ander geslacht dan ik vermoedde

Snap precies wat je bedoeld. Bij de 17 weken echo zei de gyn dat het bij ons een meisje en een jongen werd. Toen met de 20 weken zei die vrouw, dit is een jongetje. Dus ik zei ja en die andere een meisje. Dus zij kijken en ze zei nee het is toch echt jongetje. Je kan er ook niet omheen want er was heel duidelijk een piemeltje in beeld... Dat was voor mij ook best een omschakeling hoor

 

Je moet even omschakelen denk ik.. Komt vanzelf!

 

Joh, wees blij dat je het dan nu weet Nu kun je lekker op je gemak aan het idee wennen en je langzaamaan een beetje enthousiast maken voor roze/lief/ballet of juist blauw/stoer/voetballen (lekker even alle stereotypen uit de kast getrokken, hahaha).
Gewoon bedenken wat je nou juist leuk zult vinden aan het geslacht van je kindje; dan word je vanzelf enthousiast.

Maar kan me je gevoel best voorstellen, hoor! Ik had ook een heel sterk voorgevoel en was echt teleurgesteld geweest als ik ongelijk zou hebben gehad (en ik zou er dan met de bevalling pas achter gekomen zijn!)

 

wij wilden het niet weten maar heb 9 maanden gedacht een jongentje te krijgen, puur gevoel. Nou het was toch echt een meisje even omschakelen maar wel een enorme verassing.

 

Ik heb het vaker gelezen hier. Dus het is niet gek dat je je zo voelt nu. Niks mis mee, even omschakelen ....neem je tijd ervoor.

Uiteindelijk is het allebei ontzettend leuk.

 

hoihoi, dat had ik ook. Ik had altijd gedacht dat we een meisje krijgen, wat ik zelf natuurlijk heelleuk vind haha..en tioen ze zei, t is een jongen! Natuurlijk harstikke blij, en ZEKER GEWENST HOOR! Maar dacht toch even , eh shit,ik wouw een meisje. kun je zo lekke rme prullen ..haha maar goed...eenmaal aan de gedachte gewend, me vriend was natuurlijk superblij, voetballerke zei ie gelijk haha.... zijn we HARSTIKKE BLIJ MET ONS MANNEKE! Maar snap precies wat je bedoelt! ....komt goed , is gewoon even aan wennen .. en jongens kun je echt wel stoer aankleden haha ..zo leuk die keertjes allemaal! komt goed meis!

xxxx

 

Was er van overtuigd (en mijn omgeving ook) dat we een jongetje zouden krijgen en kreeg bij 21.3 weken te horen dat het een meisje was.
Ontzettend blij natuurlijk dat alles goed was maar heb er wel een dag of drie aan moeten wennen....Had zoiets van ' waar is het jongetje gebleven ? '.

 

Je hebt nog even om te wennen meid . Lekker nu naar jongensdingen gaan kijken enzo. Dat heb je vast allemaal minder gedaan en dan zie je dat dat óók hartstikke leuk is.
Of dus juist andersom: Lekker naar meidendingen gaan kijken eindelijk en zien wat daarvoor allemaal is

 

Hier hetzelfde als Kari. Altijd gedacht dat ik een jongen zou krijgen, gewoon een gevoel. Ik dacht dat ik echt een jongensgezin zou krijgen. Toen bleek bij de 20 weken echo dat het een meisje was. Ik reageerde ook helemaal niet blij, ik dacht dat ze het gewoon niet goed zagen. Na honderd keer de echofoto te hebben bekeken drong het tot me door en nu ben ik er natuurlijk hardstikke blij mee.

 

Ik heb altijd gedacht dat ik twee jongens zou krijgen, maar dat was bij mijn vorige partner. De eerste was idd een jongen (al kwam ik daar pas achter bij de bevalling) en ik heb toen zeker wel even moeten slikken. Het leek me zo leuk om een dochter te hebben..... Ben nu dolgelukkig met mijn kereltje (is al 4) en ben nu zwanger van een andere man. Dit keer heb ik geen idee, maar hoop stiekum dus toch weer op een dochtertje. Ik hoor woensdag wat het is..... dus kan bijna niet wachten. Nu hebben we echter wel een geweldige naam voor een jongen en zou ik het voor mijn zoontje heel leuk vinden als hij een broertje krijgt, maar ik denk dat ik toch echt wel even moet slikken als het toch een jongen blijkt te zijn. En uit zelfbescherming wil ik het nu ook echt van te voren al weten.... dan heb ik nog 20 weken om me voor te bereiden en lekker te gaan shoppen voor stoere jongens-dingen enzo.

