Wat leuk Nurse, een meisje. Ik was ook erg blij dat wij een meisje kregen omdat hij al twee jongens had en het zo toch een beetje anders was. Hier begon het gedonder met manliefs ex pas echt toen ze hoorde dat wij een meisje kregen. Wij zijn getrouwd, hebben een koophuis en kregen ook nog een dochter. Allemaal dingen die zij met mijn man wilde maar niet kreeg. Stikjaloers en sindsdien onuitstaanbaar. Hoop dat dit bij jullie mee zal vallen. dolce, wat balen dat zijn dochter zich als een verwende puber gedraagd. En belachelijk dat je vriend graag geld richting zijn dochter strooit maar tegen jou zegt dat je niet zoveel hoeft uit te geven aan de baby. Wat hier helpte was een maandje op papier zetten wat zijn kinderen ons per maand exact kosste en dat bedrag van zijn inkomen aftrekken...Toen bleek dat manlief netto minder overhield van zijn salaris dan ik van het mijne (en ik dus in zekere zin volledig in het onderhoud van onze dochter moest voorzien) Sindsdien nooit meer gezanik als ik geld aan dochterlief uitgeef
Ja ben er ook echt heel blij mee, de tranen liepen zelfs over m'n wangen toen ik het hoorde. Is het zo toch allemaal een beetje nieuw voor hem, ook al wordt het de derde voor hem.... Gelijk heb je cvm1985, hier wel altijd wat gedoe geweest, maar ik denk idd ook dat het verergert als het een meisje wordt. Precies wat jij zegt, mooi opgeknapt huisje, lekker verliefd samen en dan ook nog eens een meisje, wat zij dus met hem graag nog wilde. Hoe ging jij daarmee om destijds? De kids zijn op vakantie met haar, maar als ze gedoe gaat geven horen jullie het zeker. En dolce, ik deel ook de mening cvm1985. T klinkt misschien kinderachtig maar als jullie er veel ruzie over hebben, gewoon eens wat dingen op papier zetten. Kan zeker wel helpen. Hier gelukkig weinig gedoe over geld...
Hier geeft de ex tot nu toe niet veel problemen moet ik zeggen. Wat ze er echt allemaal van denkt weet ik niet en laat me eerlijk gezegd ook koud. Zolang ik (wij) en geen last van heb ben ik al tevreden ... Heb mijn handen dan ook al meer dan vol met mijn stiefdochter en haar gedrag. Ik merk dat mijn ergernissen naar haar toe serieus toenemen en dat ik liefst eigenlijk zo min mogelijk met haar geconfronteerd wordt. Ik moet daar tegen vechten natuurlijk want voel me niet alleen ook erg schuldig over die gevoelens, ik wil ook zeker helemaal niet dat dit de relatie van mij en mijn vriend ondermijnt ... Het doet me goed dat ik dat hier met jullie kan delen, mensen die me begrijpen en me niet veroordelen. Ik weet ook dat ik helemaal geen slecht mens ben, heb zoveel gedaan om met haar een band te krijgen maar ik merk dat ik nu echt tegen een muur aan bots. Het is niet zo dat geld hier een punt van discussie is hoor, dit was nu eigenlijk een eenmalige opmerking van mijn vriend die me gewoon geraakt had. En waarschijnlijk méér geraakt had ook al omdat ik met die gevoelens zit ... Het is niet makkelijk allemaal maar ik wil me gaan fixeren op mijn gezinnetje, samen gelukkig worden en gewoon volhouden tot zij wat ouder is en haar eigen leven stilaan zal gaan krijgen... Zelfde raad kan ik eigenlijk ook jullie geven. Laat die ex maar jaloers zijn, laat die kinderen maar proberen dwarsbomen... Want als wij dit ons laten raken zijn wij de verliezers, op alle vlak!
