Dames, weer bedankt voor jullie reacties. Wat heb ik hier toch een steun aan. Het is toch anders om dit soort dingen met vriendlief te bespreken... Ook al krijgt hij ook de kots van haar. Hij vond t ook vreemd dat ze weer begon over 9 jaar geleden. De eerste jaren heeft ze dat heel vaak gedaan en gaf zij hem de schuld van alles. Al had ze toen ook zelf een vriend. Wij zijn nu bijna 8,5 jaar samen en eens moet het toch afgelopen zijn? Zij heeft notabene ook al 8 jaar een vent! Goed idee inderdaad om straks aan de kraamzorg te vragen om ook wat aandacht aan zijn jongens te geven, niet eens zo over nagedacht. Ik dacht natuurlijk wel als wij aan de babykamer beginnen om hun kamer ook een nieuw leven te geven. Het lijkt inderdaad alsof zijn ex van alles ingefluisterd heeft. Laatst zei een van de kinderen ook: papa vindt er de eerste jaren toch niks aan want je kunt niks met zo'n baby doen, pas als ze 2 of 3 zijn wordt het voor vaders ook leuk. Dan denk ik, dat is toch geen uitspraak van een kind? Gelukkig reageerde zijn opa dat mijn vriend baby's wel degelijk leuk vindt en dat hij met hun ook constant in de weer was. Ik sta vaak met mijn mond vol tanden als er zoiets gezegd wordt....ik denk altijd van alles, maar wil ook een goede band met de kinderen blijven houden, dus natuurlijk word ik wel eens boos op ze, maar ik wil nou ook weer niet te hard voor ze zijn. Ik dacht er inderdaad aan om hun eens mee te nemen naar een echo in de zomervakantie. Ik ben nu pas 10 weken maar als je straks een echte baby op de echo ziet is het voor de jongens ook anders. Al zeiden de ouders van mijn vriend dat ze dat denk ik echt niet mee willen naar zo'n echo. Ach, ik vraag het ze gewoon in de zomervakantie dan valt het misschien wel mee. Nou dames, mocht er weer iets zijn, dan schrijf ik graag weer van me af.
Wij hebben ze mee genomen naar de geslachtsbepaling, ze waren toen 6 en 14 jaar en vonden het geweldig. Ook inderdaad veel aandacht aan hen gegeven in de kraamweek maar je kunt het niet helemaal sturen zoals je wilt. Onze dochter had een lichte hersenschudding overgehouden aan de vacuümpomp en de gyn/vk/kraam waren heel duidelijk, ze mocht de eerste week niet door anderen vast gehouden worden en er moest rust zijn in huis. De jongens wilden haar perse vast maar heb voet bij stuk gehouden, ook al had ik van te voren bedacht dat zij haar (naast ons) als eersten vast mochten houden. Ook gaf ik borstvoeding en wilde ik niet voeden waar ze bij waren, gezien de leeftijd van de oudste en het feit dat bv in het begin gewoon heel erg klungelen en oefenen is en het dus niet discreet onder een doek kan. Zij zagen dat als afwijzing, dat ik me steeds terugtrok en ook al legden we wel uit waarom, als aan de andere kant gezegd word dat ik gewoon alleen met de baby wilde zijn en hun er niet bij wilde hebben is het voor kinderen wel heel verwarrend. Ik had ook maar 2 uur kraamhulp per dag dus tijd voor de jongens was er niet, wat betekende dat mijn man de eerste week vooral met de jongens in de weer was (van de 7 kraamdagen hadden we ze 4 dagen hier, hoewel we van te voren hadden afgesproken met ex dat als ze vlak voor/in het weekend dat we de kids hadden geboren zou worden het weekend geruild zou worden. Puntje bij paaltje zei ze nee, kwam niet uit) Dus echt samen genieten van ons wondertje de eerste week ging niet. Nu is dat bij jullie misschien wel anders, maar mijn mans oudste is verstandelijk gehandicapt en eist dus heel veel aandacht op, ik zat vooral alleen met de kleine boven voor de rust. Al met al kijk ik niet echt met een heel fijn gevoel terug op de eerste week met de kleine en de zoons van mijn man, hij deed alles om het voor hen maar leuk en goed te houden waardoor er geen tijd over was voor ons pasgeboren meisje en voor mij, terwijl ik hem na een rotbevalling van drie dagen ook hard nodig had. Tuurlijk begrijp ik dat hij er voor de jongens moest zijn maar met hormonen op hol en kraamtranen konden ze me eerlijk gezegd die week gestolen worden.
