Ik ben nu 34 weken zwanger en vandaag is mijn eerste dag van mijn verlof. Ik bracht mijn dochter (bijna 3,5) altijd 4 dagen naar de gastouder. Mijn eigenlijke plan was om haar de komende periode lekker thuis te houden zodat ik nog wat tijd samen met haar heb voordat de kleine komt. Maar ik trek het gewoon niet.... Loop al heel de zwangerschap met bekken klachten en kan bijna niks meer. Ik voel me zo schuldig naar mijn dochter toe dat ik haar Ws gewoon vier dagen blijf brengen tot de bevalling... Ze vindt het onwijs leuk bij de gastouder en gaat er altijd met plezier heen. Maar mijn gevoel is zo dubbel... Herkennen jullie dit? En doe ik hier goed aan of juist niet?
Ik denk dat je er goed aan doet om haar toch weg te brengen. Wat heeft ze er aan om jou te zien met pijn en misschien niet met een allerbest humeur (ik zou er zelf behoorlijk chaggie van worden). Dus haar weg brengen naar een plek die haar super bevalt valt bij mij onder de noemer "kun je het beter hebben in deze situatie". Neem nog even de rust tot de 2de telg zich aan dient en wees niet te hard voor jezelf. Sterkte en succes
Juist goed om haar te blijven brengen. Voor haar blijft de regelmaat er in en ze kan lekker spelen met andere kinderen en jij hebt even rust, waardoor je de tijd dat ze wel thuis is, meer tijd en energie voor haar hebt. Als je je echt te schuldig voelt, kun je haar misschien ook korter weg brengen? Dus ipv hele dagen bv. van 10.00u tot 16.00u ofzo? Of bv. om de dag (drie dagen ipv vier dus)?
Herken ik het? Nee. Want ik voel me niet schuldig. Niet meer moet ik wel bij zeggen. Net na haar geboorte hadden we een andere gastouder en toen voelde ik me wel vaak schuldig als ik haar weg bracht en ik was vrij. Soms zelfs als ik gewoon moest brengen. Mede daardoor gekozen voor een andere gastouder en daar dat gevoel nooit gehad. Mijn dochter gaat er met veel plezier heen. Ik denk ook dat het juist goed om haar gewoon te brengen. Dan blijft dat in ieder geval nog even hetzelfde.
Vooral niet schuldig voelen! Hier voel ik me juist zwaar schuldig omdat ik haar vaak thuis heb lopen en ik geen kant met haar op kan wegens klachten. Kind zit alleen maar binnen en vraagt me heel de dag wanneer papa thuis komt.
Dat dubbele gevoel herken ik wel ja. Maar in jouw geval zou ik hetzelfde doen. Ik zou zelf denk ik wel wat kortere opvangdagen maken. Dus uurtje later brengen en uurtje eerder ophalen. Of eens een dagje thuishouden als je je goed genoeg voelt om iets leuks met haar te gaan doen. Maar verder zou ik als ik jou was gewoon profiteren van de paar weken rust die je op deze manier nog kunt genieten, lekker rustig aan doen en uitrusten voor de komende tijd.
heb je ook zoveel bekken klachten? Vervelend... Kan je kind niet naar opa/oma of een vriendin anders ofzo? Lijkt me wel heel zwaar voor je... Sterkte!
Ik denk dat het juist beter is dat je haar gewoon blijft brengen. Dan houdt ze haar routine en regelmaat. Ook is het goed voor jou om je nu rustig te houden tot aan de bevalling. Voor beide beter dus. Niet meer schuldig voelen en ga lekker genieten.
Gewoon korter heen brengen, later op de ochtend brengen en vroeg in de middag halen, en als je je goed voelt een dagje thuis houden. Kindje heeft niets aan een mama die veel last heeft en niets kan ondernemen.
Als ik werk, gaat onze zoon twee dgn per week naar de gastouder. Tijdens mijn verlof 1 dag in de week. Fijn voor mij, daar zal ik eerlijk over zijn. Maar ook voor hem is het prettig. Hij speelt er graag met andere kindjes. En hij blijft 'gewend' voor de periode na het verlof.
Even je redenen achter wegen laten je bent minder mobiel. Je kan nu de rust nog even goed gebruiken. Zeg ik eerlijk. Schuld gevoelens zijn vaak slechte raad gevers maar ergens als je een schuld gevoel er aan overhoud. Betekend dat je er geen vrede mee hebt. En als je ergens geen vrede over hebt kan je dus schuld gevoelens krijgen die je vertellen dat je een keuze moet maken die bij jou pas. Als dat betekend vier dagen in de week weg is dat zo. Of het betekend dat je haar eerder haalt en wat speciale tijd met haar door gaat brengen. Met 38 weken zwangerschap. Zo lop als maar zijn kan. Ben ik speciaal met mijn zoon gaan zwemmen. Even de laatste keer samen alleen. Omdat ik mij ook schuldig voelde van de komende tijd woord alles voor jou anders. en heb ik op deze manier afscheid genomen van onze tijd samen. Nu zwemmen we met z.n drieën of ik alleen met de jongste! En dan denk ik aan de tijd dat ik met hem alleen was. Deze dingen deed ik ook met hem maar aan alles komt een einde ook aan dit. Grote kinderen woorden groot. Wat eigenlijk wil zeggen vol je hart. Dat is de juiste keuze.
Ik kan het me voorstellen, 4 dagen vind ik niet niks. Maar een mama die niet vrolijk of mobiel is, is ook niet gezellig! Misschien kun je op een goede dag eens niet brengen. Of wat kortere dagen doen. Niet schuldig voelen hoor!
Juist goed misschien om het door te laten lopen, zo blijft je dochter ook in haar normale ritme... Misschien inderdaad kortere tijd of af en toe een keer thuis houden? Hier heb ik het kinderdagverblijf ook gewoon door laten lopen en nog! Voor haar heerlijk en voor mij ook, is echter wel 1,5 dag per week...
Ik begrijp je gevoelens, maar ik denk niet dat ze nodig zijn. Mijn kinderen gaan niet naar de opvang en ik vond alles met die kleine meid aan het einde van de zwangerschap en kort na de geboorte van mijn zoontje heel pittig. Ik ben toen een oppas gaan zoeken, maar het was eigenlijk veel te laat om op dat moment er aan te wennen voor haar. Als het nu lekker gaat zo, lekker zo laten. Geniet nog even van je rust
Dank jullie wel allemaal! Idd mijn dochter voelt dat ik er helemaal doorheen zit waardoor ze alleen maar opstandiger wordt. Bij de gastouder heeft ze het enorm naar haar zin. Ik baal er gewoon van dat ik geen leuke moeder kan zijn voor haar.. Maar jullie hebben wel gelijk: Haar ritme loopt door en dat is nu wel slim met die kleine op komst. Ze heeft niks aan een labiele, chagrijnige moeder.... Aanstaand weekend ben ik alleen met haar. FF kijken of ik dan iets leuks met haar kan doen (als ik dat lichamelijk trek)...