Jezussss Nurse, dat is om echt de muur van op te lopen hè :x... Ik heb me al vaak de bedenking gemaakt wat er van kinderen die zo jong al zo "slecht" kunnen zijn gaat worden als ze eens volwassen zijn?? Ik zou het vreselijk vinden als mijn kind zich zo gedroeg. Kinderen blijven natuurlijk kinderen en gedragen zich al eens niet zoals het moet, maar er zijn grenzen en ik denk echt dat die grenzen duidelijk gesteld moeten worden door volwassenen. Dat niet durven reageren van jouw man zie ik ook heel sterk terug bij mijn vriend. En ook merk ik dat mijn vriend, in het bijzijn van zijn dochter, minder enthousiast reageert op dingen die te maken hebben met ons kindje . Zo had ik een aantal dagen geleden nog een discussie met hem. Ik heb een facebookaccount op mijn naam maar mijn vriend zit daar via zijn gsm ook op en kan dus alles volgen, geen probleem voor mij want ik heb niks te verbergen ofzo. Nu ben ik zeker geen "actieve gebruiker" die veel statussen post ofzo en slechts heel af en toe reageer ik eens op iemand. Zo had ik nu ergens in een reactie een verwijzing gedaan naar ons kindje dat onderweg is. Zei mijn vriend plots dat ik dat toch maar moest laten want "mensen willen daar niet voortdurend mee lastig gevallen worden"?!?!?!?! Ik was razend! Ik zei tegen hem dat ik best wel wist dat hij dat niet graag heeft omdat zijn dochter dat dan ook kan lezen én dat ik me kan voorstellen dat mensen op facebook ook geen nood hebben aan de belachelijke statussen van zijn dochter!! Serieuze ruzie dus, en dat zit nu nog wat op mij. Daarjuist was zijn dochter weer aan het bedelen voor geld, mijn vriend trekt dan gewoon zijn portefeuille open en hup daar gaan de briefjes. En dat terwijl ik, als ik zeg van "we hebben dat of dat nog nodig voor de baby" een antwoord krijg als "alweer geld". Echt, ik begin daar eigenlijk echt droevig van te worden. Ik moet zelfs eerlijk zeggen dat ik me soms beklaag dat ik mij ingelaten heb met een man in deze situatie. Door zijn gedrag voel ik me vaak alleen in mijn zwangerschap. Ik zei hem gisteren nog dat nu, na 26 weken, ik nog altijd alléén zwanger ben en niet samen met hem en dat me dat ongelukkig maakt. Hij weerlegt dat dan gewoon door te zeggen dat ik me vanalles inbeeld en dingen verkeerd interpreteer... Voor het eerst begin ik echt het gevoel te krijgen dat dit doorweegt op mijn relatie met mijn vriend. Hij holt maar achter zijn dochter aan, laat zich voor haar kar spannen,.... terwijl hij voor mij, zijn 6 maanden zwangere vriendin, niks doet, me nooit eens helpt en zijn vrije tijd spendeert aan zijn hobby's om daarna in de zetel neer te ploffen omdat hij "moe" is ... Ik ben soms ook echt bang voor het moment dat de baby er is, want ik hoor van zoveel mensen dat het begin met zo'n kleine baby erg weegt op je relatie. En mijn relatie heeft nu al zoveel te lijden... . Ja ik voel me momenteel even helemaal niet goed bij alles ... Meijtje als ik dan lees hoe het bij jou eraan toe gaat, daar zou ik direct voor tekenen! Echt! Zoals jij het omschrijft zo hoort het ook vind ik, maar jammer genoeg is dat hier bij mij een héél ver van mijn bed show...
