Hier heeft de peuterpubertijd volledig intrek genomen in ons gezinnetje .. Over het algemeen vinden we het behoorlijk meevallen, vooral bij de meiden. Maar man oh man, wat kan mijn zoon voor stemmingen hebben. Elke dag is weer een verrassing. Gisteren heeft ie de hele dag lopen zingen, echt een genot om naar te kijken en te luisteren. Vanochtend ook helemaal prima, hij vond het heerlijk om naar 'school' te gaan, niks aan de hand. Komen we hem vanmiddag ophalen, DRAMA. Een heel ander kind, gillen/ huilen/ wil helemaal niks. Hij wilde niet naar huis, niet in de auto (stonden we daar op de parkeerplaats met een gillend kind)/ niet uit de auto/ niet eten.. enz. heel veel niet in ieder geval. En zo kan het op elk willekeurige dag gebeuren... Ik praat dan wel met hem, laat hem uithuilen over mijn schouder (en ga dan met de 'vrije' hand de tafel dekken) enz. Maar hij blijft boos en chagrijnig de volgende 2 uur. Ik vind het dan zo jammer dat we niet gezellig kunnen eten, dat ie ineens boos wordt om alles, en zijn zusjes ook onvoldoende aandacht krijgen door dat gedoe. We krijgen ook geen vinger op de zere plek, ik snap niet wat de 'trigger' kan zijn. 100 verschillende dingen lijkt het wel. Heel weinig geduld in combi met peuterhormonen? En ook dat ie gefrustreerd is omdat iets niet lukt, hij zich niet helemaal kan uitdrukken enz. Het is vooral lastig om deze buien te voorkomen, en ik krijg hem niet snel rustig. Dat vind ik vooral heel moeilijk. Vorige keer heb ik hem op de kleed in de woonkamer gelegd en echt laten uitrazen. We wisten ook niks anders te doen. En hij huilde echt 20min! Wilde niet met ons praten, wilde niet geknuffeld worden, enz. Vervolgens stond ie op en ging rustig even iets drinken... zucht... Iemand herkenning? Duurt deze fase lang? Wordt het erger?
Zo herkenbaar! Al heb ik er natuurlijk maar 1, maar bij mijn zoontje is het ook zooo wisselend! Meestal is hij superlief, maar soms... Tsjee dan is het écht een draak! Hier begon het net voordathij 2 werd en nu wordt hij zondag 3 en is het nog in volle gang...
Hier ook zo´n dochter. Vaak heel lief maar dat kan in no time veranderen in een krengetje. Vanmorgenvroeg om 6.15 uur kreeg ze al een driftbui, die duurde ook een kwartier. Gillen, slaan, knijpen en drammen. Ze moest een paar x de gang op en toen was het ineens over. Wat anders is dan bij jou is dat ik meestal wel weet waarom ze boos is. Als ze haar zin niet krijgt dan kan ze driftig worden. Sterkte....het gaat over maar dat duurt nog wel even.
Jeej, lastig Adi! Hier duren de driftbuien gelukkig maar een paar minuten. Zoon was lief wakker geworden en zat lekker bij ons in bed en toen wou hij de i-Pad in bed. Ja doei! Die ligt ten eerste altijd beneden en 's morgens doen we geen i-Pad, helemaal niet op psz-dagen. Tranen met tuiten, geen land mee te bezeilen. Heb hem in de slaapzak naar beneden gebracht en op de bank gezet en ben ontbijt gaan maken. Zoon is trouwens ook drukker, schreeuweriger als hij naar de psz is geweest.
