Ons verhaal: Dinsdag 10 Juni moest ik om tien uur bij de verloskundige op afspraak komen. Ik was toen precies 41 weken zwanger en kon gewoon bijna niet meer lopen door die enorme buik en me BI. Aangezien ik nog geen ene teken had gehad en me VK al had gewaarschuwd dat ze voor 42 weken niks doen als er niks aan de hand is, had ik dus geen verwachtingen... Eenmaal aangekomen bij de VK bleek mijn bloeddruk (weer) te hoog, ik had hier de laatste weken nogal last van, maar steeds op het randje. Alleen nu was die er over heen, nl 160/100.. Dus ging ze even voelen hoe het ervoor stond ( had ik ook niet opgerekend , dus was ff haha) en bleek dat ik al 2 cm ontsluiting had... Wow, dacht ik nog en dat zonder wee, prima! 8) Maar omdat ik de kleine ook minder voelde en mijn bloeddruk zo hoog was, wilde ze met het ziekenhuis overleggen. Zij hadden het rustig en zeiden dat het een goed idee zou zijn om me in te leiden... Nou dat was een verrassing voor ons, we werden misschien gewoon vandaag nog Papa en Mama! Ik moest rustig me spullen gaan pakken en richting het ziekenhuis gaan.... Om 12 uur kwamen we aan en werden we in een verloskamer gezet, maar omdat er toevallig nog eentje binnen werd gebracht die het erg moeilijk had, moesten we even geduldig wachten... we kregen nog wat te eten, ik hoefde niks, maar me vriend had wel trek hoor hahaha Om 15.00 uur kwam de Gyn. om te kijken. Toen bleek ik al 4 cm te hebben ( en nog steeds geen wee, nou toppie dacht ik weer ) ook werd gevraagd of de stagair ook even mocht voelen, ja hoor tuurlijk, van mij mocht alles als die kleine maar kwam hahaha. Toen brak de Gyn mijn vliezen, alles zag er goed uit. Om 15.30 werd ik aan het infuus gelegd om de weeën op te wekken, nou dat spul werkt snel en goed zeg! Ik kreeg gelijk om de 3 min weeën en kon ze al snel na een half uur bijna niet meer opvangen zo heftig! Ik hoorde op de kamer naast me iemand heel hard gillen en krijsen en dacht echt: Dat moet dus nog heftiger worden ale: ... Op bed kon ik ze niet meer opvangen en werd op de Baarkruk geplaatst, dat had ik van tevoren niet kunnen bedenken, maar het werkte fantastisch, ik kon ze beter opvangen en mijn vriend achter me die me vast kon houden en steunen voelde ook echt fijn! Soms kwam de verpleegster even kijken, maar ik had al snel door dat ze ook kwam om het infuus omhoog te zetten, dat vond ik minder en dacht ook echt dat het te hard ging hahahaha....Maar ja zij zei alleen maar: Je doet het goed! geloof me dat geloof je zelf totaaaaaal niet! Om 18.00 was de druk al zo hoog dat de Gyn weer even kwam kijken. Toen bleek ik 6 cm ontsluiting te hebben. Ik kon er niet over uit , dat zoveel pijn me maar 2 cm had opgeleverd ( de weeën kwamen om de minuut!) in twee uur... Die eerste 4 gingen toch beter Om 18.30 kreeg ik ineens persweeën! De verloskundige ( was bezig met een andere patient in de kamer naast ons, ja die zo hard gilde..) hoorde het aan mijn oerkreet ( die kwam vanuit het niets, maar door de samentrekking van mijn lichaam, gilde ik het uit!) Ze zag aan me dat het menens was en ik moest op het bed gaan liggen. Om 18.45 kwam de Gyn weer even kijken en bleek ik al 8 cm te hebben, dat ging een stuk sneller! Hij ging weg en de Vk bleef erbij, ik vroeg nog hoe lang het zou duren en ze zei dat ik voor 22.00 wel moeder zou zijn. Dat duurde mij te lang dacht ik nog, maar op dat moment kreeg ik alleen nog maar persweeën en mocht ik van haar voorzichtig mee duwen. Ze riep gelijk de Gyn terug en die zei ook dat ik mee mocht gaan doen. Om 19.20 mocht ik mee gaan persen en om half 8 heb ik nog ff gauw gevraagd aan de gyn hoe lang hij het nog inschatte ( ja, moest bevestiging hebben hhaha) en hij zei voor 20.00 uur, dat klonk als muziek in mijn oren natuurlijk en gaf me veel energie! Om 19.43 is de kleine dan ook geboren en wat bleek? We hebben een prachtige , gezonde jongen van ruim 9 Pond! Hij heet Frits en lijkt sprekend op zijn vader, dus was gelijk verliefd hahha Ik bleek bijna niet gescheurd, heb twee kleine hechtingen, die ik lachend liet zetten! Jemig wat was het kort maar heftig! Frits had gelijk een score van 10 en was heerlijk rozig toen die op me buik kwam, je kan begrijpen als ik zeg dat ik teken voor nog zo'n bevalling van maar 4 uur en dan zo'n eind! De volgende ochtend mochten we lekker naar huis en nu genieten we met zijn drietjes! Ps: De vrouw die zo gilde in de kamer naast ons, bleek later ook een hele nare bevalling te hebben gehad met een totaal reptuur en de vacuumpomp, dus dat ze gilde kan ik nu goed begrijpen!