Vandaag ben ik met mijn moppetje naar het consultatiebureau geweest. Ze is pas twee geworden, dus een echte peuter aan het worden. Daar kregen we het over eten. Mijn dochtertje eet heel slecht en omdat ze behoorlijke luieruitslag krijgt, waarsch. van fruit, krijgt ze minimale hoeveelheden fruit. (we zijn op advies van de huisarts aan het uitzoeken welke soorten) 's avonds eet ze ook geen tot heel weinig groente. We zijn doorverwezen naar een diëtiste. Op zich prima, want dan wordt er wat mee gedaan. De bureau-arts schreef ook op dat ze druk en levendig was. Ik vond dat ze wat doorhamerde op de levendigheid van mijn dochtertje zoals; jullie moeten wel stevig in je schoenen staan met zo'n typetje en wat een kattekopje. Toen ik er wat van zei, zei ze dat ze het niet negatief bedoelde, maar in de zin dat ze heel wat in haar mars heeft. (verkeerde woordkeus denk ik dan) Ook is ze wat claimerig, kan niet zo goed alleen spelen. Nu moeten we over een half jaar terugkomen om te kijken of de situatie dan wat verandert is.............. Wat moet ik hier nu van denken. Ik baal er echt van. 'k heb echt een beetje het gevoel dat ze vindt dat wij haar niet goed opvoeden.
toen ik voor de 2jaar controle kwam werd me ook geadviseerd om met 2 1/2 nog een keer te komen. en ik ga dat ook doen. ze zeiden het is je eerste en vaak vinden ouders het wel prettig. nu heb ik hun niet nodig en sta ik zelfs behoorlijk kritisch tegenover het cb maar ga wel die extra keer omdat ik ook een kleintje heb en het toch wel fijn vindt dat ze even extra wegen en meten. bij mij kwam het over dat het wel redelijk standaard is je kindje met 2 1/2 nog een keer te laten komen.
Ik kan me voorstellen dat je dit niet zo leuk vond om te horen. Maar jij hebt hier gewoon een stem in hoor. Als ze het over mijn zoontje zouden zeggen, zou ik er absoluut niet mee eens zijn. Want dan zou het gewoon niet kloppen. Ik zou dus een extra controle om die reden weigeren. Hebben ze niet gewoon een klein beetje gelijk? In dat geval moet je zo'n extra controle niet als iets zwaars zien. Zij zien dagelijks erg veel kinderen en kunnen jouw dochtertje dus vergelijken met al die andere kinderen. Met daarbij wel de verwachting dat jij als ouder aangeeft of dat in de situatie buiten deze ook het geval is.
het komt op mij eerder over alsof ze zien en weten hoe pittig het is en kan zijn (en dat wordt alleen nog maar erger) en dat het dan wel prettig om wat extra ondersteuning te geven en wat hulp te bieden tegen die tijd. Gaat het dan allemaal goed, ook prima, maar zo niet, dan hebben ze tegen die tijd misschien wel tips en trucs etc. Ik ben zelf altijd van: Zijn het dingen waar ik wat mee kan? Fijn! En de rest - bedankt voor het advies - ene oor in, andere uit.. nouja, niet helemaal uit. Want sommige dingen waarvan ik denk -dat werkt volgens mij niet - blijken soms tóch te werken als optie als ik het écht niet meer weet Maar oke: Rot dat het zo voelde en overkwam- dat kan de bedoeling niet geweest zijn natuurlijk... Verder vind ik het sowieso wel leuk om eens een keer extra te meten en wegen en dat komt er met bij een peuter niet zo van heb ik gemerkt.
Ik hoef pas met 3 jaar weer te komen? Niet lullig bedoeld ofzo, maar ik wist ook echt niet dat sommigen met 2,5 alweer moeten. Mijn zoontje doet het wel goed enzo volgens het cb, maar juist als alleenstaande moeder met 2 halfbloedjes (ja sorry ik merk hier in de stad vaak vooroordelen) zou ik verwachten 'extra' controle te krijgen. Als jijzelf geen 'problemen' hebt met je kindje.. dan zou ik ook zeggen dat ik daar geen behoefte aan heb. CB is een adviesbureau en totaal niet verplicht. Jij weet toch ook zelf of je het goed doet en als je zelf twijfelt aan je aanpak kun je misschien naar wat advies luisteren.
