Vooral een vraag voor de dames met een oudere man, denk ik, maar zij met ene jong exemplaar en dezelfde problematiek worden van harte uitgenodigd om ook te reageren: Hoe zit het met ZIJN libido? Mijn lief wordt 44 en heeft een periode medicatie geslikt vanwege zijn paniekstoornis. Die had tot resultaat dat hij erg weinig libido had. Nu is hij er al een tijdje vanaf en wonen we al bijna 1 maand samen, maar het is alweer 3,5 week geleden. And it's driving me mad! Hij zegt wel steeds dat het zeker niet aan mij ligt, maar aan hem en dat ie gewoon niet meer zoveel zin heeft. Vorige ronde is het ook maar net weer gelukt om hem op de juiste dagen in bed te krijgen. Ik word er dodelijk onzeker van. Voor die tijd vlogen de vonken ervanaf. Nu we samenwonen doen we het zelfs nog minder dan toen we elkaar alleen in de weekends zagen. En ik wil niet alleen dat we het doen als ik vruchtbaar ben, maar ook op andere momenten. In plaats daarvaan heeft ie bijna zijn intrek genomen achter de computer. Dus ervaringen...en dan vooral hoe het weer goed is gekomen...zijn zéér welkom. Anders zie ik het wat kinderwens betreft slecht in. En dat niet alleen...
De kans is groot dat ook híj er erg onzeker van wordt, en zich misschien zelfs minder mannelijk voelt... en er daardoor juist niet te veel bij stil wil staan. dus het lijkt me dat je moet proberen om er een gesprek over te voeren op zo'n manier dat jullie allebei kunnen praten over wat er is, zonder dat een van jullie zich gekwetst hoeft te voelen of in de verdediging hoeft te gaan. Dan kun je in ieder geval ontdekken hoe híj zich hier bij voelt, of het hem niet uitmaakt, of dat hij het misschien juist heel moeilijk vindt en het daarom nog lastiger wordt. Het is belangrijk dat de intimiteit blijft bestaan ook als er géén seks is. Je komt denk ik in zo'n situatie snel in een vicieuze cirkel, waardoor het probleem veel groter wordt dan het daadwerkelijk is. Kan best dat de nasleep van zijn medicijnen er voor zorgt dat de boel niet zo meewerkt. Dat kun je gewoon uitzingen en tot die tijd tot elkaar komen op zo'n manier dat jullie je wel allebei er prettig (en bevredigd) bij voelen. Vindt hij het wel leuk om jou te bevredigen ookal heeft hij geen zin? En andersom? Ik kan me bijna niet voorstellen dat het aan het samenwonen ligt, omdat jullie nog maar zo kort samenwonen. Maar als het dát is, dan zou het wel problematischer kunnen zijn; dan is het zaak om te zorgen dat jullie de spanning er in houden zelfs al is het niet meer zo spannend om met elkaar in bed te liggen (iets waar veel stellen tegenaanlopen!).
