De huisarts heeft mijn dochter aangemeld voor een medisch kinderdagverblijf. Dit vanwege verschillende oorzaken. Ik heb de papieren inmiddels binnen waarin staat dat ze aangemeld is maar hoe gaat het nu verder? Wordt ze eerst uitgebreid gescreend om te kijken of een mkd wel geschikt is voor haar of valt dit allemaal wel mee? Ik heb ook een afspraak staan om kennis te maken met een gastouder omdat ik studeer en in ieder geval 1 dag per week opvang nodig heb. Dit gebeurde voorheen bij het gewone kdv maar ik heb mijn dochter hier pas geleden af gehaald omdat het echt niet meer ging daar. Mijn dochter heeft gigantisch veel moeite met wennen op andere plekken. Moet ik die afspraak met de gastouder nog door laten gaan of kan ik ervan uit gaan dat we binnen afzienbare tijd een plek hebben op een mkd?
ligt eraan hoe lang de wachtlijst is. Je kan het gesprek met de go altijd door laten gaan en aangeven dat je dochter naar het mkd zal gaan maar dat je daar nu nog geen duidelijkheid over hebt. Mijn dochter is ook door de ha aangemeld. Ze wordt nu echter eerst gezien door klinisch psycholoog, kinderarts, orthopedagoog en ambulant medewerker geloof ik. Ze willen zich eerst richten op (eventuele) diagnostiek en pas daarna een behandeling zoals bijvoorbeeld mkd aanbieden. Ik weet niet hoe dat proces bij jou zal gaan. Maar bij de intake zullen ze dat vast vermelden. Ik kreeg al heel snel een telefoontje en afpsraak voor een intake.
Fijn, dankje voor je reactie. Dan laat ik het gesprek met de gastouder inderdaad doorgaan. Ik wilde haar inderdaad vertellen over de aanmelding bij het mkd. Jeetje wat wordt jouw dochter nog door veel specialisten gezien. Is zij voor deze aanmelding ook al gezien door specialisten? Wij hebben nu de bevindingen van Integrale Vroeghulp, een logopediste die zelf op het mkd werkt en het CB die zich zorgen maakt om onze dochter. Ik hoop dat dit al wat bezoekjes van en bij specialisten af laat vallen. Natuurlijk ga ik er wel heen als het nodig is hoor. Maar ik heb de hele situatie rondom dochter nu al vaak moeten vertellen en dat is soms niet meer zo leuk. Dat is vast herkenbaar.
ik ben heel kort bij de integrale vroeghulp geweest, maar zij sloeg wat mij betreft de plank volledig mis. ik ga hier online liever inhoudelijk niet op in maar ik kon er niks mee. Deze vroeghulp kon ook niks met mijn dochter dus was het advies om via huisarts naar het moc te gaan. Die intake waarbij ze door meerdere specialisten bekeken wordt is standaard. Daarbij heeft mijn dochter, naast haar ontwikkelingsproblemen, ook een behoorlijk medisch dossier. Wat ik begreep is dat ze uiteindelijk daar geobserveerd gaat worden maar ook thuis en op de psz. Er wordt dan gekeken naar hoe ze wel of niet speelt, hoe de interactie is met andere kinderen, met mij en met haar broer, hoe ze zich gedraagt. En ook haar iq wordt getest (naja op deze leeftijd is het meer een schatting) omdat er vermoedens zijn dat ze erg voorloopt en dat dit problemen geeft. Naja, het gehele plaatje wordt bekeken. En haar ontwikkeling vanaf de geboorte wordt in kaart gebracht.
Duidelijk. Fijn dat je zo uitgebreid reageert! De Integrale Vroeghulp heeft de plank hier ook mis geslagen helaas. Maar wel nadat er geobserveerd e.d. was. Vandaar dat ik via hen ook geen verwijzing voor een mkd gekregen heb. Zij vonden het allemaal niet zo ernstig bij ons terwijl inmiddels duidelijk is dat er veel hulp nodig is. Goed om te weten dat dat hele onderzoek standaard is. Dan weet ik dat we er nog lang niet zijn. Maar hopelijk komen we er wel een stuk verder mee. Succes met de onderzoeken en alles wat daarna volgt bij jouw dochter!
ik weet niet of dat onderzoek overal zo standaard is hoor! Ligt ook aan de organisatie waar je terecht komt. Mijn zoon heeft ASS en is destijds door het GGZ gediagnosticeerd. via hun kreeg hij een doorverwijzing naar het mkd en daar zat hij binnen no time. Maar de hele structuur daar is verandert waardoor het nu op deze manier gaat. Het kan zijn dat ze na diagnose-stelling (mocht er een diagnose komen natuurlijk. ik heb al aangegeven dat ze wat mij betreft alleen een stempel krijgt wanneer dit voor haar positief zou zijn) alsnog op de dagbehandeling (mkd) terecht komt.
