij dit hebt moeten mee maken. Ik denk altijd maar zo ( heeft manlief mij geleerd) Je bent nu gelukkig en het heeft je (misschien) nu gemaakt tot wie je bent en als jij nu gelukkig bent kan niemand dat van je afpakken. Het is altijd goed om er over te praten en als je daar om moet huilen en enorm kwaad bent mag dat echt wel soms is het ook goed om het er even lekker uit te gooien daar kun je je alleen maar beter bij voelen. Heel veel sterkte en ik hoop dat je evengoed nog lekker kunt genieten van deze mooie dag
waarom zou je bang zijn? Wat is het ergste dat zou kunnen gebeuren? nare gebeurtenissen uit je verleden wegstoppen is net zoiets als hoestdrank nemen voor je keelpijn. het verzacht een beetje, maar je haalt de kwaal er niet mee weg
Ik heb als therapeut veel van doen met de andere kant van deze verhalen. Dus indirect ook met de slachtoffers van misbruik. Ik kan je ten zeerste aan raden om professionele hulp te zoeken. En de dader niet de macht te geven over jou dat het je leven beheerst. Er wordt hier emdr aangeraden ik kan je beter eerst aanraden om het je partner te vertellen en aansluitend (eventueel samen) naar de huisarts om een doorverwijzing te krijgen. En met je therapeut te kijken welke therapie er geschikt is voor jou. Emdr werkt lang niet voor iedereen alhoewel het nu wel als een hype wordt beschouwd. Soms passen andere vormen van therapie of een combinatie van iets veel.beter bij je. Dus maak het bespreekbaar op de plaatsen waar je stappen kunt maken.
Mee eens. Ik zou het ook zeker aan je partner vertellen. Waarom twijfel je over zijn reactie? Hij heeft een kind met je en wil met je trouwen... Dan houdt hij ongetwijfeld erg veel van je! Ik weet bijna zeker dat hij wilt dat je hem deelgenoot maakt van jou zorgen, hij zal zich misschien wel rot voelen dat hij dit niet eerder wist.
Nou, Niet voor TS angst aan te jagen. Maar hier was de reactie niet bijster steunend;noch door partner noch door (schoon)familie. Ik bedoel maar dat TS het best haar partner kent en weet hoever ze kan gaan met hem. Mss ook het beste om in deeltjes te beginnen (eerst over dat er iets naars is gebeurd, en dan verder verklaren wat en hoe). Niet alle partners willen/kunnen zulke dingen begrijpen
Hier is ongeveer 3 maanden geleden ook alles weer naar boven gekomen. Mijn vriend wist wel dat er iets gebeurd was vroeger met mij, maar niet precies wat, ik heb het een keer oppervlakkig genoemd en dan niet het hele verhaal. Laatst waren we op stap en ik kwam in die tent een jongen tegen waarmee ik datete toen het gebeurde (6 jaar geleden nu). Hij heeft me toen keihard laten vallen. toen ik hem tegen kwam kwam hij naar me toe om sorry te zeggen en dat hij niet wist wat hij er mee aan moest toen enz. en of we weer contact konden hebben. Leuk en aardig, gezegd dat hij geen sorry hoeft te zeggen maar ik ook contact meer met hem wil. Savonds in bed was het pikdonker en mijn vriend wilde graag seks hebben en toen we net bezig waren kwam alles naar boven en begon ik keihard te huilen. Uiteindelijk heeft mn vriend het uit me getrokken. Dat was voor mij eigenlijk een hele opluchting en naderhand voelde mijn vriend zich slechter dan ik. Maar ik ben zo blij dat hij het weet en als ik jou was zou ik het ook wel echt vertellen.