Ze is een super vrolijk, lief, makkelijk en meegaand meisje. Van peuterpuber-gedrag is geen sprake. Heel af en toe boze huilbuien. Heel anders dan haar broer die op haar leeftijd eindeloze driftbuien had om de kleinste dingen. Wat wil je nog meer zou je zeggen Het probleem is dat ze altijd aandacht van mama wil, echt zonder te overdrijven elk seconde van de dag. Ze speelt nooit met speelgoed, ja alleen als haar broer er is, maar hij zit de hele week op school.Als ik in de keuken bezig ben dan hangt ze de hele tijd aan mijn benen of schuift ze een stoel aan om een bende te creëren op het aanrecht. Wanneer ik zit gebruikt ze mij als een klimrek. Echt de hele tijd klauteren, op mijn rug klimmen etc. Als ze rustig zou zitten, was het niet eens zo erg. Maar het is zo vermoeiend dat je nooit eens rustig kan zitten ergens. Van papa moet ze niks hebben. De hele dag mama mama. Nooit even rustig spelen met haar speelgoed. Dat heeft ze nooit langer dan 5 min. volgehouden. Met slapen moet ik minstens 3 x naar boven om nog eens te knuffelen, water etc. Geef ik haar stiften en papier, dan moet mama tekenen. Ik geef haar genoeg grenzen, van "nu moet je echt zelf spelen", maar na 5 min. is het echt klaar. Ze is altijd zo vrolijk en lief dat ik niet boos of streng kan klinken. Doe ik dit weleens, dan kan ze zo lief en schattig doen, dat ik het al snel weer opgeef Maar ben lichamelijk zo moe van het geven van non stop aandacht, dat ik vandaag, toen mijn man van zijn werk kwam, op de trap ging genieten van mijn kop koffie. Kon het niet meer aan om bij haar op de bank te zitten Herkennen jullie dit extreme behoefte aan aandacht en wat zou ik er aan kunnen doen. S' avonds ben ik helemaal op en moet me echt minstens een half uur terugtrekken. Ik speel zeker per dag een uur met haar, samen wandelen, naar de speeltuin, s' avonds liedjes zingen, naar de bieb, boekjes lezen. Maar af en toe wil ik ook even rustig zitten en niets doen !!
Als het aan mijn dochter ligt (22 mnd) wordt ze de hele dag geentertaind. Boekje lezen, filmpje kijken, ik moet mee duplobouwen en mee in de zandbak. Tja dat gaat gewoon niet altijd. Wat ik lees is dat je dochter veel aandacht vraagt, maar het ook krijgt.. Je zegt dat ze geen driftbuien heeft, maar wat gebeurt er dan wanneer je haar verbiedt jou als klimrek te gebruiken? En als je eens niet drie keer naar voven rent voor een knuffel? Of domweg weigert voor haar te tekenen?
Dan doe ik het maar, omdat ze het zo lief vraagt haha. Volgens mij ligt het ook aan mij. Maar wanneer ik niet toegeef, zou ze er nooit om huilen maar heel lief blijven doorvragen. Daarom kan ik ook zo moeilijk weigeren, tenminste dat weigeren nooit lang volhouden, juist omdat ze altijd zo lief blijft
Yep, mijn dochter was ook zo. Nou, misschien iets minder extreem dan jij beschrijft. Maar kon zichzelf ook erg slecht vermaken, was heel snel uitgekeken op dingen, speelgoed deed ze weinig mee. Verder wel makkelijk, vrolijk, spontaan, weinig driftbuien. Maar aandacht, aandacht. En idd mama is veruit nr 1 (nog steeds). Net iets voor dr 4e verjaardag kon ze opeens langer spelen. Nog niet altijd hoor, maar vaak kan ze zichzelf echt wel goed vermaken. Knutselen, tekenen, schrijven. En nu ook veel met vriendinnetjes spelen. Bij anderen thuis (ook als ik erbij was) en op de psz kon ze het wel. Maar thuis niet. Altijd aandacht vragen. Erg vermoeiend ja.. Ik ging altijd maar zelf dingen doen. Zodra ik bezig was, ging het nog wel iets beter. Maar zodra ik ging zitten..hoppa.. aaaaaaandacht!
Dat was hier ook enorm! Nu is ze 2j2mnd en gaat het beter. Ik moet haar soms wel opstarten in haar spel, maar vervolgens speelt ze wel even zelf verder. Veel fysieke activiteiten werken ook goed, dus bv naar de speeltuin, daar klimmen en rennen, vervolgens kan ze thuis weer rustig puzzelen ofzo zonder dat ze zo aan mij hangt. En ik ga soms ook gewoon even de kamer uit en doe dan zonder me te haasten de was ofzo. Met een kopje thee erbij Dat accepteert ze vaak prima, en heb ik even tien minuten echt rust
Maar je vraagt in je eerste post wat je eraan kunt doen. Het is mij even niet duidelijk of je het werkelijk wilt veranderen. Want het enige 'probleem' is dat jij haar extreme aanhankelijkheid in stand houdt. Als je niet wilt dat ze op je klimt als je koffie drinkt, zeg je gewoon nee en legt uit waarom niet. En als je eenmaal nee zegt is het niet de bedoeling om daarna toch toe te geven. Want daarmee maak je haar peuter- en kleutertijd niet makkelijker (ze weet niet wat wel of niet de bedoeling is qua aandacht vragen) Maar los daarvan: het klinkt eerder alsof ze zich verveelt alleen thuis. Tijd voor psz??
