Hier de zelfde situatie. Kreeg 2 weken terug te horen dat mijn schoonouders 10 dagen naar Spanje gaan als ik 38 weken zwanger ben en dus terug komen als ik 39 weken ben. Vind het voor mijn man zo sneu,hij zit er echt mee en is er verdrietig over. Ik heb al vroegtijdige weeen gehad en nu al weken lang bij elke beweging harde buiken.....erg vermoeiend. Mijn dochter is met 39 weken geboren en daar komt ook nog eens bij dat wij opnieuw zwanger zijn van een zoontje en dit voor ons extra emotioneel en bijzonder is omdat wij van ons eerste zoontje afscheid hebben moeten nemen. Eerst was ik erg boos maar nu rustig en heb zo iets van het is niet ons probleem het is hun probleem,hun missen straks een prachtig moment. Heb ze ook gevraagd hoe we dat dan gaan oplossen als ik ga bevallen en krijg als antwoord dan komen we wel een weekje later kijken. Meid hoe moeilijk en vervelend het ook is probeer het los te laten.Je ouders missen straks een heel bijzonder moment en dat is natuurlijk niet leuk maar die keus hebben hun zelf gemaakt. Een goede keus om even afstand te nemen,dit doe ik ook.Mensen bezorgen te veel stress aan mij en dat kan ik nu echt niet gebruiken. Hoe denkt jou man-vriend er over?
Als ik het goed las, gaat de oppas alleen over het beval gedeelte...stel dat het s nachts is, dan slaapt dat manneke toch? en als het overdag is, tja....als ik jou was zou ik hem gewoon thuishouden, gewoon laten doen, al was het alleen maar om je ouders te laten zien dat je ze niet echt nodig hebt. Het is trouens wel een beetje zonde dat je in deze prachtige tijd je zoveel zorgen moet maken, niet doen joh, laat ze gaar koken, je eigen gezinnetje daar gaat het om, en mocht je tijdens de bevalling naar het ziekenhuis moeten ofzo dan is er vast iemand die wil invallen, die van het gastouderbureau of zo. mijn zoon blijft ook gewoon thuis als het zover.....maar ja die is al 13!!! zal ie wel vetsaai vinden als het eenmaal zover is. Maar echt laat deze mooie tijd niet verprutsen door zorgen, trek je eigen plan!
Sorry maar ik vind het echt te belachelijk voor woorden. Ik ben 24 mei uitgerekend en mijn ouders (mijn vader) had eerst ook al iets geboekt onder voorbehoudt. Een echte vakantie he. Voor 10 dagen of 2 weken naar het buitenland. En dan weg op 10 mei ofzo. Was ik ook vet pissig om. Uiteindelijk zijn ze niet gegaan maar volgens mij snappen ze mij ook niet helemaal hoe belangrijk ik het vind dat er ook goede oppas voor Isabella is. Ik kan je niet zo goed raad geven. Nogmaals, ik vind het belachelijk maar je kan je ouders niet verplichten om thuis te blijven. Maar als ze toch weg zouden gaan zou ik ook ontzettend boos op me zijn.
Ik vind het echt schandalig!!! Ik zou niet eens meer willen dat ze zouden oppassen...echt ongelofelijk... Ben dezelfde datum als jou uitgerekend en ik wil perse mijn moeder bij de bevalling... nu waren wij daar van de week en vertelde mijn moeder zonder blikken of blozen dat ze eind mei een midweek weg gaan. mijn mond viel wagewijd open, en zei nog mam weet je niet ddat ik dat moet bevallen? Ja hoor zei ze heel droog. Dus ik begon te huilen toen zei ze maar heel snel dat ze me voor de gek wilde houden en dat ze nooit op vakantie zou gaan als er ook maar een kans inzat dat ik zou gaan bevallen.....nou achteraf vond ik het wel een leuk geintje maar kon het op dat moment niet waarderen. Hopelijk dient zich voor jullie ng een hele goede oppas aan!
Bedankt dames. Mijn moeder is net ( onverwacht ) langs gekomen om er over te 'praten' maar we zijn geen stap verder. Het komt er op neer dat ze het ons nu kwalijk nemen. Zij gaan sowieso dat weekend weg, daar is geen discussie over mogelijk. Nou prima, dan houdt dat op. Ik heb 100 keer gevraagd wat ze nu van ons hadden verwacht hoe wij zouden reageren. Daar krijg ik geen antwoord. En als ik zeg dat het mij niet lekker zit, en dat ze niet kunnen verwachten dat ik 'Oké, dan niet, dan zoeken we wel wat anders' en zonder verdere nare gevoelens doorgaan daar worden ze ook boos om want dan blijven wij boos. Zo werkt dit niet, ik neem het ze wel kwalijk en hier worden ze boos om. Dus ja, ik ben er eigelijk klaar mee, wij hebben ons best gedaan. Ik probeer er volwassen over te praten maar ik krijg een nukkige kop. En ze vinden het niet leuk dat mijn schoonmoeder nu wel bereid is om te komen. Ze stelde nog een keer mijn broertje voor, dat wil ik gewoon echt niet. En mijn man ook niet. Voor hetzelfde geld duurt het weer 2 dagen, dat jong kan amper zijn eigen kont afvegen. Ik word er zo moe van. Ik ga even boodschappen doen, wat lekkers halen want ik heb het er helemaal mee gehad. Het probleem qua opvang is opgelost, mijn schoonma komt, maar dit verpest wel de relatie tussen mijn ouders en ons. Heel erg jammer Beetje warrig verhaal zo ook, sorry. Maar een beetje over de zeik.
