Ik vraag me af waarom topics die gaan over kinderen met een voorsprong, hoogbegaafde kinderen etc. vaak een kant op lijken te gaan waarin óf de intelligentie van het kind ter discussie staat óf de intelligentie van de ouders zelf (want ze schrijven niet correct Nederlands, veel te veel fouten) Beetje jammer toch? Vaak kost het de TS ook moeite om überhaupt een topic te openen en opmerkingen als "oh, dat doet die van mij ook, niets raars aan". Of "Maar ja, veel van die dingen zie je ook bij kinderen die verder niet echt een voorsprong hebben.. " Waarom altijd maar ontkrachten? Waarom zo je best doen om TS het gevoel te geven dat haar kind niet zo bijzonder is. Er hangt dan een bepaalde arrogantie waarvan ik denk; je hebt het zelf ook niet helemaal uitgevonden. Ik vind dat dus erg jammer. Er zijn heus wel websites die over hoogbegaafdheid gaan, maar mijn ervaring is dat betreffende sites voor mij als nieuwkomer in deze wereld, best ver gaan. Juist op plekken als hier is het fijn en veilig om een beetje af te tasten, ervaringen te vragen en te delen. Ik hoef niet te horen "goh, wat een bijzonder kind heb jij", dat had ik zelf namelijk al in de gaten dat er iets anders is. Het laatste waar ik op zit te wachten is om nóg onzekerder te worden over iets waar ik nog niets van begrijp en waar ik een weg in wil vinden, zonder mijn kind tekort te doen. Je hoeft natuurlijk geen topic te openen, maar je hoeft ook niet te reageren. Ik wil graag ervaringen delen om te leren. Om me niet alleen te voelen. Ik heb zelf in mijn omgeving helemaal geen vergelijkingsmateriaal hierin of iemand waarmee ik op een ongedwongen manier eens kan kletsen over dit soort dingen. Daarom zou ik dat hier graag doen. Tja.. dit dus. N.a.v. een redelijk actueel topic hierover, maar ook andere topics hierover. En tot slot nog even, nu ik toch bezig ben: Er worden best veel tikfouten gemaakt. Heel vaak niet eens omdat de poster niet weet hoe het moet, maar naar mijn idee uit een soort van luiheid. Zelf ben ik van mening dat, wanneer je in staat bent om een aparte post te maken met excuses voor je tikfouten, omdat je op een tablet zit (als je er op zit, kun al niet eens typen, maar dat terzijde) of omdat je te maken hebt met autocorrect etc. etc., je die tijd ook had kunnen investeren in het nalezen van je tekst en daar waar nodig is de correcties aan te passen. Soms moet ik zoveel moeite doen om alles te begrijpen wat er is , dat ik gewoon de draad van het topic kwijt ben geraakt. Ik wilde het gewoon even kwijt en hoop ook gewoon dat ook over dit onderwerp gewoon gesproken kan worden, zonder meteen een oordeel te hebben over wat nou wel of niet bijzonder is.
Weet je waarom ik denk: waarom?? omdat er in de maatschappij en ja ook hier op zp een aantal ouders zijn die het nogal graag vermelden dat hun kind een voorsprong heeft en elk klein detail als bewijs ziet dat het zo is. En er zelf vaak ook meer mee bezig is dan het kind, want 9 van de 10 van die kinderen willen toch het liefste gewoon spelen. Eerlijk gezegd geloof ik van de 10 leden die hier over de voorsprog vertelt, het maar van 1 of 2 de rest zijn volgens mij grote opscheppers. Dit is niet om een discussie uit te lokken, maar om antwoord op je vraag te geven.
Wat je zegt over onderwerpen over HB herken ik wel. Wij hebben onze oudste dochter op HB laten testen en daar kwam net onder de grens uit, IQ van 125. Het commentaar wat we daarop kregen was echt niet mals. Van mensen die zeiden dat we opscheppen, dat we haar slim willen maken, dat we faalangst in de hand werken, weet ik veel wat allemaal. Terwijl alles wat we willen haar helpen is omdat ze met zichzelf in de knoop zat. Mijn jongste dochter loopt nu ook ver voor. Ze is 9 maanden, over HB kun je natuurlijk niets zeggen. Maar feit is wel dat ze duidelijk voorloopt. En dat zeg ik niet om op te scheppen oid maar gewoon omdat het zo is. Ik word er ook zo moe van als mensen denken dat ik zit op te scheppen, want dat zij voorloopt is echt niet iets wat leuk is. Het zorgt eerder voor een hoop frustratie en een hoop onrust in huis. Ik had liever gehad dat ze gewoon het gemiddelde had gevolgd. Op je laatste stukje wil ik ook graag reageren: als ik met mijn telefoon hier iets typ maak ik wel eens typfouten of gaat autocorrectie met mijn tekst aan de haal. Maar op z'n klein schermpje is het erg lastig om je hele tekst na te lezen op zoek naar fouten. Ik doe het wel maar zie toch wel eens wat over het hoofd. En als ik na het plaatsen toch die fout zie, dan plaats ik er een berichtje achteraan met de verbetering. Want op mijn telefoon een reactie verbeteren lukt bijna niet.
