Mannen zien dat idd niet. Kun je wel boos om worden heeft geen nut. Ik vraag het ook en dan doet mijn man alles. Geval van ts is natuurlijk anders, dat is gewoon echt heel vreemd en egoistisch.
Ach lieve schat toch!!!! Een dikke knuffel voor jou, dit verdien je niet!!!! Ik heb niet alles gelezen maar ik hoop dat jullie er samen uitkomen!!! Knuffel!
Nee niet alle mannen zijn zo, mijn ex was ook niet zo. Hij hielp altijd mee in het huishouden, deed de boodschappen vaak, en kon goed koken. Ik doe nooit aan strijken, maar hij zou wel strijken, dus ik zei doe je best haha dus hij stond te strijken Ook mijn vader heeft altijd goed geholpen toen wij klein waren. Vroeg uit bed in het weekend. Nu hij met pensioen is is hij altijd aan het koken. en als ik naar mijn buren kijk, dan helpt mijn buurman mee in de huishouding, staat weekends vroeg op voor zijn dochter e.d. dus nee lang niet alle mannen zijn zo
nee dit ligt niet aan jou, sommige mannen zien het niet maar als ik lees dat jouw man wel zijn eigen was doet maar niet dat van jou dan ziet hij het dus wel maar vertikt het om je te helpen. tenminste, zo lees ik het.... mijn man werkt 80 uur in de week, doet elke dag ons dochtertje in bed (als hij thuis is) en haalt haar elke zaterdag uit bed. in het huishouden kan hij weinig doen vanwege tijd gebrek maar hij kookt altijd als ik moet werken, ook al werk ik veel minder, ik ben wel later thuis en dan is hij altijd bezig met het eten. kortom, nee, niet alle mannen zijn zo, integendeel denk ik.
Mijn man doet niets in het huishouden, hij werkt wel zo'n 80uur per week (eigen bedrijf) dus ik vind het redelijk normaal dat ik alles doe. Ik werk zelf nu 2,5 dag (was 3 dagen). Als ik eens een dagje 'vrij' neem (als onze dochter naar KDV is) bijv. naar de sauna, winkelen, dagje weg met een vriendin, dan voel ik me nog schuldig ook en zorg ik altijd dat het eten klaarstaat zodat hij het maar hoeft op te warmen, mocht ik later thuis zijn. Maar meestal (lees, eigenlijk altijd) zorg ik ervoor dat ik op tijd terug ben om te koken (heb die dagen 3-4x per jaar of zo). Tja, ik weet niet wat normaal is, ik ben niet anders gewend. Ik denk dat wanneer het jou echt stoort, je alleen je eigen ding eens moet doen in huis en zijn 'rommel' allemaal maar moet laten liggen. Dan ziet hij dat de kabouters het niet doen thuis...
niet alle mannen zijn zo nee. De mijne gelukkig niet. Maar ik herken je verhaal van een vriendin. Alleen bij hen was het contact met het kindje geen probleem, dat deed hij heel goed, alleen geen ene moer in het huishouden, nog niet de vaatwasser inruimen. Na dat tig keer gezegd te hebben is ze gewoon alleen dingen voor zichzelf gaan doen. Lijkt flauw, maar het was de enige manier om hem wakker te schudden. Ze wastte dus alleen dr eigen kleding (en van de kleine) en hetzelfde met koken en afwassen. Na een dag of 4 heeft hij de boodschap wel begrepen.
