Dit is ook wel heel tegenstrijdig van het CB. Ze maken zich heel druk om de lichamelijke veiligheid, alles ter voorkoming van wiegendood. Maar de emotionele veiligheid van een kind is dan weer niet belang (gevaren van laten huilen (zeker 30 minuten!) zijn inmiddels al tijden wetenschappelijk bewezen) Hier sliep kleine man al snel op de buik, laten huilen hebben we dan weer niet gedaan
Tja, ik heb zoiets van: alle tips zijn welkom. Wat ik kan gebruiken, gebruik ik - en wat ik niet kan gebruiken onderscheid ik van de rest en gooi ik weg. Ik filter als het ware de boodschap. En dat bevalt mij prima Dat ik hem niet op zijn buik mag leggen zonder toezicht; prima hoor. Dat waren we toch niet van plan - hier gelukkig een mannetje dat op zijn rug of zij prima slaapt. Maar dat krampachtige; daar hou ik niet zo van. Een vriendin van mij heeft hem ook op zijn buik slapen (al ruim 6 maanden) en dat mooie knulletje slaapt er prima op. Ik heb al een hoop tips overhoop geknald zoals bijvoorbeeld geen losse dingen in zijn ledikant. Hij heeft zijn 2 knuffeldoekjes daar liggen. De badthermometer gebruiken we al 100 jaar niet meer. De flesspenen worden slechts 1x per maand uitgekookt en gaan voor de rest enkel in de vaatwasser en worden soms uitgespoeld met heet kraanwater. Soms vergeet ik hem zijn vitamines te geven (vaak niet ) en wanneer hij 's ochtends te vroeg wakker is, pak ik hem op en neem ik hem mee in bed. Lekker samen nasoezen en knuffelen. Wat het CB daarvan vind zal me werkelijk een zorg zijn Ik hou niet van te krampachtig moeilijk doen om het moeilijk doen.
Hier ook veel tips en aanwijzingen, maar gelukkig wel in mensentaal en niet van 'het moet zus of zo'. Het CB hier is deskundig, pro-bv en absoluut niet voor laten huilen als ze zo klein zijn. Ik had er dus heel veel aan, omdat het al paste bij mijn eigen instelling. Betweterige, bangmakerige, baby-onvriendelijke info zou ik ook direct de vuilnisbak in hebben gesmeten. Vooral die kookwekkermethode, brrr... 30 minuten? Moet je baby eerst "gaar" worden ofzo?
Toen ik net bevallen en VRESELIJK onzeker was heb ik me ook aan alles vast geklampt en alles bloed serieus genomen. Ik was zo bang het allemaal fout te doen. Urenlang struinde ik het internet af en ik heb zelf veel boeken aangeschaft. CB en dit soort folders vond ik altijd verschrikkelijk (totaal tegen mijn gevoelens in), dus daar heb ik dan weer niets mee gedaan. Ik vraag nu ook af waar ik me zo druk over heb gemaakt, maar dat is achteraf...
Hier ligt mijn kleine ook op z'n buikje te slapen, zal mij een zorg zijn wat een ander vind. Ik heb geen zin in een oververmoeide baby omdat hij niet op zijn rug wil maar wel moet. Verder ben ik het helemaal eens met joycey, zo doe ik het namelijk ook. Het is mijn kind en ik bepaal zelf wel of ik mijn kind troost, ik laat hem echt niet huilen(tenzij ik ff de afwas doe ofzo) hij begrijpt toch totaal niet waarom er niemand komt, ik vind dat zielig. En als hij snachts wakker word dan neem ik hem bij me in bed en slapen we lekker samen verder.
Dank je je zou bijna om te kijken of nummer 6 dan weer een meisje zou zijn voor een zesde gaan, maar we hebben besloten dat toch niet te gaan doen
Mijn fout was idd een beetje dat ik alle info van voor tot achter verslond ipv het soms gewoon eens direct bij het oud papier te gooien. Er stond sowieso nooit iets nieuws in; ik had ook al fijne babyboeken gelezen die de informatie aanbieden zonder het nare toontje. Maar ik was net moeder en nam al die info veel te serieus... Bij nummer twee zal dat iig heel anders gaan!