Gelijk heb je, we laten ons toch zeker niet ondersneeuwen door een paar sneuzels of een jaloerse ex! Dat zou ik ze niet eens gunnen, maar makkelijk is het niet nee. Al probeer ik me ook wat minder op te winden nu. Dolce, ik ben zelf kind van gescheiden ouders en ik kan me nog herinneren dat ik de vrouw van m'n vader echt een trut vond. Was als puber ook jaloers op haar kinderen omdat ze mijn vader "papa" noemde en ga zo maar door, dus ik kan me enigszins ook een beetje inleven in de kinderen, ook in jouw stiefdochter. Je moet denken dat het voor de kinderen, of ze nou klein zijn of al puber, niet makkelijk is dat hun ouders niet meer samen zijn. Ik had hetzelfde toen en Oh ja en ik was ook jaloers op de vrouw van mijn vader, hetzelfde speelt bij jullie nu ook denk ik daarom probeert ze zo de aandacht op te eisen. Al moet ik zeggen dat ik dat in de tijd niet deed, ik ergerde me meer in stilte aan haar want als ik ruzie met haar zocht was mijn vader ook boos op mij en dat wilde ik juist niet.Maarja natuurlijk is er wel eens een woordenwisseling geweest. Nu, vind ik dezelfde vrouw juist aardig en verdedig haar regelmatig ook als m'n zusje haar eens niet kan uitstaan. Dus t komt wel goed denk ik als ze ouder worden. Die gedachte hou ik vast, dat de kinderen van hem ook een eigen leven gaan leiden en ze de aandacht hier niet meer zo opeisen..
Ja Nurse, jij hebt dus ook aan de andere kant van het verhaal gestaan. Het klinkt ook wel allemaal aannemelijk hoor, daar niet van. En het is daarom ook dat ik me vaak zo schuldig voel ...
Schuldig voelen is vast niet nodig. Ik had dat in het begin ook, maar ik probeer er nu subjectief naar te kijken als er weer iets loos is. Van beiden kanten, dat scheelt ook moet ik zeggen..al los je daarmee niks op...maar ik reageer dan vaak wat milder
Dan ben ik blij zeg.... Zit nu met bonusdochter tegen me aan geplakt foute YouTube filmpjes te kijken van hoeveel fouten er in een film zitten. Mijn andere bonusdochter is ook jaloers en heel boos op haar vader hoe hij het ooit in zn hoofd gehaald heeft een tweede gezin te starten. Ex heeft hier 100% mee te maken. Die heeft echt heel veel slechte dingen geïndoctrineerd bij die meid. Mijn man is heel strikt. De ene is niet meer dan de andere en geen dochter gaat beslissen dat hij geen kindje meer mag. Dat mag ze gaan beslissen over haar eigen leven. Gelukkig neemt mijn man veel van mij aan en hebben we nooit ruzie als het op de kinderen aan komt. Ze groeien op als zusjes al vanaf het begin. Ze worden niet anders behandeld. Het is jammer dat er soms zo'n verwende puber tussen zit en zeker als ex het voedt, kun je alles ondernemen maar kom je er niet tussen. Tijdens de zwangerschap moest ik zeggen dat er ook weinig over gezegd werd, maar het leeft dan ook niet, net als voor mijn man is het ook voor bonusdochter iets wat in mijn lijf gebeurt en het aanraken als het trapt is erg onwennig. Eerst durfde ze niet aan te raken en had ze een raar idee over me. Nu zitten we vast geplakt en ondanks onze kleine meid een huilbaby is, zegt ze genoeg aandacht te krijgen. Ze heeft met paps gedoken en aandacht wordt automatisch redelijk verdeeld. Hier moet ik uitkijken dat er niet teveel aandacht naar onze kleine meid gaat en bonusdochter er bij in schiet. We hebben 2 zussen dag en nacht verschil. We hebben de oudste bonusdochter nu al bijna 3 jaar niet meer gezien. Niet eens een glimp, geblokkeerd op Fb en andere media geen telefoonnummer niets. Het doet mijn man pijn, maar zij gaat niet ons leven beheersen. Graag of niet en heel blij dat mijn man er hetzelfde in staat als dat ik er in staat. Dit van hierboven, dat ze tegendraads zijn er niet naar omkijken of een gevoel geven niet gewild te zijn. Hier was het alleen als er een kind komt, kom ik niet meer en daar heeft de oudste zich aan gehouden. De jongste wilde altijd al een jonger broertje of zusje en die vind het prachtig. Succes meiden en geniet. Het draait bij als de kleine er is of niet, maar wat de uitkomst ook is.... Dat heeft bonusdochter of zoon al in hun hoofd en kun je weinig aan doen. Geduld opbrengen. Op een dag gaat het over.
Bedankt voor je begripvolle woorden Meijtje . Ik denk er meest van de tijd wel net zo over als jij zegt, maar het voelt dan soms echt alsof ik "slecht" ben. Het is fijn dat mensen me brijpen zonder me te veroordelen .
