Ik weet echt niet meer waar ik het zoeken moet. Ondertussen ben ik het getreiter zo vreselijk beu!! Continu loopt onze peuterpuber achter de hond en de katten aan. De hond laat ondertussen zijn tanden zien en een van de katten begint al als een baby te janken wanneer ze naar haar kijkt. Time outs hebben geen zin, ze zit regelmatig op de mat waar ze geen sier om geeft, ze komt er af en het volgende moment rent ze weer naar de dieren toe om er achter aan te jagen of ze aan de staart te trekken. Met haar praten werkt niet, haar naar bed sturen werkt niet, het gewoon laten gebeuren daar gaan we niet aan beginnen. De katten naar buiten, daar is ook geen discussie over mogelijk want dat gebeurt hier gewoon niet. Ze hebben geen plek om zich terug te trekken (hadden ze voorheen wel, maar met een baby op komst hebben we die plek weg moeten halen). Heeft iemand nog ideeën? Ik ben onderhand zo wanhopig dat ik bijna in staat ben om haar een tik over de vingers te verkopen! Een van de katten is doodongelukkig en begint ook allerlei streken uit te halen, uit pure frustratie. Het is zelfs zo erg dat ik herplaatsing al voor haar heb overwogen. Ze loopt continu op haar tenen en is de hele dag alert... Onze dochter is nergens van onder de indruk. Laatst had ze onze kater te pakken en die viel bijna van z'n stoel, dus hij zet zich vol met zijn nagels af op haar been. Resultaat: een dikke kras op dr been en een huilend kind. Maar na haar huilbui gaat het 'feest' gewoon verder... Ik probeer haar bezig te houden, maar elke ruimte die er is, grijpt ze meteen aan om haar ding te doen Ten einde raad.... Help?
Gewoon eens heel boos worden? Enneh je kunt voor de katten ook een plekje maken op een slecht bereikbare plek.. Boven op een kast bijvoorbeeld. Of in een kast op een plekje wasr je peuterpuber doorgaans niet komt.
Ik zou heel veel tijd stoppen in het positief benaderen van de dieren. Laat haar helpen met eten geven, hond uitlaten enz, aaien e.d. En tot die tijd vind ik echt dat je haar niet alleen met de dieren mag laten en in dit geval voor de veiligheid van de dieren. Ik ben helemaal geen honden en kattenfan, maar dit is gewoon zielig. Dus hoe lastig het ook is, constant er bovenop zitten en haar niet meer de kans geven om iets te doen. Hebben de dieren een veilige plaats waar ze heen kunnen?
Voor de hond weet ik zo even geen oplossing (ik heb geen honden, dus minder ervaring mee), maar een hoge plek maken voor de kat waar ze zich terug kan trekken en je dochter niet bij kan? Zit je op facebook? Op de facebook groep 'katvriendelijk je huis inrichten' staan echt hele leuke ideeen. Katten zitten graag hoog om alles te overzien, dus die zal er zeker geen problemen mee hebben. En je dochter test je ook uit omdat je zwanger bent hoor. Dat hoor je heel vaak. Hopelijk heb je iets aan mijn tip. Succes!
@ Saskia: Gewoon eens heel boos worden, dat heb ik ook al geprobeerd... Interesseert haar niet zoveel... @ Tuc: Ze wordt niet met de dieren alleen gelaten en ik zit er bovenop.. Ze mag de dieren eten geven en af en toe eens aaien... De hond heeft ze vanmorgen nog uitgelaten, dan mag ze zelf de riem vasthouden. Er komt echt weer een plek waar ze zich terug kunnen trekken, hetzij op een hoge plank oid, daar wordt aan gewerkt,, maar tot die tijd moeten we iets! @ twinkle, dank je ik ga ff kijken daar!!