We hebben vanmiddag weer heftig ruzie gehad... Ik ben maar gaan inzien (ook door middel van jullie verhalen) dat hij het echt niet snapt.. Hij heeft vandaag na de ruzies wel de schuur opgruimd, beugel voor de buggy opgehangen, naar de vuilstort gereden, banden van de auto opgepomt, getankt, drempels geschuurd en luchtroosters opgehangen O en gekookt! whahaha. Zal wel eenmalig zijn maar goed.. We gaan het gewoon blijven vragen... Het stomme van alles is ook dat hij mij gaat confronteren met andere dingen die ik niet leuk vindt om te doen: sex (jaaa i know) Dus hij zegt: dan doe ik ook niks in het huishouden... Pffff mannen! Tenminste deze man! Echt onze relatie gaat hier een beetje kapot door.. Maar wil echt niet opgeven. Zeker niet voor ons dochtertje... Oh en ik heb wel weer een baan hoor Ik werk 1 dag minder.. En tot einde van deze maand is zaterdag altijd papa dag geweest.. Dus dan moest hij wel en deed hij ook super veel met der. Alleen als ik er bij ben dan laat hij het nooit zien..
Ze zijn zeker niet allemaal zo. Ja ik doe het meeste maar hij helpt ook gewoon in het huishouden en met de kindjes. Ik werk partime en hij fultime dus zowiezo doe ik het grote deel schoonmaken etc. Partner kookt verder regelmatig, wast elke dag om, doet zo nu en dan een wasje vouwen , dweild minimaal om de dag wel een keer. Doen om en om de kindjes in de douche etc. Toen ik net geopereerd was en ik toen ik in het ziekenhuis lag met bij zwangerschap deed mijn partner echt alles dus hij weet hoe zwaar het is en helpt me graag
Ik ben trouwens wel de geen die er smorgens altijd uitgaat voor de kindjes. Kan toch niet uitslapen en ga altijd vroeg naar bed. Partner werkt 3 ploegen en moet vaak ook inschakkelen. Wel biedt hij regelmatig aan of ik wil uitslapen. Soms doe ik dit dan ook wel
Mijn vriend kookt, stofzuigt en doet de kattenbakken... Als ie het in zijn bol heeft poetst ie de hele benedenverdieping.. Nu helemaal.. In het weekend slapen we beide een dag (een beetje) uit.. Ik moet hem er en wel uitschoppen hoor, want hij is aan een kant doof en hoort Eef niet. Als we samen thuis zijn laat ie de verzorging van Eef wel veel aan mij over, dus af en toe dump ik haar met volle pamper op zijn schoot of zeg ik gewoon tegen haar dat papa met haar gaat spelen en dat moet ie wel.. Het lijkt mij een lastig probleem, wij hebben samen hierover afspraken gemaakt of ik vertik het gewoon om te doen. Maar idd praten, praten, praten!
Ik kan je nu hele benoedigende woorden geven. Maar eerlijk is eerlijm... die van mij is net zo en wss nog wel erger
AAhhh nee toch?! Hoe kunnen wij het volhouden? Nee even serieus? Hoe ga jij hiermee om? @ de andere; praten is idd belangrijk maar ook verdomd moeilijk vindt ik.. Ik ben vaak te kwaad om nog nuttige dingen te zeggen en als ik afgekoeld ben en er over begin te praten wordt ik weer bloedheet van woede hahaha
mijn man doet ook niets in het huishouden maar dat vind ik prima doe het liever ook zelf. als ik het hem vraagt doet hij het wel. maar hij werkt ook lange dagen namelijk van 05;00 tot 20;00. in het weekend blijft hij ook vaak liggen tot 12;00 maar dit vind ik prima. stuur hem wel 's middags naar het speeltuintje met de kleine. want ik vind het wel belangrijk dat ze ook tijd samen door brengen. verder kookt hij ook een keer in de maand of zo maar ik snap wel dat jij het vervelend vind hoor misschien taak verdeling? bijv jij koken en hij stofzuigen
Nee dat is zeker niet altijd zo. Hier een geweldige man die alles voor me doet wat ik vraag en ook vreselijk veel uitzichzelf. Als ik een baaldag heb, wat nogal vaak gebeurt helaas. Dan doet hij zelfs echt het meeste en zegt dan dat ik het rustig aan moet doen. En dat terwijl hij een drukke baan heeft en vaak in de avond nog thuis werkt.dan kan ik me wel schuldig voelen hoor.