@dolce soms sta je machteloos. En ja dat gevoel ken ik ook. Wat heb ik gedaan om zo behandeld te worden door zijn dochter. Maar ja dan denk ik, dat is zijn ex, die zit leugens op te hangen en dat terwijl de ex mijn man zelf de deur uitgetrapt heeft. De oudste is er van overtuigd dat hij vreemd is gegaan met mij (ik kende hem nog niet eens toen het uit ging haha). De oudste bonusdochter wist al dat mijn man de deur uit moest 9 maanden voor die er uitgetrapt werd, want hij moest nog even een uitzending draaien zodat zijn ex het geld uit kon geven. Toen heeft mijn man alle gekochte spullen in het huis getimmerd en toen werd hij bedankt en kreeg hij gelegenheid om 2 tassen kleding te pakken en naar de kazerne te vertrekken. Maar er is zo ingepraat op die oudste dat ik vreemd ben gegaan met hem en dat hij toen bij haar moeder is weggegaan. Onder het motto hoe kun je een kind manipuleren. Nu is ze ondertussen 19 maar bijdraaien doet ze nog niet. Misschien als ze het huis uit gaat en haar moeder niet onder haar huid zit. We zullen het zien.
Hoi dames, Sorry dat ik even niet online was, heb wel alles weer gelezen. Ben weer up to date. Meisje, vervelend dat er gezegd wordt dat je man is vreemd gegaan terwijl dat niet zo is. Moeders roepen dat vaak uit onmacht om hun kinderen bij zich te houden, en bij jou begrijp ik dat hun moeder ook nog d'r zin krijgt. Hier werden ook soortgelijke dingen gezegd. Maar dat is na verloop van tijd wat minder geworden en gelukkig heeft het de kinderen niet echt beïnvloed. Natuurlijk wel gedoe, maar dat komt voort uit jaloers gedrag.... Over jaloersheid gesproken. De jongens weten dat ze een zusje krijgen en zijn "not amused" mijn vriend zegt dat nu ze weten dat het een meisje wordt, zij nog jaloerser zijn. Ik was helaas niet erbij toen m'n man t vertelde.... dus ik weet nog niet helemaal hoe t zal verlopen, maar ik hou jullie op de hoogte! Ben er eigenlijk nu nog wel koel onder en de jongens doen gelukkig normaal tegen mij... Gr
Meitje, wat een vervelende situatie ja. Jij wordt door de ex voorgesteld als de oorzaak dat mama en papa niet meer samen zijn en kinderen zijn daar nu eenmaal gevoelig voor. Dat ze nu 19 is en nog niet bijdraait is toch echt wel een teken dat haar moeder blijft manipuleren . Trek het je vooral niet aan, als mijn stief ooit het zover zou drijven dan zou ik dat enkel maat erg vinden voor mijn vriend. Zo gelaten ben ik erbij geworden... Nurse89, wraakroepend hè die jaloezie! Ik vind dat zo'n lelijke emotie! Waarschijnlijk omdat ik en mijn zus zijn opgegroeid in een gezin waar een uiting van jaloezie (wat toch al eens kan tussen 2 zussen hoe graag je elkaar ook ziet ) altijd in de kiem werd gesmoord. Ik ben als het ware opgegroeid met de norm dat jaloezie iets lelijk is dat je eigenlijk ook als mens niet mooi maakt. En natuurlijk komt er bij iedereen wel eens een vlaag van jaloezie de kop op steken maar sommige mensen lijken toch echt wel jaloers te zijn op alles en iedereen en dat uit zich ook in hun gedrag, en dat háát ik dus!! Ik zie jammer genoeg veel van dit terug bij mijn stiefdochter, niet zozeer de jaloezie op zich maar wel het opeisen van aandacht en inspelen op iemands' gevoelens om haar zin te krijgen. Het is wat het is, eigenlijk is het goed dat je er koel onder bent en probeer dat ook maar te blijven, want je er druk in maken levert toch niets op!
