Zo denk ik dus ook...! Ze luistert naar mij in ieder geval behoorlijk goed, dat scheelt een heleboel en ik ben ook wat consequenter dan mijn vriend denk ik. Ik ben meer een prater, en hij een luisteraar, dus wat dat betreft vullen we elkaar wel goed aan ook, denk ik. (Soms ook wel lastig, maar ja ) Daarnaast, hij ziet haar maar 1 1/2 dag in de 2 weken, en dan lijkt het me ook best moeilijk om streng te zijn, ookal is dat soms ECHT heel hard nodig... Kan me best voorstellen dat je dan dus inderdaad de nukken van je eigen kind liever even niet ziet en het voor lief neemt. Gelukkig vind hij het goed als ik er wat van zeg, en ik doe het zo tactisch mogelijk zodat ik niet de "boze stiefmoeder" wordt, want als dat zo zal worden, dan denk ik dat er ons nog heel wat te wachten staat...! Maar ja, we moeten wel 1 lijn trekken, en smakken tijdens het eten moet ze bv. nu echt afleren, want dat kan niet, en ze kan het ook zonder, is er alleen te lui voor... We komen er wel, maar ingewikkeld blijft het zeker. Maar misschien zie ik straks van ons kindje wel ook alleen de mooie en leuke dingen en moet hij mij dan soms "terecht wijzen"... hihi, ben zo benieuwd!
Ik heb dezelfde gevoelens gehad net voordat ik zwanger raakte, tijdens de zwangerschap en zelfs nu ik een zoontje heb, heb ik nog wel eens gedacht. Je gaf zelf goed aan dat je gezondheid niet "je van het" is en dat maakt uit. Ook vermoeidheid gaat een rol spelen, zeker als je je kindje hebt. Maar de liefde voor je eigen kind gaat toch boven alles, ook al is ie vervelend. Ik kan Siem echt wel eens niet uitstaan, maar kan bij hem zo goed relativeren, iets wat me bij de kinderen van een ander niet goed lukt. Het ligt zeker niet alleen aan de opvoeding. Maar volgens mij was er al ingegaan op moeilijke en makkelijke kinderen. Hoewel ik dat ook verkeerde benamingen vind. Een moeilijk kind hebben, klinkt meteen zo negatief. En een makkelijk kind kan ook echt vervelend zijn, dat hoort erbij. Ik noem mijn zoontje altijd temperamentvol. Hij laat zich makkelijk horen: als hij honger heeft, hij zich verveelt, de slaap niet kan vatten of gewoon even een moeilijk momentje heeft. Zijn stembandjes traint hij goed. Maar als hij dan getroost is, is hij de vrolijkheid zelve. Hij lacht ontzettend veel, brabbelt wat af en is zeer leergierig (wat ook tot frustraties kan leiden, als iets niet lukt...) Ik wil me nog niet gaan voorstellen wat dit allemaal brengt als hij dreumes is, maar ik groei gewoon lekker met hem mee. En ja, ik erger me soms stierlijk aan zijn buien, maar wat hou ik veel van hem! Succes!
ik denk dat iedereen die twijfels wel eens heeft. wij zijn net verhuisd anar een zeer kinderrijke buurt en alhoewel ik veel kinderen gewend ben, zie ik hier hier opeens toch echt veel boefjes lopen (schutting van de overburen kapot maken, over heggen klauteren). dan denk ik ook even 'oh jee, is dít écht wat ik wil?' maar zoals eidereen zegt: je groeit er in en jij voed je kinderen natuurlijk anders op dan iemand anders. mijn kinderen krijgen echt op hun donder als ze een schutting stuk maken. ik zou dat vroeger niet eens in mijn hoofd gehaald hebben! zo'n raar idee. dus dat komt vast allemaal goed hoor. en eigen kinderen zijn toch altijd een beetje anders dan je 'eigen'
Ik heb ook niet alle reacties gelezen maar wil toch nog een reageren. Ik ken het ook wel een beetje hoor. Een kennis van mij heeft ook 3 kinderen. Als ik daar thuis kwam werd ik afentoe echt niet goed pffff. Heel erg druk en ze waren vaak niet te houden. Nu speelde opvoeding ook wel een rol hierin hoor. Kinderen mogten niet met de jongste spelen....want nee...die kon alles zelf en mogt niet geholpen worden door de oudste en middelste. Baby's mogten niet geaaid worden...en al helemaal niet op het hoofdje! En naast me zitten mogt ook niet...kind moest niet zo vervelend zijn en gaan spelen of zoiets. Krijg je hele lieve kinderen van hoor Wat ik eigenlijk bedoel te zeggen...de kinderen van een ander zullen altijd anders zijn! En het zal ook altijd anders voelen. Wanneer je zelf een kind hebt beleef je dit heel anders. Ik heb nu 3 kinderen thuis van 5, 2 en 7 maanden. Is ook een gekke huis/beesteboel. Maar omdat dit MIJN kinderen zijn....en ik ze elke dag 24/7 mee maak valt het me soms niet meer op dat ze zo druk zijn. Je hoeft je echt niet druk te maken dat je straks misschien helemaal gek word hoor Een beetje gek haha...maar daar zal je aan wennen. Een kind hebben is prachtig! En je beleeft het echt heel anders als het zover is hoor! Veel succes nog
