Moeten we hier iets mee?

Ik denk dat een gesprek met een 2-jarige over de reden waarom ze wakker wordt niet echt zinvol is. Denk dat ze de reden zelf niet weet en wist ze die wel dan zou het nog lastig zijn dat onder woorden te brengen. Ik zou er ook niet op die manier niet teveel aandacht aan schenken dan maak je het onnodig groot misschien.
Aangeven dat je altijd in de buurt bent is wel goed, dat vergroot het gevoel van veiligheid. Aangeven dat papa en mama willen slapen zou ik alleen doen als ze niet wil gaan slapen. Wakker worden doet ze niet met opzet of bewust.
Onze dochter wordt vanaf 2/2,5 jaar bijna elke nacht wakker. Kan ze niks aan doen, maar ze moet wel leren weer te gaan slapen. Nu is ze bijna 4 en kun je er wel beter afspraken over maken. Met een kindje van 2,5 is dat nog heel lastig lijkt mij.

 

Een lamp aandoen snachts. Mijn kinderen sliepen in met de deur Open en een schemerlamp aan, als ik dan later de deur dicht deed of erger nog, de lamp uit, dan was het geheud drama in de nacht. Dus ik zou de deur op die kier laten en de lampje aandoen, of op de overloop (maar dat was/is voor mijn 4 jarige niet voldoende) of eentje op haar kamer aan.

 

Als ze na een aai over haar bolletje en een speen weer lekker gaat slapen is er niet veel wat je kunt doen denk ik. Het heeft geen zin dan om haar te laten huilen of van te voren zeggen dat je niet komt, ze is op die momenten maar half wakker en het is geen opzet; ze loopt niet te klieren bedoel ik. Het is denk ik het beste om te doen wat je nu al doet, even luisteren of ze zelf weer gaat slapen, anders er naartoe om de speen weer te geven. Hoe vervelend dat ook is voor jou!
Als je haar laat huilen wordt ze echt wakker en dan is ze niet zomaar weer in slaap, dan krijgt niemand rust.
Mijn dochter heeft ook zo'n periode gehad dat ze een paar keer per nacht wakker werd voor haar speen of een slokje water, en vaak ook wel een keer een huiltje in haar slaap. Even erheen is het prettigst voor iedereen, je doet het na een tijdje half slapend.
Het gaat ook weer over gelukkig.

 

Ze slaapt na een aai over de bol gewoon weer verder? Eventueel bij jullie in het bedje? Je zou haar in een peuter bedje kunnen leggen zodat ze als ze wakker word naar jullie komt en daar eventueel op een matrasje verder slaapt. Dat scheelt mij veel slaap sinds zoon zelf komt. Zoon is bijna 4 en slaapt niet door, komt altijd tussen 23-1uur ergens uit bed, loopt naar ons, kruipt tussen in en slaapt verder. Tot hij rond 5-6 uur gaat woelen en draaien. Met wat geluk ben ik "wakker" genoeg om te zeggen dat hij op het matrasje moet liggen, dan slapen wij beter. Het scheelt bij mij veel dat ik er nu niet meer uit hoef want eerst ging ik altijd 1x troosten en de 2e keer nam ik hem mee.

 

Onze zoon is nu bijna 2 en wordt ook weer wakker sinds een paar maanden. Wij hebben er bewust voor gekozen om niet bij hem te blijven tot hij slaapt. We gaan een paar keer naar hem toe voor een knuffel en soms blijf ik boven hoorbaar voor hem. Dan ga ik strijken of was vouwen, zodat hij weet dat ik in de buurt ben. Het wordt al minder en snachts slaapt hij ook zes van de zeven nachten weer zelf door. Hier hielp het dus om er niet teveel aandacht aan te geven.

 

Dochter was een moeilijke slaper tot zeker 3.5 als baby ging het beter dan als peuter.

Het is de leeftijd en van alles bij elkaar. Als ze in de middag lekker nog slaapt is 20.00 niet echt speciaal aan de te laten kant. Ze kan nog geen klok kijken dat komt later pas als ritueel wel ongeveer het zelfde is. Ik was het wel zat met 3.5 maar toen kon ik ook beter aan mijn dochter uitleggen dat het in de nacht slapen was en niet meer wakker worden of in elk geval mama laten liggen haha.

Werd en stik sjaggo van. Het is nog geen makkelijke dame bewegelijk en oren zitten verkeerd momenten.