hoi Mijn man ( een jong exemplaar) en ik hebben dit ook voor handen gehad helaas. In februari 2010 na jaren samen ook samen gaan wonen. Hij heeft een pittige jeugd gehad en toen de rust en stilte kwam in ons flatje ja toen ging het mis. Zijn hoofd kreeg tijd om te denken en ook hij kreeg paniek en angstaanvallen. Dit resulteerde in het gevolg dat hij ook aan de medicijnen terecht kwam. Ik denk aan dezelfde als bij jou man aangezien de bijwerkingen nogal op elkaar lijken. Weet je dit lijkt idd tot een aantasting van de mannelijkheid en dat zit diep bij de meeste mannen denk ik. Wij zijn in dat jaar ook begonnen met het nadenken en zelfs beginnen aan kinderen, maar dat bracht zoveel extra spanning mee voor mijn man wat betreft presteren dat we dit stop hebben gezet,en eerst aan zijn herstel hebben gewerkt. Dus geen pil wel condoom( als het dan eens lukte teminste) Want dit is dus het hele probleem met dit soort medicijnen de gevoelligheid voor prikkels word lam gemaakt ook die prikkels horen daarbij. Uiteindelijk is hij afgebouwt met medicijnen zijn we eerst heerlijk getrouwt zijn nog verhuisd, met andere woorden het kost veel tijd liefde en geduld ook van de partner om alles op orde te krijgen. Het is geen onwil trouwens maar mss maakt de druk op je man zijn schouders het nu teveel en ik weet natuurlijk helemaal niets van jullie maar kijk uit dat "puschen" de stoornis weer terug brengt. Wees lief houd moed, en wees geduldig ook al is dit moeilijk. Ik hoop dat je hier wat aan heb en als je meer vragen heb dan hoor ik het graag, ik weet hoe frustrerend dit kan zijn ook voor jou als partner. heel veel liefs paula
Ik heb hier ook zo'n situatie. Mijn man heeft reuma (29 jaar) en ik daar door heel snel vermoeid heeft heel veel pijn en is prikkelbaar en ik zit in de mmm dus dat werkt ook niet mee. Het werd allemaal steeds minder en hij was eigenlijk altijd te moe.. Of had gewoon geen zin. Ik kon dat niet begrijpen 'geen zin'. We hebben gepraat en ik heb het moeten loslaten. Ik was er erg mee bezig om op een bepaald moment te moeten vrijeen maar hij hoefde dan spontaan niet meer of had teveel pijn. Maarja wil je een kindje samen dan moet je er wat voor over hebben. Eerst geprobeerd om het gezellig te maken en wel afgesproken om vroeg naar bed te gaan. Samen lekker douchen en dan in bed tv kijken en dan kwam het er toch eerder van. Ik heb van alles geprobeerd en het werkt gelukkig wel dat ik het heb los gelaten en we praten meer. Dat helpt nog het meeste. Veel sterkte en succes want het is best heel vervelend.
Dank jullie wel voor jullie welgemeende en serieuze reacties!! Ik had even zoiets van "moet ik dit hier wel plaatsen" uit angst voor wellicht heel andere reacties, nl. Tja praten is lastig. Ik wil wel, mij hij is niet bepaald een prater. En hij wil ook graag een tweede. Mede gezien onze leeftijden, is een pauze van enkele maanden geen optie en aangezien ik het er dus amper met hem over heb, denk ik ook niet dat zoiets de oplossing is voor de problemen. De medicijnen zijn al enige tijd gestopt, maar ik las wel, dat het libidoverlies nog best een tijd kan duren. Hadden we dat geweten... Intimiteit is er ook niet veel: hij is nu nog op zoek naar werk en leidt een heel ander ritme van leven dan ik, die er elke dag tussen half 6 en 6 weer uit gaat. We gaan dus eigenlijk nooit samen naar bed, hij volgt meestal pas enkele uren later als ik al slaap. Dus het blijft lastig. Ik heb ook niet het idee dat ie het mist en ik wel. Als het langer gaat duren ga ik hem gewoon eens schrijven. Tijdens onze afstandsrelatie ( we woonden 150 km uit elkaar) werkte dat ook altijd vele malen beter dan praten, want daar ging ie voor op de vlucht. Ik mis gewoon erg hoe we waren en dan daarnaast is natuurlijk de angst dat we onze kansen om zwanger te worden niet/niet goed benutten. Heb nu weer vruchtbaar slijmverlies, maar ik durf het eigenlijk niet eens ter sprake te brengen. erg he?