Nog 2 nachtjes slapen....

 

Ik had het toen onze zoon geboren werd. Ik was er zo van overtuigd dat we een meisje zouden krijgen. Onze zoon is middels een keizersnede geboren en toen hij er uit getild was werd er gezegd er hangt wat tussen zijn benen en het eerste wat ik zei was Oh. Ik was ook teleurgesteld maar nu ben ik er heel gelukkig mee hoor en hou ik heel erg veel van hem. Ik moest ook even omschakelen.

 

dat ken ik.. met 23 weken dachten wij een meid, met 30 weken kwam er een piemeltje tevoorschijn.

ik moest ook omschakelen, maar het went ontzettend snel. en na de geboorte maakt het eigenlijk helemaal niets meer uit.

 

Hai!

Ja, ken het ook! Wij dachten zeker te weten dat het een meid zou worden (15 weken echo). Bleek het met 20 weken toch een jongen. Ik vond dat heel moeilijk. Vooral omdat ik als vrouw geen verstand van jongens heb De angst begon aardig toe te slaan

Maaarrrrr.... Nu ben ik ruim 34 weken zwanger en er helemaal aan gewend! En erg blij dat het een kerel wordt! Vreemd he? Bij mij duurde het weken voor ik eraan gewend was. Dusseh, volgens mij niet vreemd! Ik ben iig blij dat ik het nu al weet en er niet bij de geboorte pas achter kom...

 

Daarom wil ik het dus niet weten.

 

Voor ik kinderen had, dacht ik dat ik een echt meisjesmama zou zijn.
Nu ik twee jongens heb weet ik wel beter, haha.
Toen wij bij onze tweede te horen kregen dat het weer een jongen zou worden was ik erg blij, een broertje voor mijn zoontje leek mij helemaal super.
Toch lijkt het me ook leuk om een dochter te hebben, dus wie weet proberen we het nog wel een keer voor een meid : )

Als de baby er is, komt het vast en zeker allemaal goed en kan je denk ik niet voorstellen dat je eigenlijk van het andere geslacht uit bent gegaan!

 

Ik had zelf het gevoel dat het een meisje zou worden en dat bleek ook te kloppen. Hield mezelf van tevoren wel voor dat het maar 50% kans was dat ik gelijk had en probeerde dan mijn geweldige neefjes voor de geest te halen om mijzelf er van te overtuigen dat een jongetje ook leuk is. Was evengoed dolgelukkig toen ze inderdaad een meisje bleek te zijn.

Voor mijn man lag dat anders. Die dacht 100% zeker te weten dat hij een zoon zou krijgen, dus die had er enorm veel moeite mee toen het een meisje bleek te zijn. Heeft hij nooit gezegd, hoor, dat het hem tegen viel, maar dat merkte ik wel overduidelijk aan hem. Heeft ook best een tijd geduurd. Daar had ik het weer moeilijk mee, hij gaf me het gevoel niet blij met zijn kind te zijn. Kwam wel goed, hoor, hij is nu dol op haar. Laatst grapte hij dat als we ooit uit elkaar zouden gaan en we onze kinderen zouden moeten verdelen hij onze dochter zou willen (van onze 2e weten we het geslacht nog niet, maar hij gaat vast weer uit van een jongen zoals alle mannen). Toch wil hij weer vooraf absoluut het geslacht niet weten.

 

pff ik ben ook heel benieuwd naar wat wij gaan krijgen deze keer, ik hoop gewoon echt op een meisje maar bereid mezelf voor op het feit dat het ook weer een ventje kan zijn. En tuurlijk is dat ventje net zo welkom en gewenst!! Ik vond het bij mezelf een vreemde gedachte maar ben blij te lezen dat ik niet de enige ben!!

 

Helaas wel herkenbaar...en daar voel ik me erg schuldig over nog.
Gisteren de 20 wk echo gehad en we weten nu het geslacht en dat is niet wat we dachten.....en waar ik stiekem al jaren van droom. In eerste instantie was ik vooral blij dat de echo goed was en alles er gezond uit ziet. Had me al een paar weken express ingesteld op t andere geslacht maar eenmaal thuis overviel me toch een teleurstelling en voel ik me verdrietig. En dat vind ik zo erg van me. want ik houd wel nu al van mijn kindje!!
De naam hebben we dus ook nog niet....krijgen we maar niet bedacht. Een ramp! Terwijl de naam voor het andere geslacht al zo lang bekend was en zo perfect en goed voelde....