Nee klopt, je denkt inderdaad dat je alles kunt sturen maar feit is dat het heel anders kan lopen. Balen dat jullie iets af hadden gesproken met zijn ex en het vervolgens toch weer allemaal niet door kon gaan. Precies zo is die ex van hem ook. Je denkt dat alles goed is en op het laatste moment zet ze je toch een hak. Kinderachtig he? Jouw verhaal raakt me wel en is wel herkenbaar. Ik ben ook bang dat de roze wolk heel snel voorbij is, maar ik probeer er niet te veel over na te denken. Ik ben Bang dat de oudste de aandacht opeist door zijn jaloerse gedrag en dat mijn vriend inderdaad meer aandacht aan zijn 2 jongens geeft dan aan de kleine van ons, dat hij de baby dan een beetje links laat liggen. Die scenario's gaan wel door mijn hoofd. Natuurlijk moet hij aandacht aan de jongens geven, maar zoals ik mijn vriend ken wil hij het met de kinderen goed houden, want mijn vriend is al heel snel bang dat ze niet meer komen als hun iets niet aan staat. En eerlijk is eerlijk, de jongens weten dat dus dreigen daar vaak mee. En dan... Niet altijd, maar heel vaak krijgen de jongens toch hun zin. Hoe is de situatie bij jou nu? Gaat het al beter met de kinderen en de kleine van jullie? En hoe verdeelt je man nu de aandacht?
Mijn man is een geweldige papa voor ons meisje als de jongens er niet zijn. Maar zodra zij er zijn gaat zijn aandacht helemaal naar hun en laat hij ons meisje aan mij over. Stukje schuldgevoel denk ik omdat zij hem fulltime heeft en de jongens maar om het weekend, hij vind dat hij er dan 200% voor hun moet zijn. Ik begrijp het aan de ene kant, maar heb hem wel heel duidelijk aangegeven dat hij onze dochter op deze manier het signaal geeft dat zij er niet meer toe doet zodra haar broers er zijn. Hij belooft dan beterschap maar in de praktijk lukt het hem gewoon niet zijn aandacht te verdelen. En de jongens eisen hem helemaal op, zijn gek op hun zusje maar ook stikjaloers. Manlief zit continue in een loyaliteitsconflict omdat ik niet meer bereid ben ook maar een milimeter toe te geven als ik denk dat iets nadelig kan zijn voor onze dochter. Voorbeeld: Dochter vraagt of ze tv mag kijken. Ik zeg ja (kwartiertje voor ze naar bed zou gaan, stiefzoon mag daarna kijken want die gaat later naar bed). Stiefzoon hoort het aan, sneakt naar de keuken, vraagt aan papa of hij tv mag kijken en papa zegt ja, want die wist niet dat ik het al toegezegd had aan dochter. Komt stiefzoon triomfantelijk binnen, zet de tv over "ik mag nu van papa". Dus ik grijp in, manlief komt binnen, hoort mijn kant van het verhaal aan en zegt "ja nouja, ik heb het hem ook beloofd dus dan kijkt dochter maar even een filmpje op de tablet". Ehhh nee echt niet dus, dikke vinger. Boos geworden op stiefzoon omdat hij wist dat dochter eerst even mocht kijken en hij daarna en dat ik het niet accepteer dat hij hij ons uitspeeld. Manlief begrijpt niet waar ik me druk om maak, het is nog maar een kind en ach, dochter is pas drie en die kan de rest van de week kijken wanneer ze wil. Nou jammer dan, stiefzoon kan dat ook bij zijn moeder en hier moet hij gewoon delen, ik cijfer dochter niet weg als de jongens hier zijn, ze verdient beter. En zo gaat het ongeveer het hele weekend door, elk jaar in de zomervakantie ben ik na 2,5 week in staat de echtscheidingsadvocaat tebellen maar gelukkig zijn de jongens daarna weer een poos bij hun moeder, net lang genoeg om te beseffen dat ik toch wel heel veel van mijn man hou ondanks de onrust die zijn verleden af en toe veroorzaakt.
