Mijn zoontje is bijna 2 (juli), en is de laatste 2 weken echt ontzettend dwars!!! Hij wil overal..., maar dan ook echt overal zijn zin in en als hij dit niet krijgt is het brullen en noem maar op! Als we zeggen dat hij iets niet mag doet hij het juist... Doet vaak dingen die hij niet mag en kijkt ons dan aan om te kijken of we reageren... en hoe we reageren! We hebben geloof ik alles al geprobeerd, maar niks lijkt te helpen.. Hij was altijd zooo lief en hij is nog steeds lief, maar pffff wat kost dit een energie zeg!! Soms herken ik mn eigen mannetje niet meer en is constant boos / verdrietig op mij en dat voelt erg rot!!! Heb nog een zoontje van bijna 8 mnd en wil hem ook graag aandacht geven, maar dat gaat soms erg moeilijk met een dwarse en boze broer! haha Hij is een paar weken geleden geopereerd (neusamandelen eruit en buisjes) en ook zijn zijn laatste kiezen aan het doorkomen, dus hij heeft (waarschijnlijk) ook pijn, dus is erg sneu! Vraag me dus ook vaak af of dit een fase is of dat wij wat verkeerd doen... Zijn er mama's die dit herkennen? Is t echt een fase? Hoor graag hoe jullie het doen met zo'n dwars kindje! Ook is het eten drama en het slapen gaan s'avonds...krijst de hele buurt bij elkaar, nu houden we al een tijd vol dat we maar 1 keer terug gaan om hem neer te leggen en dat lijkt nu te gaan werken want duurt nu nog maar 5 min en daarvoor uren...
Is een fase die hier kwam als donderslag bij heldere hemel en was ook op die manier weer weg. Wat wij hier deden was consequent blijven. En negeren. Dus had ze zo'n bui dan lieten we haar even maar haar zin kreeg ze er niet mee. Meestal zocht ze daarna troost en dan pakte ik haar op schoot om haar lekker te knuffelen. Vergeet niet dat die kleintjes in zo'n fase ook ontzettend met zichzelf in de knoop zitten. Je zou ook eens een korte (een minuut per leeftijd ongeveer) time-out kunnen proberen. En wat eten betreft is ons motto eten mag maar hoeft niet MAAR dan ook geen andere tussendoortjes zoals rozijntjes ofzo. Dus hier nooit drama aan tafel het eten moet iets leuks zijn. En let maar eens op wat ze toch allemaal WEL binnen krijgen. Die kleintjes hongeren zichzelf niet uit. Over slapen kan ik weinig zeggen. Onze meid roept altijd "hoef niet te slapuhhh" haha maar gaat altijd zonder morren naar bed.
Ja, herkenbaar. Hier zijn net de waterpokken langsgeweest, en toen dat eenmaal over was begon de ellende. Qua gedrag dan. Ik denk dat bij ons de peuterpuberteit nu pas écht is losgebroken (zoon nu bijna 2,5). Een greep uit zijn fratsen vandaag: zijn sandalen met alle geweld willen uittrekken, waarna ik ze naar de hal breng. En dan weer brullen dat hij ze weer aan wil. Pertinent niet willen eten, en vervolgens bij het naar bed gaan huilen van de honger. Het bedritueel rekken (au hier, au daar, niet willen tandenpoetsen, dan toch maar wel willen tandenpoetsen, nog een verhaaltje voorlezen, en nog één, in bad willen, een andere beer in zijn bed willen etc. Op het laatst een driftbui krijgen en uit woede zijn hele bed onderspugen). Constant aandacht vragen, overal nee op zeggen, slaanbewegingen maken, snel huilen en boos worden..... PFFFFFFFFFFFFF.... ik kan nu wel een borrel gebruiken.
Zit even te twijfelen of ik dit heb geschreven had mijn verhaal kunnen zijn, hier zitten we er ook middenin, mijn god, wat een energie kost dat zeg.
Jeetje, ik dacht dat het bij ons erg was. Hier ook zo'n dametje die alles naar haar hand kan zetten. Gelukkig kan ik haar af en toe bepraten en dan wordt ze wel weer redelijk. Maar zo te lezen zitten we er hier nog niet midden in. Ik wacht in spanning af. Ik merk wel dat met haar praten beter werkt dan simpelweg verbieden en zoek het maar uit, dan is het hek van de dam. Ik moet haar echt goed uitleggen dat iets niet mag en waarom iets niet mag. Ze lijkt het meestal wel te begrijpen. Papa heeft daar het geduld niet voor en is harder in zijn optreden en dan is het resultaat dat ze helemaal over de zeik gaat en niet eet bijvoorbeeld. Dus praten helpt in ons geval wel.
Hier is het idd ook na de waterpokken begonnen. Volgens mij zit hij nu in de peuterpubertijd. Hij is nu 2.3 jaar oud. En het is ook gillen / krijsen / niet luisteren echt overal dwars tegen in. Hij zit nu best vaak op de gang voor straf.
Hier zitten we er ook net weer in,ze is 2 jaar en 8 maanden..mijn oudste had het met 2,5 en dat duurde niet zo lang,nu hopelijk ook niet. Het is pittig he Maar idd ze zitten enorm in de knoei met zichzelf en ik laat haar even uitrazen,daarna komt ze vanzelf weer.
Ik heb het meest moeite met het feit dat hij nu al brutaal doet. Hij is 2,5! Als ik hem een standje geef krijg ik gewoon een grote mond terug (in brabbeltaal), met wijd opengesperde ogen erbij. Nou kwaaier kun je me niet krijgen, dan gaat hij linea recta op de gang. @Sabrina: wat apart dat het bij jullie ook na de waterpokken begon. Hoe lang is het geleden dat hij dat had? Ik denk dat het hier ook komt doordat hij tijdens die waterpokken veel dingen mocht die normaal niet mogen. 's Avonds tv kijken bij ons in bed, geen avondeten hoeven eten (omdat de pokken ook in zijn mond zaten) etc. Hij probeert dat nu nog steeds, terwijl hij allang beter is. Maar goed...vandaag gaan we er weer vol tegenaan! Tot nu toe gaat het goed. Geen gehuil en het is gezellig
Ik ben niet de enige zo te lezen! haha Nou vind t wel een hele moeilijke fase! En moet vaak echt moeite doen om me in te houden en niet te schreeuwen tegen m.... Voel me ook best vaak rot en een slechte mama omdat hij zo vaak boos is / schreeuwt... En dan denk ik maar weer het is ee fase en het gaat ooooooit over! haha Vandaag waren opa en oma hier in huis omdat ik altijd werk op dinsdag en woensdag, en hij was rustig en lief (als hij zn zin niet kreeg werd hij wel boos, maar was sneller over alss anders) ook heft hij gewoon 1 hele boterham op, nou dat is echt al een hele tijd geleden!!! Dus ik was al helemaal blij en trots op mn mannetje!!! Hopen dat het einde van de fase in zicht is! Het uitleggen waarom iets niet mag / kan heeft hier weinig nut, hij is echt niet voor rede vatbaar zeg maar! Ik leg vaak uit waarom iets niet mag maar luistert hier niet naar... Maar komt vast allemaal goed Ik word toch wel wat positiever na het lezen van jullie reacties!!!