Goede tip krijg je hierboven, inderdaad laten zien hoe je de huisdieren anders kan benaderen, hoe het wel hoort. Een dier heeft ook gevoel en behoefte aan rust. Dus wel aaien, eten geven, uitlaten maar niet lastigvallen of pijn doen. Maar het is wel vervelend als ze geen enkele straf echt interessant vind want dan helpt dat ook niets. Onze dochter is nog een baby maar trekt ook aan de staart/oren ed, ik probeer de kat te leren dat ie weg moet gaan naar een hoge plek en de hond in haar bench. .
oke als je er echt bovenop zit wordt het haar iig onmogelijk gemaakt om iets bij de dieren te doen, want je kunt haar tegenhouden voor ze iets doet. Ik bedoel dus er letterlijk een paar cm bij haar vandaan. Loop jij van de bank naar de keuken, neem je haar mee en leg je duidelijk uit waarom je dat doet. Ze moet gewoon heel vaak horen dat het niet oke is wat ze doet.
O zo bedoel je! Zeker het proberen waard, daar gaan we maar meteen mee beginnen als ze straks wakker wordt Thnxx
Qua plek maken, wij hadden in ons vorige huis een soort ikea plank aan de muur met stevige beugels eronder. Zo'n zwevend meubel alleen voor extra versteviging hadden we er beugels onder gehangen. Daarboven op hebben we toen tapijt gelijmd zodat ie en lekker kon gaan liggen en lekker kon krabben als die frustratie had.
Ik zou inderdaad op korte termijn vanavond de boormachine pakken en een plank hoog ophangen waar je kat op kan, als er geen andere plek is om zich terug te trekken. Wat betreft herplaatsen; daar hoef je je niet heel slecht om te voelen hoor, wij hadden toen ik nog alleen woonde een kat, die moest al wennen aan dat ik trouwde. Toen dochter kwam, was kat niet heel blij maar toen er een tweede kindje kwam, was kat ronduit ongelukkig. Ze plaagden hem niet hoor, er werd niets pijn gedaan maar hij miste de rust en had echt een hekel aan de geluiden en gehuil. De kat was dood ongelukkig, werd kaal, kroop alleen maar op de slaapkamer weg. Hij is toen op proef naar mn broer gegaan die alleen is en na een half jaar bij mn broer kreeg hij weer haar, nu is hij echt weer gelukkig. In ons geval was herplaatsen een goed idee.
Misschien kun je alvast de box neerzetten, en dan haar erin als ze zich misdraagt? Als ze het niet erg vindt: prima, ze zit daar goed. Als ze het wel erg vindt dan weet ze wat ze moet doen: niet meer de kat pesten.
het zal je wel een hoop energie kosten maar ik weet zeker als de gewoonte eruit is dat ze het dan niet meer doet.
Bij ons heeft de plantenspuit geholpen. Als hij de katten in hun gezicht ging blazen kreeg hij vol een straal water op zijn hoofd, dat heb ik dagen lang vol gehouden en toe was het over. Maar zorg echt voor verstopplekjes voor je katten, hoge krabpaal of laat ze lekker door je hele huis lopen dan zoeken ze zelf hun rust op.
Wat erg! Ik ben juist zo blij dat het de laatste tijd best goed gaat met onze peuter en onze twee katten. Is het bij jullie ooit beter gegaan? Of staat ons nog wat te wachten als ze ouder word? Ik zag het een tijdje ook totaal niet meer zitten. Maar toch consequent gebleven, goed uit blijven leggen wat goed is en wat fout, en inmiddels gaat het redelijk.
En inspelen op het schuldgevoel? Ik heb hier zo'n lekker ventje dat superlief met de poes probeert te doen in de vorm van zichzelf boven op de poes te laten vallen en haar te verpletteren met zijn gewicht terwijl hij haar om haar nek vasthoudt en 'aaahhhh, knuffelllll' zegt. Verpletterend vertederend - maar tegelijkertijd zie je dat de poes haast suïcidaal wordt van zulk soort acties (als blikken konden doden....) Dan zeg ik tegen hem: heeee, kijk eens naar de poes, kijk naar haar gezicht, dit vind ze niet leuk wat je doet. Niet meer doen. Je doet haar pijn. Dan heeft ze auw!!! Dat kan niet hoor. "kom maar hier poes" *smakt kus op haar poezenhoofd* Dan doe je zo, aaaiiiiiii *aait* aaaiiii, aaaiiiiii. Zo doe je dat! Je mag de poes GEEN pijn doen hoor! Denk erom! Kom, dan aaien we samen de poes zoals ze het wel fijn vind. Dat helpt hier 9 van de 10 keer wel om te voorkomen dat hij zo doet. De tiende keer moet onze kat er of even doorheen of gewoon hard wegrennen. Vooral ook zelf veel poezen aaien en het goede voorbeeld geven van hoe het wel moet.