Precies dat wat jij beschrijft, daar ben ik nou ook bang voor. Omdat de kinderen niet vaak hier zijn en ons kindje altijd bij hem is. Nouja, we zullen zien hoe het loopt. Hoe oud zijn de kinderen van hem? Die van hem zijn 12 en de ander is net 14 geworden, dus tegen de tijd dat ons kindje al wat meer kan e.d. hoop ik dat al die scenario's wat ik nu bedenk, wel meevallen. Je geeft een klein voorbeeld van de tv, maar voor zo'n kindje is dat heel iets groot! Zij snapt niet waarom het ineens niet mag. Tegen de tijd dat zij iets ouder is zal ze beseffen dat ze minder aandacht krijgt van papa als zijn jongens er zijn, dus wel heel goed dat je er iets van zegt. Ik begrijp wel dat hij zegt dat de kinderen er niet zo vaak zijn, maar toch.... Ik hou echt mijn hart vast dat het hier wel mee valt. Nouja we zullen zien. Ik denk dat wij wel een beetje hetzelfde zijn, een echtscheiding aanvragen als de kids in de zomer langs zijn geweest, haha. Dat vroeg ik me tot 2 jaar geleden ook altijd af, of ja, kom ik die zomer wel door. Tot ik idd eens 5 weken bij hem ben weggeweest na een horrorvakantie.... Nu gaat het heel anders en ik moet zeggen dat ik het vorige zomer met de jongens leuk vond, al geef ik eerlijk toe dat ik toch liever met hem alleen op vakantie ga.
De jongens zijn 9 jaar en 17 jaar (maar de oudste is verstandelijk op emotioneel gebied ong 10 maanden en cognitief op peuterniveau, hij praat wel gewoon goed maar begrijpt geen woord van wat hij zegt, aangeleerd gedrag zeg maar. Nu woont hij in een instelling dus halen we hem alleen op zondag om het weekend, dat gaat nu dus veel beter omdat hem daar geleerd word om rekening met elkaar te houden, te delen, belefd zijn enz) Vooral de jongste probeert ons uit te spelen en voelt zich ontzettend snel tekort gedaan. Het gaat zelfs zo ver dat hij bij mijn ouders thuis de fotolijstjes nateld om te kijken of zijn foto er wel net zo vaak bijstaat als die van de biologische kleinkinderen. En dat terwijl hij echt 100% hetzelfde behandelt word als de andere kleinkinderen, het is echt zijn eigen gevoel (wellicht gevoed door zijn moeder) dat er van hem minder gehouden word. Wat we ook doen of zeggen, hij zoekt altijd de bevestiging dat er van hem wel net zoveel gehouden word. Allereerst natuurlijk heel sneu voor hem dat hij zich zo voelt, maar ook moeilijk voor ons om mee om te gaan. Hij vergelijkt cadeutjes krijgen met liefde, als hij iets krijgt dan houden we van hem en anders niet. Tja dat is dan heel jammer want daar begin ik echt niet aan.
Oei vervelend dat die jaloersheid al zo ver gaat. Gelukkig heb ik hier (nog) nergens foto's ophangen de oudste begint inderdaad ook al over cadeautjes. Als jullie een babykamer kopen, krijgen wij dan ook iets? Of zo'n baby kost zoveel geld, en mij geef je 50 euro voor de verjaardag...... Ik neem t maar allemaal met een korreltje zout, t is gewoon uitdagen.
50 euro voor verjaardag van een 12 of 14 jarige, dat is veel, waar gaat het heen denk ik dan, maar goed daar gaat het niet om ja het is niet dezelfde, maar als onze dochtertje word geboren kopen we ook wat voor ons zoontje hoor en we vragen aan familie leden als ze iets op sturen voor de baby dat ze ook wat mee sturen voor haar broer, dus zo gek is het eigenlijk niet, maar goed mijn kinderen zijn geen bonus of stief broer/zus van elkaar maar mijn advies meer van geef dan iets kleins aan de 12 en 14 jarige, maar inderdaad het moet niet te ver gaan en inderdaad alleen om geboorte niet (om een baby kamer die gekocht word) want dat slaat nergens op, vind ik wat een heftige verhalen lees ik bij jullie, ik zal daar echt niet tegen opgewassen zijn