Hoe ik het volhoud... geen idee... Veel ruzie, daarna troost zoeken bij mn dochter. Mn vriend moet ook hulp gaan zoeken, voor zichzelf maar ook omdat ik dit niet langer vol houd en anders toch echt voor me zelf moet gaan kiezen helaas...
Misschien is het al gevraagd, ik heb niet alles gelezen maar hoe was de rol-verdeling toen jullie nog geen kind hadden? Sowieso herken ik wel een aantal dingen, ik vond het eerste jaar ouderschap ook erg heftig omdat er zoveel veranderde ineens tussen mijn man en mij. Voordat wij kinderen hadden deed mijn man al niet veel in het huishouden en dat is nu nog zo, prima ik ben 2 en halve dag thuis dus kan ook het meeste/alles wel doen. Maar mijn man had in het begin wel oogkleppen op hij dacht dat ik 2 en halve dag vrij was in de week omdat ik thuis was maar hij is daar na een tijd wel van terug gekomen omdat het gewoon super druk is als je thuis bent met kind(eren). Is je vriend wel eens alleen met je dochter een hele dag? Helpt het als je bijv. aangeeft als je iets van hem verwacht? Ik bedoel, stel je dochter heeft een schone luier nodig en jij bent iets aan het doen dat je hem vraagt "wil jij haar even verschonen" mijn ervaring is wel dat mannen het vaak gewoon niet doorhebben wat er allemaal moet gebeuren? En als ik naar mezelf kijk, reageerde ik vaak boos als ik dacht "sta jij nou eens op" ipv dat ik normaal aangaf wat er moest gebeuren en vroeg of hij iets wilde doen.
Wat? Houdt die van mij er een tweede gezin op na? Nee, even serieus. Niet alle mannen zijn zo. Die van mij dus niet. Doet heel veel met de kinderen, hij stofzuigt, maakt schoon, kookt praktisch elke avond, staat bijna altijd met de oudste op en laat mij dan liggen, etc. Maar ja, daar heb ik hem dan ook wel op uitgezocht . Nu echt serieus . Wat al gezegd is (denk ik): probeer met hem een gesprek te voeren als je echt rustig bent en dan duidelijk te zeggen wat het met jou doet in plaats van alleen maar beschuldigingen naar zijn hoofd te gooien. Schrijf het anders eerst op om goed op een rijtje te krijgen wat je vindt en hoe je het het beste kan brengen (zonder slaande ruzie te krijgen, want dat lost vaak weinig op). En herschrijf het briefje een paar keer. Dus schrijf het eerst heel boos op. Laat het dan een weekje liggen en kijk er dan weer naar. Dan ben je vaak al een stuk milder. En dan misschien nog een keer. Uiteindelijk kan je hem de brief laten lezen of hem gebruiken om aan de hand daarvan een rustig gesprek te voeren. (Maar gebruik dus nooit de eerste versie! Daarin zet je altijd dingen waar je achteraf spijt van krijgt...)
Wij porberen alles goed te verdelen, maar ik moet wel steeds aanwijzingen geven en dan maar hopen dat hij die opvolgt. (Afgelopen weekend zou hij bijvoorbeeld de laatste leilindes snoeien en heeft ipv daarvan de vloer in de was gezet.... tja, dan kan je ook niet echt boos worden....grrr) Hij heeft - vooral na de geboorte - wel een tijd heel weinig gedaan. En ik (hormonen?) juist enorm veel. Ook na mijn "verlof". Na een fiks gesprek is hij wel meer gaan doen, maar het kostte veel moeite. En hij doet het echt op zijn eigen tijd. Oftewel... die van mij doet best veel, maar het is een beetje alsof je probeert een kameel te besturen. Hij is ontzettend eigenwijs.