Hopelijk komt je dochter op het mkd. Of dat nou met een stempel of diagnose is. Al is het denk ik ook wel fijn als je het een naam kan gegeven en daardoor handvatten krijgt? Ik heb vanmorgen de logopediste van mijn dochter gesproken, zij werkt ook op het mkd en zei dat er nu maar 5 kindjes zitten en dat je vrij makkelijk toegelaten wordt dus hopelijk gaat het hier snel .
We hebben vandaag een uitgebreide intake gehad. Volgende week hoor ik het behandelplan. Het wordt óf Hulp aan huis/observeren op de psz óf observatie met diagnostiek op het mkd. Ben heel benieuwd.
Heb jij al meer duidelijkheid? Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik hoop. In elk geval wil ik dat mijn meisje weer goed in dr velletje komt te zitten en ze zich weer verder en gezond kan ontwikkelen. Ik heb zelf het vermoeden dat het dagbehandeling gaat worden.
Heel begrijpelijk. Daar hoop ik ook op bij mijn dochter Heeft jouw dochter het wel naar haar zin op de psz? Genoeg aansluiting enzo met de andere kindjes? Nee ik weet verder nog niks. Dinsdag weer naar logopedie, ik hoop dat zij mij dan kan vertellen hoe lang het duurt. Ik heb wel een digitale vragenlijst gehad van de instantie die het mkd verzorgd. Die heb ik gelijk ingevuld en ingestuurd.
Ze gaat naar twee groepen op de psz (3 dagdelen, maandag en woensdag is 1 groep en nog een extra ochtend). In beide groepen heeft ze 1 kind waar ze zich op stort en verder alleen de juf. Nu is er wel vermoeden dat ze een flinke voorsprong heeft dus dat ze de kindjes van net 2 niet interessant vind snap ik wel. Maar ze wil er ook niet mee praten. Ze maakt het zichzelf niet gemakkelijk laten we maar zeggen. Hopelijk heb je snel duidelijkheid.
Vervelend hè dat ze het zich zo moeilijk kunnen maken. Hopelijk mag je dochter naar het mkd. Ze hebben daar vast een heleboel kennis over hoe ze zoiets moeten aanpakken. Ik hoop het ook. Ga er wel vanuit. Kan me niet voorstellen dat ze er heel lang over doen wanneer er gewoon plek is.
Onze zoon van 3.5 is ook aangemeld bij een MKD. Hiervoor moesten we inderdaad de verwijzing van de huisarts hebben, een gegevensformulier invullen en verslagen va onderzoeken die al gedaan zijn. Er is nu vanaf volgende maand plek voor 2.5 dag. (ik heb zelf gebeld om te vragen wanneer hij geplaatst kon worden en voor hoeveel dagen). Na de zomervakantie 5 dagen. Liefst hadden we gehad dat er nu al voor 4 of 5 dagen plek zou zijn, zodat hij de meeste begeleiding en ondersteuning kan krijgen, maar helaas. We weten al in welke groep hij komt, maar krijgen nog een intakegesprek en daarna wordt de datum voor het starten gepland. Ik hoop voor onze zoon (met sterk vermoeden van ASS en TOS) dat het duidelijk gaat worden welk onderwijs/ school bij hem past, aangezien hij intelligent (IQ getest = 119) is maar toch vaak moeilijk/ langzaam leert vanwege al zijn ASS typische dingen en daarbij een zeer grote spraak/taal achterstand heeft. Onze zoon zit ook in de molen voor een diagnose. Niet bij het MKD maar bij een psychologisch instituut. Op dit moment zit hij in de vroegbehandeling van Kentalis (spraak/taal problemen) waar ook al veel onderzoeken gedaan zijn (maar geen diagnose). Omdat het voor ons al heel duidelijk is dat onze zoon niet in het reguliere onderwijs zal passen, is voor ons de diagnose noodzakelijk (om aangenomen te kunnen worden op een passende school straks). Een diagnose moet altijd nut hebben. Wat helpt het je/ krijg je extra wanneer je de diagnose hebt? Dat moet je voor jezelf duidelijk hebben. Dus wat is de meerwaarde?