Het is inderdaad niet makkelijk moet ik eerlijk zeggen, maar ik ben zo gek op mijn vriend dat deze verliefdheid wel wint van al t gedoe. En daar ben ik achteraf gezien nog steeds blij om. We zijn al 8,5 jaar samen, en nog steeds voel ik vlinders in mijn buik als hij thuis komt, dat zegt wat toch al denk ik ook wek eens: mijn god, waar ben ik ooit aan begonnen. Haha 50 euro voor een verjaardag is inderdaad veel, vond ik zelf ook. Maar goed, mijn man zegt dan, ach ze krijgen geen zakgeld hier dus geef ik iets extra's voor hun verjaardag. Zo is het vorig jaar eigenlijk begonnen, maar als je dan een keer een cadeautje geeft wat zeker geen 50 euro kost, merk je toch de teleurstelling bij de oudste. Vind het zeker ook belachelijk. Gelukkig gaan we niet mee in de strijd van de moeder. Zij heeft kort geleden echt een belachelijk duur cadeau gegeven aan de oudste ( 800 tot 1000 euro cadeau!) en voor de jongste spaart ze dat bedrag ook als hij eens iets wil hebben. Die jongste is echter heel anders: hoeft geen dure cadeaus. Meer het type less is more. Maar Brr, als ik weer terug denk aan die periode dan gaan m'n nekharen nog steeds rechtop staan van boosheid. Ze wil de jongens daarmee voor zich winnen, nou ze doet maar. Ze heeft er niks mee bereikt, alleen dat haar beurs lichter is. We hebben er maar hard om gelachen. Natuurlijk willen we ze ook een beetje betrekken bij alles, maar ik ga inderdaad niet altijd ook cadeaus voor hun kopen als ik iets voor ons kindje koop. Daar begin ik niet aan want dan verwachten zeker zij, altijd iets. Ik denk dat we hun kamer ook een beetje opknappen als we aan de babykamer beginnen, al vindt mijn man dat wel weer onzin. En wat betreft cadeaus van het bezoek? Ik ga dat niet sturen, maar ik denk dat zeker de familie wel met een kleinigheidje komt voor hun, Nouja, we zullen zien.
Hier was van manlief de oudste er niet mee eens (toen 14) en de jongste wel. Mijn man heeft tegen zijn dochter gezegd dat zij niet de dienst uitmaakt over zijn leven. Hij is door ex leeggeplunderd en de deur uit getrapt. Wij hebben nu een pracht dochter. De oudste komt niet meer over de vloer (ondertussen 18) en de jongste komt bij ons inwonen vanaf volgende maand en die is 14. Dat ze het niet willen is 1, ze mogen er niet mee eens zijn, maar dat betekent nog niet dat het niet gebeurt. Zolang jullie het beiden willen en er achter staan, doen. Hebben wij ook gedaan en nog geen seconde spijt. Ze hebben alle 2 een geboortekaartje gehad, ene wilde opgehaald worden en de andere geen ccontact meer. Iedere keuze respecteren we. Helaas, maar we zetten ons leven niet op een zijspoor.
Hallo, bedankt voor je reactie. Ik vind t best heftig wat je schrijft, althans dat eentje niet meer komt. Ik zou het heel erg vinden voor mijn vriend. Wel goed dat jullie van de andere kant ook zeggen: het is zo, we kunnen niks dwingen. Hoelang hebben jullie nu geen contact meer met de oudste? Is dat puur vanwege jullie dochtertje (althans jaloersheid? En andere dingen die daarbij komen kijken?) ik merk dat zijn jongens de laatste tijd ook minder komen. Normaal komen ze om het weekend, nu ook vaak 2/3 weekenden niet en dan weer wel. Ze zijn nu 12 en 14. De ene keer zeggen ze dat ze zelf iets hebben met vrienden (feestjes e.d) de andere keer geven ze eigenlijk geen reden. Dus ik weet niet precies waardoor het komt. Maar ach, om eerlijk te zijn vind ik het ook niet zo erg. Misschien gaan ze hun eigen weg nu steeds meer, had ik vroeger ook. Maar van de andere kant denk ik ook dat het met jaloersheid te maken heeft. Ik ben nu bijna 4 maanden en ze hebben er allebei sinds dat ze het weten nog geen woord of gerept. Zo raar, alsof ik voor hun niet zwanger ben. Maar ach, ik laat het maar zo....