voor je dochter weet ik geen oplossing. iig zorgen dat ze never nooit bij de dieren kan komen en er inderdaad flink opzitten. belonen als ze ze met rust laat. wat betreft de dieren: er is ALTIJD een mogelijkheid voor een veilige plek. een plank aan de muur, een hoge kast enz. wat dacht je van een hoge krabpaal? hier ook weinig ruimte en als vlucht kunnen ze hier naar de gang. in de kamer staat een hele hoge krabpaal, tot aan het plavond en boven de trap hangen plankjes waar ze op kunnen. boven het trappengat zeg maar. hier staat ook een mandje. in de keuken zit een traphekje en daarachter de plek van de hond. zijn eigen veilige plek waar de kids dus ook absoluut NIET mogen komen. en nee, dit gebruik ik niet om de hond op te bergen en er makkelijk vanaf te komen maar soms loopt hij gewoon weg om alleen gelaten te worden. dan loopt hij naar de keuken en doe ik het hekje dicht. zo heeft hondlief rust en kind kan er niet bij. dit plekje gebruik ik ook als ik even wat boven of buiten moet pakken. kluif erin en hond erin. zo ziet hij het niet als een stomme plek en kind en hond zijn veilig. hond kan kind niks doen en andersom.
Wat hier goed helpt om de relatie tussen kleuter, dreumes en dier te bevorderen is uitleggen hoe ze op een lieve manier met de poes om kunnen gaan en laten zien dat de poes hen juist lief vindt. Mn oudste dochter was een tijdlang ook niet zo lief voor de poes. Toen ben ik juist gaan benadrukken hoe blij de poes is als zij hem even wil aaien en hoe lekker veilig hij naast haar bedje kan slapen en sindsdien zijn ze de grootste vrienden. De jongste (nu 16nd) heeft nog even wat meer coaching nodig, maar ook bij haar merk ik dat het echt helpt als ik haar voordoe hoe ze op een lieve manier met de poes om kan gaan. Ons geluk is dat de poes wel iets is gewend en zich niet zomaar laat wegjagen en er redelijk voor open staat als de kinderen hem willen aaien. Verder zou ik inderdaad zoals anderen al aangeven zorgen dat je dieren escape plekjes hebben, waar ze even rustig kunne liggen zonder te hoeven vrezen voor peuter terror .
Hier ook een jongentje van 3,5 die het de laatste tijd erg leuk vind om onze hond te plagen. Continu er achteraan blijven lopen, dat de hond mij echt aankijkt van; 'Oh please, help me!'. Hij drukt haar veel, en zit er zelfs wel eens bovenop. Boos worden helpt niet bij mijn zoontje. Hij is daar echt totaal niet van onder de indruk. Ik kan ook 100 keer zeggen dat hij het niet moet doen. Maar hij blijft door gaan. Dus ik lees even mee.
Ik kan best wel eens iets door de vingers zien, maar als het om onze beesten gaat, hebben ze aan mij een slechte moeder. De beesten laat je met rust! En ik zit daar echt bovenop. Toen mijn oudste een jaar of 4 was, mocht ze gaan helpen met brokjes geven etc. De katten vonden mijn dochter toen wel aardig, en zij snapte wat wel en niet kan. De katten hebben in huis meerdere krabpalen staan waar ze hoog kunnen zitten. Maar ik vind echt dat je de beesten moet beschermen. Zolang ze niet uit hunzelf gaan blazen/grommen naar je kind, kun je erger nog voorkomen.
Een andere straf geven, die ze helemaal niet leuk gaat vinden. Op de mat met 3 jaar vind ik zelf nog iets voor een dreumes eigenlijk.... Op de trap in de hal, of boven naar de kamer. Maakt dat haar ook helemaal niet uit? Dan iets zoeken naar eat ze graag doet op een dag en dat dan weglaten. Als je haar straft en het maakt haar niks uit dan laat je het toch niet daarbij zitten? Zo leert ze inderdaad er erg weinig van...