Jeetje wat een situaties allemaal. Meitje ik vind ook zeker dat kinderen mogen kiezen waar ze willen wonen, maar ik denk dat iedere stiefouder liever niet willen wonen dat de kids bij hen intrekken, althans als het situaties zijn zoals die van ons, waar veel gedoe is. Dolce, vervelend dat je vriend zo reageerde! Kan me goed inleven in jouw situatie, je voelt je dan samen met het kindje minder belangrijk.... Alsof t er weinig toe doet ofzo, vreselijk. Kan me voorstellen dat dit op ruzie uitloopt.. Maar bedenk je, t is het niet waard, over een paar jaar is zijn dochter al ouder en dan kijkt zij waarschijnlijk ook anders tegen de situatie aan en heb jij er minder "last" van. Hier heeft het vanavond ook zijn hoogtepunt bereikt. Het is weer een lang verhaal maar ik zal het kort houden. Na een gezellig dagje weg kregen zoon en manlief ruzie, omdat de oudste voor de zoveelste keer irritant was. Als het eens over ons kindje ging, vroeg hij of we er aub over op wilden houden. Uiteindelijk liep t uit op ruzie en na de nodige dingen die gezegd werden heb ik beiden jongens gevraagd om eens rustig te praten wat hun dwars zat. Het waren meerdere dingen. 1. Hij wil niks met mijn familie te maken hebben en wil zich daar ook voor afsluiten (ondanks we al 8 jaar samen zijn en iedereen hen behandeld alsof ze hun eigen kleinkinderen zijn) 2. Ze vinden het niet leuk bij ons en voelen zich niet thuis, terwijl ze hier ook met vader en moeder gewoond hebben. 3. Ze vinden de combinatie van ons raar - het leeftijdsverschil dus. 4. Dat er een kindje komt kunnen ze niet aan wennen en willen ze ook geen band mee, ze willen er zelfs niet hun best voor doen. Dat vind ik nog t ergste om te horen, je probeert toch een gezinnetje te worden, maar dat gaat em dus niet worden. Op de vraag hoe ze het dam voor zich zagen als hun zusje er eenmaal is, werd er gezegd: of we komen minder, of helemaal niet meer, sorry pap, maar ik kan het niet opbrengen, ik wil het gewoon niet. Nou manlief werd dus boos en riep dat ze dan maar thuis moesten blijven want hij was wel blij met z'n dochter en dat hij had gedacht dat hij het al die jaren toch goed had gedaan, maar dat het gewoon 2 verwende kinderen waren. Sindsdien (nu zo'n 3'5 uur later hebben ze niet meer met elkaar gesproken)....
@dolce dat snap ik dat je in jullie situatie dat niet wil. Ik moet het elke 2 uur kleding en aan en in de was gooien, haren in de borstel, nee zeggen tegen je moet naar buiten, openlijk achterlijk zitten boeren en schijten, lippen gluren, schouder hangen en op blote voeten naar buiten en dan die voeten op tafel terwijl de kleine meid haar koekje daar legt.... Dan ken ik gillen! Ze weet niet beter, dat snap ik, maar dat zijn van die irritante gewoontes die er uit moeten of groente lust ik niet, jammer vreet je niets. Er is ook geen snoep of iets in huis, dan ga je maar met honger naar bed en dat weet ze. En ik vind het verschrikkelijk dat die meid zulke spanningen geven en dat hij zo vlak reageeert. Het is echt om jullie uit elkaar te drijven. Het dan hebben we pappa weer voor mij en dan mag zij voelen wat hij mijn moeder heeft aangedaan. (hoe ze ook uit elkaar zijn gegaan, het is altijd zijn schuld) Elke keer als zij om geld vraag, klap er boven op, ow dus geen geld voor ons kind, maar wel voor haar? Dacht het niet, of elke keer zeggen ok 20 euro voor haar dan wil ik ook 20 voor ons kindje, mag jij eens gaan kijken wat je je dochter allemaal toestopt en dan op een plek wegbergen. En dat net zo lang volhouden tot hij inziet hoeveel geld hij zo geeft. Hij betaalt toch ook alimentatie lijkt mij? Door horen alle kosten in te zitten. En als anderen dat zien en kunnen benoemen tegen je, dan beeld je het niet in, dat kun je zo onder zijn neus wrijven en ja het is niet leuk, maar wordt eens wakker! Het geeft extra stress in de relatie en straks krijgt die meid het nog voor elkaar om jullie uit elkaar te krijgen, want daar is ze op uit. @nurse dat ken ik, al die redenen heeft de oudste dochter van mijn man ook, daarom hebben we haar niet meer gezien. Ze mag die keuze hebben, stel ze op de hoogte dat jullie het liefst willen dat zij er bij zijn, maar als ze dat niet willen dat, dat dan zo is. Je kunt er niets aan doen, dit is een dood paard en kun je aan trekken.... Je krijgt het niet van zn plaats. Ze hebben het in het hoofd en dat krijg je niet om. Dan moeten jullie voor julliezelf kiezen. Kinderen voed je op maar word je niet samen mee oud. Mijn man heeft gezegd dat zij zo mag denken, maar zijn mening niet verandert. Zij gaat niet bepalen hoe zijn toekomst er uit gaat zien. Als de kinderen dat zo willen, is het uiteindelijk een onmogelijke situatie en kun je alleen zeggen, jullie willen niet, ok, laat maar horen wanneer jullie wel willen, dan praten we weer verder. Het is heel erg, maar als de kleine niet geaccepteerd wordt is het klaar, die hoort er gewoon bij en dan kiest hij niet tussen de kinderen, maar de kinderen hebben gekozen voor hem. Dat kunnen ze hem nooit verwijten. Hoe is het nu met jullie dames? Nog gepraat met vl/ml?
