Ieuw, nee, geen zin in... De eerste met veel hormonale stimulatie met 42+3 na een bevalling van 5 uur, dus best snel, was heftig maar goed te doen. De tweede was met ruggenprik. Dat doe ik dus nooit meer. Die was gezet omdat onze dochter na de geboorte zou overlijden en ik dan energie over zou hebben om tijd met haar door te brengen. Dat werkte dus niet en gaf een hoop extra toeters en bellen die ik niet wilde. De derde was ik wat luchtig over, ik had het al 2 keer gedaan, mijn lijf wist hoe het werkte dus kom maar op! Zo stond ik er in, echt te makkelijk over gedacht. Zl was een flinke baby, die niet goed in mijn, toch al pijnlijke, bekken lag. k wist niet hoe ik het had! Toch zonder hulp/pijnstilling bevallen met 1 flinke perswee. Nu zwanger van de 4e. Afwachten of het goed blijft gaan natuurlijk, maar die bevalling...
Ik heb ook heel erge bekkeninstabiliteit. Heb je daar tijdens het bevallen ook zo'n last van? En Hoelang duurt het herstel!?
ik heb geen zin in de bevalling maar ik heb wel zin in de uren en dagen erna! kan niet wachten tot de uk er is, maar die bevalling het liefst ben ook ik afwezig hahaha. maar goed het is iets wat we nu eenmaal door moeten maken en we zullen zien hoe het loopt voel me ontspannen maar er zin in hebben nou nee hahaha
Ik keek 2 keer enorm uit naar de bevalling! En 2 keer een zalige bevalling gehad (alle, de pijn terzijde he)
Bij de eerste had ik zo iets het komt wel goed! We zien wel wat er gaat gebeuren. Bij de tweede was ik heel bang nav de eerste bevalling... Waardoor ik in angst aan het bevallen was en alle gevolgen van dien. Bij de derde heel goed begeleid!! En was niet bang.. Had vertrouwen in mij zelf en het ging heel goed! Als ik nu nog een keer zou moeten bevallen zou ik er niet meer tegenop zien en ook wel zin in hebben . Tis zo n geweldig iets..
O ja zeker! Ik keek enorm uit naar de bevalling. Ik had alle bevallingsverhalen op internet gelezen die ik maar kon vinden en ik wilde het zo graag zelf meemaken. Ik was ontzettend benieuwd hoe het nou zou voelen en hoe het bij mij zou gaan. De bevalling ben ik ook heel relaxed ingegaan. De weeën kon ik goed weg puffen (en dat terwijl ik geen bevallingscursus of naar een info avond ben gegaan ofzo. ik geloofde dat ik het zelf wel zou kunnen). En ben tijdens de bevalling ook geen moment angstig geweest (heb je ook geen tijd voor, haha). De bevalling duurde achteraf wel lang. 20 uur weeën gehad. Maar het bouwde zich langzaam op, waardoor ik het zelf toch niet lang vond duren. Ik vond de bevalling een hele bijzondere ervaring. Zo bijzonder hoe je lichaam werkt om je kindje naar buiten te krijgen. Ik zie er met een heel goed gevoel op terug en wil het graag nog een keer meemaken Bij mij kwam de ellende pas na de bevalling. Ik bleek een totaal ruptuur op te hebben gelopen (niks van gemerkt tijdens bevalling), en ik kon niet plassen, dus moest 2 dagen een katheter (vond ik vreselijk!). Zoontje was groot en moest om de 3 uur geprikt worden om suikergehalte(ofzoiets) te checken. Maar ik moest toch al in het ziekenhuis blijven, dus dat kon er ook nog wel bij. En de borstvoeding was een ramp, enorm pijnlijk, en heb 3 dagen/nachten niet kunnen slapen. Als ik aan die eerste paar dagen terug denk dan krijg ik weer een brok in mn keel. Maar toen ik eenmaal thuis was was het wel dubbel en dwars genieten!
Ik keek vooral uit naar de bevalling omdat ik zo ontzettend klaar was met zwanger zijn. Ik heb het 9 maanden lang bloedheet en honger gehad. En ik was heeeel nieuwsgierig. Had me ingesteld op 10 uur pijnlijke weeën en nog een uur persen. Qua tijd is het me heel erg tegen gevallen. 19 uur rugweeën is gewoon echt 9 uur te lang. Vond de gynaecoloog overigens nog 'binnen de marges' Had me ingesteld op fluxus en een tripje maar de OK omdat zo'n beetje iedereen uit de familie dat had en dat gebeurde ook. Herstel daarvan is me heel erg meegevallen. Liep na een week gewoon vrolijk buiten. Ik zie niet op tegen een eventuele 2e bevalling. Hoop alleen dat die iets sneller gaat.. En dat kotsen tijdens de bevalling hoeft van mij trouwens ook niet
Ik heb ook bekkeninstabiliteit, bij de vorige 2 zwangerschappen ook en toen heb ik er geen last van gehad tijdens de bevalling. (Of ik had er geen tijd voor om aan te denken ik kan het me iig niet meer herrinneren dat ik last had) Het herstel duurde wel even na de vorige 2. Zeker na de 2e kreeg ik na 2 maanden weer last. Nu ga ik naar de chiropractor dat helpt echt heel goed. Na de bevalling denkt ze dat ik nog 1 of 2 keer langs moet komen. Ik hoop dat ze gelijk heeft en ik snel hersteld ben.