Tweeledig. Ze is door de moeder flink ingefluisterd tegen ons. De jongste zei ook, ik ging mamma bijna geloven. De oudste zat zaterdag op sport en wilde daarom niet opgehaald worden of overslaan, maar als ze niet hoefde te sporten kwam ze ook niet. Eerst wilde we ze alle 2 ophalen, maar toen zijn we overgegaan op de jongste. Moeder heeft ons helemaal zwart lopen maken. Ml is ook militair en dan werd er gezegd dat hij gevaarlijk en de meiden wat zou aandoen. Toen ik zwanger was hebben we zijn oudste nog 1x gezien, dus nu al 2 jaar niet meer gezien. Als ik jullie was zou ik op om het weekend blijven staan en niet afwijken. Want de drempel om naar jullie toe te gaan wordt steeds groter. We zien het bij de oudste. We hebben haar steeds laten kiezen en uiteindelijk wilde ze niet meer. De jongste mocht niet kiezen, die werd om de week opgehaald. Nu weten we hoe er tegen de meiden gepraat is en we hebben op elke vraag van de jongste gereageerd en evt 'bewijslast' laten zien. Als we dit niet gedaan hadden dan waren we haar ook kwijt. We wilden ze niets meegeven van de scheiding en aan de andere kant werd alles verdraaid toegespeeld en klap op de vuurpijl natuurlijk de nieuwe wordt pappa's favoriet en houdt niet meer van jullie. Haal de kinderen om de week op, laat ze merken dat jullie ze er bij willen betrekken. Vraag of ze mee willen naar een pretecho, laat het leven. De jongste ziet onze meid als haar zusje en gaat ook zo met haar om. Ze is gelijk na geboorte van mijn dochter door mijn zusje opgehaald 150km verderop. Zij horen er ook bij. Wij hebben bij de oudste de fout gemaakt overal buiten te houden. Ze zei al komt er een kind, dan kom ik niet meer. Zij was al 16 toen onze dochter geboren werd, dat is toch net de grens dat je niet kunt dwingen. Met 12 en 14 wel. Mijn man heeft er soms wel moeite mee, maar als we niet zwanger waren geworden, had de oudste uiteindelijk wel een ander excuus gevonden. Zij gelooft haar moeder en dat is uiteindelijk de grootste stoorzender.
O ja en ook niet vragen of ze opgehaald willen worden, maar zeggen, jullie worden opgehaald. Weet je waarom? Ze kunnen niet kiezen. Naar pappa toe is verraad naar mamma en bij mamma is verraad naar pappa, dus ze slaan dicht. Ze kunnen geen keuze maken, want dat is kiezen tussen ouders, dat is een loyaliteits dillema dat doen ze niet. Je zegt vanaf nu, dat weekend en dat weekend worden jullie opgeh aald, absoluut niet vragen meer, gewoon mededelen. En een lijst met data naar ex sturen wanneer je van plan bent de kinderen op te halen. Vaak is het zwanger zijn niet het probleem, meer hoe ex er mee omgaat en wat die er over zegt.
Hoi, Pff, ja moeilijk. De kids van mijn vriend wonen ook 150 km verder op. Dus die hebben hier eigenlijk weinig (behalve papa en opa en oma) en bij hun moeder hebben ze de rest vd familie en vrienden. Hier hebben ze geen vrienden dus ik denk dat dit ook wel mee speelt. Ze vervelen zich soms gewoon hier, wij gaan daarom meestal altijd wel iets met ze doen. Maar mijn vriend zegt ook. Ik ben blij dat een beetje hun eigen weg gaan daar, de oudste had tot voor kort eigenlijk geen vrienden, ook thuis niet. Die is meer op zichzelf en wordt nu langzaam uitgenodigd op feestjes Dior klasgenoten van de middelbare school. Het is een beetje dubbel eigenlijk. Mijn vriend wil ze graag zien, maar wil ze ook niet dwingen om te komen. Mijn ouders waren ook al heel vroeg gescheiden en ik had ook alles bij mijn moeder en bij mijn vader was er eigenlijk weinig te doen. Ik denk overigens dat zijn ex ook vanalles influistert, dat heeft ze namelijk altijd al gedaan. Ik probeer ze ook te betrekken of ook aandacht aan hun te geven door bv. te zeggen: goh als wij aan de babykamer beginnen, geven we jullie kamer ook meteen weer een nieuw leven. Zij zeggen dan: ach dat hoeft niet. Ik heb het al een paar keer voorgesteld maar voor hun hoeft het niet zo. Tja wat moet je dan. En idd: in de zomervakantie zijn ze 3 weken hier, als ik dan een echo heb gaan ze zeker een keer mee, althans dat wil ik wel voorstellen.....
