Dankje, door al het medeleven hier en veel gesprekken met vriendinnen heb ik het inderdaad wel een beetje los kunnen laten. Al voel ik dat ze naar mij toe wel afstandelijker zijn. Alsof ik het allemaal schuld ben, want ja, als papa jou niet had dan wilde papa helemaal geen baby meer. En dat klopt wat ze zeggen, Maarja ik ben er wel, dus deal er mee.....ik weet niet hoe de kids er nu over denken, (denk gewoon nog steeds hetzelfde) maar ik heb wel het idee dat het wel los loopt en anders is het natuurlijk niet leuk, maar zoals jullie al zeggen. Het went wel vanzelf...
Joehoe! Ik ben er vandaag achter gekomen dat ik zwanger ben!!! Hoelang al dat weet ik nog niet precies, dus het is even afwachten allemaal! Mijn vriend en ik hebben wel al afgesproken het nog even niet tegen de kids te vertellen totdat de eerste 12 weken voorbij zijn,. Ik wil natuurlijk geen onnodige stress hebben....
Gefeliciteerd!!! Maak je niet te druk om de reacties van zijn kinderen, dat loopt echt wel los als het kleintje er is.
oooh gefeliciteerd!!! Wij hebben ook gewacht tot na de eerste echo, dan heb je meteen iets om te laten zien en wordt het wat begrijpelijker... Je zult echt zien dat het wel los loopt hoor!!
Goed idee inderdaad! Niet eens aan gedacht, wij hebben ook besloten om te wachten tot de veilige periode voorbij is. Nu mag ik morgen al naar de verloskundige omdat ik vorige maand alleen wat bruinverlies had (ik dacht dat dit m'n menstruatie was) dus mogelijk ben ik gewoon al 11 - 12 weken zwanger. Zo vreemd, ik voel vrij weinig deze maand!!! Bedankt voor de tip. Ik hou jullie op de hoogte dames.
Kei leuk! Van harte gefeliciteerd! Wij hebben ook gewacht tot 12 weken met het bekendmaken van de zwangerschap. Geniet er van!
Dankjewel!!! Ik wil eigenlijk wachten, maar we hebben t de ouders en m'n zus en broer al verteld, dus nu wil m'n vriend t toch al zeggen als ze volgend weekend komen. Hij is bang dat ze het misschien anders via iemand anders horen (de kleine van m'n zus weet t bv. Al, is 7 jaar) en dat lijkt me inderdaad ook niet goed. De rest weet niemand t nog. M'n moeder gaf ook aan het gewoon te vertellen, dan is de kogel door de kerk.... Naja ik twijfel nog steeds, maar ik snap dat m'n vriend t wil vertellen. Dan is het hoge woord er wel uit. Hoe vertel je zoiets? Ik bedoel...als je verwacht dat ze gaan tieren, boos worden en/ of gaan huilen? Ik dacht zelf iets van: jongens, jullie krijgen een broertje of zusje! Of meer in de zin van : ik ben zwanger. Ik denk dat het eerste beter is want dan worden zij er door de juiste woorden te gebruiken direct bij betrokken...
Gewoon vertellen hoe het is "wij willen jullie iets vertellen en jullie zijn de eerste die het mogen weten, we krijgen een baby!" Vooral niet verontschuldigend praten want ze mogen best weten dat jullie heel blijj zijn. Daarna duidelijk (papa) vertellen dat dit kindje niet voor hun in de plaats komt, dat papa niet minder van hun gaat houden (net zoals hij niet minder van oudste hield toen de tweede kwam). Als ze wel drama schoppen, geef ze even de ruimte maar ga er niet teveel in mee. Als je er zelf emotioneel van word, verlaat de ruimte even en laat ze niet merken dat ze je op deze manier kunnen "pakken". Als ze hun woede uit onmacht op de baby projecteren (ik vi ddie baby nu al stom enz) geef dan meteen heel duidelijk aan dat je dit niet accepteerd, dat ze best mogen wennen aan het idee en dat ze het niet leuk hoeven te vinden, maar dat ze niet zo over hun broertje of zusje mogen praten want die kan er ook niets aan doen. Succes!!!