Moeilijk Hellen! Maar wel herkenbaar, hier ook zo'n man. Hij is 38 en ik 30. En ook aan de medicijnen, waarschijnlijk dezelfde die jouw man geslikt heeft. Hij is er ook een tijdje mee gestopt geweest, maar ik merkte daar qua libido weinig verandering in. Hij slikt het nu alweer ruim 2 jaar en niet alleen zijn libido is laag, ook klaarkomen is een hele moeilijke opgave... Voor mij dus ook zo'n stressmoment in de vruchtbare periode. Naast de vruchtbare periode gebeurt er bij ons helaas ook vrijwel niets. Wat dat betreft ben ik haast nog 'blij' met die vruchtbare periode, want gelukkig wil mijn man daar nog wel aan meewerken, omdat hij ook graag een kindje wil. Na een paar goede gesprekken, doet hij in elk geval zijn best om op die dagen mee te werken. Dat is ook wel eens anders geweest. Als hij begrijpt hoe belangrijk het voor je is, misschien dat hij dan wel meer bereid is om z'n best er voor te doen. Want daar komt het wel op neer: het is geen onwil, maar puur een gebrek aan libido. Ook al is het geen prater, hij moet op z'n minst weten hoe jij er over denkt en welke gevoelens/angsten het bij jou oproept als de situatie blijft zoals die nu is. Mannen hebben dat vaak niet in de gaten hoor hoe het een vrouw kan bezighouden. Maar gelukkig hebben de meeste mannen daarom wel een hoog libido. Misschien is inderdaad een brief schrijven wel een goede optie, dan kent hij in elk geval jou kant van het verhaal. Succes!!
Brief is geschreven toen. Hij reageerde wel door precies op de goede momenten zélf initiatief te nemen. 3 x, welgeteld. Het resulteerde zelfs in een kort zwanger-zijn, maar mondde uit in een VMK. Qua libido is het nu weer niets. Het bleef bij 3 keer rond het ei en dat was het dan. En dat is dus ook alweer 3 weken geleden. Ik vrees dan ook niet alleen voor de komende vruchtbare dagen, maar gewon voor de dagen ervoor en erna. Want ik wil het niet alleen omdat we nog een kindje willen, ik wil hem, gewoon, omdat ik van hem hou. Maar om nu elke maand zó om sex te moeten gaan vragen, daar word ik heel verdrietig van, zeker omdat we nog aan het begin van ons leven samen staan. Ik moet er niet aan denken dat dit het is en het zo blijft ( of misschien nog wel minder wordt, als de kinderwens wordt vervuld of als ie anderszins niet meer aan de orde is)..
Hier ook een beetje dat probleem.. Ik heb wèl geluk dat hij zich er toe wilt zetten als ik hem met klem vraag ajb wat meer moeite te doen. Als hij thuiskomt gaat gelijk de pc aan en moet er gegamed worden thans de hele avond.. Hij reageert niet op mij, als ik een verleidingspoging onderneem. Als ik uit mijn slof schiet dat hij kennelijk geen 3e kindje meer wilt raakt hij beledigd maar het heeft wel effect zo nu en dan. Maar als hij dan 'klaar' is draait ie zich om en gaat slapen . Voor ik het weet is mijn eisprong alweer geweest, heb nogal lange menstruaties, dus niet zoveel tijd voor knuffelen. Ik vind het ook niet leuk, om om seks te moeten vragen inderdaad, overdags wilt ie wel maar komt niet goed uit met zoonlief erbij 's avonds is zijn libido echter al in dromenland
misschien is een bezoek aan een sexuoloog een idee? Wij gaan ook, maar dan omdat ik geen zin heb en manlief wel. het helpt wel moet ik zeggen, afgelopen 2 maanden alweer 2x sex gehad, terwijl we daarvoor al een jaar niet hadden gevreeën. ( bij mij komt het van de MMM en de inseminaties met donorsperma waardoor ik minder/geen zin heb) Misschien kan het jullie ook helpen?
Zoals je het omschrijft komt ie best egoïstisch over....Het enige wat je dan zou kunnen proberen is om de druk van de ketel te halen. Dus eerste week/ 2 weken niet aandringen op sex, maar gewoon knuffelen. Misschien dat ie dan over de streep komt...mss is de druk voor hem wel te hoog... Een kat in het nauw... Moeilijk hoor!! Hopelijk lost het zich op, kan me voorstellen dat het je relatie beïnvloed.
