Peuters zijn gek op grenzen zoeken, maar soms moet ik zelf ook even meezoeken met mn dochter Voorbeeldje van vandaag: dochterlief mag niet "schelden". Schelden tussen aanhalingstekens, want het ergste wat ze zegt is tot nu toe gelukkig "stommerd". Maar vandaag was ze het dus niet eens met iets dat ik deed en was het: "Nou! stommersk" En dan zo'n blik: "ja, mama, ik zei "stommersk"... je weet wat ik bedoel, maar ik zéí het niet... wat ga je daar aan doen?" En ja, dan weet ik het zelf ook even niet Hoeveel moet een fantasiewoord verschillen van een scheldwoord om wel gezegd te mogen worden? Hoeveel letters moeten anders zijn? ga dr maar eens een regel voor verzinnen... Wie herkent het?
Als het duidelijk is dat ze t expres doet zou dit van mij gewoon onder schelden vallen... Dit is schijnheilig schelden dan haha.
Maar zelf doen we dat ook: ik vloek ook wel eens met "K!" Ik bedoel het wel, maar ik zeg het niet. Mag dat dan ook niet meer?
Ik vind het eigenlijk wel grappig... Bijvoorbeeld ook als kleine zus ligt te slapen en ik zeg dat ze niet teveel lawaai moet maken, gaat ze dr echt even voor zitten hoor: "wat is teveel lawaai, mama?" Gaat ze eerst gewoon praten, en dan steeds een decibel luider iets zeggen, en dan wachten tot ik zeg dat het teveel is, hahaha. En vervolgens heel droog: "maar Lore slaapt nog steeds hoor" Ze wil de grens altijd tot op de millimeter vinden
Briljant! Ik heb hier ook regelmatig dat de grenzen zeer creatief verkend worden. Blijf dan nog maar boos Betekent in ieder geval wel dat ze er over nadenken (probeer ook even het positieve er uit te slepen hoor)
Maar schelden mag niet, wat doe je er dan aan, als ze wel 'scheldt'? Zeggen dat het niet mag, of echt straf? Voor stommersk zou ik hetzelfde rekenen (en ik zou dan zeggen dat ze dat dus - ook - niet mag zeggen).
Nee! Zonder gekheid: het hangt er een beetje vanaf wat je onder "schelden" verstaat. Als ze stommerd zegt, scheld ze iemand anders uit. Dat vind ik persoonlijk nog wel anders dan dat je "K" zegt, dus daar zou je onderscheid in kunnen maken. Maar ze is misschien nog te jong om dat nuance verschil te snappen, dus voor de duidelijkheid zou het wellicht niet verkeerd zijn als je zelf dan ook niet meer scheld, zelfs niet als je niemand uitscheld. Wat ik zou doen, is iedere keer herhalen dat ze niet mag schelden, ook als het een ander scheldwoord is. Als ze het dan weer zegt, zou ik haar een laatste waarschuwing geven. Als ze het dan weer doet, zou ik straf geven. Hier is dat in de hoek zitten. Met dat harde praten, zou ik niet in discussie gaan. Laat haar gewoon het laatste woord hebben. Maar doe het wel op jou manier. Als jij haar antwoordt, geef je haar weer een mogelijkheid om te reageren. Je houdt het gesprek op gang. Door het gesprek te stoppen, stopt mogelijk ook het uitproberen. Stopt het niet, dan weer een laatste waarschuwing en anders straf. In discussie gaan is heel verleidelijk, omdat je denkt dat je het laatste woord moet hebben, omdat zij anders "wint". Maar in werkelijkheid hou je de discussie op gang. Persoonlijk vind ik dat een peuter helemaal geen echte discussiepartner voor een ouder is. Ik doe dus hetzelfde als wat in de klas ook werkt (ik ben docent): ik kijk gewoon weg of keer haar de rug toe. Ik laat haar het laatste woord hebben, maar we doen het wel zoals IK gezegd had! Meestal stopt ze dan. Als ze door gaat, kan ik altijd nog die laatste waarschuwing geven en haar daarna in de hoek zetten.