Bedankt voor je reactie, hier heb ik echt wat aan. De ouders van mijn vriend voorspellen al dat ze of boos worden en gaan tieren, of erg emotioneel zijn. Zij gaven inderdaad ook aan gewoon te vertellen hoe het is en er verder geen punt van te maken. Ze komen volgende week zaterdag.... Ik laat je erna weten hoe t is gegaan! Nogmaals bedankt, en misschien valt het ook wel mee.
Geef ze effe de ruimte om "drama" te schoppen. Voor hen wordt hun wereld voor een stukje ondersteboven gezet met die mededeling. Als ze met vragen / angsten zitten, zou ik nadien zorgen dat je partner hen heel duidelijk maakt dat dat kleintje hen echt niet vervangt. Proficiat !
Hoi, lief dat je t vraagt. Tot nu toe valt het nog erg mee. Ze reageerden vooral geschockeerd, werden stil en het leek alsof ze ieder moment konden gaan huilen. Hun vader zei: feliciteer haar maar, dat is het minste wat jullie kunnen doen. Dus dat deden ze heel zachtjes. Later is mijn vriend even een stukje met ze gaan fietsen en toen kwam bij oudste wel de tranen, na erover gesproken te hebben gaf hij aan: pap, ik kan me toch niet altijd zo stom gedragen. Het is wel oké.... Bij het paasontbijt werden ze gefeliciteerd door familieleden en ik moet zeggen, ze gingen er tot nu toe goed mee om, zelfs de ouders van mijn vriend hadden niet verwacht dat het eigenlijk zo soepel zou verlopen. Maar daarna is er geen woord meer over gesproken, ze moeten er denk ik heel erg aan wennen, logisch ook, ze moeten hun vader delen. Ik heb wel gezegd dat ze altijd welkom zijn (dat doen ze ieder jaar) en dat er voor hun weinig veranderd, alleen dat er een kleintje bij zal zijn. Zucht, de kogel is door de kerk. Nu ik de zachte kant van de de kids heb gezien (en dan praat ik vooral over de oudste) denk ik dat al het getier dat hieraan voorafging vooral van zijn ex kwam... Wat ze denk ik nu ook zien is dat hun vader erg blij is en dat ze zijn gevoel niet in de weg willen zitten. En ik denk ook wel dat de oudste zich nu ook niet meer zo kinderachtig wil opstellen. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik blij ben met jullie reacties allemaal, aan die tips heb ik zeker wat gehad. Met name de manier waarop je het verteld, ik denk dat dit ook wel erg geholpen heeft...
Wat fijn om te lezen, ik hoop dat het positief blijft, daar mee bedoel ik alleen maar dat de ex van je vriend geen roet in de eten gooit, maar dit is al een mooi begin en daar gaat het om, wat ik jou nu vooral aanraadt is er om er zo min mogelijk druk om te maken, dat kan je namelijk niet gebruiken, maar dat weet je natuurlijk zelf ook wel, ik ben echt blij om te lezen dat ze zo gereageerd hebben,
Dankjewel, lief...je reactie. Nu inderdaad even afwachten en hopen dat die tweede echo ook goed is allemaal! Zo spannend, ik denk dat het wel los loopt. Ben vandaag met de jongste even de stad in gegaan en het was heel leuk, voelde geen geïrriteerdheid of iets dergelijks. Ik probeer het nu ook los te laten, ik maakte me met name door de gebeurtenissen die hieraan vooraf gingen, te veel zorgen. Nu is het hoge woord eruit en lijkt ook alsof het getier in het verleden al een beetje weggevaagd is. Tja, ze kunnen er niet meer omheen. Nu is het tijd om dat los te laten en inderdaad gewoon te genieten van alles en het gewoon op me af laat komen. En er zullen zeker nog wel moeilijke momenten of minder leuke dingen gebeuren, misschien dat de ergernissen ook nog wel eens eruit komen, maar voor nu ben ik even blij dat het zo gelopen is!! Ps: ik schreef hier boven dat ze dat ieder jaar doen, maar ik bedoel een mannenweekend met papa. Haha.