Ja, dit... Ik zie hier ook zooooveel topics voorbij komen over kinderen die net even specialer, slimmer, sneller, of wat dan ook zijn dan leeftijdsgenootjes dat ik ook vaak denk 'gaan we weer'. Hetzelfde in mijn omgeving van mensen met schoolgaande kinderen. Als ik kijk hoeveel zogenaamd hoogbegaafde kinderen ik alleen al in mijn directe omgeving heb.... Statistisch gezien gewoon onmogelijk. Hetzelfde geldt overigens voor zaken als ADHD, add, PDD-nos, enzv. Het lijkt wel alsof ieder kind dat gewoon lekker slim is, een beetje druk, wat slecht geconcentreerd is, enzv, gelijk een bepaald stempel krijgt. Natuurlijk komen al die dingen ook gewoon echt voor, maar de frequentie op het moment lijkt mij wat extreem. Overigens reageer ik eigenlijk nooit op het soort topics dat jij bedoelt. Ik haal er vaak mijn wenkbrauwen over op en lees weer door. Want ik ben zelf natuurlijk ook een trotse moeder van het allerslimste, liefste en braafste kindje ter wereld . Dus wie ben ik om een andere moeder tegen te spreken over hoe bijzonder haar kind is. Waarmee ik zeker niet bedoel dat al die topics onzin zijn. Maar zonder de betreffende TS en het kindje te kennen is het natuurlijk moeilijk beoordelen welke ik er geloofwaardig vind. Dus doe ik er met geen van allen iets.
HB zijn is geen probleem, het is juist een zegen. Pas wanneer er (gedrags) problemen ontstaan, dan is er iets te melden lijkt mij. En ja, sommige problemen hangen samen met voorlopen maar een heleboel niet. Zo is frustratie bij babies veel voorkomend en kunnen zijn de verschillen op motorisch vlak tot 6 jaar zeer groot (trouwens op veel meer vlakken). Ik begrijp nooit zo goed waarom er hele opsommingen gegeven moeten worden terwijl de vraag dan is: hoe bied ik mijn kind uitdaging? Schrijf gewoon dat het kind meer uitdaging nodig heeft en vraag om tips. Je hoeft niemand te overtuigen van de gaven van je kind.. jij kent hem of haar en niemand anders. Vraag advies of tips of wees gewoon apetrots (zie topic verhalenschrijver: geweldig!!) En begrijp dat HB juist een zegen is OF dat je kind daardoor problemen heeft (en bijvoorbeeld speciaal onderwijs nodig heeft) Zo zie ik het.. Het is maar net wat je normaal vindt en ik kan me dus ook helemaal vinden in de post van Edn
Ik denk dat het heel erg lastig is als je nieuw bent en je kind HB is. Ik heb zelf een kind met ADHD (gecombineerde type met ADD) en dyslexie, en heb keihard gevochten tegen, vooral die eerste, diagnose, maar we konden er simpelweg niet onderuit. En na 2 jaar (waren toen al 6 jaar bezig)hebben we ons erbij neergelegd. Daarnaast is hij vreselijk goed met cijfers, dus alle cito's en toetsen haalt hij een 9 of hoger. Hij is 10 jaar inmiddels en kan helemaal overstuur raken als hij lager dan een 9 haalt voor rekenen. Eigenlijk vertel ik dit zelden aan mensen, ook vanwege de reactie's. Jaja, ADHD is een modeverschijnsel hoor ik erg vaak. Alsof je ervoor kiest als je het echt hebt. Persoonlijk denk ik dat mensen zich niet realiseren wat er allemaal komt kijken bij een 'bijzonder' kind. En dat het inderdaad allemaal maar opschepperij is. Mijn advies: trek je er niks van aan en probeer alle hulp te aanvaarden. Praat erover met school (die opperde bij ons voor het eerst voorzichtig misschien is het wel ADHD, nadat we al bijna 3 jaar in de medische molen zaten), de creche, je huisarts enzovoort.