Hier trouwens zeker tijd voor psz. We gaan nu al zoveel mogelijk op pad zodat ze lekker met andere peuters en kinderen kan spelen, vindt ze super. Maar ja, soms zitten alle bekende kindjes op het kdv, de psz of op school, en dan is dochter best sip dat zij niet ook naar de psz 'mag'. Ze staat op de wachtlijst, nog een paar maanden wachten voor ze kan starten. Verder sluit ik me ook aan bij wat adi en twinkle star aangeven; als je iets niet wil, geef dan ook niet toe, ook niet als ze het zo lief blijft vragen. Sommige dingen mogen gewoon niet, als mama koffie drinkt, dan mag je niet op mama klauteren en kilmmen, ook niet als je lieve grote poezenoogjes opzet en 'alsjebliiiieeeeft?' zegt
Hier een dametje van net 2. Ze deed dit voorheen nooit eigenlijk, maar sinds een paar weken vraagt ze veel aandacht. Wanneer ik het samen spelen genoeg vind, verwijs ik haar naar een moment dat het wel weer kan. ( Als ik klaar ben met stofzuigen, ga ik fruit pakken) Of ik laat zien dat ik een kop thee heb en zeg dat ik die ga opdrinken. Dat betekent voor haar, mamma gaat op de bank zitten. Dit lijkt duidelijk voor haar, een beetje visualiserend. Soms word ze boos. Ik leg het dan nogmaals kort uit en houd me hieraan. Soms help ik haar dan op weg met speelgoed.
Hier een plakzoon: als ik ga zitten dan gaat ie er gelijk bij zitten, zijn we in de tuin en ik ga naar binnen (al is het maar om iets te pakken) staat ie gelijk achter me, waar ik ben is hij en hij vindt mij duidelijk z'n leukste speelgoed...best strelend maar word er soms ook 'moe' van moet ik bekennen. Probeer dan uit te leggen dat ie niet altijd aan mij moet hangen en ook zelf kan spelen maar als ie dan afdruipt voel ik me weer schuldig, ondanks dat ik weet dat ik genoeg met 'm doe ben ik toch bang dat ik te weinig met 'm doe Geen tips dus, wel herkenning en hier gaat ie overigens al 2 ochtenden naar de psz....
ik zou idd wat strenger zijn..mama is geen klimrek en nu speel je even zelf. Moet mijn zoontje van 14 maanden ook hoor. En idd eens opgeven voor de psz, 1 of 2 dagdelen gezellig spelen met andere kindjes.
Ze gaat pas vanaf september 2 dagdelen naar de psz, omdat ze tot dan geen plekje hebben. Ze is er zooo aan toe. Het is vast ook verveling of ze houdt niet van alleen spelen. Wanneer ze zou huilen of jengelen om aandacht zou het misschien makkelijker zijn geweest om streng te zijn. Zij vraagt aandacht op een zo positief manier dat ik niet streng kan doen (en dat weet ze) Nu zijn ze de hele dag bij schoonmoeder zodat ik mijn energie kan opladen voor de volgende week. Heerlijk die rust !!
Toen mijn dochter zo oud was deed ze dat ook. Heel vermoeiend inderdaad. Ik heb toen net als op een creche kaartjes gemaakt, waarbij ieder kaartje stond voor een kwartier (alleen spelen). Ik wisselde samen iets doen en alleen spelen/jij iets anders doen af. En zette er een kookwekker naast, als die ging gingen we over naar t volgende kaartje. Dus bijv. als je thuiskomt van school beginnen met: - kaartje samen met de lego spelen (wekker op een kwartier) - kaartje met spelend kind / mama stofzuigen (ik verzin maar wat) - weer wekker op een kwartier. - kaartje samen boodschappen doen - bij thuiskomst kaartje kindje alleen spelen / jij huishouden (kwartier) - kaartje wandelen naar school - kaartje lunchen - kaartje weer naar school - kaartje verhaaltje lezen - kaartje slapen - kaartje samen fruit eten en tekenen (kwartier) - kaartje alleen spelen / jij huishouden (kwartier) Nou ja, je snapt mijn idee denk ik wel, invulling kun je alleen zelf verzinnen. Werkte hier heel goed. Ook de psz was een grote uitkomst.