Ow, dit topic gaat niet helemaal de kant op die ik bedoelde, hahaha. Ik hoefde geen advies over hoe ik hiermee om moet gaan, want dat gaat wel goed, geloof ik Maar ik hoopte op nog wat voorbeelden van creatieve grenzenzoekerij waarbij je zelf ook even denkt "hmmm, vind ik dit nou goed of niet?"
Onze jongste klimt geregeld op de salontafel. Mag niet dus dat corrigeren we ook. Staat ze er weer op:"Nee, D. je mag niet op de tafel staan". Wat doet ze de keer erop: ze gaat een soort van tapdansen midden op de salontafel met een grijns van oor tot oor. Wij keken elkaar aan en zo moeilijk om niet te lachen
Oh, creatieve grenzenzoekerij.. Het is niet echt grenzenzoeken, maar wel creatief. Mijn dochter gebruikt regelmatig de manieren die ik bij haar toepas Nee, je krijgt geen snoepje! En ruim die rommel eens op. Mama, je mag kiezen: ik krijg óf een snoepje, óf ik ruim de rommel niet op. Toen ze 2 was begon ze mij wel eens na te praten qua scheldwoorden. Dat mocht uiteraard niet (en sorry, maar ik kan sommige woorden als ik zwaar geirriteerd ben echt niet inhouden ). Dus ik heb dr een paar keer duidelijk gemaakt dat zij dat écht niet mag zeggen. En dat werkte heel goed, tot ze ruim 4 was durfde ze die woorden echt niet uit te spreken. Daarbij kwam dat zij mij iedere keer corrigeerde als ik een 'stout woord' zei. 'Dat mag je níet zeggen, mama!' Owja
Hahaha, ja dat is ook een mooie Ik zou helemaal dubbel liggen. Hier ook zoiets: hier mogen ook geen voeten op tafel. Leek mij een duidelijke regel. Maar dan gaat ze eerst net zolang met dr voetjes langs de tafelpoten omhoog schuiven tot ik het niet meer goed vindt. En vervolgens dr enkel en been langs het tafelblad schuiven tot waar ik het nog goed vindt. We zijn erop uit gekomen dat de tafelpoten mogen, maar het blad -ja, ook de onderkant van het blad!- verboden terrein is, en dat je voeten beginnen bij je knieen... gek genoeg Af en toe heb ik het gevoel dat ik het wetboek van strafrecht aan het schrijven ben: "Voeten mogen zich, mits ongeschoeid, in fysiek contact bevinden met de verticale delen van de tafel. Het is echter niet toegestaan horizontale delen -hierna aangeduid als "het blad" aan zowel aan de boven- als de onderkant aan te raken met lichaamsdelen die zich onder het bovenbeen bevinden. Zoals daar zijn: knieën, kuiten, enkels, voeten en tenen"
Hahahahahahaha briljant gevonden!!! Hier is zoonlief niet zo creatief in het grenzen opzoeken . Scheelt weer gediscusieer hihi.
Hahaha lekker bijdehand zeg Mijn oudste kan ook af en toe vragen stellen of dingen zeggen waar je dan zelf ook even over na moet denken Laatst zei ik op iets "nee zo werkt dat niet jongen"... Vroeg hij "en hoe werkt dat dan wel?"... Tja, uhm...
Mijn dochter (van nog geen twee..) bedenkt zo haar eigen regels.. Gaat zeop de bank staan en zegt ze triomfantelijk "staan mag!" Of als ze ergens iets af wil peuteren zeg ik 'je denkt erom he' dan kijkt ze me boos aan en zegt "pakken mag!"
Haha, ik vind het wel goed bedacht! Maar, wij hebben de afspraak hier thuis: als je luistert, dan laat je ook duidelijk zien dat je luistert. Dus ook niet 'bijna ergens aan zitten' of 'een heel klein kruimeltje van het koekje eten'.