Hai, bedankt voor je tips meitje. Ik heb gereageerd op het nieuwe topic dat ik had aangemaakt. Lag er zo wakker van vannacht... Dolce, ik ben het volledig eens met meitje, ze is er waarschijnlijk wel op uit om jullie uitgeklaard te krijgen. Laat haar niet tussen jullie in komen. Dat is het echt niet waard, over een paar jaar is ze ouder en is de situatie anders en heb jij nog een heel leven voor je met je mannetje en jullie kindje! Succes....
Jeetje meiden wat een verhalen weer! Hier gaat het op het moment goed gelukkig. Kids zijn hier weer voor 14 dagen en hebben er heel veel zin in. Continu met de kleine aan het spelen, echt leuk om te zien Ik heb ook gescheiden ouders en heb een draak van een stiefmoeder. Dus toen ik een relatie kreeg met VL heb ik me echt voorgenomen om niet zo te zijn als haar. T heeft me bloed, zweet en tranen gekost maar t begint nu eindelijk zijn vruchten af te werpen. Echt soms schaam ik me gewoon om vrouw te zijn als je al die verhalen leest over die (h)exen. Get a life! Hier was leeftijdsverschil in het begin ook echt drama, (We schelen 14 jaar) maar nu merk ik er niks meer van. Hier helpt het enorm om op één lijn te staan en consequent zijn. Dat is echt de basis. En nee durven te zeggen en dan met name door papa... VL durfde ze in het begin ook echt niet terecht te wijzen als ze rare opmerkingen maakten of dat ze heel asociaal deden. Sinds hij dat wel doet en duidelijk aangeeft dat dat absoluut niet kan wat ze doen is hier heel veel veranderd. Op de één of andere manier proberen ze je gewoon uit, en negen van de tien keer opgestookt door de moeder. Nu zeggen ze hier ook dat ze het fijn vinden dat er hier regels zijn, bij hun moeder hebben ze dat totaal niet. Dan juich je toch echt wel ff van binnen als je dat hoort Sterkte meiden en blijf vooral genieten van jullie zwangerschap!
Dankje miek! Genieten doe ik zeker, maar toch meer als ze kinderen er niet zijn. Na de gebeurtenissen probeer ik om alles van me af te zetten en inderdaad de energie in ons kindje te steken, m'n best doen voor alles blijkt toch niet te werken. Heb van verschillende familieleden al gehoord dat het we genoeg over ons heen hebben gekregen en dat we het de afgelopen jaren niet anders hadden kunnen doen, dus dat doet ook goed. Precies, ik heb hetzelfde als jij. Me vooral niet voordoen als de botte stiefmoeder. Heb heel lang een beetje op de tenen gelopen omdat ik altijd dacht : probeer t goed te doen, heel veel geslikt e,d. Maar nu weet ik zeker dat ik dat ook niet meer doe. Die boosheid in ons gesprek werkt beter. Betuttelen heeft geen zin...
