Hallo dames, Mijn zoontje die deze maand 4 is geworden heeft sinds een week of twee ernstige paniekaanvallen. Het begint meestal 's nachts als hij wakker word. Hij word gillend of huilend wakker en is daarna niet meer rustig te krijgen. Maar dat is niet de enige keer dat het begint. Hij word 's nachts ook zomaar wakker, niet huilend. Dan haal ik hem meestal uit bed als ik zelf nog wakker ben (in de woonkamer dus). Maar als ik zelf al sliep, dan ga ik meestal naast hem in bed liggen om hem weer in slaap te laten vallen. Dit werkte altijd goed tot hij deze misterieuze paniekaanvallen kreeg. Het begint altijd met heftig gillen uit het niets. Schichtig om zich heen kijken en zich helemaal stijf houden of in elkaar gedoken. Hij schreeuwt het uit en zegt dat hij kramp in zijn handen en voeten heeft en zegt (Au, au, vuurwerk) Als ik hem af probeer te lijden dan werkt dit maar enkele minuten en dan begint het weer. Bang om zich heen kijken en zich klein maken en dan gillen en ik bedoel echt gillen zoals hij nog nooit heeft gegild. Hij heeft het over spinnen. Het gekke is. Hij was nooit bang voor spinnen. Hij pakte ze altijd op en zette ze buiten voor me want ik ben zelf als de dood voor spinnen. Tegenwoordig, eigenlijk sinds gisteren is hij ontzettend bang voor "ding dong" de kerkklok van de Laurenkerk in Rotterdam. Hij gaat wel eens met zijn oma naar Mini World in Rotterdam en hij was altijd gek op kerkklokken. Maar sinds dat hij daar laatst geweest is is hij er plotseling bang voor. Ik moet er wel bij zeggen dat de klok het niet deed toen hij daar laatst met mijn moeder (oma) was. Misschien heeft dat een bepaalde indruk op hem gemaakt? Mer vuurwerk denk ik trouwens dat hij tintelingen bedoelt. Net alsof je been of je hand slaapt. Hij heeft namelijk nooit vuurwerk in zijn handen gehad. Zelfs geen sterretjes. Hij heeft dit jaar alleen bewust het vuurwerk meegemaakt en vuurpijlen in de lucht zien schieten van een afstand. Ik doe zelf niet aan vuurwerk. Dit hele gedoe gaat weg na een half uur of 45 min. Of eerder als er iemand komt. Heb ik paniek een keer mijn zus midden in de nacht gebeld en ook een keer mijn moeder. Gisteren nog. Ik ben vorige week naar de dokter geweest en toevallig had hij het 3 dagen niet gehad. Ik heb zijn kamer helemaal veranderd. Hij is een gevoelig jongetje. Hij zit ook op een MKD omdat hij erge gedragsproblemen had en ik nergens meer met hem naartoe kon. Gelukkig is dat nu over. Maar dit is iets totaal anders en dit had ik ook nooit verwacht. Mijn zoon is helemaal niet bang aangelegd en huilt ook bijna nooit als het op pijn aankomt. Hij kan vallen en staat gewoon weer op. Ik maak me toch wel zorgen. Want als hij zo een aanval krijgt. Dan krijg ik hem zelf heel moeilijk weer onder controle voor zolang het duurt. Het is heel eng om mee te maken. Ik ben niet iemand die snel in paniek raakt. Maar dit is toch echt anders. Heeft iemand dit of een soort gelijk iets meegemaakt? Ik heb eigenlijk alles wat te bedenken valt al geprobeerd. Vandaag heb ik de dokter weer gebeld en ze heeft me uiteindelijk doorverwezen naar een orthopedagoog en kinderpsycholoog. Ik moet er wel bij zeggen dat hij een achterstand heeft. Met name op taalgebied. Hij spraat wel, maar niet op het niveau wat hij zou moeten kunnen. Het gaat al veel beter en hij leert elke dag wel wat nieuws. Maar dit maakt het dus moeilijker om een duidelijke reden te vinden voor zijn angst.
Is t geen night terror (Google maar eens) Is heel normaal op deze leeftijd. Lastig maar een fase meestal.
hier moest ik ook aan denken; dochter zag draken op haar kamer... Lag te shaken in bed, in mijn armen van angst! Ze zag ze waar ik bij was zelfs.... Dan hadden we ze uit het raam gegooid ofzo, dat soort dingen, maar helemaal in trance wees ze ze dan aan! Daaaaaar!! Uiteindelijk heeft ze een tijdje op onze slaapkamer geslapen als ze angstig wakker werd. Omdat het best lang duurde om haar 'eruit' te krijgen als ze op haar kamertje bleef. Met gáán slapen ging ze altijd in haar eigen kamer, maar als het mis ging, mocht ze op het matrasje op onze slaapkamer. Simpelweg omdat wij te veel slaapgebrek kregen.