Ik had de laatste 2 keer ook behoorlijke BI. Niet veel last van gehad tijdens de bevalling, hoewel tijdens de uitdrijving het gedraai van C. me goed zeer deed. Hij lag net verkeerd in mijn bekken, volgens de vk en was vrij stevig, dat hielp hem niet mee. Beide keren heeft het herstel ong. 2-3 mnd geduurd, toen kon ik weer pijnvrij de trap op, fietsen, langer staan en op m`n zij liggen/draaien.
Jeetje! Is dus echt niet direct na ze bevalling over. Gelukkig viel de persfase mee.. Voor zover die mee kan vallen, Haha! Ik moet nog 5 weken en ben zoooo klaar met die bekkenpijn. Kom maar op met die bevalling en het hopelijk voorspoedige herstel
Serieus, ik vond het persen alle keren een verademing! Eindelijk kon ik daadwerkelijk zelf iets doen dan pijn op te vangen die me overkwam. Ik was het bij de laatste bevalling zo beu dat ik in de modus :"ERUIT JIJ!!!" zat en met 1 flinke perswee mijn zoon gelanceerd heb Huppekee...
Ja dat had ik precies zo bij mijn dochter, eindelijk iets met de pijn kunnen doen. Maar nu met bekkeninstabiliteit was ik bang dat t echt zeer aan m'n bekken ging doen.
De bevalling is goed gegaan.. Ik lig helaas nu wel op een hooglaagbed in de huiskamer en kan inmiddels zonder hulp in de rolstoel komen. Daar is eigenlijk ook alles mee gezegt. Ik krijg 4xdaags 2 paracetamol en 3x diclofenac. Omdraaien in bed gaat bijna niet en lopen kan ik nog niet. Ik hoop maar dat ik me gauw beter voel over een paar dagen
Bij de eerste dacht ik ook : Kom maar op! Lijkt me zo bijzonder.. Achteraf was het me toch wel tegen gevallen maar de bevalling vlotte ook niet echt.. Ruggenprik wilde niet lekker lukken.. Flinke knip.. Toen ik op het einde liep van mijn tweede dacht ik oei..gaan we weer. was toch wel pittig.. Derde idem Uiteindelijk ging mijn derde bevalling zo makkelijk dat ik er zo nog wel 10 wil doen
Ik kijk ook weer uit naar de bevalling. Bij de eerste een vrij snelle bevalling gehad, binnen 4,5 uur, dus ben benieuwd hoe lang deze bevalling gaat duren. Bij de eerste had mijn dochtertje het wel moeilijk aan het einde en is ze uiteindelijk met een grote knip en een duw geboren, net voordat de gynaecoloog kwam met de vacuümpomp. Het hechten vond ik het pijnlijkste van de bevalling. Nog 13 weken. Heb er zin in, ook omdat we het geslacht nog niet weten.
Ik lees graag mee. Bij de eerste bevalling dacht ik kom maar op en uiteindelijk vond ik het wel traumatisch. De tweede bevalling viel me reuze mee en ging vrij makkelijk. En nu ga ik bijna een derde bevalling meemaken en ik krijg vaak dubbele gevoelens door mijn twee ervaringen. Maar ik moet zeggen dat ik door dit soort verhalen een positief gevoel kijk, dus lees ik graag mee. Dus kom maar op met die positiviteit
Zin in bevallen? Nee, niet echt. Ben geen fan van pijn. Maar ik keek wel vreselijk uit naar het einde van loodzware zwangerschappen en de enige manier daarvoor is... bevallen. Dus 3 keer gedacht: kom maar op, liever gisteren dan morgen! Dan ben ik eindelijk verlost van helse zwangerschapskwalen... (en dat was ook zo. Voelde me zelf ook als herboren na bevalling)
Ik zag er niet naar uit, maar ook niet tegenop. Was vooral nieuwsgierig.. Je bent ook zo onwetend bij een eerste.. dat is tich het fijnste Denk ik haha. Achteraf is het me tegengevallen, dat wel. De rugweeën zal ik niet snel vergeten, en de uitdtijving die niet wilde vlotten waardoor hij met de vacuüm gehaald moest worden, was ook gewn pretje.. Om nog maar te zwijgen over het herstel. Ik voelde me compleet uitgeput en zo belabberd de eerste weken. Maar dat is achteraf... Bij de eerste dus zonder angst de bevalling in.. bij een eventuele volgende zou ik het toch echt wel even moeilijk hebben met de gedachte dat er weer een bevalling aankomt
Ik denk niet dat het makkelijk gaat worden. Maar ben ook gewoon ontzettend nieuwsgierig naar ons kindje. Daarnaast hebben we samen alles goed doorgesproken en hoop ik op deze manier op een redelijk positieve manier terug te kijken op mn bevalling straks. Scheelt denk ook dat ik totaal geen plan heb en we zo ongeveer ieder scenario wel hebben doorgesproken. Hopelijk kan ik over een paar weken vertellen of het inderdaad een positieve ervaring was of niet
Bij de eerste was ik niet bang, de tweede wel banger tot ik 38 weken was ofzo toen mocht t van mij wel gebeuren. Denk dat ik ook bang was omdat ik bij mijn dochter de échte ontsluitingsweeen en persweeen niet gevoeld heb door de ruggenprik en de tweede wilde ik graag thuis doen en dus zou ik dan alles wel gaan voelen haha Nu ben ik ook weer poepie bang maar dat zal later in de zwangerschap wel afnemen denk ik (hoop ik)