En ja hoor..... Valt t met de kids best mee, begint zijn ex te zeiken over vanalles! Voorheen was best goed een afspraak te maken, nu liegt ze gewoon over vanalles en ligt ze constant "dwars". Grrrrrr en dan nog lopen zeuren dat mijn vriend 9 jaar geleden bij haar is weggegaan. Dit komt weer volledig uit de lucht vallen! Trutt. Pff, ik moest dit ff kwijt!
Ik heb je verhaal even gelezen en gefeliciteerd met je zwangerschap!! Je kunt nu denk ik wel aannemen dat het gedrag van de kinderen de laatste tijd dus puur door ex kwam Gaat ze daar nu nog over zitten zeuren, over een relatie dat 9 jaar geleden al gestrand is pfff... Maar misschien dat jouw zwangerschap haar raakt, het is toch een hele bijzondere tijd die je niet vaak in je leven meemaakt. Nu maak jij dat ook mee met dezelfde man als zij dat heeft gedaan en misschien ligt het daarom wat gevoelig bij haar. Ook dat zal vast wel bijdraaien, iedereen moet gewoon even aan het idee wennen. Ik was zelf 12 bijna 13 toen mijn zusje werd geboren. Ook een andere moeder. Toen mijn stiefmoeder zwanger was vond ik dat heel leuk, ik was zo blij want ik wilde altijd nog een broertje of zusje (liefste een broertje haha maarja). Toen mijn zusje eenmaal geboren was, weet ik nog dat ik het leuk vond, maar soms ook niet. Alles draaide om de baby en omdat ik al 'groot' was werd er natuurlijk minder naar mij om gekeken. Ik kon al zelf eten, douchen, boterham maken etc. en de baby leek non stop aandacht te krijgen door het voeden, badderen, aankleden noem maar op. Dus ik heb ook echt wel momenten gehad dat ik het niet leuk vond dat mijn zusje er was en inderdaad ook dat haar ouders samen woonden en die van mij niet. Mijn tip is dus wel, als je straks bent bevallen die eerste week al goed aan te pakken. Dat is heel belangrijk want dan gaan ze kijken hoe het nu echt gaat worden met baby erbij. Dus zeg tegen de kraamzorg dat zijn kinderen ook extra in de watten worden gelegd. Dat er bijv ook boterhammen voor hun worden gemaakt. Kleding wordt klaar gelegd ofzo, drinken geven, beetje verwennen. Probeer dat zelf de tijd daarna ook te doen... ze zijn er toch maar 2 weekenden per maand. Het zijn de kleine dingen van aandacht waar kinderen gewoon heel erg op letten.
Gefeliciteerd! Hoe ver ben je nu? Herken heel veel in je verhaal dat de (h)ex nu dwars gaat doen. Probeer je er niet te veel aan te storen. Ze is het echt niet waard... Zij kan het gewoon niet hebben dat jullie gelukkig zijn. Ook al zou ze 10 kinderen bij haar toekomstige vriend hebben dan nog blijft ze dwars doen. Wat hier enorm hielp is dat we ze bij sommige dingen echt bij betrekken. Bijv. Het geluid van het hartje opnemen en het laten horen. Naar Babypark gaan om meubels te bekijken en vragen wat zij mooi vinden. (later ga je dan natuurlijk met zn tweeën kijken, maar dan hebben ze toch echt het idee dat ze hebben meegeholpen) En wat hier echt helemaal te gek was dat ze mee mochten naar de 3d echo. Dat vonden ze helemaal fantastisch! Ze hoorden het hartje en zagen hem bewegen en het neusje leek op één van de kids. Dat was echt geweldig.