Dat klinkt alsof het best snel gegaan is bij jullie Mapepejo? Jammer dat hij niet gelijk vijf dagen terecht kan. Gelukkig is dit al iets. Zijn intelligentie in combinatie met de ASS typische dingen lijkt me erg lastig om mee om te gaan voor hem. Het lijkt me ook best even moeilijk wanneer je erachter komt dat je zoon nooit op het reguliere onderwijs past? Hoe vroeg wisten jullie dat al? Wat betreft de diagnosestelling heb je zeker gelijk. Mijn dochter heeft met het onderzoek van Integrale Vroeghulp erg hoog, zorgelijk hoog, gescoord op ASS, ADHD, Autisme, angsstoornis en als ik het uit mijn hoofd goed zeg ook op het sociaal-emotionele vlak. Zowel bij de resultaten van het kinderdagverblijf als thuis. Daarnaast een flinke achterstand erbij in haar taal-spraak ontwikkeling en een achterstand van een aantal maanden in haar motoriek. Ik hoop hier dus wel een diagnose van te krijgen zodat ik handvatten krijg. Want ik probeer goed met haar en al haar trekjes om te gaan maar soms weet ik gewoon niet hoe. En ik wil haar graag helpen met haar ontwikkeling maar ook daar is mijn trukendoos een beetje leeg aan het raken . Wij wachten ondertussen ook nog op de formulieren die Kentalis ons zou toesturen die wij moeten invullen. Als die weer bij hen binnen zijn wordt onze dochter op een wachtlijst geplaatst voor een onderzoek. Het duurt allemaal helaas vrij lang.
Mijn zoon kwam destijds ook mèt diagnose op het mkd. En idd de schoolvraag. Ik wist dat hij op de basisschool overvraagd zou worden. En dat was ook zo. Hij was al 4 toen hij op het mkd kwam. Hier gaan ze maximaal 3 dagen per week naar het mkd. Hij ging dus ook parttime naar school. Zoals verwacht liep dat helemaal mis. Inmiddels zit hij op het sbo en doet het heel goed daar. Bij mijn dochter laat ik het stukje diagnose (mocht die nodig zijn ) bewust bij het mkd om zo wat tijd te winnen. Zij is ook al 3.5 en ik wil niet dat zij ook vast gaat lopen op de basisschool. Die goede start is zo belangrijk. Ik hoop dan ook dat haar traject, wat dat inhoudelijk ook zal zijn, snel kan beginnen. Want als dat advies voor speciaal onderwijs er is moet al het papierwerk nog voor speciale commissies komen en ook dat kost tijd. Ik twijfel nog of mijn dochter een sbo-kind is maar als ze op een groep van 10 peuters al vast loopt Hoe moet het dan goed komen in een volle basisschoolklas?
Bij mijn zoon ervoer en ervaar ik de problemen als Veel heftiger dan bij mijn dochter. Zoon heeft veel boze buien. Wat uiteindelijk overprikkeling en angst is. Hij spaart alle emoties op voor thuis. Dus prikkels van school, van spelen, gewoon van alles komt er thuis nogal explosief uit. Mijn dochter is op de PSZ ook boos of bij oma of waar dan ook. Minder opgekropte prikkels en emoties dus ook minder explosief. Zij is nog wel makkelijk om te buigen. Ik ervaar haar gedrag dan ook niet als problematisch in de opvoeding (ze heeft wel heel veel ritueeltjes e.d. maar als zij zich daar prettig bij voelt stoor ik mij er niet aan. Zolang het niet te groots wordt) Daarbij lift zij natuurlijk al heel lang mee op de structuur voor mijn zoon (pictogrammen, vaste dagindeling) dus ze weet niet beter. Als ik geen pictogrammen ed zou gebruiken weet ik niet of zij meer in de problemen zou komen. Spelen vindt ze heel moeilijk. Ze kan eigenlijk niet zelfstandig spelen. Schuift dan wel wat met het speelgoed maar er zit niet echt spel in. Met duplo moet altijd hetzelfde gebouwd worden, vadertje en moedertje kun je maar op 1 manier spelen waarbij ook het dialoog altijd hetzelfde moet zijn en zo heeft ze voor elk spel of stuk speelgoed een vaststaand patroon. Dat heeft m.i. niks te maken met de pictogrammen en structuur die ik voor mijn zoon gebruik. Als hij op school is moet ik voor haar ook pictogrammen gebruiken anders doet ze niks. Letterlijk. Dan hangt ze alleen maar rond. Ik ben uiteindelijk erg benieuwd waar dit hele proces ons gaat brengen. Ik heb wel duidelijk gemaakt dat ik alleen een diagnose/stempel wil als dit mijn dochter helpt en dit voor haar een positief iets is. Net zoals dat bij mijn zoon het geval is.