 

Onze jongste werd vanaf een jaar of 1,5 ook vaak wakker 's nachts, ging dan altijd snel weer slapen, maar toch wel 3 of 4 keer wakker. Dit werd op een gegeven moment minder, met 4,5 of 5 jaar ofzo was het nog maar 1 keer per nacht of helemaal niet. Laatste tijd (ze is nu 6) wordt ze weer wakker, vaak liggen haar dekens dan niet goed, of ze is een knuffel kwijt, ze is 's nachts zo slaapdronken dat ze niet helder kan denken. Vannacht moest ze plassen, gelukkig doet ze dan al een hele tijd zelf beneden, vannacht riep ze me, ik riep terug wat er was (slapen met de deuren open, om deze reden, bij de oudste is de deur meestal op een kleine kier), ze zei dat ze moest plassen en ik zei dat ze dan naar beneden moest gaan. Toen ging ze gelukkig wel zelf .

Het hoort gewoon bij haar. Ze is ook een erg gevoelig kindje en ik denk dat een hele nacht alleen wat beangstigend is ofzo. Als ze samen slaapt met haar zus hoor je haar namelijk niet . Na een week samen slapen heeft ze ook wel weer moeite om alleen te gaan slapen. Ze heeft veel knuffels, ik heb het idee dat die haar wel troost geven.
Ik heb er verder niet zo'n moeite mee, ik ben een goede slaper dus slaap meteen weer verder

 

Mijn dochter is ook van januari 2014 en heeft nog nooit doorgeslapen. Ze wordt tegenwoordig een keer of 3 wakker. 2 keer in de avond en 1 keer 's nachts. Die laatste keer loopt ze naar ons toe en kruipt ze bij ons in bed. Ons bed is er ook te klein voor maar wij slapen er wel verder om.

Wij hebben een lampje aan, een vast ritueel en altijd speentjes in de buurt. Stellen haar altijd gerust en meestal werkt dat ook wel.

Ik heb begrepen dat sommige kinderen gewoon niet uit zichzelf doorslapen. Het zal vast vanzelf komen ga ik.maar vanuit 😅

 

Hier al 8 jaar gebroken nachten, je went er vanzelf aan. Nu wordt de middelste elke nacht wakker, soms zelfs 2 keer. Met haar kan ik wel proberen afspraken te maken, maar vaak is ze enorm overstuur om wat voor reden dan ook. Het lijkt wel een soort slaapwandelen. Probeer me er maar bij neer te leggen.
Met die leeftijd afspraken maken heeft volgens mij niet zoveel zin. Troosten en accepteren lijkt mij sneller gaan. Het gaat ook weer voorbij

 

Ik denk dat je het heel goed doet. Zo ongeveer hoe ik het zelf zou aanpakken. We hebben hier ook ervaring met veel nachtelijk onrust. Nu is dat nog maar af en toe. En ik heb gemerkt dat het vanzelf over gaat. Of je nou op je kop gaat staan of niet. Accepteren is rustiger voor jezelf.
De tips om het jezelf makkelijker te maken zijn al gegeven. Ik denk ook dat dat de beste oplossing zou zijn.
Wij hebben nog steeds ons omgetoverde ikeabedje op onze kamer staan (cosleeper van gefabriceerd) en die schuif ik in 1 beweging aan mijn bed als er ineens weer een spooknacht is.
Vertrouwen behouden dat je er voor haar bent en zelf ook je gevoel uitspreken is belangrijk. Maar dat deed je al. Ik ou niet een heel gesprek aan gaan, maar er rustig en luchtig overdag over praten kan prima.

 

Ja helaas wel en ja, maar het went..

Soms gaat het een paar nachten goed, maar ze is sowieso altijd erg vroeg wakker (vaak voor 6 uur).
Ze slaapt vaak verder bij ons omdat ze ook wel eens vaker wakker wordt en vaker in de nacht de trap op en af is geen pretje.. Nu slapen we allemaal het snelst weer en uiteindelijk het meest. In de zomer gaan we er wel aan werken dat ze in haar eigen bed blijft. Ik heb hoop dat wanneer ze op school zit, ze beter gaat slapen.
We doen wel om en om er uit, maar wakker ben ik altijd als een van de kinderen wakker is. Gelukkig is de jongste tot nu toe (net als de oudste de eerste twee jaar) een goede slaper en wordt zelden snachts wakker. Afgelopen nachten toevallig wel rond 5 uur, had dan erg dorst maar ging weer slapen na een slok water, dus dat kunnen we toeschrijven aan het weer.
Ik heb het maar geaccepteerd. Probeer op tijd op bed te gaan, lukt alleen niet zo vaak, gebrek aan zelfdiscipline..
Er komt een tijd dat we ze uit bed moeten sturen....