Het is toch anders met je eigen kind dan die van een ander. Ik had ook niet echt veel met kinderen in het algemeen. Je zag mij zelden tot nooit in een wagentje kijken naar een baby, ik hoefde ze ook niet op schoot met kraamvisite, kortom, ze interesseerden me weinig. Ik moet zeggen dat kinderen mij zowaar wel meestal leuk vinden, maar waarschijnlijk juist omdat je niet aan ze loopt te pielen, ze op schoot trekt etc. Maar ik ben helemaal gek met Robin hoor. Tja, en natuurlijk heeft ze ook jankmomenten of haar dag niet. Maar dat hoort erbij. En verder is het denk ik toch een kwestie van opvoeding voor een groot deel. Ik mocht vroeger bijv. niet door een gesprek heenpraten bij mijn moeder. Eerlijk gezegd nodig ik sommige vrienden niet eens meer uit met van die kleine etterbakkies die je halve interieur afbreken, hysterisch gillen, drammen, schoppen etc. En dan van die ouders die alleen maar erom lachen, zeggen dat je dat ook allemaal te wachten staat of nog erger...de opmerking dat ze goed verzekerd zijn! De groeten, niet bij mij.
Ik denk ook dat je door je zwangerschap minder kan hebben. Tenminste dat heb ik. Mijn neefje is echt mijn schat, altijd oppassen, spelen enz. maar sinds ik zwanger ben, kan ik hem echt slecht hebben. Vind hem ineens druk en luid en veel aanweziger. Ik denk zelf dat het komt door mijn zwangerschap.
Wauw, wat een reacties! Echt fijn om te lezen. Maak me nu al wat minder druk hierover door al jullie reacties en begrip. Ben gelukkig niet de enige! En idd, mijn gezondheid speelt mee en het feit dat ik zwanger ben natuurlijk ook. Ik kan idd. minder hebben. Maar moet eerlijk zeggen dat ik het altijd al wel had, dat gevoel van 'pfff, wat zijn ze druk' bij andermans kinderen. Ik was/ben ook nooit iemand geweest die kirrend boven een kinderwagen ging hangen of alle kinderen geweldig vond. Klinkt misschien beetje overdreven maar jullie begrijpen vast wat ik bedoel. Ik kan echt wel vertederd raken door een kindje, een gekke uitspraak of iets anders grappigs bijv. Maar ik kan ze ook gewoon best irritant vinden hahaha. Maar dat zal idd. bij mijn eigen kind vast anders zijn. Rare vergelijking misschien maar dat merk ik al met onze hond. Een andere hond vind ik soms stinken bijv. Die van ons vind ik (ja klinkt misschien beetje gek maar is zo) gewoon lekker ruiken, naar onze hond! En als haar oogjes of wat dan ook bijv. vies zijn, vind ik het helemaal niet erg om ze schoon te maken. Een andere hond vind ik toch sneller vies. Gek he. Dus zal idd. met je kind ook zo zijn. Dat je er gewoon meer van kunt hebben. Het is 'eigen' dan denk ik. Gisteren was ik gewoon een beetje in paniek daardoor, voelde me echt ineens niet opgewassen ertegen. Ik weet het niet. Ach, het zal er wel een beetje bijhoren, dat je ineens twijfelt of je het wel aankunt, of je het wel goed gaat doen, of je het wel leuk zult vinden. Dacht ik gisteravond in bed nog aan; alles moet tegenwoordig vooral 'leuk' zijn anders gaan we al gauw op zoek naar iets anders/nieuws. Ook ik maak me daar schuldig aan. Zelfs een kind moet leuk zijn! Slaat natuurlijk ook nergens op. Een kind heeft ook zo zijn buien. En dat weet ik ook best wel. Net als je partner, je vriendinnen, je ouders, je collega's etc. die hun buien hebben. En net als ikzelf niet te vergeten
Ja, dat ken ik heel goed...Wij wonen dus ook in een kinderrijke buurt en af en toe zie ik dingen gebeuren dat ik denk; dat gaat mijn kind dus echt niet doen! En dan gelijk denk ik; vind ik kinderen dan wel leuk? Dan slaat dus de twijfel toe.