Aan dolce, dat is zo vervelend... Hoe oud is je stiefdochter eigenlijk? Je hebt het vast al eens gezegd, maar ben het vergeten. De aandacht opeisen is hier ook een tijd geweest, 2 jaar geleden geloof ik maar dat is nu wel echt minder geworden. En dat jaloerse gedrag? Tja, zijn vader heeft eens flink op em gescholden dus het is er nog steeds maar met mate moet ik zeggen, al loopt t soms wel uit de hand Maarja ik probeer me er zo min mogelijk druk over te maken. Natuurlijk erger ik me ook, maar dat is juist wat ze willen bereiken dus koel blijven is het beste wat je kunt doen!! Xx
Hier gisteren drama gehad toen stiefzoon na 3 weken weer terug naar zijn moeder moest, hij wilde niet!!! Ondanks onze regels(eten wat de pot schaft, max 1 u p dag gamen, niet lang tv kijken, letten op persoonlijke hygiene) gaf hij de laatste dagen al aan dat hij liever bij ons wilde blijven. Hij vind het hier leuker omdat we (in zijn ogen) veel met hem doen (bordspel, samen met papa vissen, met zijn zusje spelen, samen fietsen, eigenlijk doodnormale dingen dus en zeker niet de hele dag door vermaak). Hij zegt dat mama alleen maar met dr telefoon zit en nooit iets met hem wil doen, dat hij zijn school daar stom vind, geen leuke vriendjes heeft daar en hier wel...Hij vind het stom dat we hem niet "eerlijk delen" en hij alleen om het weekend mag komen. Wij hebben continue aangegeven dat hij bij mama toch hele leuke dingen gaat doen deze vakantie (efteling, op vakantie, zwemmen enz) maar hij wilde alsnog liever hier blijven. Ook gezegd dat wij het ook jammer vinden dat hij niet vaker bij ons is en dat hij altijd mag komen maar dat hij dat met mama moet overleggen (van haar mag hij niet vaker dan om het weekend, laat staan co ouderschap). Toen ze hem s avonds kwam halen ging hij ook echt huilen dat hij hier wilde blijven, uiteraard reageerde zijn moeder daar helemaal niet op en sommeerde hem om in de auto te stappen, stomme ***. Vond het redelijk heartbreaking, hij heeft niet eerder zo duidelijk aangegeven dat hij zich zo voelt en hoewel ik hem af en toe echt wel zat ben en stiekem blij ben dat hij weer weggaat (gebrek aan opvoeding is zeg maar wel te merken) vinc ik het toch sneu dat het zo moet gaan. En vraag me af wanneer het mailtje komt over hoe wij het kind hebben opgestookt enz enz want ongetwijfeld krijgen wij hier de schuld van, terwijl we echt serieus nooit iets geks gezegd hebben over wat dan ook. Meer omgang, wat stiefzoon dus zo graag wil, gaat echt niet gebeuren, dat laat hex echt niet toe en ik ga er geen rechtszaak aan wagen. Volgens stiefzoon word hij na een week helemaal verdrietig omdat hij zijn zusje en ons zo mist en vind hij dan niks meer leuk tot dat hij ons weer ziet.
Jeetje, wat een gedoe allemaal. Jammer dat het zo verloopt, tuurlijk krijgen jullie de schuld, jullie stoken in haar ogen het kind op want als hij thuis is, gedraagt hij zich nooit zo...Pff. Ik ken het gedoe, maar wat zij ook gaat doen of zeggen, probeer je er zo min mogelijk van aan te trekken. Zij zal mogelijk uit zijn op ruzie maar hij zal er de dupe van uiteindelijk van zijn en voor kinderen is dit nooit leuk. Aan de andere kant, ik ken je gevoel van leuk als hij komt, maar ook blij als hij weer gaat... Ik heb me jouw situatie voorgesteld en bedacht hoe het hier zou lopen. Van de ene kant zou het me een fijn gevoel geven, het geeft aan dat hij graag bij jullie is ondanks gedoe/ruzie/woordenwisselingen die jullie hebben of gehad hebben. Maar van de andere kant zou ik misschien ook wel bang zijn dat zijn kinderen straks vragen of ze niet hier mogen wonen. Manlief zou zeker weten ja zeggen...en voor de ex zou ik er eigenlijk alleen maar om lachen. In de zin van: kijk eens goed wij het voor elkaar hebben. Hou je ons op de hoogte?
Manlief heeft wel de hoop dat hij straks hier wil wonen als hij twaalf is. Zelf denk ik niet dat het zo ver zal komen, ex kennende zal ze dat jochie dan zo gaan chanteren dat hij het niet zal durven. Ik zit er ook niet zo op te wachten om een onopgevoede puber in huis te krijgen maar zal omwille van mijn man dan geen nee zeggen. Wel hele goede afspraken maken over regels en gedrag en daar consequenties aan verbinden. Maar met een kleine in huis (en misschien tegen die tijd nog een baby) zou ik niet staan te juichen
Oh nee cvm, daar zou ik ook niet op zitten wachten.... Ik snap perfect je tweestrijd, enerzijds is het fijn dat hij blijkbaar graag bij jullie is maar anderzijds snap ik ook dat je vreest dat hij altijd bij jullie zou willen wonen. Als hier mijn stiefdochter moest komen inwonen weet ik zeker dat dat het einde van onze relatie zou betekenen. Straffe uitspraak, ik weet het, maar ik ben er 100% zeker van. Ik zie nu al hoe ik me voel als ze 's weekends hier is, ik voel me dan gewoon een vreemde in ons huis en dat gevoel is ondraaglijk !