Lieve Aszz! Snap het helemaal! Mijn ouders hadden ook bedacht om een paar dagen Engeland te doen, 5 dagen voor mijn uitgerekende datum! Boos dat ik was, snapte het echt niet. Hallo, je dochter gaat bevallen, dat kan toch ook 3 weken later! Het is jullie eerste kleinkind. Mijn moeder helemaal verbouwereerd? Van huh? Als je dan bezig bent dan blijven we, ik zo, ja maar wat als ik in die dagen beval? Ja dan moeten we wachten, vond het zo belachelijk van ze! EN dat terwijl, mijn moeder zelf geen ouders meer had toen ik en mijn zusje geboren werden, en altijd heeft geroepen dat ze dat zo erg vond! Maar goed uiteindelijk is mijn vader in opstand gekomen, die vond dat ze dat niet konden maken. En wanneer ben ik bevallen, juist, op eerste dag die ze weg zouden zijn geweest! Mijn moeder heeft wel sorry gezegd en nu gaan ze echt niet meer weg, ze zou niet meer durven! Haha Maar het geeft zo'n rotgevoel voor je als dochter. Net alsof je er niets toe doet! Ook al is het je tweede, nou en, het een wonder! Lieve Aszz, hopelijk zien je ouders in wat ze doen en anders ja snap ik dat je heel boos op ze bent! Gr Pip
@ essie1973: sorry hoor, maar ik vind het echt niet normaal om mijn zoontje van dan nog geen 2 jaar oud thuis te houden met de bevalling! Nu wil ik sowieso in het ziekenhuis bevallen, dus dat is al helemaal geen optie, maar het lijkt me absoluut niet prettig om hem om me heen te hebben wanneer ik lig te schreeuwen van de pijn. En wat nou als je halsoverkop toch naar het ziekenhuis moet? Je MOET toch iemand standby hebben staan? Dat was in het geval van TS haar ouders en nu is er niemand. @ aszz: ik vind het ook raar van je ouders. Ik zou ontzettend boos zijn op mijn ouders. Ook in ons geval zijn zij onze enige mogelijkheid om mijn zoontje op te vangen zonder dat hij direct van slag raakt omdat ie bij een 1 of andere vreemde buurvrouw/kennis wordt gedumpt. Er zijn zoveel andere momenten waarop je ouders een weekend weg hadden gekund, waarom nou juist nu!
Helemaal mee eens! Mijn vorige bevalling duurde 19 uur, van 8 uur s´ochtends tot 03.00 uur s´nachts. Op deze tijden is een kindje juist wakker, ik vertrok rond 19.00 uur naar het ziekenhuis en dan gaat ze juist naar bed.. waar had ze dan moeten blijven?
Wat een vervelende situatie zeg.. Ik kan me voorstellen dat je er helemaal klaar mee bent en je je in de steek gelaten voelt. Ik zou eerlijk gezegd gewoon je schoonouders vragen of ze standby willen zijn vanaf nu. Niet alleen voor dat weekend. Dan maar 2u rijden, als je begint is je kindje er toch niet binnen 2 uur. Het loopt echt wel los, probeer het een beetje los te laten ook al is dat erg moeilijk Echt rot dat om zoiets je band met je ouders minder wordt. Maar dat zou hier ook het geval zijn hoor, ik zou het ze echt kwalijk nemen.
Bedankt dames! Ik wil de kleine ook echt NIET bij de bevalling hebben. Nu moet ik sowieso in het ziekenhuis bevallen dus ik heb ook weinig keus. Nu kan hij natuurlijk wel even mee naar het ziekenhuis, dat de buurvrouw of mijn schoonmoeder ( of mijn moeder )hem daar ophaalt. Maar dat zal nooit lang zijn. En schreeuwen heb ik gelukkig bij de 1e niet gedaan ;p Mijn moeder is zaterdag dus met een kwade kop weg gegaan en sindsdien heb ik haar niet gesproken. Voelt echt heel erg raar, normaal gesproken belden wij elke dag. En weet je, wat er nu ook gebeurt het blijft kl*te. Als ze thuis blijven, zullen ze het ons kwalijk nemen dat wij ze 'hebben thuis gehouden' en als ze weg gaan, dan blijf ik het ze kwalijk nemen dat ze weg gaan. Dat ze er uberhaubt aan denken vind ik al erg. Laat ze nou 2 weken eerder gaan, dat scheelt al zoveel! Nee ze moeten dat weekend, want ja dan hebben ze allebei een extra dag verlof Bah!