Ja, ook dit herken ik zooo goed. Vriendschappen zijn er zelfs door veranderd of verdwenen. Echt. Een zoontje dat mij begint te bijten en slaan omdat ie zn zin van zn mama niet kreeg...het gebeurde. Eerst 3 keer nee zeggen en dan werd het toch ja. Maar dat is idd. de opvoeding van de ouders. Maar deze vriendin waar ik dus gisteren was, doet het in mijn ogen echt niet slecht. Dat vind ik dus het enge eraan. En toch waren ze zo aanwezig en wilden ze continu aandacht van mijn vriendin. Een gesprek voeren was gewoon lastig daardoor. En dan denk ik, het ligt niet helemaal aan de opvoeding. En op zulk soort momenten kan ik echt twijfelen of ik wel geschikt ben voor kinderen
je ergert je nou eenmaal sneller aan dingen van een ander...ik erger me soms ook dood aan kinderen die gillend door een restaurant rennen en dat wil ook straks ook absoluut niet hebben van onze kleine meid maar stel dat ze het wel zou doen denk ik dat ik het minder erg zou vinden eigenlijk best wel stom.....maar zo is het nou eenmaal
Ik heb drie schatten van kinderen en vind ze helemaal geweldig Maar er zijn ook echt momenten dat ik ze achter het behang kan plakken. Maar even later komen ze dan weer bij me om een knuffel en dan smelt mn moederhart. en geloof me straks als jij je kleine ukkie in je armen hebt vind je hem of haar heel erg lief
sweetvienna, helemaal herkenbaar hoor! Hoewel mijn kind natuurlijk de liefste en leukste van de wereld is ben ik haar af en toe eventjes goed zat! niet om wie zij is, maar om het feit dat ze een kind is. Soms ben je moe, of heb je geen zin om aandacht te geven op dat moment. Maar ja, zij past zich niet aan aan mijn gemoedstoestand. en als ze dan van die draakmomenten heeft (ze heeft een behoorlijke sterke wil) dan ben ik blij als ze in bed ligt. Natuurlijk zegt dit niks over hoeveel ik van haar houd (ik ben weg van haar) maar dat neemt niet weg dat het NIET alleen maar leuk is! soms is het gewoon niet leuk! punt uit. ik heb wel een hele goede tip! maak gebruik van je lieve ouders (of vrienden of wie dan ook) en plan af en toe een weekend voor jou en je partner alleen. kinderen uit logeren en jullie uitslapen, niks doen, doen waar je zin aan hebt en vooral eventjes niet moederen. Ik tank er altijd heerlijk van bij! wij doen dat ongeveer elk half jaar en ik vind het zaaaaaaaaaalig! 8) Ik vind die voorgespiegelde roze wolk ook zo'n onwijze onzin. Ja, het is superleuk om kindjes te krijgen! maar soms ook echt even zwaar! en dat mag hoor, je bent zelf toch ook mens! en het is waar datje van je eigen kindjes meer kan hebben, maar ook gegil van mijn eigen kind kan ik niet hebben hoor. Een consequente opvoeding helpt enorm, en oog voor de persoonlijkheid van je kindje ook. ik word ook gek van de kinderen van (veel) vrienden als ze binnen 5 minuten de kussens van de bank af hebben en o pde tafel staan te dansen (echt gebeurd! onvoorstelbaar he) maar dat was snel over hoor. ik wil dat niet. dus gebeurd het ook niet. En als mijn dochter gilt stuur ik haar naar de gang. daar mag ze zo hard gillen als ze wil! het is ook waar dat de knuffels van je kind enorm veel goed maken! Hoe dan ook, ik vind opvoeden geweldig (het leren, het ontwikkelen, het leren kennen van de persoonlijkheid van je kindje) en ik vind mijn kind geweldig. maar af en toe ben ik het lekker spuugzat en sinds dat mag van mijzelf ben ik er een stuk vrolijker op geworden Ik durf te wedden dat het straks bij jou ook zo gaat. Laat die verplichte roze wolk los en je zult zien dat je enorm veel gouden momenten met je kinderen gaat beleven, en ook af en toe vreselijke dagen zult hebben die je godzijdank kunt relativeren omdat je weet dat het weer voorbij gaat én omdat je weet dat JIJ er ook nog mag zijn met al je behoeftes en verlangens. Ik geloof niet dat het moederschap het enige vervullende is in je leven. zolang je van jezelf ook oog mag hebben voor wat jij nodig hebt is de balans goed, en zul je echt waar genieten van je kleintje! liefs marij
Meid weet je, het valt ook niet mee als je zelf je eerste kindje verwacht. Er gaat van alles door je heen, of je inderdaad wel een goede moeder zal zijn en of je kinderen wel zo leuk vindt. Ik heb zelf een zoon van 8 en ben nu zwanger van de tweede. maar ik ben er nu ook wel achter dat ik me zoon echt wel eens achter het behang kan plakken omdat hij bijvoorbeeld weer eens niet luisterd. Maar kinderen hebben zeker ook wel veel voordelen. Hij kan soms uit het niets zeggen: Hey mam, ik hou heeeeel veeeeel van je. Op zulke momenten smelt ik weg Jouw gevoel komt echt wel goed. Succes. Liefs Mariska
Wat een lieve reacties. Doet me onwijs veel goed, dacht dat ik misschien afgebrand zou worden voor zulke gedachten. Maar gelukkig zijn er veel die het begrijpen en zelfs herkennen. Vandaag weer een goede dag waarop ik haast niet kan wachten tot mn kleine ukkepuk in mijn armen ligt! Maar het klopt, er gaat van alles door mn hoofd heen. Ik kan zo twijfelen dat ik af en toe gewoon lichte paniek voel. Zo stom. En tip van Marij is idd. wel een goede! Juist als ik goed voor mezelf zorg dadelijk, zorg ik ook goed voor mn kindje. En kun je er weer tegenaan.