Heel moeilijk ja! Knuffelen is ook even helemaal verdwenen en dat terwijl het altijd een enorm knuffeldier was. En we wonen nog maar amper 2 maanden samen. Er heeft heel veel gespeeld hoor, en speelt nu nog, dus ik hóóp dat het stress is en van voorbijgaande aard..
Tsja ik heb het wel geaccepteerd, hij is zo ook met het huishouden.. ik moet 1x per 2 maanden erg boos worden daarom dan doet hij weer een tijdje iets meer. Gaat al jaren zo. 3 Jaar geleden had ik het er compleet mee gehad dat ik hem overal om moet vragen. Hebben toen serieuze relatieproblemen gehad, seks was er ook niet meer, omdat we zouden gaan uitwijken naar KID was er geen reden om het nog te doen . Tot ik zei dat ik iemand anders leuk vond en dat dit hier door kwam, is alles veranderd. Toen begreep hij dat hij meer input in onze relatie moest stoppen. Ik heb gezegd "ik wil voor jou gaan natuurlijk maar het moet wel van 2 kanten komen." Daarna zwanger geworden van zoonlief. Maar ja dat het weer zo moet gaan, heb ik ook geen trek in. Nu denk ik dat het hier ook ligt aan de moeheid die we beiden hebben, ik mijn legale moeheid door erge bloedarmoede en bij hem geen idee wat het is, maar hij is ook erg moe. Wat betreft zijn libido: is jouw vent gevoelig voor dingen als samen een filmpje kijken, als jij een sexy outfit aantrekt, seks op spannende plekken, seksuele berichtjes sturen oid? Anders aan het pc gedrag bepaalde regels trekken. Misschien heel kinderachtig, maar het werkt wel. Hij moet weten dat hij meer tijd in jullie relatie moet stoppen. Wanneer is hij gestopt met de medicijnen trouwens?
Hi Hellen: Wat moeilijk voor je! Ik bergijp je precies, voel dezelfde machteloosheid. Mijn mans libido is extreem laag. Er zijn geen medicijnen in het spel, maar hij heeft gewoon geen zin. We hebben het er al heel vaak over gehad, geprekken gevoerd, heb hem al duizend x gevraagd wat er scheelt, maar hij weet het niet. Ik geloof hem, hij weet echt niet waarom hij geen seks. En ik begrijp het ook niet. Hij heeft echt interesse in vrouwelijk schoon, niet op een vieze manier, maar hij houdt van lange slanke vrouwen, van mode en van mooie schoenen met killing hakken. En (ik wil niet arrogant doen of zo) maar ik voldoe verder aan de meeste dingen die hij ziet al mooi bij een vrouw. Ben niet knap, maar ook niet lelijk(vroeger dacht ik wel dat ik lelijk was, maar inmiddels geleerd dat ik normaal ben en niks mis mee) Ik ben lang en lank, hou van mooie kleren en hakken.. Maar toch heeft hij geen ineteresse om te vrijen. Ik wordt er echt moedeloos van. Nu zijn er wel tal van redenen vanuit mijn kant waarom ook vrijen vaak niet uit komt(last van slapeloosheid, veel last van mijn darmen, heb tijden gehad dat het slecht ging en in geen maanden zin had in sex) maar op de momenten dat het goed gaat, ook geen seks. Ik kan hints geven, me oner zijn neus om kleden, of uitkleden, zeggen dat ik wat opgewonden ben, niets lijkt te helpen. Het lijkt alleen te gaan, in het weekend, als hij geen tijdsdruk heeft van op tijd uit bed oid, en ik letterlijk naakt of in een mooi setje me aan hem opdring. In zijn armen gaan liggen, of op hem gaan liggen oid. Maar omdat hij regelmatig 6 dagen inde week werkt, we ook in het weeknd afspraken hebben en door verscheidenen redenen kan het voorkomen dat er in 2 maanden tijd maar 1 keer de gelegenheid is. En daar wordt ik moedeloos van. Weet het soms echt niet meer. Ben bang die ene gelegenheid te missen. En wil erg graag vaker klussen met het oog op mijn enorme kinderwens.. Ik hoop nog steeds op verbetering. Lang verhaal, beetje ego, want het is mijn verhaal, maar ik hoop op herkenning, en hoop dat jij ook iet heb aan het niet de enige zijn. Wij zijn trouwen jong, ik 25 mijn man is vorige week 31 geworden..