Herkenbaar zeg Maliro wat je schrijft over je zoon. Mijn dochter is ook heel boos en gefrustreerd. Ik vind dat moeilijk om mee om te gaan. Zij uit dit door zichzelf bewust zeer te doen maar ook reageert ze zich flink af op haar speelgoed of op ons. Heel sneu om te zien. Ze doet dan dingen die ze niet mag (haar speelgoed door het huis gooien, ons slaan) maar straffen helpt ook niet omdat dit de enige manier is waarop ze zich kan uiten. (Ze kan namelijk geen enkel woord) Spelen met haar speelgoed kan zij net als jouw dochter ook niet.. Ik denk ook dat de picto's en structuur die jij voor je zoon gebruikt niet van invloed zijn op hoe je dochter met haar speelgoed speelt. Dat komt ergens anders vandaan lijkt me. Ik snap je zorgen. Mijn dochter is natuurlijk nog jonger dan de jouwe maar ik vraag mij regelmatig af hoe zij het moet redden op een gewone basisschool met zoveel kinderen in de klas terwijl op het kdv 6 kinderen de max was voor haar waarbij ze nog enigszins functioneerde. Meer kinderen ging keer op keer helemaal fout met haar. Ik ben benieuwd naar de aanpak die voor jouw dochter gekozen gaat worden. Hopelijk is het een aanpak waarbij jullie jezelf ook goed voelen.
Oja zo is mijn zoon ook. Spullen die Door de kamer vliegen, hij schopt overal tegenaan (letterlijk en figuurlijk) hij doet zichzelf en anderen zeer. Ik maak me er soms wel zorgen om. Hoe moet dat als ik hem fysiek niet meer aan kan? De basis is vaak angst. Het enige wat vaak helpt is hem bij me nemen en hem vasthouden. Dan heel rustig praten en hem helpen zijn gedachten te ordenen en alle prikkels en dingen weer te normaliseren. Vaak is hij gewoon de weg kwijt en heeft hij mij nodig om weer op het padje te komen. Ik ben zijn veiligheid. Onderstaande link heeft mij geholpen om het wat beter te begrijpen. Autisme en Boosheid - Uitleg, tips en handvatten Mijn zoon is natuurlijk al wat ouder dus ik kan hem beter dingen uit leggen. Maar wellicht heb je er wat aan.
Ergens is het een opluchting te lezen dat jouw zoon het ook doet. Al is het natuurlijk heel naar voor jullie. Ik voel me soms zo alleen in de dingen die ik zie bij mijn dochter of wel eens vertel tegen anderen, het is vaker dan eens gebeurd dat ik raar aangekeken werd, niet werd geloofd "want ze is nog zo jong dat kan niet" of het werd op wat anders afgescheept. Soms is het fijn om even te weten dat mijn dochter niet de enige is hierin. Wat een verhelderend stuk in je link. Vooral dat stuk: Geef het kind het gevoel dat het begrepen wordt, ook al is het misschien onredelijk in jouw ogen, op dat moment zal het kind dat nooit inzien en accepteren. Omdat ik niet weet hoe ik ermee om moet gaan ben ik, vooral in situaties waar andere mensen bij betrokken zijn, geneigd haar te straffen als ze mij bijvoorbeeld slaat. Dat voelt heel dubbel omdat ik ook wel weet waar het vandaan komt. Hoe pak jij dat aan als je zoon iets bij jou doet waar anderen bij zijn, doe je dat dan ook zoals je beschreven hebt in je post? Ik kan me voorstellen dat je je er zorgen om maakt. Zijn daar wel weer dingen voor die hem kunnen leren om zijn frustratie ergens anders op te botvieren dan bij jou? Die veiligheid creëer je natuurlijk niet zomaar even met een boksbal bij wijze van spreke lijkt me.