Ik zou uiteraard ook nooit nee zeggen als manlief t wel wil, maar diep van binnen zou ik er echt niet blij mee zijn eerlijk gezegd. Of ik nou wel of geen kleine krijg of heb......
Pfff...ik moet weer even van me afschrijven. Momenteel erger ik me kapot aan de kinderen.. Even in het kort: we waren vandaag op de camping want vader was jarig. Smiddags al gegaan zodat de kinderen wat konden spelen en zwemmen. Savonds was verjaardag. Een vriendin van m'n moeder en schoonzus namen voor ons ook wat meisjes kleding mee als cadeautje. Nou, die gezichten van de jongens iedere keer. Allebei een lange bek en de een maakte rotopmerking, de ander was zo vervelend dat hij manlief ging slaan met een electrische vliegenmepper. Op de vraag hoe ze het vonden dat ze grote broer werden, waren ze helemaal niet te spreken...Zo irritant. Niet alleen dat ze voor de zoveelste keer weer achterlijk reageren, maar ook gewoon de hele tijd vervelend doen net zolang dat m'n man zich schaamt en dus maar naar huis gaat. Nee, ik heb me echt kapot geërgerd. M'n man durfde er niet op te reageren, en bij het tweede babycadeautje was z'n reactie ook erg matig, lekker lullig. Verpest de boel maar voor mij. Pff moest er ff uit. En o ja.... Aan de jongens had m'n schoonzus ook gedacht, die kregen beiden een grote zak snoep. Vind t zo jammer, al dit gedoe, m'n man die nergens wat op durft te zeggen... En ik dacht nog wel dat ik de enige was die me ergerde, maar zelfs de man van mijn zus kwam me vertellen dat hij zich echt geërgerd had en dat als het zijn kinderen waren geweest ze echt een draai om de oren hadden gekregen. Verwende snotapen. Zo, het hoge woord is er uit.....
Nurse.... Dan krijg je toch lichtelijke wurgneigingen! Hier 2 weken verder en gaat verbazend goed. Maar dingen als voeten van de bank ik ken je poes in gluren hoe je nu zit, of ga eens naar buiten,.... Ken ze zo'n baklap op trekken! Niet gezond. Dan zeg ik ook, die tijd van bij je moeder is voorbij. Ben 1x even boos geweest, na 4 dagen schouder hangen moest ze van mij naar buiten, als ze niet zou gaan dan zou ik haar vader terug laten komen van de kazerne en consequentie is dan laptop en telefoon kwijt voor een tijd. En dam wordt ze persoonlijk door hem naar buiten geschopt. Ze koos na mijn gezicht gezien te hebben eieren voor der geld en ging mokkend naar buiten. Maar verder eigenlijk erg gezellig. We trainen 2x 1,5 uur in de week, ze helpt met de kleine meid bijv toetje geven zodat ik mijn soep warm kan eten (lief toch ! ). We koken samen. Ik heb iemand door de weeks (manlief zit op se kazerne) de keerzijde is dat ik nooit alleen ben, omdat ze niet naar buiten gaat. Daar baal ik af en toe van, maar dan zie ik haar weer met haar zusje spelen. Super lief! Ze heeft wat rare nukken van haar moeder maar die krijgen we er echt wel uit. Het wordt na 2 weken al wat minder. Iemand had het over kiezen om bij pa te wonen... Bonusdochter is tot dag van vertrek gemanipuleerd en heel erg, zelfs zo van als jij vertrek dan moet ik het huis uit, want dan heb ik jouw kinderbijslag, alimentatie en toeslag niet meer. Door jou kom ik op straat te staan. Waarop zij zei nee mam dan moet je gaan werken en is omgedraaid. Dus ondanks manipuleren hoeft het niet altijd zo te zijn dat ze dan boor mamma kiezen. Uiteindelijk willen ze zekerheid en kunnen ze echt van fabel onderscheiden. Ik vind het verschrikkelijk als een kind bij vader wil wonen en mag niet van moeder.... Walgelijk!