Had een heel verhAal, gooit die me er uit. Het gaat er om niets voorstellen, gewoon zeggen we gaan jullie kamer dit weekend opknappen, jullie gaan mee morgen naar de echo. En als.ze zeggen hoeft niet, dan er bovenop, dat weet ik, maar ik wil het graag (voor jullie). Waarschijnlijk zijn ze te vaak blij gemaakt met een dooie mus aan de andere kant. En wat vrienden betreft, ze moeten het ook een kans geven. Jongste dochter van manlief heeft hier nu sport en een vriendenkring die grotendeels op haar nieuwe school zitten. Heeft ze pas opgedaan toen ze wist dat ze hier heen wilde verhuizen, dus het kan wel en het kan wel eens dat ze iets van een weekend hebben, haal ze dan eerstvolgend weekend en hou of het schema aan of laat alles een week verspringen. Maar gelijk, dan kom ik jullie eerstvolgend weekend halen. Met de kamer opknappen hebben we eerst die van dochter van ml gedaan, want die moest uit de kamer voor de babykamer, en mocht spullen voor nieuwe kamer halen. Eerst niet echt zin, hoefde niet, maar uiteindelijk een eigen plekje voor haar, waar ze graag is en zelf ingericht heeft. En het niet hoeven, maar toch willen doen voor ze geeft een positief effect. Ondanks dat het pubers zijn. Wij hebben hier trouwens een zwembad en krijgt ze een abonnement op, misschien bij jullie ook rendabel voor ze. Ene bad of andere scheelt nogal. Kunnen ze vrienden opdoen en zijn ze van de straat? Het is en blijft een moeilijke situatie, zeker als ex er tussen zit. Gelukkig hier niets meer met ex te maken, die zoekt het maar uit. Gelukkig waren ml en zij niet getrouwd. Jongste dochter wil haar moeder het eerste jaar niet zien en ex is niet van plan haar op te halen. Wij moeten haar maar brengen. Echt niet! Na 5 jaar om het weekend halen en er geen cent van terug te zien, mag zij daar mee gaan beginnen. Hier heeft het beloond om de jongste op te blijven halen. Als de oudste echt niet wil, dan haal je om de week alleen de jongste op, anders ben je ze met een jaar alle 2 kwijt en dat zou voor ml heel erg zijn. (vind ik) ondanks alles toch zijn bloed.
Pfff, die ex van jouw vriend/man is net zoals die van die van mij. Precies hetzelfde gedoe met halen en of brengen. Wij hebben de poot ook stijf gehouden en nu gaat het weer gewoon volgens afspraak. Toevallig belde de jongste dat hij niet kon komen ivm schoolkamp volgende week, de oudste wilde wel. Dus we hebben idd nu afgesproken dat het niet altijd kan dat ze allebei komen, maar ook uiteraard eentje deze kant op kan. Dus dat gaan we ook doen. Dat van die kamer veranderen heb je gelijk in, gewoon doen, want ze vinden het stiekem toch wel leuk dan, maar mijn vriend zegt dan weer dat we het 4 jaar geleden toch veranderd hebben en als ze niet willen, dan niet. Ik denk dan: 4 jaar geleden, hallo. Toen waren ze 8 en 10. Haha. Het is idd een goed idee om een of andere zomerabonnement voor bv. het zwembad te kopen. Alleen het probleem is dat ze zelf geen initiatief nemen om dan te gaan, maar ik ga het zeker proberen. Het zijn echt wee types die het leuk vinden om met z'n twee iets te doen, erg verlegen zijn en liever op de PlayStation of laptop zitten. Af en toe sleep ik ze echt eens mee naar buiten om gewoon eens met een bal iets te doen en dan vinden ze dat wel leuk. Ook op vakantie: we zitten in een hotel, met allemaal kinderen om het zwembad, en ze maken geen enkel contact met anderen. Ze worden wel eens gevraagd, maar meestal zeggen: ik kom zo, of liever niet. Dus ik vraag me af of dat zomerabbo gaat lukken, maar ik ben blij met je tips. Thanks