@nurse ik ben zo blij met mijn bonusdochter, ze heeft zelf gesolliciteerd, is aangenomen. Ze is een puber, maar zegt steeds. Ik had gewild dat jij mijn moeder was. Ik mag niet alles en ik vind het niet altijd leuk, maar ik heb het wel nodig. En ze mag overal over praten, we kunnen haar ook vertellen waarom ze iets wel of niet mag/moet doen. Met haar (half)zusje is ze geweldig, legt haar op bed als ik toevallig boven bezig ben met huishouden. Ze hoeft het niet, maar doet het uit zichzelf. Ondanks soms lekker de puber uit te hangen is ze wel heel lief en wil ze het heel graag. Ze doet enorm haar best en wil zich graag aanpassen. Nu heeft ze door dat haar gedragingen niet echt gepast waren. Dat ze door haar moeder niet veel op dat gebied meegekregen heeft. Had ze een bericht gehad van haar moeder trots verteld dat ze een baan, heeft sport, muziekles en dat vakantie leuk was... Toen kreeg ze terug... Sportief paaldansen is not done, heel verhaal over hoe slecht paaldansen is (ze is 14 en gaat SPORTIEF paaldansen). Niet eens wat goed van je een baan, hoe was de vakantie. Alleen, leuk dat je gewend bent, ik ga nu de tuin doen.... Dat is dan moeder van bonusdochter... Ze wilde ook al geen foto's van haar nieuwe kamer zien, niets! Echt ongelooflijk dat je zo met je dochter om kunt gaan..
Jeetje, verschrikkelijk zo'n moeder. Ben maar blij dat het bij jou wel goed gaat... Zou willen dat het anders was hier, maar zo had ik het dus ook voorgesteld als de jongens ouder worden, Maarja die jaloersheid van hun verpest de boel helemaal, misschien verandert t nog. Ik denk dat haar moeder gewoon jaloers is op jullie en dat ze daarom steeds zo bot doet, die ex van ml is hier ook vaak mee bezig. Heb maar schijt aan haar en geniet van het feit dat het bij jullie wel goed gaat!
@nurse ik heb ex 1x gezien en dat was tijdens hoger beroep... Ik trek me niets van haar aan. Maar ik vind het sneu voor die meid. Misschien trekt het i derdaad bij. Ik hoop het zo voor je! Wie weet als de kleine er is dat het wel omslaat als ze zien dat zij er oom nog steeds bij horen. Tijd zal het leren. Hier trouwens nu 5 weken, bonusdochter weet het nog niet 22e echo... Spannend weer.
Och, wat leuk!!! Dat wist ik ook niet. Gefeliciteerd!! echt spannend allemaal he! Wanneer gaan jullie t haar vertellen? Hoe zal ze reageren denk je?
Ze weet van onze kinderwens endat het al een paar keer mislukt is. Al voor ze in kwam wonen en ze heeft er geen moeite mee, ze vindt het juist leuk. Zeker omdat ze van onze dochter te veel gemist had toen ze baby was. Ik hoop het tot de 2e echo met 9 weken uit kunnen stellen. Omdat er met 7 weken 2 dagen nog alles mogelijk is en met 9 weken heb je net wat meer zekerheid. Het is op zich geen geheim, maar ze wil het zelf niet zo vroeg weten. Zeker met die 2x die er uit gehaald moesten worden. Dat ze niet weken in angst en onzekerheid loopt. Met de 2e echo ben ik alle missers voorbij. Dus zal haar wat meer gerust stellen.
Spannend meid... maar komt vast goed. Wel fijn dat zij er vanaf weet en t wel leuk vindt....je boft maar. Laat je weten hoe de echo verlopen is en hoe ze reageerde!? Knuffel
Tuurlijk hou ik jullie op d hoogte meiden. Ik praat mee, want dagen met die mijn bonusdochter en mijn man op de kazerne geeft soms grrrr momenten. Hahaha zeker met die hormonsters, ben blij als ze naar school gaat en naar buiten moet. Nu zit ze dagen op de bank te slijten met haar hoofd in een laptop. Zo irritant en dan zeg je, ga eens naar buiten en zoek eens... Dan gelijk in de ankers pfff. Zeer vermoeiend. Ze is lief hoor, maar op dat gebied een draak! Kan ook niet even bellen met de vk of ha, dan luistert ze mee op de trap, of als ik even met iemand wil praten gaat ze mee naar buiten (of ze het voelt) want in huis moet ze overal bovenop zitten. Krijg ik sowieso nooit kans om met iemand te praten. Ze zit van 8.00 t/m 22.30 op de bank en dan ga ik naar bed. Ze wil gaan sporten, maar ze wil niet eens naar buiten.... Weet ook niet wat er aan te doen. Soms wil ik ook even tijd voor mezelf. En het is soms moeilijk als ml dag en nacht weg is. Ze wil heel graag, maar in die maand heeft ze op dat gebied nog niets opgestoken. En het is niet om haar te pesten, maar na 14 hast bankhangen mat ze er wel eens vanaf en een uurtje buiten rondlopen (ze hoeft echt niet lang maar even frisse neus.... Kijken waar haar nieuwe school is, tandarts, sport, muziekschool, maar ze doet het echt niet).... Ow en die hormonen die maken het dubbel zo erg haha
Haha ik begrijp wat je bedoelt, alsof iemand je constant controleert of achterna loopt...Maarja, het is vele malen beter dan hier hoor ik al. Ik denk dat jou bonusdochter ook even moet wennen aan de situatie. Ze woont toch pas sinds kort bij jullie he? Als ze eenmaal haar draai heeft gevonden, naar school gaat, vrienden krijgt enzo , dan begint ze met het opbouwen van haar eigen leventje en gaat de rest van zelf. Komt goed!