Als mijn dochter terug komt van het kdv kan ze ook van die buien al hebben. Vorige week vertelde ik er al iets over dan wil ze helemaal niks. Huilend in de kinderstoel en dat soort dingen. Hier lijkt het wel of de frustratie van het kdv er thuis uit komt. Want daar is ze een egeltje en thuis is het meteen drama en ze is pas 21 maanden. Adi is het misschien eens een idee om je zoon eens alleen thuis te hebben zonder zijn zusjes dat hij wat meer rust heel even heeft. Niet vaak hoor maar zo af en toe. En dat ook met je meisjes doen dat je even wat een op een aandacht heb.? Ik snap het moet natuurlijk wel mogelijk zijn. Ik vermoed bij jou zoon dat de boog te veel gespannen heeft gestaan op het kdv te druk te veel prikkels. Merk je als je veel rust geeft dat hij dan wel wat makkelijker is. Gaat hij daarna wel rustig bijvoorbeeld met zijn auto.s spelen of is de afgeleid? zou eens kijken of daar wat in zit?? Mijn zoon was in de peutertijd ook geen makkelijke. En bij hem hielp de rust heel erg hij kan nu nog niet tegen drukte. En thuis ontlaad hij zich door nu zich op zijn kamer terug te trekken en zelf te gaan spelen. Toen hij die leeftijd had nam ik hem op schoot en begon dan een liedje te zingen om hem maar te kalmeren. Moet zeggen dat ik soms ook wel eens met het handen in het haar stond. En nu dochterlief ook al die trekken krijgt ik soms de neiging heb om weg te lopen ze voelt mijn spanning aan. En dat triggert ook weer Want ik probeer natuurlijk ook in haar wensen te gemoed te komen maar dat lukt ook niet altijd. Sterkte er mee.
Bedankt voor jullie reacties!!! Pnirmal, wij letten bij hun alle drie op dat ze regelmatig een eigen rustmoment hebben, en ook zo nu en dan echt een middag 1-op-1 aandacht van mama/papa. Dat moet alleen niet te lang worden, want ze blijven een meerling en missen elkaar heel erg als ze even uit elkaar zijn. Ze zijn namelijk net zoveel aan elkaar gehecht als aan hun moeder, die band is ongeveer te vergelijken. Ik let nu op wanneer de 'uitbarstingen' komen, maar bij hem heeft het heel erg te maken met ongeduld. Als iets niet lukt precies zoals hij het bedacht heeft, wordt ie soms erg boos. Soms ook helemaal niet. En als we niet meteen begrijpen wat hij wil. Maar ik zie het als fase, en we proberen zo goed mogelijk mee om te gaan. Soms moet ie echt even uitrazen, en dat is prima.
Hoi Adi, Ik was aan het zoeken op "driftbuien" en kwam bij jouw topic uit. Ik vroeg me af hoe het nu gaat en of je al enigszins een oplossing hebt. Ons zoontje is nu 21 maanden. Sinds een paar dagen herken ik hem bijna niet meer. Het is altijd wel een pittig mannetje geweest met een duidelijk eigen willetje, maar daar konden we tot nu toe heel goed mee omgaan. Maar nu! Hij wordt om het minste geringste driftig, als hij iets niet wil of als de dingen niet zo gaan als hij wil. Ik herken veel in je verhaal, mij is ook niet altijd duidelijk wat de trigger is. Soms komt het doordat hij iets niet mag en dan is het me wel duidelijk, maar soms ook zomaar ineens als de dingen niet gaan zoals hij (blijkbaar?) wil. Hij krijgt dan een driftbui. Gooit zich op de grond, gaat schreeuwen en slaan en blijft er echt in hangen! Ik krijg hem er niet uit. Voorheen zetten we hem in de hoek als hij stout was en na een minuutje gingen we er dan weer heen en was het goed. Nu is hij zo over de pis, dat hij niet in de hoek blijft zitten en werkelijk niets helpt. Troosten niet, spelen niet........pffff. Ik wil hem nu eigenlijk gewoon eens uit laten razen, maar dat duurt inderdaad minstens 20 minuten. Hij doet het er ook echt om, want hij schreeuwt echt gewoon om te kijken wat hij kan bereiken. Tja, wat doe je dan? Negeren of zo snel mogelijk proberen te sussen? Dat proberen te sussen doen we dan door hem af te leiden of met hem iets anders te gaan doen, niet door hem zijn zin te geven. Het zijn nu steeds een beetje beide "oplossingen" door elkaar. Echt lastig he.....Vind het zo moeilijk om te zien dat mijn kind zich ineens zo "slecht" kan gedragen, terwijl we toch altijd heel consequent en zo zijn. Had niet gedacht dat ons dit zou overkomen.......maar meneer denkt daar duidelijk anders over. Sorry voor mijn lange verhaal, haha! Ik hoop iets van je terug te horen, bedankt alvast!
hier zijn we er net door met colin. sinds een week of 2 is hij er weer. Heeft een maand of 3 geduurd. Het is heel irritant en inderdaad soms weet je gewoon niet wat je er mee moet. hier zo consequent mogenlijk gebleven en soms ook gewoon laten uitrazen, je kan er erg weinig mee. Ik had soms echt de indruk dat hij gewoon echt even niet meer wist wat hij nou wou of kon.. succes..