Ik heb dit in mijn omgeving vaak gezien, vroeg beginnen met zindelijk maken en dan zo maanden bezig zijn en dan weer een terugval. Ik vond het zo ongemakkelijk om te zien. Hier dus zelf laten aangeven. Oudste was bijna 3 en de eerste dagen een paar ongelukjes en verder niet meer. Jongste was met 2,5 uit zichzelf zindelijk.
Mijn zoon was pas met 3,5 zindelijk. Reden: hij wilde eerder niet zonder luier en ik had geen zin in tig ongelukjes, heel de dag dat kind op de wc moeten zetten, plasjes opdweilen etc. Dus toen hij 3,5 was wist ik zeker dat hij het kon, omdat hij wel eens op het potje wilde als zijn zus ook ging en daar dan plaste. Toen heb ik op een ochtend gewoon zijn luier afgelaten, hij heeft misschien 2 ongelukjes gehad en was toen zindelijk. Prima geregeld zeg ik. Had hij eerder zindelijk kunnen zijn? Vast wel. Maar ik vond dit stukken relaxter.
Ik denk net zo! Bij mijn oudste zei mijn moeder toen ze ongeveer 2 jaar was. Ze is zo'n slimme meid, die heeft het zo door. Dus ik dacht, doen we even. Nou dat was 2 weken drama. Ze snapte er niks van. Plaste steeds in haar broek. Ik bleef dweilen. Na 2 weken heb ik haar weer een luier aangedaan en de woonkamer gesopt met chloor! En toen afgewacht. Rond haar derde verjaardag wilde ze haar luier uit. Prima, doen we! Nou het was meteen klaar. Een paar ongelukjes en meer niet. Heerlijk relaxed!