Al is het een ander kleurtje op de muur en andere gordijnen. Ze zijn nu kind af. Laat ze zelf een kleur kiezen, dat ze invloed kunnen uitoefenen binnenshuis. Dat niet alles besloten wordt, maar wel dat er vangrails staan. Soms denk ik ook dood vermoeiend zo'n ex en dat het makkelijk is als ze niet komen. Maar dan roep ik mijzelf tot de orde, zij kunnen er niets aan doen dat ze een heks als moeder hebben en zij hebben al helemaal niet gekozen voor deze situatie. Ze moeten ruimte krijgen om het te plaatsen en ze doen dat op eigen manier. Binnen zitten is veilig, buiten is toch iets vreemds, als ze eenmaal een aantal keer naar buiten 'geschopt' zijn, merken ze dat de wereld bij jullie niet zo eng is. Het is anders maar niet eng. Sommige verenigingen kun je ook de kinderen om de week laten sporten en de helft betalen, zo leren ze ook mensen kennen. Ik had vroeger ook nooit behoefte aan andere mensen, ik was altijd graag op mijzelf, sommige kinderen zijn zo ook en dat accepteren, maar ook buiten kun je op jezelf zijn. We gingen naar de kinderboerderij en deelde dat mee. Ze mocht kiezen, wij gingen sowieso, nou ze moest mee met onze dochter geitjes kijken. Dan is het een grote meid van 14 maar het leek weer een klein meisje. Vaak vind ik haar gereserveerd, het niet mogen tonen van emoties door haar moeder klinkt door in dit huis. Wij zijn juist heel open en alles is bespreekbaar, zonder oordeel, zonder schreeuwen. Ze moest er aan wennnen en we hebben er wat op moeten hameren dat we daar niet van uit onze stekker gaan en nu bespreekt ze alles en is het normaal. Het kost heel veel energie, maar uiteindelijk krijg je het er wel voor terug. Maar inderdaad wij zijn ook zoekende hoor en soms denk ik ook, waar ben ik in beland waar ben ik aan begonnen en waar eindigt de grillen van zijn ex en dan kijk ik die meid in haar ogen en dan baal ik dat ik haar moeder niet ben, dan was haar heel veel ellende bespaard geweest. Wij communiceren trouwens heel veel via school omdat ex weigert te communiceren. Is ook een mooie ingang om te weten hoe het met de jongens gaat. En het halen en brengen, het lijkt wel of ex daarin een dood paard is. Je kunt er aan trekken maar beweegt niet. Van de zomer gaan we 2 weekjes naar gran Canaria (niet duur en super leuk) we hebben een dag duinrell en een dag efteling gepland. Verder krijgt ze abonnement voor het zwembad en heeft nog wat vrienden om dingen mee te doen. We gaan minimaal 2x naar de boerderij en is nog een water evenement in de buurt. Dus ze komt de zomer wel door haha. En geen voorstel, we gaan vandaag naar. Of morgen gaan we naar... Werkt prima. En inderdaad afzonderlijk ophalen heeft als voordeel dat je wat meer te zien krijgt van de zoon zonder broertje. Kun je ook wel eens wat leuks doen zonder broertje. Ze hebben toch andere behoeftes op die leeftijd. 14 jaar lekker winkelen en op terras cola haha, beetje naar leeftijd en interesse afhankelijk. zandvoort circuit is trouwens ook leuke dagen met de jongens, daarna even op het strand of iets is ook geen dure onderneming, maar wel een leuk dagje uit (ligt een beetje aan waar je woont haha)
En alweer bedankt voor je bericht. De jongens hebben 4 jaar geleden de kleur en gordijnen gekozen en vinden die nog steeds leuk. Ik dacht meer aan een ander bed (nu echt van die kinderbedden etc) Maarja, komt wel goed. Ik neem ze gewoon eens mee naar ikea ofzo en dan kunnen ze daar wat leuke dingen uitzoeken. Pff wat een (h)ex, gelukkig kunnen ze hier wel nog normaal communiceren, dat scheelt dan weer. Al hebben ze wel vaak ruzie of onbenullige dingen. We hebben ze nu allebei een voordelige treinkaart gekocht dus ze zijn in ieder geval niet meer zo afhankelijk. Dat scheelt wel. Leuk dat jullie naar gram canaria gaan trouwens, alvast veel plezier. Wij blijven dit jaar thuis, dus ik trakteer ons zelf ook maar op een of ander zwembadabonnement, heerlijk. Ja ex en een vent met kinderen... Ik denk idd net als jij ook soms, wat een gedoe waar ben ik aan begonnen.. Maarja, je kunt niet alles sturen he. Dan denk jij nog, was ze maar van ons, ik heb heel lang gedacht (toen ze kleiner waren en er echt veel stress was met zijn ex) waren ze er maar niet... Daar schaam ik me wel voor soms, dat ik dit ooit gedacht heb, maar ach nu zijn ze ouder en hoe ouder ze worden, hoe makkelijker gaat. Of ja makkelijker, er is minder "regel"gedoe. Dat gedrag van de oudste neem ik met een korreltje zout, pubergedrag.... De jongste is een heel ander kind en heb ik vanaf het begin af aan meer een band mee...