Ik herken het ook als een nightterror. Het is zo naar om te zien dat ze zo overstuur en onbereikbaar zijn. Echter, onze zoon herinnert zich er niets van 's morgens omdat hij technisch gezien ook niet wakker wordt. Er bij gaan liggen zodat hij zich niet kan bezeren en wachten tot het over is denk ik.. Succes x!
Als je kind nog op het mkd zit dan zou ik met deze vragen naar de gedragsdeskundige toe gaan en vragen of ze met je mee willen denken. Een gedragsdeskundige is ws al betrokken bij je zoon en kan veel gerichter mee denken dan forum leden denk ik. Succes!
Bij mij kwam ook als eerste night terror op.. Tis zo sneu omdat je ze ook niet kan bereiken of wakker krijgt. Vond het doodeng de eerste keer. Meer dan zorgen dat hij zich niet bezeert kan ik op dat moment dan niet doen. Tis vaak ook ineens over en dan valt hij weer in een diepe slaap.
https://www.youtube.com/watch?v=l5nTzMl6LNU Dit is een voorbeeld van night terror. Daar doet je verhaal me ook meteen aan denken. Heftig en gaat door merg en been... Mijn beide dochters hebben dit in wat mindere mate gehad. Meestal zo'n 2-3 uur nadat ze in slaap gevallen waren. Vaak kon ik een link zien tussen drukke dag, slaapgebrek, veel indrukken/prikkels en dit soort aanvallen. Het lastige is dat ze niet wakker zijn, maar wel praten, lopen, bewegen waardoor het lijkt dat ze wakker zijn en je 'contact' maakt, maar dat is niet zo. Bij mijn middelste zijn ze verdwenen toen ze 4 jaar was, mijn jongste heeft minder last van gehad, die is eigenlijk sinds 3,5 jaar al gestopt. Ik zou dit bespreken met begeleiders op mkd. Er zijn wel dingen die je kunt doen om minder aanvallen te krijgen, zoals 2 uur voor slapen gaan geen TV/scherm meer, heel rustig voorspelbaar avond ritueel, iedere dag rond hetzelfde tijdstip naar bed gaan. Maar het heeft ook met prikkelverwerking te maken, komt daarom ook veel bij kleine kinderen voor. Veel sterkte!
Ik moet er wel bij zeggen dat het niet perse na dat hij al slaapt gebeurd. Ik lig altijd naast hem in bed om hem rustig in slaap te laten vallen. Dit doe ik al vanaf dat hij niet meer in een ledikantje slaapt. Want sinds zijn ledikant weg is vind hij het eng om alleen in slaap te vallen dus ik lig er altijd naast. Duurt vaak niet heel lang voordat hij slaapt. Maar wat ik er dus ook bij wilde zeggen is dat het niet perse gebeurd als hij slaapt en wakker word. De paniek begint soms al voordat hij slaapt. Dan lig ik naast hem zoals gewoonlijk en dan zie ik hem al heel angstig om zich heen kijken en heel stijf doen. Zichzelf niet willen bewegen. Alleen zijn hoofd wegkeren en zo plotseling begint het en begint hij over spinnenwebben te gillen en kramp in zijn handen. Echt helemaal overstuur. De slaapkamer is spik en span. Er hangen geen spinnenwebben. Wat ik nu dus vaak doe is de stofzuiger pakken en zuigen op de plekken die hij aanwijst. Dit helpt enigzins om hem rustig in slaap te krijgen. Maar deze zelfde paniekaanvallen. Maar dan vaak nog erger. Gebeuren ook diep in de nacht als hij wakker word. Vandaar dat ik me afvraag of het ook een Night Terror is. Zijn ogen zijn ook open als hij dit heeft dus hij slaapt niet.
Dat zegt niets... dochter leek écht wakker... net als jouw zoontje de spinnenwebben, zag onze dochter écht de draken... kroop er ook voor weg. Zo ontzettend zielig! Ogen waren juist wagenwijd open.. van angst ook... dat is ook zo bizar.
Hey ik herken het wel beetje als nachtangsten ( denk wat de meiden nightterror bedoelen zelfde denk ik) dochter van nu 5,5 heeft dit al jaren in fases, dan word ze wakker en huilt alleen maar, ze heeft pijn zegt rare dingen, maar lijkt echt wakker. De jongste van 3,5 heeft het zelfde. Het lijkt of ze wakker zijn, maar zodra ik ze uit bed haal en wakker maak door geluid of licht en liefde dan worden ze meteen rustig en slapen weer zo in tijdens zon aanval kraamt ze de gekste dingen uit, lijkt alsof ze een nachtmerrie gehad heeft maar echt duidelijk zeggen wat er is ontbreekt. denk dat dat het is dus, maar navraag bij proff. kan nooit kwaad hoor, het is vreselijk ze zo te zien schijnt wel dat als dat het is, ze zelf niets van meekrijgen.