Ik vind wel dat er een verschil is in een opsomming van van je kind allemaal al kan in het kader van "kijk eens hoe goed hij/zij is", dit moet wel minstens HB zijn of wanneer je inderdaad bepaalde dingen aanhaalt om aan te duiden waarom je gevoel die kant op gaat. Ik schreef in mijn openingspost dat het soms lastig is, wanneer je geen vergelijkingsmateriaal hebt. Nu is dat een groot woord natuurlijk. Maar in ons geval zijn wij dus de enige in de omgeving met een kind. De rest in de familie staat of heel ver weg of heeft gewoon veel oudere kinderen (ik ben een laatbloeier in het gezin). Daarnaast hebben we ook te maken met het feit dat we vanuit onze directe omgeving geen deskundigheid hebben of überhaupt contact. Wij moeten onze informatie en vragen altijd aan een "deskundige" stellen. Dat geeft niet, maar het is soms zo fijn om even met andere ouders te delen (daarbij, deskundige hulp is fantastisch, maar om nou bij elke vraag weer 80 euro uurtarief af te moeten rekenen..). De drempel om dit maar even op het schoolplein te doen, is dus juist hoog en waarom? Om te voorkomen dat ik straks in zo'n "wat voor een moeder ben jij?" topic voorbij te komen met een of andere omschrijving die kant nog wal raakt De onzekerheid zit hem wat mij betreft ook in; doe ik er inderdaad goed aan om wat extra uitdgaging aan te bieden, of moet ik het juist even laten voor wat het is en kijken waar ze zelf haar uitdaging uit kan halen. Het heeft niet altijd te maken met "kijk eens hoe goed ze dit al kan". Natuurlijk hebben we ook school nog waar je vragen kunt stellen. Maar juist om wat ik dus ook schreef, ben je wat voorzichtiger geworden. Bang om ook "zo'n moeder" gevonden te worden. Maar ondertussen loop je wel een beetje met je ziel onder je arm. Verder denk ik dat het heel menselijk is om toelichtingen te geven bij een vraag. Al zou het zeker voldoende moeten zijn om je vraag te stellen als in: ik wil mijn kind extra leerstof aanbieden, hoe doe ik dat?". Mensen hebben van nature de neiging om overal een verklaring of excuus voor te geven. Net als wanneer je jezelf ziek moet melden op het werk; hoeveel mensen zetten ineens een ziek, zielig stemmetje op, melden wat ze hebben, hangen op en kunnen ineens weer normaal praten? Toch ook puur om de boodschap extra kracht te geven? Terwijl dat dus inderdaad niet nodig is. Als je kotsend boven de pot hangt ok, maar je gaat mij niet vertellen dat je de hele dag met dat zieke zielige stemmetje communiceert
Ik denk dat het belangrijk is dat je iets doet waar jij je goed voelt. Als jij je dochter extra stof wilt aanbieden, moet je dat doen. Als je je er ongemakkelijk bij voelt kun je afwachten hoe ze zichzelf ontwikkeld. Het klopt dat mensen snel geneigd zijn om dingen toe te lichten. Misschien komt dat ook wel voort uit dat alle kindjes hetzelfde moeten zijn. Op het consultatie bureau moet je kind al tussen de lijntjes zitten en anders doe je iets niet goed of is je kind niet in orde. De huidige maatschappij gaat daar vrij ver in tegenwoordig. Ik bedoel maar, 20 jaar terug had je ook dikke en dunne kindjes en werd er ook niet gelijk gesproken over obesitas of ondergewicht.
Alsof hb kinderen niet graag spelen? Ben zelf wel van het relativeren overigens.. Maar dat is bovenal omdat ze behalve intelligent OOK gewoon kinderen zijn. En ja, net even anders dan de rest. Maar het is niet alsof de rest wel allemaal gelijk is... Probleem is alleen dat als je bevestiging zoekt... Mensen het meestal af doen als opschepperij ipv een serieus antwoord te geven. En sommige ouders mogen wel wat meer zelfvertrouwen hebben. Als je kind met net 3 jaar zichzelf lezen leert... Heb je geen zp nodig om te bedenken dat dat niet helemaal standaard is. Of het dan hoogbegaafd is, een voorsprong heeft of gewoon toevallig lezen cooler vindt dan voetbal en het dus later wel weer gelijk trekt... Dat is iets daar kom je later vanzelf achter.