he heleen, Ik lees wel veel dingen die hier ook spelen. Mijn man kampt al; jaren met een depressie/paniekstoornis. De medicatie die de paniek stopt, stopt gelijk alle spaning. Inmiddels al jaren erg weinig seks. Ik heb hemk op een gegeven moment verteld dat ik dan wilde stoppen met het zwanger worden traject, gewoon omdat voor mij de spanning te hoog opliep. Rond de eisprong had ik huilbuien enz van frustratie en hadden we ruzie. inmiddles doe ik testen om hem voor te bereiden op de eisprong. zo weet hij dat hij aan de bak moet.. Leuk is het niet.. In het begin twijfelde ik erg aan mijzelf als vrouw. Welke vrouw vindt het nou leuk als haar man niert t direct opgewonden wordt van haar (zo voelde het) Inmiddels heb ik echt door dat het door de medicatie komt, verteld mijn man mij dat ik mooi ben (dat puntje hebben we even voor moeten knokken.. hij moest leren dat ik het wel moet horen) En zie ik zijn liefde in andere dingen (dat moest ik even leren) De gyn en ik hebben de afgelopen maand hier ook even over gesproken. Zij stelde voor dat mijn man de arts vraagt om nieuwe medicatie. Er schijnen medicijnen te zijn die minder op het libido werken. Wij durven het nog even niet aan. Omdat zijn huidoge medicijnen slecht zijn voor onder de middel, maar erg goed werken boven het nekje Moeilijk en frustrerend meis! Sterkte!
Lastig. Mijn man heeft ook zo een periode gehad. Wat ons heel erg heeft geholpen is altijd te blijven knuffelen. Intieme aanraking zonder sex. Huid op huid contact blijven houden. Zo bleef in elk geval de intimiteit tussen ons bestaan. Maar ja.. Toen waren we niet bezig met kinderen.
Ik had vandaag wat gelezen daarover op NU.nl. Misschien interessant om te lezen: Geen zin in seks door werkstress | nu.nl/man | Het laatste nieuws het eerst op nu.nl
Nou, dat is het wel een beetje denk ik. Hij heeft niet echt stress, maar wel zwaar werk. En is heel precies, wil alles goed, nee perfect doen. Hij staat om half 6 weer naast zijn bed + zwaar fysiek werk betekend dat hij soms om 8 uur, meeatal na 9 uur al zit te knikkebollen... En voelt hij zn bed, dan slaaptie Proberen of we kunnen klussen als hij thui komt.. Ben bang dat dat niet wordt. Hij is dan vies en hongerig. Gaat gelijk douchen en meestal eten daarna. Hongerig klussen, kweet niet... uitproberen maar!
@Hellen, meissie toch......eerst een dikke knuff!!! Ik sluit me aan bij de anderen..... En wat betreft ander ritme en intrek achter de pc.....maak gewoon een date in de week, een avond in de week geen tv een laptop en lekker even ergens heen met zijn tweeen dat jullie weer wat meer tot elkaar komen op dat gebied, misschien dat de ontspanning wel weer tot iets leidt. Hier ga ik dat straks ook maar eens invoeren, want libido is hier ook ver te zoeken.....maar ik heb er nu wel vrede mee....