Ik vind het gewoon zo raar dat je ouders zo'n houding hebben. Je bent toch hun kind! Klinkt lullig, maar vind het weinig liefdevol en begripvol van hen. Ik begrijp heel goed dat je er klaar mee bent. Je hoeft je nu toch niet schuldig te voelen dat je schoonmoeder komt, daar kiest je moeder helemaal zelf voor. ik vind ze nogal egoistisch en eenzijdig overkomen. Ik hoop voor jullie dat deze situatie zich snel oplost, want dit is voor beide partijen toch wel verdrietig. Veel sterkte!
Hee Aszz! We zijn toevallig op dezelfde dag uitgerekend Wat een vervelende situatie zeg en dat het dan ook nog zo uit de hand moet lopen, zucht... Dat je ouders nu boos zijn, is hun probleem, jammer dan. Jullie hadden dit afgesproken en als zij er niet tegen kunnen dat jij hun erop aanspreekt, ligt dit echt aan hun! Jullie zijn allemaal volwassenen, daar moet je elkaar toch op kunnen wijzen! Wat ik me wel afvraag: de kans dat je dat weekend bevalt is natuurlijk statistisch een stuk kleiner dan een van de andere dagen eromheen. Wat ga je doen als je dan niet bevalt, ga je ze dan toch vragen om op te passen? Want je gaf al aan nu wel een beetje klaar met ze te zijn, wat ik volledig begrijp! Veel sterkte, maar soms helpt een tijdje contact op een laag pitje wel, zien zij het misschien ook in ander perspectief...
Jeetje wat een tegenvaller. Wij hebben mijn moeder hetzelfde gevraagd, maar die zou zoiets echt niet in haar hoofd halen lijkt me... erg slordig, zeker gezien ze ook niet voor rede vatbaar zijn. Balen hoor.
Ik schop 'm even omhoog. Afgelopen week heeft mijn moeder ons elke dag wel gebeld, na het drama van vorige week zaterdag. Heb haar ook gewoon gesproken, en er wordt gedaan of het allemaal weer koek en ei is. Maar zo voelt het niet voor ons Wij zitten met een heel naar, teleurgesteld gevoel waar we niets mee kunnen. Ja er over praten, maar ze snappen het niet. Hoe vaak wij het ook uitleggen. Er is ook geen discussie over mogelijk. Zij gaan dat weekend weg, punt uit. Voor ons gevoel wordt de deur dicht gegooid, einde discussie. Maar ja voor ons voelt het gewoon dus niet lekker. Daarom heb ik vanochtend besloten om even geen contact met ze te hebben, het even te laten rusten. Ze zijn nu erg verdrietig, maar ik kan niet doen alsof er niets is gebeurt. Wat zij wel doen Dus ff een time out.... We zullen zien hoe het loopt.
Tja beetje dubbel. Kun je niet vast rondkijken wie je evt kunt vragen voor je zoontje? niemand kan natuurlijk 5 weken vrij houden. Maar evt een buurvrouw die in nood kan bij springen, mocht het net in dat weekend vallen? Mijn schoonouders zijn een paar dgn voor mijn datum naar duitsland gegaan en ja hij werd natuurlijk net geboren. Ik vond het niet erg dat ze dus pas savonds op bezoek kwamen, maar ze baalden zelf wel... Maar had natuurlijk geen oppas nodig en voor de evt. volgende heb ik vrienden en fam genoeg achter de hand. Vind t moeilijk, omdat ik zelf niet in depositie zit.. Maar ouders blijven je ouders he?
Niemand kan natuurlijk 5 weken vrij houden? Nou hier echt wel hoor, mijn ouders hebben het er graag voor over! Ze gaan nu zelfs niet met z'n tweetjes op 1,5 uur rijden hiervandaan naar familie, omdat ze weten dat de bevalling snel kan gaan. En iemand die in nood kan bijspringen, tuurlijk kan je altijd wel buren vragen, ook al heb je weinig contact met ze, alles is beter dan helemaal geen opvang. Maar dat wil je echt niet voor je kindje, het is al hectisch genoeg allemaal om een broertje/zusje te krijgen. En ouders blijven je ouders, maar goed, als je zelf inmiddels ook moeder bent kan je je maar moeilijk voorstellen dat je ouders het niet voor je over hebben en je niet willen begrijpen, tenminste, dat heb ik heel sterk.
Sterkte meid... ik snap heel goed dat je ze even niet wil spreken. Ik hoop dat ze binnen een paar weken zelf in gaan zien dat ze niet echt aardig bezig zijn...
Idd Bedankt voor de reacties. Het is hier behoorlijk uit de hand gelopen, met als resultaat dat mijn ouders het licht hebben gezien. Tenminste, daar lijkt het op. Ze hebben excuses aangeboden, en ze hebben besloten thuis te blijven. Ze zeggen in te zien hoe het overkomt. Maar goed, dit is allemaal telefonisch gezegd. Ik wil volgende week alsnog even met ze zitten om het allemaal uit te praten. Vermoeiend hoor, wat een gezeik....
Oh en onder het mom van 'het blijven toch je ouders' betekend niet dat ze me maar van alles kunnen maken.