Ja hier ook net nieuwe kamer aangeschaft. Bij decorwonen heb je ook voor leuke prijsbij otto ook, hopelijk komt het heel aan. Het is maar voor een paar jaar dus het hoeft geen hardhout te zijn. Ikea vind ik duur worden, zijn veel goedkopere alternatieven. Jammer dat je zo weinig met ze had. Bij mij leefde het in het begin ook niet zo, het zou wel. Maar inderdaad nu wat ouder krijg je de vragen. Je bent de ouder niet dus je bent veiliger dan paps of mams. Dat merk ik hier ook ouders weten het niet, maar ik krijg het wel ingefluisterd. Best grappig. Verder zijn jongens meer mamma kinderen en meiden meer pappa. Dat zie je best vaak. Dus ze nemen eerder afstand van de vader en minder snel van de moeder. (hier in de lounge de eeuwige schoonmoeder en manlief die er niets aan wil doen verhalen haha). Dat is wetenschappelijk bewezen. Ik moet zeggen dat het nu wel beter gaat nu ze ouder is. De oudste weten we verder weinig over hoe het gaat en wat ze allemaal doet. Ben al blij dat we de jongste nog 1x op moeten halen, en geen alimentatie meer, geen gezeur van ex, en de kinderbijslag gaat naar ons en kan echt in die meid gestoken worden. Gran Canaria, nu maar 2 weken, vorig jaar een maand, maar uit de lengte of de breedte. Nu 1 extra dus kunnen we minder lang zo simpel is het. Volgend jaar voor onze kleine ook volle mep betalen, dan is ze 2. Het is schipperen en ik hoop dat jouw vriend geen partner alimentatie hoeft te betalen. Over een paar jaar mag je direct aan hen betalen en zit ex er niet meer tussen. Dan is het zaken met de kinderen doen. En wie weet zegt de jongste ook ooit wel ik wil bij pappa wonen. Het zijn kinderen en het zou zomaar kunnen. Ik zei al voor mijn man als het zo door blijft gaan komt de meid bij ons in huis. Zoals ik al schreef ik had het liefst geen probleem en dat ze daar kon blijven. Dan zou er namelijk goed voor haar gezorgd worden. En ja exen. Pas geleden belde ze weer om weet ik veel kwamen 3 woorden uit en een reeks scheldwoorden, manlief heeft opgehangen. Iets over de laatste alimentatie. Ja als kind over gaat, dan stopt dat... Maar dat is heel raar of zo?
Pff ook al zo'n gedoe, toch fijn dat je het even kunt delen met anderen. Het klopt wat je zegt, jongens zijn meer mama kindjes en dat is ook te merken. Als het meiden waren geweest was het denk ik ook anders gelopen. Die ex van hem heeft de kinderen al heel gauw tegen me op proberen te zetten (al van kleins af aan) we zijn al 8,5jaar samen en de oudste (toen 7) maakte vroeger al opmerkingen dat als ik er niet was geweest, mama en papa nog samen waren.. Dat is toch geen uitspraak van een kind van 8. En zo kan ik nog wel even doorgaan. De jongste was toen 4 dus die heeft dat niet zo meegemaakt, vandaar ook dat ik met hem een hele andere band heb. De oudste is en blijft jaloers, maar gelukkig doet hij wel normaal. Af en toe een uitschieter, maar dat neem ik maar voor lief. Ik ben was zelf ook een kind van gescheiden ouders dus ik weet hoe moeilijk het is. En kan me voorstellen dat kinderen liever zien dat ouders bij elkaar zijn, had ik ook in die tijd. Enne gelukkig geen partnerallementatie! ik had trouwens gelezen dat kinderallementatie Max 12 jaar verplicht is. Klopt dat? Hier ook erg veel gedoe over allementatie gehad, gelukkig valt t nu mee. Maar ik zag liever dat hij wat minder betaalde, omdat wij nu ook een kindje krijgen. Maar daar ga ik het maar niet over hebben. Het zijn z'n kinderen dus het is logisch dat hij betaald. Naja, ik kijk er naar uit dat we net als jij, ook het einde in zicht hebben en dan bedoel ik het "einde" van ex,... Dat we echt afspraken kunnen maken met de kids e.d. Wel jammer dat jullie zo weinig contact hebben met de oudste. Hoe is dat voor je man? Kan me voorstellen dat hij t er echt moeilijk mee heeft.. Decorwonen kende ik nog niet, maar zal zeker eens op internet gaan surfen.