Ik kan goed met mijn dochtertje overweg. Ze luistert prima naar mij al heeft ze af en toe de wel bekende peuterpubertijd nukken. Ik vind dus ook niet dat ze heel erg anders is, ja wel wat beweeglijker, maar het stoort mij niet. Ik vind het wel leuk zo'n bijdehand en actief kind (ook al is het enorm vermoeiend). Ik denk (een paar uur later) dat ze het misschien over het eten had, al maak ik me daar ook niet druk over.......... We zien het wel, ik ga gewoon en als het dan naar mijn idee uit het verband gerukt wordt kan ik er nog altijd iets van zeggen. Bedankt voor jullie reacties in ieder geval.
Soms kunnen ze op het CB wel erg lullig doen.Bij mij is het ook wel eens voorgekomen. Mijn oudste sliep met 4.5 maand op haar buik.Toen ze dat bij het cb vroegen heb ik dat gezegd.Meteen kreeg ik een comentaar en dat het wiegedood groter wordt.bla,bla,bla. Ik werd dus boos en zei,wat ik dan moest doen,want zodra ik haar op haar rug legde,draaide ze op haar buik.En ik kan dat niet de hele nacht blijven doen.Kind geen nachtrust en ik ook niet en vastbinden mag ook niet. Toen zei ze,dat ik maar vaker moest controleren.Nou dat deed ik wel.daarnaast las ze met haar gezicht opzij,dus ze kreeg voldoende lucht.Sinds dien heeft ze niet veel meer tegen mij gezegd. Je moet op je gevoel afgaan en niet wat het cb zegt.Als je kindje verder goed groeit en goed doet,prima.
@Mariska, het is natuurlijk wel hun taak om op eventuele risico's te wijzen... @ts, zou me er niet te druk over maken. Als ze écht bezorgd was over je dochter/ jouw opvoeding had ze echt wel eerder dan met 2,5 jaar gezegd. Denk inderdaad eerder dat het te maken heeft met de mogelijke allergiën/ niet zo goed eten en even een extra weegmomentje daarom.
Je hebt het 'gevoel', ook nog 'een beetje het gevoel' dat ze vindt dat jullie haar niet goed opvoeden..... Probeer het positieve ervan in te zien, in plaats van een aanval of kritiek. Waarschijnlijk bedoelt ze het goed, maar is haar woordkeus wat verkeerd riching jou. Iedereen is anders, en moet je anders benaderen. Als ze het op een andere manier had gedaan, meer een vragende manier, dan was het bij jou heel anders overgekomen. Probeer er boven te staan, en denk nog eens goed over alle dingen na.... Misschien blijkt wel dat je toch wat aan de dningen hebt die ze je zei?
@ mariska: de artsen en verpleegkundigen bij het CB zijn het verplicht om jou op de risico's te wijzen. Misschien dat ze het niet helemaal lekker verwoorde, maar ik denk ook dat het bij jou vervelender overkwam dan het was bedoeld.
Ik denk dat vooral de woorden verkeerd gekozen zijn. Dan valt zo'n advies al snel negatief uit. Ook al is het misschien niet zo bedoeld. Wij konden ook met 2,5 terugkomen. Ze vonden hem met 2 wel erg rustig en verlegen en er is toen iets richting autisme geopperd zonder dit in het dossier op te schrijven. Dit omdat het ook bij de leeftijd en situatie (CB is toch anders) hoort. Tegen de tijd dat hij 2,5 was, was zijn karakter toch wel anders, hij was minder verlegen en had genoeg koppige peuterbuien. Ben dus niet meer geweest met 2,5. Het KDV nog even gevraagd, maar die maakte zich ook geen zorgen (meer). Met 3 jaar hebben we het er ook niet meer over gehad, omdat het ook niet in het dossier stond wist de arts niks van het lichte vermoeden. Bij ons was het vooral de milde toon, waardoor ik me niet veroordeeld voelde, maar juist ondersteund..
Wat vervelend dat ze zo reageerde. Ik mag ook terug komen met 2 1/2 jaar. Mijn dochter weigerde aan alles mee te doen. Ik weet dat ze alles kan wat ze moest doen, maar heb toch besloten om wel te gaan. De arts zei dat ik nergens toe verplicht ben! Maar mijn dochter is gewoon een eigenwijsje als ze iets niet wil doen, dan doet ze het ook niet! Dus ben benieuwd of ze volgende maand ´mee werkt´! haha!