Ev qua of je je kind extra uitdaging moet geven... Ik denk niet dat mensen hier op een forum daar een oordeel over kunnen geven. En in de thuisomgeving zou je gewoon moeten doen wat je kind leuk vind. Of dat nou sommen zijn, het museum of de speeltuin. Enige is dat als je kind liever sommen doet dan in de speeltuin zit... Je niet moet vergeten dat de speeltuin ook een hoop vaardigheden aanleert die OOK belangrijk zijn. Dus de hele dag sommen.... Nee, ook even naar buiten. En opletten dat je het niet verkeerd aanleert. Maar stel.. Je negeert de drang tot sommen.. Dan gaan ze het op een andere manier zichzelf aanleren en dan kom je weer bij het verkeerd aanleren van hierboven
Ik sluit me aan bij Tuc en EdN. De hoeveelheid aan topics hier waarin "bijzondere" dingen van een kind naar voren gedragen worden is soms opvallend. Hierdoor krijgen helaas alle topics over HB een beetje een nare smaak voor mij een reageer ik er ook nooit op. Ik denk dat je voor serieuze vragen mbt jouw kind je het beste kunt antwoorden kunt zoeken bij iemand die jouw kind helemaal kent. Dus bij een professional misschien hebben die ook tips voor contact groepen met ouders in dezelfde situatie.
Omdat alle ouders hun kind bijzonder vinden.. En omdat het deels ook opscheppen is! Hoe je het ook wendt of keert. Zolang je je daar maar van bewust bent, dan kun je opmerkingen ook incasseren. Omdat een beetje kunnen lezen en schrijven in de kleuterklas of peuters die goed kunnen tellen en letters herkennen etc tegenwoordig redelijk normaal is. Een kind is dan niet direct hoogbegaafd Fouten maken kan iedereen overkomen. Maar 'dom' schrijven en tegelijktijd opscheppen over hoe slim je kind is.. tja dan vind ik het niet zo gek dat er vraagtekens worden gezet. Het is nu eenmaal zo dat intelligentie genetisch bepaald is En de andere kant is dat slimmer dan gemiddeld je soms voor lastige dilemma's kan laten staan. Maar opmerkingen als 'niet (persé) hoogbegaafd' en 'kijk eens verder dan uitdaging op cognitief vlak' zijn heel goed bedoeld dan!
Maar je kind nog nooit gezien hebben? Je kan bijv heel trots schrijven over alle positieve dingen die je kind kan maar achterwege laten waar hij/zij eigenlijk tov leeftijdsgenoten achter loopt.... En vraag me dan af of je Veel aan dat anonieme forum met "zoveel ervaring" hebt.
Dat heb je bij een professional ook.. Die zien je kind misschien 2x een uurtje. Dus daar komt ook niet altijd een goed oordeel uit. (Hier vond dochterlief de kinderpsych niet aardig... En toen kwam er heel ander resultaat uit dan later bij iemand die ze WEL aardig vind.) Waterdicht is het nooit. En mensen concluderen op basis van wat ze weten. Maar voor tips op het gebied van: hoe kan ik het beste omgaan met het feit dat mijn kind nooit speelt maar enkel sommen wil maken. Of mijn dochter heeft geen vriendinnen want ze vindt ze dom Of help! Mijn zoon speelt enkel met kinderen die 4 jaar ouder zijn. Of erger nog; ik denk dat mijn zoon niet laat zien wat hij kan op school en hij is enorm gefrustreerd maar de juf gelooft me niet. Hoe kan ik dit veranderen? DAAR kunnen ze wel goed mee helpen. Dingen die bijna alle ouders van hoogbegaafde kinderen vroeg of laat weleens tegen aan lopen. En daar dus uit ervaring over mee kunnen praten. De praktische handvaten dus. En daar opscheppen heeft weinig zin.. Alle kindjes daar zijn slim Sterker nog... De mijne leek spontaan een heel stuk normaler
Dat bedoel ik ook met lotgenoten. Evt ouder support groep oid. De vraag van TS was waarom vaak topics over HB zo lopen en daar gaf ik antwoord op. Met vanuit mijn positie het advies om de vragen als je sommige reacties niet prettig vind je vragen op een meer gespecialiseerde plek te stellen.
Ik was het dus ook min of meer met je eens... Op 1 detail na.. Een psych is duur en binnenkort loopt dat ineens via de gemeente. Terwijl de practische handvaten al zijn uitgevonden door mensen die er eerder tegen aan liepen. Heb daar zelf meer aan gehad dan aan de profi-hulp... Gewoon omdat het labeltje leuk is... Maar je er in het dagelijks leven niet zo veel aan hebt (Het is tenslotte geen excuus om je maar te misdragen of doodongelukkig te voelen. Daar moet gewoon wat aan gedaan worden. Net als dat ADHD geen excuus is om nooit naar je ouders te luisteren.. Het is misschien wel de reden en de oorzaak.. Maar je moet er wel iets mee doen.)