Dag meiden, Meijtje, ik bewonder je toch hoor! Lijkt me allemaal niet gemakkelijk, maar het helpt zeker wel dat je bonusdochter een "aangenaam karakter" heeft. Hier was het dit weekend weer ergenis troef. Stief arriveerde gisteren, er kon weer nauwelijks een goedendag af voor mij maar voor haar "allerlallerliefste papa" had ze een cadeautje bij, een doos chocolaatjes in de vorm van een hart. Op zich best wel een mooi gebaar maar het is die hele blablablabla errond waar mijn maag van draait. Zo belandde er gisteren al een foto van het cadeautje op haar Facebook met de nodige info zodat iedereen wist dat zij dat haar papa cadeau gedaan had en veranderde ze vandaag haar omslagfoto naar een foto van haar en mijn vriend met daar dan zo'n belachelijke spreuk in het Engels bij van "my dad is the greatest" en "nobody can ever love him more" enz... Daarnaast krijgt mijn vriend wel dagelijks sms'jes van haar met "ik hou van jou", "dag liefste papa" en meer van dat. Ik zie dat andere kinderen toch niet doen, vind dat maar raar.. Misschien onvolwassen van mij om me daaraan te storen maar ik kan het niet helpen. Het is net altijd alsof zij toch maar wil benadrukken dat een nieuw kind haar papa nooit zo graag zal zien als zij... Nurse, hoe gaat het intussen bij jou meid??
Het dagelijks SMS -en met ik houd van je, kan een vorm van overreageren zijn idd omdat jullie een kleintje verwachten. Wel is het zo dat kinderen van gescheiden ouders dingen minder als vanzelfsprekend zien als kinderen van niet-gescheiden ouders. Daarom dat ze vaker zullen zeggen dat ze van een ouder houden.
Straks als het 'echte' leven voor haar begint wordt het ook makkelijker. Dan krijgt se haar eigen vrienden, sport, school, muziek, werk, alles. Het is heel anders nu omdat ze echt 24 uur op het lippie zit en dat kriebelt... Letterlijk, ze heeft luis meegenomen van haar moeder vandaan, bleek ze daar al stijf onder de luis te zitten, dus we zijn afgelopen 2 dagen bezig geweest en gaat nog 2 weken duren voor we Hopelijk alles weg hebben. Als ze daar al wisten dat ze er stijf onder zat, waarom hebben ze dan niets gedaan? Ja dat zou geld gaan kosten... What?! Dus nu zitten wij ook allemaal stijf onder de luis... Lekker dan grrr kriebels!. @dolce dat is omdat ze zich van haar plek verstoten voelt. Ze is bang dat de kleine meer aandacht van paps gaat krijgen dan dat zij krijgt en dat zij in ene op de 2e plek staat. Ze wil haar plek veilig stellen. Ze heeft niet door dat haar vader van alle 2 houdt. En dat er ruimte is voor 2 en net zoveel. Het is anders, maar het blijft vaderliefde waar ze nu alleenrecht op probeert te eisen. Zodra ze merkt dat ze niet 'vergeten' wordt als de kleine er is, zal het uiteindelijk afzwakken. Nu is het echt een zure appel. De oudste van mijn man probeerde op die manier om mijn man tegen te houden, zodat er bij ons geen kinderen zouden komen. Toen dat niet lukte gooide ze de kont in de krib.