is ook echt zo hoor. je houdt niet op te bestaan als er kinderen komen! je krijgt er een extra dimensie bij misschien, maar de rest van jou blijft ook nog aanwezig! leg jezelf niet teveel op, dat is namelijk killing! stel je verwachtingen bij, wees lief voor jezelf (ook door je gedachten en twijfels toe te laten) en vertrouw op moederinstincten die bijna elke moeder van nature meekrijgt. Het komt echt goed. en soms is het gewoon ff niet leuk! als je je dat realiseert heb je al de helft overwonnen, echt waar!
Ik wilde precies hetzelfde topic openen, over angsten, onzekerheden etc. Ik ga nu eerst dit topic lezen, want je omschrijft precies wat ik dacht (waardoor ik nu zo vroeg op het forum al zit)
Ik denk dat dat blijft gaan; wisselend per dag. Twijfels mogen er ook zijn, maar ik heb zelf ook de angst die hardop uit te spreken. Toch wil ik het erover hebben met manlief en/of misschien met vriendinnen. Ik vind niet dat er een taboe op zou mogen rusten, tenslotte gaan zulke gedachten bij bijna iedereen er wel eens door het hoofd. Probeer inderdaad vast te houden de kids waar je je aan irriteert; het zijn niet jouw kids, jouw kids hoeven niet zo te worden en als het wel zo dreigt te gaan ben jij (en of je partner) erbij om dat 'te sturen' . Ik sta zelf voor de klas en dan zie je ook wel eens dingen dat je denkt van pffffffffffff. Aan de andere kant zie ik juist uit naar de tijd dat ze naar school gaan, lijkt me echt bijzonder dat van de andere kant mee te maken. In het begin zijn ze nog zo klein, afhankelijk. Hoorde het van een vriendin; haar dochter is nu ruim 2 maanden en begint veel meer interactie met haar omgeving te vertonen. Vond het zo fijn dat ze eerlijk zei dat dit zoveel leuker was dan in het begin "Het komt allemaal goed, wacht nou maar af wat de tijd met je doet"
En daar zit misschien ook wel een beetje het probleem. Ik leg mezelf snel te veel op, heb hoge verwachtingen van mezelf en ben perfectionistisch. Misschien dat daar ook wel een deel van de twijfels vandaan komen. Ik weet het niet. Het is in ieder geval fijn dat ik het hier heb neergezet, zo wordt het al minder 'groot' dan dat ik er in mijn eentje mee rond blijf lopen.
Ja ik heb af en toe ook het gevoel dat er een beetje een taboe op rust. Alsof zwanger zijn en een kindje krijgen/hebben alleen maar een roze wolk is. Van een vriendin aan wie ik vertelde over mijn angsten en twijfels, hoorde ik dat dit heel normaal is. Zij heeft vriendinnen die al moeder zijn die ook twijfel(d)en, en het af en toe allemaal niet meer zien zitten. Het is gewoon zwaar. Je hele leven staat op zijn kop volgens mij. En dat vinden zij ook. Die vriendin bij wie ik dinsdag was, vertelde mij dat ze af en toe snakt naar een dag rust, d.w.z. een dag zonder kinderen en man en werk. Gewoon een dag waarop ze weer alleen maar Simone is (is fakenaam hoor wil haar echte naam niet noemen hihi). Ik kan me ook ontzettend verheugen op bepaalde aspecten van een kindje; sinterklaas, kerst, naar school gaan, het eerste lachje, de eerste stapjes. Kan er nog tig noemen. Maar ik kan dus ook af en toe zoooo ontzettend angstig zijn en twijfelen of het allemaal wel zal gaan...Of ik het wel kan, of ik er wel aardigheid in zal hebben, of ik mezelf niet totaal kwijt ga raken....